Jak wrócić do dawnej siebie? Proszę o rady.

Cześć wszystkim :) od roku męczę się sama ze sobą. Muszę się gdzieś wygadać, bo zwariuję, może ktoś ma podobnie? Zawsze byłam osobą bardziej wrażliwą, nieśmiałą ale kiedy trzeba było, potrafiłam się przezwyciężyć, być twarda, walczyć o swoje, mieć swoje zdanie, być odważna, zebrać się w sobie, znaleźćjakąś siłę. Przede wszystkim miałam szacunek dla siebie, czułam radość, sens życia, chciało mi się wszystkiego, czułam zainteresowanie wszystkim wkoło. Znajomi, imprezki, śmiech, wszystko tak jak być powinno. Rok temu skończyłam szkołę średnią. Poprawiałam niestety maturę z matematyki. Stres, bla bla bla... ale się udało. Studia, praca, zmiana życia o 180 stopni. I od tej pory mam uczucie jakbym "zgasła". Dopadały mnie ataki paniki, zaczęłam się izolować, nic mi nie daje szczęścia, nie potrafię się beztrosko śmiać.. zdałam w tym czasie prawo jazdy...kupiłam auto..ale nie cieszyłam się z tego..zdałam sobię sprawę, że auto kupiłam po to by móc się chować, szybko wracać do domu...czuję ciągle lęk w sobie.... do wszystkiego się zmuszam, jak tylko jestem w domu to włączam "zamulacze" w postaci TV lub komputera i próbuję nie myśleć o niczym...mimo, że nie chcę tak żyć to nie moge postąpić inaczej, ciągle czuję blokadę w sobie....napady agresji, złości, smutek, żal, poczucie takiego żałosnego egzystowania chodzi za mną dzień w dzień, ciągle myślę o tym jak się czuję i jak będę się czuła jutro... mam bóle w klatce puiersiowej, sercu, jestem ciągle spięta.. czuję się jak odludek, chociaż rok temu byłam ZUPEŁNIE inną osobą! Przestało mnie życie interesować, mam wrażenie czasem, że jakby ktoś mi powiedział "jutro wygrasz 30 milionow" to moja odpowiedź by brzmiała : "aha" i dalej bym powróciła do oglądania odmóżdżaczy w TV. Dosyć mam tego stanu...dzisiaj dla przykładu miałam sprzedać auto. To każdy normalny człowiek myśli ile dostanie kasy, natomiast moje myślenie opierały się na tym, że będę musiała jeżdzić autobusem, czy nie dostanę aby napadów lęku... czuję też jakbym była wyssana z emocji...niczego nie przeżywam, czuję tylko frustrację narastającą sobą, lęk i smutek, że coś takiego mnie spotkało i nie umiem tego zmienić... Najbardziej mnie boli to, że odeszła ta wesoła, beztroska osoba, którą byłam...czuję się bardzo samotna, mimo, że mam ludzi wkoło...poznałam chłopaka jakiś czas temu..nawet się otworzyłam na tą znajomość, sama sobą byłam zaskoczona..lecz ten lęk ciągle we mnie siedzi..impreza odpadała, jakieś wyjazdy..znowu się zrobiłam zamknięta w sobie i zajmowałam się użalaniem nad sobą... pewnego dnia mnie poprostu rzucił, z dnia na dzień.. nie próbuję się tłumaczyć tą chorobą ale to na pewno przez to, e umiem już tak z ludźmi się kontaktować jak dawniej...po tej sytuacji strasznie się czułam...przez ten rok bardzo się zmieniłam, uniakam dawnych znajomych aby pamiętali mnie taką jaka byłam..czuję jakby pewna część mnie umarła bezpowrotnie...już mam dosyć tego stanu...aha, zauważyłam jeszcze coś..moja pamięć i koncentracja uległy bardzo dużej zmianie...nie pamiętam co robiłam wczoraj często, nie umiem sobie przypomnieć błahostek...moja jakaś tam inteligencja również jest w gorszym stanie... czuję się poprostu głupsza, jakaś "otępiała"...moja samoocena wynosi 0. Co mam robić, proszę poradźcie coś

Witaj

moja rada udac sie do lekarza i na psychoterapie aby zlokalizowac

zrodlo problemu i moc to przepracowac na terapii.

To powinno Ci pomóc zrozumiec

sama siebie,swoje odczucia zachowania i poprowadzic ku spokojniejszej przyszlosci.

Witam.

Miałem podobnie w niektórych kwestiach mam. Od pół roku pracuje i od paru lat nie za dobrze mi się gada z ludźmi. Może to dlatego ,że wchodzimy po prostu w inny klimat, wcześniej balety koledzy (wóda,wino,ruski spirytus i trawa w moim przypadku) a teraz trzeba dorosnąć xD. Nie jestem najlepszy w takich wyznaniach ale chyba wiesz o co mi chodzi. Mi do tej pory prawie na niczym nie zależy. Jeżdżę złomem do pracy który się rozlatuje (wczoraj miałem stłuczkę bo w deszczu wcale nie ma hamowania ale się dogadaliśmy, łożysko wali jak w traktorze i w dodatku nie mam przeglądu od 4 miechów) Ale się nie przejmuje bo czekam, aż będzie lepiej i wprowadzam lekkie zmiany i powiem szczerze, że jest coraz lepiej. Myślę, że dobrze by było jak byś posłuchała Svafa, będzie ci dużo prościej

To chyba są objawy depresji. Również polecam kontakt z psychiatrą i psychoterapię.

Może nie tyle wrócisz do dawnej siebie, co odzyskasz równowagę i radość z życia, ale też będziesz bogatsza o doświadczenia choroby i leczenia (to niestety może trochę potrwać, choć nie musi).

Trzymaj się

I jak czujesz się samotna to zawsze możesz wejść tutaj :)

mi na przykład choroba pomogła. Od ponad 3 lat nie pale ziółka chociaż jestem w Holandii i jakoś mnie nie ciągnie. Od 2 i pół roku nie pije alkoholu(wypiłem raz miesiąc temu na urodziny szwagra 3 kieliszki a wcześniej i od tamtej pory 0). Mam siostrzeńca który mimo tego, że chodził do szkoły to czekał do 1 w nocy aż wrócę z pracy oszukując mamę że śpi. I rodzinę która wiele przeżyła podczas moich manii i się zmienili po tamtych przeżyciach. Nic więcej mi nie trzeba.

a i jeszcze muzyka która daje mi siłę, ,itd itd

Nie da się wrócić do dawnej siebie, bo dziś jesteś po prostu inną osobą. Szkoda czasu na próby. Możesz natomiast zrobić dla siebie coś dobrego i poszukać pomocy u specjalistów: psychiatry i psychologa. Możesz zbudować nową siebie.

hey kasza,

chcialabym porozmawiac z Toba na priw, jesli bylaby taka okazja. prosze daj znac czy masz mozliwosc i odpisz tutaj, a podam Ci kontakt. Przezywam obecnie podobny stan i nie daje sobie z tym rady. Moze Twoje doswiadczenia by cos pomogly, moze ja moglabym pomoc Ci w czyms takze. Odpisz prosze!

pzdr Ania

hey kasza,

chcialabym porozmawiac z Toba na priw, jesli bylaby taka okazja. prosze daj znac czy masz mozliwosc i odpisz tutaj, a podam Ci kontakt. Przezywam obecnie podobny stan i nie daje sobie z tym rady. Moze Twoje doswiadczenia by cos pomogly, moze ja moglabym pomoc Ci w czyms takze. Odpisz prosze!

pzdr Ania