Zagubienie po emigracji, gdzie po pomoc?

[Mad Jack]

Witam wszystkich.

 

Nie mam z kim podzielić się myślami, dlatego piszę tutaj. Mam nadzieję, że ktoś mi pomoże, bądź wskaże mi miejsce gdzie mógłbym jakąś pomoc odnaleźć.

 

Jestem inżynierem. Właśnie wróciłem do kraju po trzech latach spędzonych praktycznie w samotności. Nie było mi dobrze gdy mieszkałem samotnie, ale nie potrafiłem znaleźć sobie towarzystwa które by mi odpowiadało (takiego, jakie zostawiłem wyjeżdżając...). Po czasie przestałem już nawet próbować i skupiłem się na pracy, tłumacząc sobie że odzyskam dawne życie po powrocie i wszystko będzie jak dawniej.

 

Nie jest.

 

Jestem cieniem samego siebie. Czuję się totalnie pusty. Nie potrafię już rozmawiać nawet z moimi dawnymi przyjaciółmi, bo czuję się tylko jałową wydmuszką. Przez prawie trzy lata nie zajmowałem się niczym prócz mojej pracy i jałowym, bezproduktywnym zabijaniem czasu internetem. Zmuszam się do kontaktów towarzyskich, umieszczam się siłą między ludzi, jednak jedyne o czym wtedy myślę to to, jaki jestem pusty w środku, jak mało mam do powiedzenia, jak nudny jestem i dziwny.

 

Gdy ludzie są wokół mnie, staram się to ukrywać. Nie chcę ich do siebie zrażać. Wtedy kiedy jestem sam snuję się wolno z "nieobecnym" spojrzeniem, zastanawiając się co mógłbym zrobić żeby znowu dawać innym przyjemność swoim towarzystwem. Żeby być "fajnym", żeby inni lubili mnie i szanowali. Żeby potrafić opowiedzieć coś przy stole, w towarzystwie (czy to rodzinnym, czy to znajomych). Myślę o tym codziennie od bardzo długiego czasu i dopiero niedawno zdałem sobie sprawę, że to przecież nie jest normalne i że potrzebuję pomocy. Swojej samooceny nie podniosę nie zmieniając się w kogoś wartościowego. W tym momencie wartościowy nie jestem. Jestem słaby i potrzebuję pomocy.

[carlosbueno]

Mad Jack, Ja też byłem na emigracji nawet nieco dłużej niż Ty i zarówno tam jak i w Polsce po powrocie nie czułem się dobrze psychicznie. Wróciłem bo czułem się tam fatalnie, do tego miałem kiepską i stresującą pracę, nigdy się nie zintegrowałem z tamtym krajem i ludźmi, no ale w Polsce nic lepiej długotrwałe bezrobocie i brak kontaktów z ludźmi bo znajomości się pourywały a i tak nie miałem ich dużo, no i wstyd mi było się przed innymi przyznać do porażki życiowej.

Może czas na jakieś nowe znajomości skoro dotychczasowe nie dają satysfakcji, no i pewnie warto udać się do psychologa, psychiatry. Może też czas na znalezienie jakiegoś hobby, to pomaga choć wiem że nie łatwo się za to zabrać gdy często wszystko nas nudzi i nie daje satysfakcji.

[saskia]

Mad Jack,to wlasnie z powodu takich samych emocji,szukalam odpowiedzi i...znalazlam to forum Moja sytuacja jest rozna o tyle,ze ja ciagle na tej emigracji jestem i raczej pozostane,moj maz i syn odnajduja sie tutaj calkiem dobrze kontakty w kraju baaardzo sie rozluznily,a winie za to bardziej siebie niz innych.Myslalam o jakiejs terapii,leczeniu,ale ciagle czulam ze to nie to...i tutaj gleboki uklon w strone carlosbueno:"moze czas na jakies nowe znajomosci...nowe hobby..."swieta racja nie cofniemy czasu,a zycie pokazalo,ze nowe czesto bywa takie ciekawe,bo jeszcze sie nie znudzilo i nie znamy jego gorszej strony ja wbijam sobie rade carlosbueno do glowy i.....wlasnie zaczynam - nawet nie wiecie jak ciezko bylo mi to napisac tzn.w ogole sie odezwac

[abat]

na mnie to robi wrażenie,że - jesteś w takim momencie,że wiesz już, czego nie chcesz, co ci nie odpowiada, co niszczy Ciebie nie znajdujesz,

nie wiesz - czego teraz pragniesz i cenisz, co ważne dla ciebie...oglądasz się w dawne czasy...