gdzie sa przyjaciele,rodzina

czy wy tez tak macie ze wasza rodzina, przyjaciele nagle wszyscy znikneli kiedy miałam dobrze a teraz zostałam sama:(

I wkurza mnie ta moja niemoc:( ze oni sie ciesza a ja płacze

Yhmmm a w związku z tym jak brzmi pytanie które zadałaś w tym poście?

czy czujecie złosc na to co was spotkało?

Nie, po co mi złość....wystarczy że mam depresję i nerwicę....jeszcze mam się złoscić?

Jak już mi się spaprało życie to się wolę skupić na naprawianiu go a nie na bezsensownym rozmyślaniu czemu ja itd - poza tym nie wypada, to nie choroba śmiertelna, nie rak ani coś takiego, więc coś da się z tym zrobić.

Masa ludzi odeszła - ale ja się cieszę, w końcu wiem na kogo mogę liczyć i komu zaufać.

Poza tym, to że ktoś od nas odchodzi moze być też naszą winą, nie zauważyłaś tego monika03, że nerwicowcy uwielbiają odpychać ludzi od siebie, albo nie tłumaczyć na czym polega choroba - jakby to dla wszystkich było jasne a nie jest.

Nie, dlaczego mam czuc zlosc? Super sie stalo, wszystko w porzadku :)

.....

To chyba oczywiste ze izolacja zasmuca...

Ja w zasadzie to nie straciłam ani rodziny ani przyjaciół z tego powodu, że mam nerwicę. Inaczej od mojej rodziny mam wsparcie, zaś przyjaciół chyba od początku dobrałam sobie takich, którzy do mnie pasują. Nie przeraziło ich, że mam nerwicę. Niektórzy ze znajomych zaś nie wiedzą, że mam nerwicę, ale zawsze widzieli iż jestem dość depresyjna więc nikogo moje zachowanie jakoś szczególnie nie dziwi.

linka656 napisała tu:

...nie zauważyłaś tego monika03, że nerwicowcy uwielbiają odpychać ludzi od siebie

Ja świadomie nikogo nie odpycham, ale z drugiej strony pod wpływem lęku - myśli pewnie jestem niekiedy dość przykra dla innych.

Mam chłopaka, na którym mogę polegać. To jedyna osoba, która mnie nie zostawiła w tym wszystkim. Reszta odeszła. Nie mam praktycznie też rodziny. Mamę, którą widuję raz na rok przez kilka dni, żadnego rodzenstwa, ciotek, ani kuzynów.

Mój chłopak jest moją rodziną i całym towarzystwem jakie w ogóle mam.

dzieki:)bardzo duzo przeszłam złego:( ostatnie 2 lata to koszmar:( chce sie uwolnic od tych wszystkich złych wspomnien ale nie umiem:(

Ja przypominam sobie ten sam czas,grudzień,sprzed 10-ciu lat.Dostałem leki po koszmarnych natręctwach.Totalna samotność,wszyscy się odsunęli.Ojciec i bracia nigdy się mną specjalnie nie interesowali.

Minęły lata,życie się odwróciło o180 stopni i dziś ta moja rodzina odpadła ode mnie znowu,ale z innych względów.Bo za dobrze mi się powodzi.Pieniędzy nie mam,ale mam rodzinę,czwórkę(na razie)dzieci.Dostałem ostatnio duży samochód od pewnego wspaniałego człowieka,chrześcijanina,i to już było dla nich za wiele...

To bardzo boli,ale dziś już patrzę na to inaczej.Bóg dał mi dobrą żonę,dzieci,wspólnotę.Da się z tym żyć.

Moniko jakiś czas temu moja ciocia powiadziała mi bardzo mądre słowa..powiedziała że czasem my tak naprawde nie chcemy sie uwolnić od bólu bo przyzwyczailiśmy się do tego uczucia. Pragniemy by ktos wciąż okazywał nam swoje zainteresowanie swoją miłość...Lubimy czuć się bezbronni. W jaki sposób probowałaś zapomnieć o przeszłości? Może to jest pytanie godne rozważenia...W jaki sposub zapomnieć o przeszłości? Pierwsze co to trzeba wybaczyć...Wybaczyć tym któży cię zranili. To jest cholernie trudne ale wykonalne. Spróbuj. Nie masz nic do stracenia oprócz złych wspomnień. Chociaz one raczej nie znikną ale chodzi o to by się z przeszłościa pogodzić. Już nie jesteśmu wstanie jej zmienić ale możemy zmienić przyszłość. Za chwile nowy rok. Wyjdz do ludzi..Organizuj sobie tak czas abyś nie maiała czasu myśleć o tych rzeczach. czasem właśnie to że wciąż o niemiłej przeszłości myślimy i ją wiecznie wspominamy pogrąża nas. Nie daj się temu! Nie pozwól by twoja przeszłość stała się przyszłością...

dziekuje za pomoc:):) i słowa otuchy:)))

Gdzie są przyjaciele? Tutaj na forum i na czacie

Rodzina...właściwie tutaj traktuje moich przyjaciół jak rodzinę

Kurcze ale to fajnie ujołeś...

Czasem zupełnie obcy stają się tak bliscy podczas gdy ci bliscy są tak bardzo obcy...