Hipochondria - jakie choroby sobie przypisywaliście..?

[Marikko]

[quote name="nerwa"

 

EDIT: tzn. chodzi mi o to' date=' ze hipochondria to wlasnie nieumiejetnosc zignorowania różnych objawów z ciała (wyolbrzymianie ich, myslenie o nich, roztrzasanie tematu itd.). Wiec jak dasz rade po prostu to ignorowac to za...biscie [/quote]

 

Wiesz, to takie marzenie, wiem że to jest właśnie sedno problemu.

[Tukaszwili]

Teraz udało mi się trochę uspokoić pod wieczór, choć coś mnie kuje po lewej stronie piersi. Dodatkowo chyba będę chory, bo gardło drapie, w sam raz na sylwestra. Właśnie zażyłem 3 Perseny Forte, ciekawe czy zdadzą egzamin. Wątpię, aby zadziałały chociaż z 1/5 siły Lorafenu, ale kiedyś nawet udawał im się mnie uspokoić.

[Pholler]

Ja dziś nawet spoko, ale na strasznej nuzliwosci ogólnej :) senność, apatia, zniechęcenie... Zaczynam też świrować na punkcie zdrowia swojej rodziny... Wiecie, jak już zaczynamy opanowywać trochę siebie, to się zaczyna szukanie u innych. A potem znów siebie będziemy sprawdzać.

 

Marikko zdrowa dieta, witaminy i suple. Hm. Temat noszony chyba po tysiąc razy na tym forum. Coś może pomogą, ale z doświadczenia wlasnego tego nie potwierdzę. Dobrze, jak konkretne piguły działają, to już wielki sukces. Jak zadziałają suple to będzie cud. Niestety zaburzenie takie jak hipochondria nie bierze się z niedoboru magnezu czy wypłukania witamin przez alkohol. Byłem kilka razy konkretnie scieńczony fizycznie, pewnie wytrzebiony z mikroelementów i witamin, a psychicznie czułem się dobrze, a u szczytu zdrowia potrafi mnie dopaść taka otchłań, że wyć się chce. To bardziej posrany mechanizm, choć przyznaję, że jak zaczyna mnie brac nerwica to próbuję i magnezu, i witamin i soczków noni, i olejów cudownych, a nawet wód święconych. Ale jeszcze żadna supla mnie nie uleczyła. Biorę z desperacji. Pewnie jak wszyscy tutaj. Pomyśl o leczeniu, a nie zaleczaniu. Ja już dwa razy przerwałem leczenie pigułkami bo czułem się dobrze, a teraz znów zaczynam, bo przestało być dobrze.

Życzę zdrówka i dobrego doboru metod leczenia.

[Tukaszwili]

Jak mnie dziś gardło naparza już zdążyłem sobie wkręcić, że to nie jest przeziębienie tylko przerzut lub początek poważnej choroby. Co z tego, że ostatnie 3 dni wystawiałem swoje ciało na zimno regularnie, to takie tłumaczenie nie zdaje rezultatu.

[Marikko]

Jak mnie dziś gardło naparza już zdążyłem sobie wkręcić, że to nie jest przeziębienie tylko przerzut lub początek poważnej choroby. Co z tego, że ostatnie 3 dni wystawiałem swoje ciało na zimno regularnie, to takie tłumaczenie nie zdaje rezultatu.

 

No właśnie. To że przewianie, że zimno- tego już pod uwagę się nie bierze. Ja sobie uświadomiłem ze te bóle szyi zaczęły sie jak wychodziłem we wietrzną pogode na dwór na samej koszuli czy bluzie.

Tukaszwili - szal, isla czy fiorda na gardło i po kłopocie. Ciesz się swoim pięknym miastem. Równo rok temu byłem tam z rodziną.

P.S. Jaki człowiek mądry w nie swojej sprawie :)

[Tukaszwili]

Jak mnie dziś gardło naparza już zdążyłem sobie wkręcić, że to nie jest przeziębienie tylko przerzut lub początek poważnej choroby. Co z tego, że ostatnie 3 dni wystawiałem swoje ciało na zimno regularnie, to takie tłumaczenie nie zdaje rezultatu.

 

No właśnie. To że przewianie, że zimno- tego już pod uwagę się nie bierze. Ja sobie uświadomiłem ze te bóle szyi zaczęły sie jak wychodziłem we wietrzną pogode na dwór na samej koszuli czy bluzie.

Tukaszwili - szal, isla czy fiorda na gardło i po kłopocie. Ciesz się swoim pięknym miastem. Równo rok temu byłem tam z rodziną.

P.S. Jaki człowiek mądry w nie swojej sprawie :)

 

W nie swojej sprawie, to zawsze jestem najmądrzejszy wziąłem Strepsils Intense i ból zmalał zdecydowanie, tak więc jestem spokojniejszy.

[maarry]

Witam,mam 18 lat i pierwszy raz zmagałam się z nerwicą lękową ok 3/4 lata temu,trwało to półtora roku po czym wyszłam z tego,niestety powróciła mi w lutym tego roku. Zaczęło się od duszności i natrętnego kontrolowania oddechu,dochodziło do tego kontrolowanie mrugania,do sierpnia walczyłam z lękami ktore siedziały w mojej głowie,zaczęłam chodzić do psychologa,który niewiele pomagał wiec przestalam. We wrzesniu zaczelam strasznie wsluchiwac sie w swoje cialo,hipochondria mna zawładnęła,zaczynajac od lęków po prawie roku moje cialo odmawia posluszenstwa,nie mam na nic ochoty ani sily,moglabym wymienic wiele objawow somatycznych ktore daja o sobie znac co jakis czas. Nie mam juz sily,martwie o swoje zdrowie a jednoczesnie odczuwam lęk przed pojsciem do lekarza poniewaz boje sie diagnozy,co robić

[Gość]

Witam,mam 18 lat i pierwszy raz zmagałam się z nerwicą lękową ok 3/4 lata temu,trwało to półtora roku po czym wyszłam z tego,niestety powróciła mi w lutym tego roku. Zaczęło się od duszności i natrętnego kontrolowania oddechu,dochodziło do tego kontrolowanie mrugania,do sierpnia walczyłam z lękami ktore siedziały w mojej głowie,zaczęłam chodzić do psychologa,który niewiele pomagał wiec przestalam. We wrzesniu zaczelam strasznie wsluchiwac sie w swoje cialo,hipochondria mna zawładnęła,zaczynajac od lęków po prawie roku moje cialo odmawia posluszenstwa,nie mam na nic ochoty ani sily,moglabym wymienic wiele objawow somatycznych ktore daja o sobie znac co jakis czas. Nie mam juz sily,martwie o swoje zdrowie a jednoczesnie odczuwam lęk przed pojsciem do lekarza poniewaz boje sie diagnozy,co robić

 

Cześć. Epizod nerwicy 3/4 lata temu, o którym piszesz leczyłaś farmakologicznie, czy sam przeszedł? Obecnie chodziłaś do psychologa, czy psychoterapeuty? Za mało informacji podajesz, ale generalnie schemat jest taki: lekarz pierwszego kontaktu i zrobienie podstawowych choćby badań wykluczających dolegliwości fizyczne, ewentualnie skierowanie do lekarza specjalisty. Jeśli badania wyjdą ok, udanie się do psychiatry, który decyduje o dalszym leczeniu. Mimo że napawa Cię to lękiem to wizyty u lekarza nie przeskoczysz, jeśli chcesz o siebie walczyć. I nie sugeruj się kontaktem z jednym psychologiem, bo lekarze też bywają różni, o czym można się dowiedzieć choćby z tego forum. Rodzice wiedzą przez co przechodzisz? Jeśli chcesz bardziej fachowych informacji to możesz napisać do forumowego eksperta w dziale "Pytania do psychologa". Choć najprawdopodobniej usłyszysz odpowiedź, że przez neta nikt Cię nie zdiagnozuje i zalecana jest wizyta u lekarza. Tak czy inaczej witaj w naszym gronie, choć wizyta tu nie oznacza niczego dobrego. Zawsze jednak możesz liczyć na wsparcie i pocieszenie.

[Gość]

A ja coraz częściej mam inny problem. Prawie już stale odczuwam bliżej nieokreślony lęk, nie związany z niczym szczególnym. Niby czuję się dobrze, nic mnie nie kłuje i nie strzyka, a jednak boję się, sam nie bardzo wiem czego. Nie jest to jakieś napadowe i bardzo straszne, ale jest. Odbiera mi to resztki radości z życia i spokój ducha na codzień. To jest chyba coś co Tukaszwili nazywa lękiem wolnopłynącym. Odczuwam strach, przeważnie w związku z tym przyspieszone bicie serca lub uczucie gorąca. Strach ten jednak nie ma żadnej uzasadnionej przyczyny. I dopada mnie to coraz częściej. Nie wiem jak sobie z tym radzić, do leków wracać nie chcę. Co powiecie na to? Jak nie jedno hu.jostwo to drugie cholera.

[Tukaszwili]

A ja coraz częściej mam inny problem. Prawie już stale odczuwam bliżej nieokreślony lęk, nie związany z niczym szczególnym. Niby czuję się dobrze, nic mnie nie kłuje i nie strzyka, a jednak boję się, sam nie bardzo wiem czego. Nie jest to jakieś napadowe i bardzo straszne, ale jest. Odbiera mi to resztki radości z życia i spokój ducha na codzień. To jest chyba coś co Tukaszwili nazywa lękiem wolnopłynącym. Odczuwam strach, przeważnie w związku z tym przyspieszone bicie serca lub uczucie gorąca. Strach ten jednak nie ma żadnej uzasadnionej przyczyny. I dopada mnie to coraz częściej. Nie wiem jak sobie z tym radzić, do leków wracać nie chcę. Co powiecie na to? Jak nie jedno hu.jostwo to drugie cholera.

 

Nie tylko ja, ale Pholler również pisał o lęku wolnopłynącym :). W sumie tego dziadostwa chyba najtrudniej się pozbyć. Właściwie to nawet czasem nie jest lęk, lecz jakiś niepokój. Gdzieś tam lawiruje nieopodal i ciągle o sobie przypomina.

[Pholler]

Oh lęk wolnopłynący, ten nieustajacy szum czarnych skrzydeł nad głową, ten cień, co zawsze za plecami stoi, ten jad, co nam się z krwią miesza i trawi powoli jakby o samo znęcanie jakiemu bytowi chodziło. Oh znam ci go ja dobrze. :)

Tyle, że lęk wolnoplynący to nie jest stan dyskomfortu ot takiego sobie jak po przepuszczeniu oszczędności na nielegalnych walkach kogutów w starej cegielni, tylko to taki poziom lęku poniżej ataku paniki. To stan trwałego napięcia o różnej intensywności. U mnie przez długi czas na granicy paniki właśnie, ścieńczyło mnie to cholerstwo tragicznie. Dziś płynie sobie dalej , ale nie trwa juz 24h na dobę i intensywność ma mniejszą. Ale nadal mam wrażenie jakby wysysało radość i sens życia. W najgorszym czasie praktycznie trzymało mnie psykiem do ziemi - leżałem tygodniami w łóżku, a jak gdzieś już musiałem iść to był to nadludzki wysiłek z efektem zombie - czasem nie wiedziałem co robię, cały czas był ten cholerny lęk. Nie wiem czy to jeszcze był lek wolnoplynący i gdzie jest granica, wiem na pewno, że to mnie zabijało na raty. Pamiętam jak zazdrościłem (sic!) Ludziom z forum, którzy mieli "tylko" ataki paniki. Też tak chciałem, bo to napięcie w formie stałej było najgorszy koszmarem. Dziś wiem, że i ataki i lęk wolnoplynący to takie samo piekło przyprawione na różne sposoby. Nadal mocno nie panuje nad swoją psychiką, ale już jakoś panuje i mam nadzieję na krzywą wznoszącą.

 

maarry niedobrze Cię tu widzieć, ale chyba dobrze trafiłaś i witamy jak swego. Już wiesz, że to nie jest zwykły smutek czy chandra, a niestety z naszych doświadczeń możemy Ci powiedzieć, że łatwo też nie ma, choć daje się opanować. Chłopaki wcześniej już Ci zapodali schemat lekarz-badania-psychiatra-psychoterapia i jest to niemal złoty schemat. Ja jestem leko-wierzący i nie dotarłem do terapii, choć właściwie wszyscy mówią, że to najlepsza droga, a leki to tylko wspomaganie. No to ja się tylko wspomagam i czuję poprawę, ale jest chwiejnie. Poczytasz forum to zobaczysz jak bardzo jesteś podobna do wielu z nas, ale znajdziesz też pociechę w tym, że niektórzy zdrowieją, a inni dają sobie radę 100 razy lepiej niż na początku. Ja mam trzeci duży nawrót nerwicy hipochondrycznej, a więc wychodziłem z niej już dwa razy. Da się, choć lekko nie ma. Pozdrawiam.

[Tukaszwili]

Powrót do roboty, a ja przeziębiony, z nosa cieknie mi jak z nieszczelnego kranu. Jestem cholernie niewyspany, czuję niepokój, uświadomiłem sobie, że już za 10 dni mam gastroskopię, co oczywiście przeraża. Lekka kula w gardle, która pojawiła się podczas jazdy do pracy, ale chyba zaczynam się przyzwyczajać do tego objawu, bo nie wyprowadza mnie aż tak z równowagi.

[laveno]

Ja mam prawie cały czas lęk wolno płynący a dzis od rana mnie kluje w piersi po lewej i nawet po prawej, odrazu lęk, ze jakis zawal eh znowuuuu

[Gość]

Krąży mi po głowie pytanie - czy anhedonia została u mnie wywołana przez problemy gastrologiczne, czy moja chora psychika owe problemy wywołała.

[HAniaa]

Hej, a u mnie jakby ostatnio lepiej, choć wcale nie super. Mam dni całkowicie bez tych śmieszności w głowie typu dziwaczne uczucie, że zaraz się wyłączę, i to dla mnie pocieszające. Ktos z Was pytał o sylwestra z hipochondrią. My z mężem byliśmy u przyjaciół, choć wcale nie chciałam iść. Ale nie wiem kiedy, a początkowe napięcie odpuściło, a bawiłam się jak głupek - chyba najlepiej od lat:) A teraz powrót do normalności i pracy. Pogoda fatalna, nienawidzę zimy.

Ja ostatnimi czasy modliłam się za nasze zacne grono i chyba wrzucę to w harmonogram moich codziennych praktyk:)Buźka!

[maarry]

Witam,mam 18 lat i pierwszy raz zmagałam się z nerwicą lękową ok 3/4 lata temu,trwało to półtora roku po czym wyszłam z tego,niestety powróciła mi w lutym tego roku. Zaczęło się od duszności i natrętnego kontrolowania oddechu,dochodziło do tego kontrolowanie mrugania,do sierpnia walczyłam z lękami ktore siedziały w mojej głowie,zaczęłam chodzić do psychologa,który niewiele pomagał wiec przestalam. We wrzesniu zaczelam strasznie wsluchiwac sie w swoje cialo,hipochondria mna zawładnęła,zaczynajac od lęków po prawie roku moje cialo odmawia posluszenstwa,nie mam na nic ochoty ani sily,moglabym wymienic wiele objawow somatycznych ktore daja o sobie znac co jakis czas. Nie mam juz sily,martwie o swoje zdrowie a jednoczesnie odczuwam lęk przed pojsciem do lekarza poniewaz boje sie diagnozy,co robić

 

Cześć. Epizod nerwicy 3/4 lata temu, o którym piszesz leczyłaś farmakologicznie, czy sam przeszedł? Obecnie chodziłaś do psychologa, czy psychoterapeuty? Za mało informacji podajesz, ale generalnie schemat jest taki: lekarz pierwszego kontaktu i zrobienie podstawowych choćby badań wykluczających dolegliwości fizyczne, ewentualnie skierowanie do lekarza specjalisty. Jeśli badania wyjdą ok, udanie się do psychiatry, który decyduje o dalszym leczeniu. Mimo że napawa Cię to lękiem to wizyty u lekarza nie przeskoczysz, jeśli chcesz o siebie walczyć. I nie sugeruj się kontaktem z jednym psychologiem, bo lekarze też bywają różni, o czym można się dowiedzieć choćby z tego forum. Rodzice wiedzą przez co przechodzisz? Jeśli chcesz bardziej fachowych informacji to możesz napisać do forumowego eksperta w dziale "Pytania do psychologa". Choć najprawdopodobniej usłyszysz odpowiedź, że przez neta nikt Cię nie zdiagnozuje i zalecana jest wizyta u lekarza. Tak czy inaczej witaj w naszym gronie, choć wizyta tu nie oznacza niczego dobrego. Zawsze jednak możesz liczyć na wsparcie i pocieszenie.

 

Nie był leczony,sam przeszedł,Chodziłąm do psychologa. Mam za sobą badania krwi,okulistę,obecnie czekam na laryngologa,poniewaz w końcu wybłagałam lekarza rodzinnego o skierowanie na chore zatoki a chciałabym jeszcze iść do neurologa,ale to chyba prywatnie,bo ciężko jest z moim lekarzem rodzinnym jeśli chodzi o skierowania do specjalistów.

[maarry]

Oh lęk wolnopłynący, ten nieustajacy szum czarnych skrzydeł nad głową, ten cień, co zawsze za plecami stoi, ten jad, co nam się z krwią miesza i trawi powoli jakby o samo znęcanie jakiemu bytowi chodziło. Oh znam ci go ja dobrze. :)

Tyle, że lęk wolnoplynący to nie jest stan dyskomfortu ot takiego sobie jak po przepuszczeniu oszczędności na nielegalnych walkach kogutów w starej cegielni, tylko to taki poziom lęku poniżej ataku paniki. To stan trwałego napięcia o różnej intensywności. U mnie przez długi czas na granicy paniki właśnie, ścieńczyło mnie to cholerstwo tragicznie. Dziś płynie sobie dalej , ale nie trwa juz 24h na dobę i intensywność ma mniejszą. Ale nadal mam wrażenie jakby wysysało radość i sens życia. W najgorszym czasie praktycznie trzymało mnie psykiem do ziemi - leżałem tygodniami w łóżku, a jak gdzieś już musiałem iść to był to nadludzki wysiłek z efektem zombie - czasem nie wiedziałem co robię, cały czas był ten cholerny lęk. Nie wiem czy to jeszcze był lek wolnoplynący i gdzie jest granica, wiem na pewno, że to mnie zabijało na raty. Pamiętam jak zazdrościłem (sic!) Ludziom z forum, którzy mieli "tylko" ataki paniki. Też tak chciałem, bo to napięcie w formie stałej było najgorszy koszmarem. Dziś wiem, że i ataki i lęk wolnoplynący to takie samo piekło przyprawione na różne sposoby. Nadal mocno nie panuje nad swoją psychiką, ale już jakoś panuje i mam nadzieję na krzywą wznoszącą.

 

maarry niedobrze Cię tu widzieć, ale chyba dobrze trafiłaś i witamy jak swego. Już wiesz, że to nie jest zwykły smutek czy chandra, a niestety z naszych doświadczeń możemy Ci powiedzieć, że łatwo też nie ma, choć daje się opanować. Chłopaki wcześniej już Ci zapodali schemat lekarz-badania-psychiatra-psychoterapia i jest to niemal złoty schemat. Ja jestem leko-wierzący i nie dotarłem do terapii, choć właściwie wszyscy mówią, że to najlepsza droga, a leki to tylko wspomaganie. No to ja się tylko wspomagam i czuję poprawę, ale jest chwiejnie. Poczytasz forum to zobaczysz jak bardzo jesteś podobna do wielu z nas, ale znajdziesz też pociechę w tym, że niektórzy zdrowieją, a inni dają sobie radę 100 razy lepiej niż na początku. Ja mam trzeci duży nawrót nerwicy hipochondrycznej, a więc wychodziłem z niej już dwa razy. Da się, choć lekko nie ma. Pozdrawiam.

Dobrze kojarzę to forum,przeczytałam wiele postów,które zamieszczali tutaj użytkownicy,jednak nie sądziłam,że będę szukać tutaj wsparcia i założe konto,by dodawać wpisy o moim przypadku. Ja właśnie chciałabym uniknąć leków,dlatego najpierw zaczęłam przygodę z psychologiem,ale nawet on nie podołał

[laveno]

Dzieki Hania za pamiec o nas :)

 

Słuchajcie mam problem, zawsze miałam widoczne zyly na dekoldzie, taką jedną a kilka dni temu pojawiła sie na ramieniu przy obojczyku tylko po prawej stronie ciała. Nie jest zgrubiona, nie boli tylko poprostu przeswituje taka niebieska przez skore a nawet dwie obok siebie, taki krzaczek. Czy to normalne? Juz się naczytalam o zakrzepicach itd, stres okropny, do tego od wczoraj mnie serce kluje, chyba jakies nerwobole, ale nie pojde do lekarza bo co mu powiem, ze mi zyla prześwituje przez skore ...

[HAniaa]

Dzieki Hania za pamiec o nas :)

 

Słuchajcie mam problem, zawsze miałam widoczne zyly na dekoldzie, taką jedną a kilka dni temu pojawiła sie na ramieniu przy obojczyku tylko po prawej stronie ciała. Nie jest zgrubiona, nie boli tylko poprostu przeswituje taka niebieska przez skore a nawet dwie obok siebie, taki krzaczek. Czy to normalne? Juz się naczytalam o zakrzepicach itd, stres okropny, do tego od wczoraj mnie serce kluje, chyba jakies nerwobole, ale nie pojde do lekarza bo co mu powiem, ze mi zyla prześwituje przez skore ...

 

Ile mi żył prześwituje! Nieraz o tym myślałam, ale jakoś nigdy nie skupiałam się na tym szczególnie-to chyba normalne, przynajmniej moim zdaniem:)

[Gość]

Witam,mam 18 lat i pierwszy raz zmagałam się z nerwicą lękową ok 3/4 lata temu,trwało to półtora roku po czym wyszłam z tego,niestety powróciła mi w lutym tego roku. Zaczęło się od duszności i natrętnego kontrolowania oddechu,dochodziło do tego kontrolowanie mrugania,do sierpnia walczyłam z lękami ktore siedziały w mojej głowie,zaczęłam chodzić do psychologa,który niewiele pomagał wiec przestalam. We wrzesniu zaczelam strasznie wsluchiwac sie w swoje cialo,hipochondria mna zawładnęła,zaczynajac od lęków po prawie roku moje cialo odmawia posluszenstwa,nie mam na nic ochoty ani sily,moglabym wymienic wiele objawow somatycznych ktore daja o sobie znac co jakis czas. Nie mam juz sily,martwie o swoje zdrowie a jednoczesnie odczuwam lęk przed pojsciem do lekarza poniewaz boje sie diagnozy,co robić

 

Cześć. Epizod nerwicy 3/4 lata temu, o którym piszesz leczyłaś farmakologicznie, czy sam przeszedł? Obecnie chodziłaś do psychologa, czy psychoterapeuty? Za mało informacji podajesz, ale generalnie schemat jest taki: lekarz pierwszego kontaktu i zrobienie podstawowych choćby badań wykluczających dolegliwości fizyczne, ewentualnie skierowanie do lekarza specjalisty. Jeśli badania wyjdą ok, udanie się do psychiatry, który decyduje o dalszym leczeniu. Mimo że napawa Cię to lękiem to wizyty u lekarza nie przeskoczysz, jeśli chcesz o siebie walczyć. I nie sugeruj się kontaktem z jednym psychologiem, bo lekarze też bywają różni, o czym można się dowiedzieć choćby z tego forum. Rodzice wiedzą przez co przechodzisz? Jeśli chcesz bardziej fachowych informacji to możesz napisać do forumowego eksperta w dziale "Pytania do psychologa". Choć najprawdopodobniej usłyszysz odpowiedź, że przez neta nikt Cię nie zdiagnozuje i zalecana jest wizyta u lekarza. Tak czy inaczej witaj w naszym gronie, choć wizyta tu nie oznacza niczego dobrego. Zawsze jednak możesz liczyć na wsparcie i pocieszenie.

 

Nie był leczony,sam przeszedł,Chodziłąm do psychologa. Mam za sobą badania krwi,okulistę,obecnie czekam na laryngologa,poniewaz w końcu wybłagałam lekarza rodzinnego o skierowanie na chore zatoki a chciałabym jeszcze iść do neurologa,ale to chyba prywatnie,bo ciężko jest z moim lekarzem rodzinnym jeśli chodzi o skierowania do specjalistów.

 

Neurolog jak najbardziej. Polecam jeszcze endokrynologa, bo tarczyca też potrafi powodować niezłe jazdy. Jeśli wszystko wyjdzie ok., to udaj się do psychiatry (skierowanie do psychiatry nie jest potrzebne, umawiasz się tylko na termin). Psychiatra zdecyduje o dalszym leczeniu (najpewniej przepisze leki i skieruje na psychoterapię). Trzymaj się i powodzenia. Pamiętaj że nie jesteś sama i wielu ludzi ma podobne problemy.

[Gość]

Hej, a u mnie jakby ostatnio lepiej, choć wcale nie super. Mam dni całkowicie bez tych śmieszności w głowie typu dziwaczne uczucie, że zaraz się wyłączę, i to dla mnie pocieszające. Ktos z Was pytał o sylwestra z hipochondrią. My z mężem byliśmy u przyjaciół, choć wcale nie chciałam iść. Ale nie wiem kiedy, a początkowe napięcie odpuściło, a bawiłam się jak głupek - chyba najlepiej od lat:) A teraz powrót do normalności i pracy. Pogoda fatalna, nienawidzę zimy.

Ja ostatnimi czasy modliłam się za nasze zacne grono i chyba wrzucę to w harmonogram moich codziennych praktyk:)Buźka!

 

Też nienawidzę zimy, a w zasadzie tego, że o 16.00 jest ciemno. Bo nie lubię nocy generalnie gdyż wtedy strachy są największe. Módl się za nas jak najwięcej. Pozdro.

[Gość]

Nie tylko ja, ale Pholler również pisał o lęku wolnopłynącym :). W sumie tego dziadostwa chyba najtrudniej się pozbyć. Właściwie to nawet czasem nie jest lęk, lecz jakiś niepokój. Gdzieś tam lawiruje nieopodal i ciągle o sobie przypomina.

 

Dokładnie tak.

[Gość]

Oh lęk wolnopłynący, ten nieustajacy szum czarnych skrzydeł nad głową, ten cień, co zawsze za plecami stoi, ten jad, co nam się z krwią miesza i trawi powoli jakby o samo znęcanie jakiemu bytowi chodziło. Oh znam ci go ja dobrze. :)

Tyle, że lęk wolnoplynący to nie jest stan dyskomfortu ot takiego sobie jak po przepuszczeniu oszczędności na nielegalnych walkach kogutów w starej cegielni, tylko to taki poziom lęku poniżej ataku paniki. To stan trwałego napięcia o różnej intensywności. U mnie przez długi czas na granicy paniki właśnie, ścieńczyło mnie to cholerstwo tragicznie. Dziś płynie sobie dalej , ale nie trwa juz 24h na dobę i intensywność ma mniejszą. Ale nadal mam wrażenie jakby wysysało radość i sens życia.

 

Trafiasz w sedno z tym postem. Każde słowo jest trafione. Pytanie co z tym robić. Dobija mnie że nie potrafię się cieszyć życiem bo ciągle się czegoś boję i o coś martwię. Zupełnie bez przyczyny. Dziś na granicy paniki właśnie. Bez leków rozumiem się nie obejdzie?

[Gość]

Krąży mi po głowie pytanie - czy anhedonia została u mnie wywołana przez problemy gastrologiczne, czy moja chora psychika owe problemy wywołała.

 

Tak mam od początku nerwicy. Jak tylko coś jest nie tak, to zaraz boli brzuch i jest mi niedobrze. Nigdy nie wiem czy przez nerwy boli mnie brzuch, czy na odwrót. W każdym razie u mnie jest to zajebiście powiązane.

[maarry]

Mam pytanie,podejrzewam,że padło juz wiele razy tutaj,ale jestem ciekawa osób,które nadal tutaj zaglądają. Jakie dolegliwości somatyczne Was dotknely przez nerwicę?