Niezaradność życiowa

[Hombre]

Wie ktoś z Was gdzie szukać ofert kursów/szkoleń, poszerzenia kwalifikacji z poszczególnych dziedzin?

[onet700]

URZĄD PRACY Często oferują szkolenia/kursy i to za darmo. Płatne staże, lub jakieś oferty zatrudnienia, może nie koniecznie dla Ciebie atrakcyjne, ale do pracodawcy tak, skoro On też dostaje za to kasę. Zarejestruj się w PUP i popytaj, jeśli mieszkasz w mieście, zwłaszcza większym to pracę jakąś znajdziesz. Na początek może być staż. Ja też od tego zaczynałem. Co prawda przez pół roku zarabiałem 950zł/miesiąc, ale od czegoś trzeba zacząć. W każdym bądź razie usamodzielniło mnie pójście do pracy

[Hombre]

A poza urzędem pracy? I czy istnieje możliwość dofinansowania przez UP do kursu, jeśli jest on spoza ofert UP? Jeśli tak, to co trzeba by było zrobić aby uzyskać takie dofinansowanie?

[onet700]

Musisz się na pewno pytać w UP. Tam się dowiesz więcej niż tu na forum Nie wiem jak z kursami, ale jeśli chodzi o staże czy dofinansowania do zatrudnienia danej osoby, to można samemu znaleźć pracodawcę i zgłosić to do PUP. Oni już wszystko z pracodawcą uzgadniają. Nawet tak jest lepiej, bo na staże, jak są oferty to UP wysyła sporo osób, a pracodawca sam sobie wybiera kogo chce, a jak sam sobie porozmawiasz z pracodawcą, to masz dużo większe szanse

[Hombre]

Witam. Sytuacja niestety nie uległa większej zmianie. Dalej nie mogę znaleźć porządnej pracy, siedzę na garnuszku rodziców i ich narzekanie na mnie już powoli zaczyna mnie przerastać i dołować. W aktualnym miejscu zamieszkania ciężko o pracę, niby mógłbym wyjechać ale musiałbym to zrobić sam, nie mam żadnych znajomych, u których mógłbym się zatrzymać. Do tego moje nieogarnięcie życiowe powoduje to, że nie ruszam się z domu i tak koło się zamyka. Rodzina ma mnie za nieudacznika i pasożyta, nie chcę tak dalej żyć, coraz bardziej myślę o odważnym posunięciu typu wyjazd daleko stąd i życie na własną rękę, ale boję się że wyląduje pod mostem. Co byście zrobili będąc w mojej sytuacji?

[Hombre]

Pracował ktoś za granicą i mógłby doradzić co trzeba zrobić po przyjeździe do danego kraju, jakie formalności załatwić itp. ?

Oraz gdzie szukać pewnej pracy za granicą, jakieś fora, strony ?

Pozdrawiam.

[SrebrnaSowa]

Na pewno zdobyć mieszkanie - zameldować się . Otworzyć konto w banku. Wybrać się do jakiejś Ubezpieczalni zdrowotnej. Często w pracy wymagają potwierdzenia z policji o niekaralności . Odwiedzić urząd miasta by oraz urząd skarbowy bo nadają kilka ważnych numerów do rozliczeń i identyfikacji. A co do pracy - jeśli przyjezdzasz bez języka to najlepiej przez pośrednika.

A jeśli chcesz znaleźć prace wpisujesz w Google i szukasz ofert.

Możesz tez szukać na odpowiednich forach albo zobaczyć na grupach na facebooku.

[( Dean )^2]

Mam to samo,moja nieporadność życiowa zaczyna mnie przerażać.Nie mogesobie poradzić z życiem,szukaniem pracy.Ciągle jestem w stresie,mimo że ni nie robie.Strasznie się martwię.

[Gość]

Ja mam pracę ale co to za praca skończyłam studia a nie potrafię znaleźć pracy która by mnie satysfakcjonowala jak już dostaję ofertę pracy co się rzadko zdarza lepszej to nie idę nawet na rozmowę bo strach mnie paraliżuje z jednej strony chce mieć inną pracę a z drugiej coś wewnętrznie mnie powstrzymuje. wiem że jak nie będę pracowała to nie będę miała z czego żyć.

[( Dean )^2]

Agnieszka 31, rozumiem to.Ja w sumie jestem inż budownictwa,może coś bym znalazł w tym.Ale niecierpie tej branży i nie chce tego robić,a iść do biedronki,albo na magazyn to też wstyd i wycofanie z życia.

[Hombre]

Da się nauczyć takiego ogarnięcia życiowego i zaradności? Czy jak się człowiek urodzi taką niezdarą to już nie ma wyjścia?

Nie mam kompletnie planu na życie, jakiejś koncepcji, na niczym się nie znam...

[( Dean )^2]

Hombre, Myśle że nikt się nie rodzi niezdarą,staje się nią z czasem,jeśli wycofuje się z życia,ma lęki etc...z drgiej strony nikt się nie rodzi zaradny,ludzie sie tego uczą z czasem.Pewnie CI kotrych odpowiednio wychowano uczą sie się szybciej,Ci którzy są xle wychowywani ,potem nie mogą sie odnaleźc.

[Gość]

zaradności życiowej człowiek się uczy to zależy jak jesteśmy wychowywani w dzieciństwie jakie mieliśmy wzory jak nas motywowano jak uczono radzić sobie w różnych sytuacjach. Z niezaradnosci myślę że można wyjść tu też są potrzebne osoby które wskażą jak radzić sobie w poszczególnych sytuacjach i na ich przykładach powoli stopniowo wychodzić. dzięki nim możemy zobaczyć w czym jesteśmy dobrzy a może odkryjemy ukryty talent. ja nie spotkałam takich osób wokół siebie a w dzieciństwie byłam dolowana ale Tobie życzę spotkania takich ludzi Hombre.

[mark123]

Nikt nie rodzi się totalną niezdarą, ale uważam, że wrodzone czynniki mogą decydować o tym, czy nauka zaradności będzie łatwa czy trudna dla danej osoby. Mogą też decydować o poziomie wewnętrznej motywacji do uczenia się zaradności bądź braku tej motywacji.

[Natla_Miness]

W tej chwili zaradność życiowa sprowadza się do sprawnej komunikacji z innymi. Odrobina charyzmy i zrozumienia i każdy urzędnik lepiej patrzy. Wyjdźcie kiedyś na miasto gdzieś na pocztę, do urzędu. Można zadać jakieś pytanie odnośnie usług. Co za ile, czy są jakieś możliwości o których nie wiecie, itd. Kontakt z człowiekiem.

 

A sprawy typu pranie, suszenie, gotowanie, etc. Albo się ma czas i robi samemu, albo wynajmuje człowieka (bar, pizza na dostawę, kebab), ewentualnie można postawić na przemysł, kupić jakąś lepszą pralkę, wydajniejszą kuchenkę, czy kupować gotowe jedzenie.

 

Poza tym rolników w Polsce % mało. Mają duże przeroby i często nie maja komu sprzedać towarów. Z nimi też jakoś pewnie się da prywatnie dogadać. Ty zaprzyjaźnionemu gospodarzowi wyjaśnij jak korzysta się z Internetu, a on może da ci parę kurczaków na rosół.

 

W PRL ludzie więcej działali na zasadzie barter i cichej współpracy. Potem się pozmieniało i wszędzie biurokracja i przepisy. A to już moim zdaniem wina systemu edukacji kształcącego gryzipiórków.

[mark123]

Zaradność życiowa sprowadza się także do umiejętności zawodowych i do umiejętności zarządzania swoimi pieniędzmi oraz do orientowania się trochę w załatwianiu spraw urzędowych (sama umiejętność komunikacji z urzędnikiem może nie wystarczyć).