Jak przełamać lęk przed pracą

Witam.

Dzisiaj doszedłem do wniosku,że nie radzę sobie z moim głównym i chyba jedynym lękiem. Nie wiem jak ruszyć z miejsca,od czego zacząć,gdzie wysyłać CV... Na tym i innym forum utworzyłem już kilka tematów w którym dużo osób z różnymi fobami opisywało swoją sytuację,lęki gdzie i jak szuka pracy . Jednak pomimo odpowiedzi i poniekąd wsparcia dalej nic nie zrobiłem z faktem,że w wieku 24 lat tak naprawdę mogę określić się mianem nieudacznika. Kiedyś nie myślałem,że będę szukać pomocy na forach psychologicznych bo parę lat temu byłem zupełnie inną osobą jednak pewne sytuacje jak problem z ukończeniem studiów|robię licencjat już 4 rok i chyba za parę miesięcy będę mógł wpisać kolejną życiową porażkę do swojego życiorysu| i rozstanie z dziewczyną,która kochałem całym sercem i gdzie związek skończył się z dnia na dzień|po tym wszystkim została mi jakaś "zadra" bo od rozstania minęło już ponad półtorej roku,a czasami mam dni gdzie wspominam chwile spędzone z ex i zastanawiam się dlaczego mnie tak potraktowała i czym sobie na to zasłużyłem|. Wiem,że są osoby,które są w znacznej gorszej sytuacji ode mnie i pomimo problemów radzą sobie i starają się normalnie żyć. Nie wiem czy mam kolejny gorszy dzień czy po prostu już nie dostrzegam światełka w tunelu na jakakolwiek zmianę w życiu|zresztą co zrobiłem żeby tą sytuację poprawić?|. Czuję się jak odludek,który nie potrafi odnaleźć celu i pasji w życiu,którą będzie podążać. Obce osoby mogą pomyśleć,że jestem leniem ale tak nie jest,bo z jednej strony chcę zacząć pracować gdziekolwiek ale z drugiej strony blokują mnie moje lęki,a w szczególności przed oceną obcych mi osób w miejscu pracy. Do tego dochodzi strach przed tym,że sobie nie poradzę,nie wywiąże się ze swoich obowiązków,które da mi pracodawca albo,że się nie odnajdę poza "moją strefą komfortu" .

Już nie potrafię myśleć pozytywnie

Witaj mam podobnie od 5 lat zmgam sie z nerwica lekowa,boje się tego samego co Ty,ludzi ich oceny,ze sobie nie poradzę,skladalem juz dużo CV za każdy razem jak ktos odezwał sie z pracy to czułem strach i zniechęcenie,dopiero leki jako tako pomogly mi to przełamać i jutro ide do pracy Postanowielm zrobić w końcu cos z tym swoim życiem,aby cos osiągnąć bo wiem ze życie mi ucieka a nic takiego nie osiagnelem jeszcze mam 25 lat,mysle ze powinieneś się przełamać i spróbować swoich sil w pracy nie jestesmy ludźmi chorymi obloznie.Jesli sobie nie radzisz to polecam Wenlafaksyne lek który dodaje odwagi i motywacjii

A dorzucę od siebie, że z czasem, kiedy przyzwyczaisz się do rodzaju wykonywanej pracy, otoczenia, obowiązków i wszystkich czynników, do których da się przyzwyczaić, to nerwica nie będzie już tak dotkliwa i zgryźliwa.

Zgadzam się z Rebelią i znam to z własnego doświadczenia. Wiadomo, że z reguły najtrudniejsze są początki, ale też nie zawsze.

Przy nerwicy lekowej nie jest tak łatwo sie przełamać zwłaszcza z panicznym lekiem,pracowałem 6 miesięcy i co ztego jak co chwile pogotowie mnie zabieralo przez paniczny lek,po tym strasznie zniechecilem sie do pracy,wszyscy dokoła twierdzili ze do niczego się nie nadaje,2 lata bez pracy tylko zasilek mnie ratuje.Od 3 miesięcy przyjmuje wenle i ona jako tako dodala mi motywacjii i odwagi.Jutro pierwszy dzień w pracy i nie odczuwam leku Ale dlugo czasu potrzebowałem żeby pozbierać sie po tym jak mnie zwolniono z pracy ze względu na moje zaburzenia i pozniej caly czas sie obawialem ze jak pójdę do pracy to bedzie tak samo.

No przełamać nie jest łatwo, tu się zgodzę. Sporo też zależy od levelu nerwicy, u mnie - w porównaniu do niektórych przypadków tutaj na foro - to była całkiem lajtowa wersja. emilk, fajnie, że trafiłeś z wenlą, powodzenia jutro w pracy. Daj znać jak przeżyłeś.

Rebelia dziekowac

Moj level nerwicy przez 3 lata byl hardcore.