Czy się godzisz z chorobą psychiczną/

NN4V - masz rację ;-) Tylko mój mózg roi sobie pewne rzeczy i jakoś tak nie zawsze wychodzi mi przekonywanie samej siebie, że głupio myśli.

Jakbym miała się zastanowić skąd się bierze to porównywanie siebie do innych, to się gubię. Może to po prostu chęć wmówienia sobie, że robię za wiele szumu wokół siebie. Że robię z siebie ofiarę. Że przecież powinnam być osobą bez problemów, panującą nad emocjami. Taaaa, wiem że to zakrzywione widzenie.

 

Nie - nic nic powinnaś. Skąd powinność? Możesz chcieć.

 

Co do źródeł porównywania - racjonalnie porównywanie nie ma sensu, a Ty wyolbrzymiasz jego znaczenie.

Jeśli będziesz potrafiła przekonać siebie argumentacją, może Ci odpuści?

Czy się godzisz z chorobą psychiczną/

 

Tak.

Introwertyczka, widzę, że podobnie jak ja wyraźnie oddzielasz choroby psychiczne od zaburzeń psychicznych, pomimo tego, że skutki społeczne obu mogą być porównywalne.

Nie niegodzę sie

Jakie to ma znaczenie, skoro i tak człowiek zdrowy czy chory, prędzej czy później zostanie potraktowany jak śmieć

...

Możesz rozwinąć powyższe proroctwo?

Chodzi o seks?

Godzę się, bo jeśli miałbym się nie godzić, to wiem, że depresja by mnie dojechała. Tak miało być, i trzeba wierzyć, że będzie dobrze. Nadzieja jest cierpliwa dopóki się nią zyje.

Kiedyś się nie godziłem, i wstrząsały mną konwulsję, ale odpuściłem walkę z samym sobą, i udało mi się połowicznie przeforsować tę ściane przede mną.

 

Wiadomo, że nie jest lekko, ale trudno. Wiele mnie to nauczyło, stałem się bardziej odpornym na życie człowiekiem, i chyba lepszym, ale tylko dla tych którzy na to zasługują.

 

"Kiedyś traktowałem ludzi dobrze, teraz ze wzajemnością" chyba najlepsza puenta, pasująca do tej przemiany.

NN4V, nie wywołuj wilka

Sęk w tym, że ja nie mam choroby psychicznej.

A co masz ?

detektywmonk, zaburzenie obsesyjno- kompulsywne a to nie kwalifikuje się do choroby psychicznej tylko do zaburzenia w dodatku osoby nie cierpiące na to mają pewne zachowania ZOK w codziennym życiu problem pojawia się wtedy gdy przeszkadza we funkcjonowaniu ;/

Dokładnie tak, podobnie jak w chorobie psychicznej problem pojawia się, gdy to przeszkadza w funkcjonowaniu.

Moim zdaniem problem pojawia się, gdy to znacznie zaburza funkcjonowanie, niekoniecznie przeszkadza, bo nie każdemu problemowi psychicznemu towarzyszy cierpienie.

detektywmonk, zaburzenie obsesyjno- kompulsywne a to nie kwalifikuje się do choroby psychicznej tylko do zaburzenia w dodatku osoby nie cierpiące na to mają pewne zachowania ZOK w codziennym życiu problem pojawia się wtedy gdy przeszkadza we funkcjonowaniu ;/

Tak Ci powiedział doktor ? Mi moja doktorka powiedziała,że jestem chory.

no i miala racje bo cierpisz na schize a nie na ocd

Co tam się będę kłócił.Czyli mam schize akceptuje.

Moim zdaniem problem pojawia się, gdy to znacznie zaburza funkcjonowanie, niekoniecznie przeszkadza, bo nie każdemu problemowi psychicznemu towarzyszy cierpienie.

No np schizofrenik nie wie o tym, że choruje widząc osoby które nie istnieją

detektywmonk, ZOK zdiagnozowało mi trzech psychiatrów jak miałam 18 lat

Moim zdaniem problem pojawia się, gdy to znacznie zaburza funkcjonowanie, niekoniecznie przeszkadza, bo nie każdemu problemowi psychicznemu towarzyszy cierpienie.

No np schizofrenik nie wie o tym, że choruje widząc osoby które nie istnieją

A np. osoba z dyssocjalnym zaburzeniem osobowości czuje się raczej bardzo dobrze ze sobą.

Ja się pogodziłem z byciem chorym.A jak jest u Was ?

Też się pogodziłam, choć było to trudne; m.in. za pierwszą otrzymaną diagnozę obraziłam się na psychiatrę.

Też się pogodziłam, choć było to trudne.

Jednak nie... Sama nie wiem. Jeszcze kilka lat temu sądziłam, że mam cechy - ot, zalety i wady, w każdym razie cechy czyniące mnie wyjątkową, a okazało się, że to, co sobą reprezentuję, jest zaburzone, a nawet chore. Wygląda na to, że za późno zaczęłam leczyć się psychiatrycznie, ale na diagnozę też trzeba być gotowym. Na diagnozę i mentalną wiwisekcję.

eh, miało być o akceptacji choroby, a nie diagnozy

"Chorobę" akceptowałam - utożsamiałam się z tym, co uznano za chorobę, nigdy nie byłam "zdrowa"

Z czymś się nie godzę. Wynikiem tego jest choroba z którą też się nie godzę i nie jest to możliwe. Choroba ma złamać mój opór wobec tego pierwszego. Musi to zrobić siłą, a nie z moją zgodą, inaczej nie byłaby potrzebna i by się nie pojawiła.