"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

trenowac trenowac ! skupic sie na tym co cieszy albo np delektowac sie czyms co sie lubi bardzo.. chociaz na chwilke potem coraz czesciej az dojdzie sie do sedna.

To trudne sam probuje to opanowac.

[ Dodano: Dzisiaj o godz. 10:10 pm ]

to trudne sama probuje to opanowac.

Mnie wczoraj i dzisiaj przez pół dnia udało się jakoś cieszyć tymi dobrymi stronami :)

I właśnie zauważyłem coś co mnie trochę zdenerwowało. Mianowicie ja to forum (chociaż dwa dni tu jestem) zacząłem traktować jako ucieczkę od mojej rzeczywistości. Tutaj jest jak w swego rodzaju domu. Tak bezpiecznie i fajnie. Po prostu kolejny pretekst żeby spędzić cały dzień przed kompem. Ech muszę coś z tym zrobić

ale to dobrze tomek bo ja mam tak samo i jezeli pisanie tutaj daje ci ulge i cieszy to w czym problem

No problem tym, że ja tak od h**a czasu już żyję. Zamknięty w pokoju przed kompem. A teraz to forum na którym czuję się zrozumiany i w ogóle jest tu fajnie jeszcze bardziej mnie przytwierdzi do krzesła przed komputerem. Rodzina mi tu ględzi, że żyję jak nie wiem co, nie wychodzę nigdzie nic nie robię ze sobą..bla bla. Dlatego tym bardziej czuję presję, że powinienem się gdzieś ruszyć czy zrobić coś ze sobą. Tym bardziej, że nie chcę żeby wiedzieli, że jestem chory.

Dokładnie, Dżejem. Nic dodać, nic ująć.

A co do myślenia, uprawiający wschodnie sztuki zwykli mawiać ''za dużo myśli''. Chodzi o tak zwane myślenie ''namacalne'', ograniczające np. przed wykonaniem błyskawicznych ciosów miecze, tudzież wyjątkową spostrzegawczość.

Kiedy na chwilę z pozoru ''nie myślisz w ogóle", po prostu robisz, tak naprawdę nie ucieka Ci to, co jest dla Ciebie ważne, nie ucieka Ci rzeczywistość - myślisz na nieco ''innym poziomie'', jakby mniej świadomie, ale myślisz, dużo szybciej, to nad czym ''namacalnie'' słysząc swoje myśli debatujesz długo, jest dla Ciebie wręcz naturalne, to, co zajęłoby Ci pół sekundy, ''obmyślasz'' w jej ułamek - decyzje i ruchy staja się szybsze, dużo szybsze, postrzeganie świata o wiele pełniejsze.

To pomaga i nam.

Pozdrawiam

Moniś mam pytanie Twoim zdaniem uda sie opanowac to choc na krótki czas te złe mysli??Sad

Jovita ma rację trzeba trenować(trening czyni mistrzem) a na pewno z czasem uda się postawić kroczek do przodu.To jest niesamowicie trudne odgonić te złe myśli ale zawsze trzeba próbować.

Znajdować nawet najdrobniejsze radości.

Jovita ma rację trzeba trenować(trening czyni mistrzem) a na pewno z czasem uda się postawić kroczek do przodu.To jest niesamowicie trudne odgonić te złe myśli ale zawsze trzeba próbować.

Znajdować nawet najdrobniejsze radości.

dokladnie bo i tak nie mamy juz nic do stracenia wiec robmy co tylko sie da!!!

Do mnie to falami jakby przychodzi. Jak jest bardzo źle to za chińskiego boga się nie przemogę do myślenia pozytywnego ale jak jest w miarę np. tak jak teraz to potrafię powiedzieć "papa złe myśli" :). No i poprę oczywiście Jovitkę :)

A słyszeliście o czymś takim jak: "NLP" ??

Ja staram się na bazie nlp kontrolować swoje myśli, a konkretniej to co o sobie myślę.

Jeżeli mam chwile kiedy myślę że coś ze mną nie tak, wtedy siadam wygodnie na fotelu i wmawiam sobie że jestem ok.

Mi bardzo często ten sposób pomaga.

A więc tutaj można sobie ponarzekać? Ok :)

Nie wiem, jak wypełnić kolejne minuty mijającego dnia, czas przecieka mi przez palce. Czuję się diabelnie samotna i nie wiem co ze sobą zrobić. Za oknem jest szaroburo, w domu panuje denerwująca cisza. To wszystko sprawia, że mój nastrój jest zniżkowy.

To by było na tyle :)

Też tak czasem miewam ale to minie jak się czymś zajmiesz.

Jest może jakiś powód takiego... nastroju??

Chyba to, że czuję się diabelnie samotna. I cierpię chyba na anhedonię - nic nie sprawia mi przyjemności. To powoduje, że nie za bardzo wiem, co ze sobą zrobić

Wieszco świetnie Cię rozumiem bo sam ją mam a to nie tylko jeden objaw depresji u mnie... Ja staram się zająć czymś pożytecznym, twórczym i cierpliwie czekam aż mi minie.... Choć sam do końca nie wiem czy to czasem nie jest moja wina, niewiem czy w jakimś stopniu to nie jest spowodowane moim lenistwem...

W każdym bądź razie Wiesz przynajmniej że nie jesteś w tym sama....

Trzeba wierzyć że będzie dobrze:)

Pozdrawiam!!!

p.s. Od jakiego czasu już cię ten stan męczy??

Trzeba wierzyć że będzie dobrze:)

jak wykrzesać w sobie tyle optymizmu? Kiedy wokól wszystko jest nie takie jak by się chciało...

Trzeba wierzyć że będzie dobrze:)

jak wykrzesać w sobie tyle optymizmu? Kiedy wokól wszystko jest nie takie jak by się chciało...

Musisz wiedzieć że depresja mi zabiera praktycznie wszystko i jedyne co mnie trzyma jeszcze na nogach to właśnie okruchy tej wiary...

Dla mnie depresja to stan patologi-dziś zdałam sobie sprawę, jak wiele rzeczy z jej winy mnie omija. Ale to nie jest stan trwały-musi minąć, bo we mnie pojawiła się potrzeba walki z tym. I nadzieja, o której pisze 5torm.

Gdyby tylko walka była trochę prostsza..

No nie jest... Cały czas moje emocje chcą wracać do zapamiętanego poziomu... Czyli do dołu...

jest mi smutno.Nie wiem czemu

Ta walka nie jest prosta dla nikogo ale trzeba walczyć bo to w końcu walka o nasze życie...

Dokładnie. Nawet jak na niczym nam nie zależy... W końcu skoro i tak jest wszystko jedno-można zrobić kroczek do przodu i kolejny... A potem mieć nadzieję, że się juz potoczy...

A więc tutaj można sobie ponarzekać? Ok :)

 

Nie wiem, jak wypełnić kolejne minuty mijającego dnia, czas przecieka mi przez palce. Czuję się diabelnie samotna i nie wiem co ze sobą zrobić.

Wooow tak jak bym siebie czytala:(

Dokładnie. Nawet jak na niczym nam nie zależy... W końcu skoro i tak jest wszystko jedno-można zrobić kroczek do przodu i kolejny... A potem mieć nadzieję, że się juz potoczy...

To może skup się na powyższym cytacie, Groskova?

Pozdrawiam

Dokładnie. Nawet jak na niczym nam nie zależy... W końcu skoro i tak jest wszystko jedno-można zrobić kroczek do przodu i kolejny... A potem mieć nadzieję, że się juz potoczy...

 

To może skup się na powyższym cytacie, Groskova?

 

Pozdrawiam

To nie bylby taki zly pomysl w gruncie rzeczy...

Mysle ze zrobilam dzisiaj malenki kroczek do przodu (tuz przed otrzymaniem Zlej Wiadomosci i atakiem paniki) - wyslalam maila w sprawie transportu kotka...Nie bylam wstanie sie na to zebrac od tygodni. Chyba jestem z siebie dumna:)

I brawo pierwszy kroczek, dalej będzie tylko łatwiej, nawet jeśli dopadną czasem doły.

Pozdrawiam