Korzyści płynące ze stanu depresji

[Jovita]

depresja i korzysci.. dziwny temacik! jedyne to to ze wszyscy sie mna bardziej opiekuja i tyle!

[vegge]

"zeby siegnac korona nieba, trzeba zapuscic korzenie do piekla"

 

lub krocej

 

cierpienie uszlachetnia

 

 

ps

jesli uda wam sie wyjsc z depresji, staniecie sie dobrymi ludzmi i po to ona wlasnie jest

[Gość]

Ja zauważyłam korzyść jedną- schudłam.

Ale właśnie dostałam leki, wśród nich leviron, więc po tym co czytałam pewnie długo się tym nie pocieszę...

Chyba, że włączy mi się jadłowstręt przy effectinie...

[Jovita]

u mnie akurat to ze schudlam to najgorsza katastrofa

[moczymordka]

a moim zdaniem to wcale nie jest beznadziejny temat, bo trzeba zdać sobie sprawę, że depresja przynosi nam także wtórne korzyści, które mogą powodować że podświadomie nie chcemy wyjść z choroby! Ja uważam że to dobrze wiedzieć co pozytywnego daje mi choroba, bo to większa samoświadomość i lepszy start to walki.

[Delilah]

Korzyści nie doświadczyłam ZUPEŁNIE żadnych.

[.Kinga.]

jedyne to to ze wszyscy sie mna bardziej opiekuja i tyle!

Zazdroszczę.. ode mnie wszyscy się odwrócili..

[Twilight]

Korzyści nie doświadczyłam ZUPEŁNIE żadnych.

 

To poczytaj inne posty w tym topicu

 

Zazdroszczę.. ode mnie wszyscy się odwrócili..

 

Kinga, a może sama zaczęłaś się bardziej sobą opiekować? Nauczyć sie być swoim przyjacielem dla siebie samego, też cenne.

 

Pozdrawiam

[.Kinga.]

U mnie depresja ma to do siebie, że się umyślnie wyniszczam, bo nienawidzę siebie. to chyba nie jest opieka?

A korzyści może i tak.. na pewno. Przede wszystkim poznałam prawdziwe cierpienie i teraz mogę pomagać ludziom, bo ich rozumiem. Rozumiem też wiele innych spraw. Ja wierzę, że wszystko czego doświadczymy nawet coś złego, w przyszłości nie przyniesie tylko niekorzyści, ale i korzyści. Może w przyszłości spotkam kogoś z podobnymi problemami i przez swoje doświadczenie będę w stanie mu pomóc, a to może z kolei zaważyć na jego życiu.

To wszystko pięknie brzmi.. a nawrót choroby przecież istnieje.. no.. ale w końcu mam jeszcze nadzieję długo żyć.. to może jakieś 2 lata normalności się znajdą..

[angola]

Wiem, że mój organizm zrobił "skok w bok" z jakiegoś powodu. Z czymś sobie nie radze, więc dlaczego depresja??? A nie jakieś inne licho. Myślę, że jak dowiem się jak najwięcej, to dojdę do sedna. Poprosiłam Was o odpowiedzi, bo może ja czegoś nie dostrzegam.

[Krzysztof105]

Korzyści z depresji mogą mieć tylko ci, którzy wyzdrowieli.

[scat_man]

Nie ma korzysci plynacej z bycia chorym na depresje

[Twilight]

To poczytaj sobie posty w tym temacie. Wiadomo, z chorowania nie, ale ludzie którzy przeszli takie choroby, często są o wiele lepszymi, i bardziej świadomymi, niż byli przed. Nie byliby w miejscu, w którym są, nie poznali by ludzi, których znają, nie wyiskrzyłyby się ich prawdziwe przyjaźnie tak, jak się rozpaliły. Było to, co być musiało, reszta to przyszłość i to co z nią zrobimy

 

Pozdrawiam

[.Kinga.]

Ja tam cały czas niezmiennie uważam, ze wszystko czego doświadczamy jest nam do czegoś potrzebne. Nikt mi tego poglądu nie zmieni

[efekt6]

Tak naprawdę jesteśmy coraz silniejsi i coraz lepiej kontrolujemy siebie. Z każdym dniem. Bo gdybyśmy nie walczyli gdzieś w środku z depresją skończyłaby się dosyć szybko lecz tragicznie. A tak walczymy każdego dnia ze złymi myślami, z niechęcią do wszystkiego, z apatią. I stajemy się coraz silniejsi. Trening czyni mistrza. :)

[Martusia]

A ja tak sobie myślę, że nie ma co się dopatrywać "dobrych" rzeczy w depresji. To jedna z najpodlejszych spraw jakie mnie dopadły. Nie chcę jej za nic cenić tylko pozbyć się jak najszybciej bo niszczyła moje życie.

Nienawidzę depresji i już nigdy się jej nie poddam!!!

Ok, może mnie bardziej uduchowila itp. ale to przez to by mnie teraz nie było. I co z tego, ze mogę lepiej coś pojąć (choć nie wydaje mi się) jeśli niedużo brakowalo i już nigdy bym nikomu nie pomogła, nigdy nie podniosła na duchu, nigdy więcej nie żyła.

W reinkarnację niezbyt wierzę

[groskova]

- nauczylam sie (i polubilam) siedzec sama w domu bez natychmiastowego ataku paniki (choc nie wiem czy to dobrze, bo przestalam wychodzic)

 

-zyskalam przyjaciela (ktory jest tez moim menagarem) i dostalam od niego mnostwo wsparcia w pracy i prywatnie

[korres1]

Ja bym tam wolała nie mieć tej całej świadomości. MOże i rozumiem więcej, ale nie jestem w stanie nikomu pomóc naprawdę, bo sama z sobą nie daję sobie rady. Żeby dać, trzeba mieć. A ja nie mam.

[korres1]

No właśnie, przecież dokładnie zacytowałam Twój wierszyk

Brać juz nie mam od kogo.

[korres1]

Ja tez nie wierzyłam. Oczywiście, miałam na myśli real, bo forum, nawet jeśli mi pomaga, jest tylko pewną protezą, wentylem bezpieczeństwa.

Problem w tym dżejem, że nie mam problemu z poznaniem nowych osób, jestem bardzo otwarta i lubie to.

Problem w tym, że nie potrafię utrzymnać ludzi przy sobie - po okresie początkowej fascynacji gdzieś odpływają, a ja nie wiem jak temu zapobiec