Mój dzisiejszy dzień

Mightman, sądzę, że są to przypadki dla psychologa. Nasza psychika potrafi wytworzyć najdziwniejsze historie.

Doświadczam tego ja i wszyscy zmagający się z nerwicą. Od dwóch lat walczę z przekonaniem, uczuciem, że za chwilę się przewrócę, nie mogę utrzymać równowagi ciała itd...

Niedawno, jak codziennie, wróciłam ze spaceru z Mężem i pieskiem i doświadczyłam wielu różnych leków, z którymi z trudem sobie poradziłam, bo miałam dzisiaj gorszy dzień. Ja już wiem, co jest powodem mojego samopoczucia, ale jak wspomniałam, pracuję z tym sama od 2 lat, a od niespełna 4 miesięcy z p.Psycholog.

Najgorsze jest to że ja podchodze czysto teoretycznie do swiata jest albo lewo albo prawo. Jest białe i jest czarne nie ma form pośrednich. Jesteś ścisłowcem i chciałbym się z tego bardzooo wyleczyć ale gadanie z psychologiem dla mnie to jest takie samo leczenie jak podawanie tik taka na zapalenie płuc Chciałbym uwierzyć że to mi pomoże.

Śniło mnie sie w niocy ,ze jakis facet chciał mnie nozem zadzgac , uciekałam a on mnie gonił schowałm sie do sasiadki a on walił drzwi i wywalił dziure tym nozem a jak zadzwoniłam na policje to powiedzieli,ze mam zadzwonic jak mnie dzgnie, obudziłam się taka wydygana ,ze myślałam ze umrę

tahela, jak w "Lśnieniu" prawie :)

Dzień nie był zły, słuchałem muzyki, załatwiłem sprawę odnośnie szkoły. Ogólnie OK.

Mightman, oczywiście, jeśli nie przekonasz się, nie zaufasz psychologowi, nic z tego nie będzie. Pozostaną Ci tabletki...wybór należy do nas. Są przypadki, gdzie stosuje się i psychoterapie i farmakoterapię.

ja nie rozumiem dlaczego wszyscy myślą że terapia z psychologiem to tylko gadanie..moja terapia zdecydowaniie się do tego nie ogranicza..mam zadania na cały tydzień..

Mightman, ja także jestem osobą, której pragmatyzm jest bliski. Wierzę w psychologiczne praktyki, bowiem ich skuteczność jest potwierdzona, jakkolwiek są jednostki nie poddające się psychoterapii, odrzucające te metody.

-- 01 paź 2012, 23:37 --

dominika92, a mnie właśnie to przegadanie problemów daje bardzo dużo. Czuję, że jestem rozumiana i chętnie dyskutuję z p.Psycholog na różne tematy.

Do tego dochodzą właśnie zadania, z których lubię się wywiązywać, nie dla sprawienia przyjemności Terapeucie, ale dla siebie samej, sprawdzenia swojej siły woli, sprawdzenia swoich możliwości i zrozumienia swoich ograniczeń.

dominika92,

dlatego,ze zadania mozesz wyznaczac sobie sama bez lekarza , tylko psycholog to bat na na lenistwo własnego ja , bo wiesz e cię opierdzieli jak tego nie zrobisz a jak sobie sama powiesz to nie ma presji żadnej

nawet nie chce mi sie myśleć .

Rano szłam na autobus.Korzystając z okazji,że było jeszcze ciemno zrobiłam siku po drodze.Dojechałam do Włocławka co zajęło 1 godzinę poszłam na miasto w poszukiwaniu taniej kawy bo miałam jeszcze trochę czasu zanim otworzą kwiaciarnię.Po paru minutach zachciała mi się mocno siku.Co krok to gorzej.Weszłam do żabki po kawę i poprosiłam sprzedawczynie czy mogłabym skorzystać z toalety.Ta jednak odmówiła.Wybiegłam ze sklepu,zostawiając kawę i resztę pieniędzy,miałam zamiar gdzieś szukać miejsca i niestety w samym progu zrobiłam w spodnie.

Przepraszam za taką historię,ale jestem przerażona.Będę musiała wychodzić z domu w pampersach.Wstyd mi.Nawet nie przyznałam się Mamie.

Miałam wyliczone pieniądze.Wszystkie lumpy pozamykane.Chciałam zadzwonić do siostry,żeby mi podrzuciła spodnie na zmianę,ale padł mi telefon.Cóż...musiałam chodzić w tych spodniach.

Dzień tragiczny

Zastanawia mnie co się porobiło z moim organizmem.To pewnie sprawka Litu,ale żeby aż tak.

tahela, to chyba nie kwestia lenistwa

Ja miałem kiedyś taka samą akcje tylko że to nie było siku, do tej pory mi wstyd i pamietam te męki które przeszedłem wtedy. Dobrze że mama szybko przyjechała na miasto.... To pewnie też się odbiło do przyczyn nerwicy bo traumę jaką wtedy przeżyłem to masakra.

Dzisiejszy dzień kiepski od rana źle sie czułem, poszedłem na uczelnie, podczas drogi znowu napadły mnie moje "wymioty" ale srałem na reszte ludzi i tak "zwymiotowałem" 4 razy :| Potem sie stresowałem bo mi uszy rozsadzało delikatnie do tego ból z tyłu głowy wiec oczywiście skok ciśnienia, podszedłem do przychodni bo mamy na uczelni przychodnie pani zmierzyła ciśnienie 130/70 :|. Postanowiłem że pie*(^& i poszedłem na piwko ze znajomymi - piłem jeeee jakbym się go brzydził zeszło mi nad jednym kuflem chyba z godzine :/ poszedłem na kolejne zajęcia zadzwoniłem do mojego wujka lekarza mówił że wymiotami sie nie przejmować i cieszył się że tsh i cholesterol okej. Teraz się troszke uspokoiłem kupiłem sobie melisy oraz neopersen. Zobaczymy, nie moge się doczekać wizyty u Pani psycholog oby mnie tylko gdzieś zapisała i żebym zaczął terapie bo źle się czuję. Ciągle urojone myśli że mam raka głowy albo żołądka bo przeczytałem post w hipohondri Czapli bodajże że jej koleżanka ma no bo jak serce się uspokoiło to teraz niby rak ;/ Tak samo jak w zeszlym roku, napierw problemy z sercem, potem rak jelit, oka, zaladka, watroby, odbytu a potem chora wątroba (marskość etc) i bledne koło czas zacząć. Strasznie podatny jestem na sugestie zauwazyłem coś przeczytam to mam juz objawy etc ;/ Ciągle też mam myśli że moje dni są policzone i że zaniedługo padne. Ja *^(*&%( ale jestem debilem ;/ Boje się też choroby psychicznej bo mojej mamy siostra jest chora psychicznie nie wiem dokładnie jak to było ale zachorowała chyba w liceum? studia? ale podobno po narkotykach bo tak się kiedyś niechcacy dowiedziałem. Do tego kuzyn dziadka tez wlasnie z tej strony mial depresje i popelnil samobojstwo ;/

zresztą rolą psychologa nie jest opierdzielanie

dzień jak co dzień , pogoda jakaś taka zamulająca, lipa

kasiątko, Kasiu faktycznie przeżycie straszne

kasiątko, Kasiu, współczuję Ci, nie było to przyjemne, na pewno!!! Ale to już było...i nie wróci więcej

-- 02 paź 2012, 19:12 --

Mightman, potrzebujesz wyciszenia, uporządkowania myśli, ale, moim zdaniem, tego dokonać może pomóc Ci psycholog, oczywiście wg.mnie.

-- 02 paź 2012, 19:14 --

Chyba nie za dobrze stylistycznie??

Mightman, też kiedyś "robiłam" w spodnie coś więcej,ale na szczęście zawsze w domu.

slow motion, jasaw, dziękuje Wam za słowa otuchy

jasaw, boję się teraz.Nawet w domu.

kasiątko, Kasiu, spokojnie, przejdzie Ci. Jeszcze to żyje w Tobie...ale minie

kasiątko, to nerwowe. Jak mam pietra, latałabym do klopa co 2 minuty.

kasiątko, a może masz zapalenie pęcherza? Teraz jest chłodniej, a wychodzisz z domu wcześnie, może nabawiłaś się jakiegoś przeziebienia.

Przykro mi, że ludzie są tacy nieżyczliwi (pani z żabki)... Trzymaj się!

halenore, mnie po Licie pędzi,a do tego mam wzmożone pragnienie.

margor, też się tak zastanawiam nad zapaleniem.Trzeba zacząć nosić dłuższe podkoszulki by zakryć nerki itd.W końcu to już jesień.

Powinnam pojechać do lekarza i na wszelki wypadek zrobić badanie moczu,ale mam tak napięte najbliższe tygodnie,że nie dam rady.

margor, też się tak zastanawiam nad zapaleniem.Trzeba zacząć nosić dłuższe podkoszulki by zakryć nerki itd.W końcu to już jesień.

Powinnam pojechać do lekarza i na wszelki wypadek zrobić badanie moczu,ale mam tak napięte najbliższe tygodnie,że nie dam rady.

A masz może w domu Furaginum? Mogłabyś sobie brać małe dawki póki co, bo i tak nic innego lekarz, raczej, Ci nie przepisze.

Trzymaj się ciepło.

Nie przesadzajcie, jakby miała zapalenie pęcherza to by biegała z siuskami non stop, do tego swedzenie, pieczenie i uczucie piasku przy siku

Dzień mega ch*****...

Miałem iść na studia ładnie, pieknie, kładę się wieczorem i co? .. Oczywiście bezsenność, nakręcanie się, kołatanie serca... Skończyło się tak, że całą noc, dosłownie WYŁEM w poduszkę z powodu swojej beznadziei i nieudacznictwa. Na uczelnię nie poszedłem, prawdę mówiąc odechciało mi się juz tego próbowania.. Szkoła źle, praca źle... kurde, jak żyć?

A na początku roku jakoś poszedłem normalnie do pracy (taka sezonówka na 2 mies). Zero stresu, normalnie. Co do szkół - póki chodziłem zaocznie (2 lata LO i rok policealki), to wszystko pięknie zajebiście.. Tylko dzienne studia mnie tak przerażają. No i "normalna" praca - nie ta sezonowa. W tym roku pracowałem w 3 miejscach - odpowiednio: 2 miesiące, 1 dzień, 2 tygodnie. Byłem też 1 dzień na wymarzonym kursie, ale równieź zrezygnowałem... No i była jedna praca do której miałem iśc, a nie poszedłem w ogóle - podobnie jak z ww. studiami....

Nie wiem czemu tak jest. Mam wrażenie, że wszystko się nasiliło. Jeszcze do wiosny bylem szczęśliwym czlowiekiem (fakt faktem po przejściach związanych z fobią szkolną w LO i na pierwszych studiach, ktore tez rzucilem po paru dniach), myślałem, że jakoś to będzie inaczej. Potem po 1 rezygnacji z pracy juz wszystko po kolei się zawalało. A presja i wkurw ze strony rodziny i towarzyszki życia nie maleją. I będzie znowu gorzej. Bez pracy, bez szkoły. Ile tak można? Chciałem sobie dać czas na uspokojenie się, powrót do pozytywnego stanu i myslenia i wtedy znowu zacząć pomału dzialać. Ale co zrobić jak ciągle presja ze strony ludzi i wieczne słuchanie, że kogoś rozczarowałem...

Juz pal licho moją ambicję aby studia skończyć, trudno (chociaz nie wiem, co bez nich moge robic). Może za jakiś czas się poprawi i znajdę jakieś zaoczne. Tylko ile można uciekać? Czemu nie każdy może być silny?

Ech, musiałem się wyżalić, sorki. Nawet jak nikt tego nie przeczyta, to i tak mi ulżyło samo wywalenie tego z siebie.