natrętek

Jakby Cię to miało w jakiś sposób pocieszyć, to jestem w twoim wieku, problemy ze sobą od dziecka i nawet skończyłem dzienne studia techniczne. Niestety problemy okazały się na tyle silne, że uniemożliwiły mi pracę w zawodzie i od 10 lat łapie się prac poniżej kwalifikacji, bo z czegoś żyć trzeba. Na terapię długoterminową u dobrego terapeuty też mnie nie stać, pozostało się posiłkować tymi przeciętnymi. W zwązku z czym sam mam obawy odnośnie swojej przyszłości, a więc nie jesteś sam w tej sytuacji. Pytanie co jeszcze można by dla siebie zrobić, by poprawić swoją sytuację ?

Dzięki za odpowiedź, dlatego zdecydowałem sie na 9% olejek, który jest mieszanką 500mg CBG i 400mg CBD. Dziś powinien do mnie dotrzeć i zaczynam nową terapię.

Mam pytanie, czy ktoś próbował już stosować olejek CBG ? Sprzedawca w jednym ze sklepów mi powiedział, że lepiej się sprawdza w przypadku dolegliwości lękowo - depresyjnych niż CBD. Stąd moje pytanie, czy ma ktoś doświadczenie w stosowaniu tego rodzaju olejku ?

Ja przez swoje wielotetnie problemy zacząłem się cofać w rozwoju zawodowym i od lat wykonuję pracę poniżej swoich kwalifikacji. Z rentą też nie jest tak prosto, już 2 razy sąd oddalił moje odwołanie od decyzji ZUS. Patrząc pewnie z boku za zdrowo wyglądam a nikt nie jest w stanie "zmierzyć" jakie spustoszenie sieją tego typu problemy zdrowotne.

Mam bardzo zbliżone dowiadczenia odnośnie leków, które wymieniłaś. Obecnie schodzę z trittico i biorę 1/3 dawki 150 mg. Miansa i mirta jest dobra na sen, ale powoduje przybieranie na wadze. Hydro od zawsze traktowałem jak tic-taki, więc ostatecznie jak powyższe leki sobie nie radziły ze snem to brałem benzo w postaci lorafenu.

Jeżeli mając górkę jesteś w stanie kontrolować a raczej opanować swoje libido, zresztą dla świetnej żony warto się postarać

Poza tym INTEL 1 od chwili uaktywnienia CHADu chyba nie masz aż tak dużych odpałów, skoro żona nadal Cię kocha i chce być z Tobą. Mnie się sypały do tej pory wszystkie związki na zasadzie "z Tobą niewiele osiągnę". Dlatego nie ukrywam, że relacji Ci zazdroszczę. Swoją drogą ciekawa historia z tą prostytutką :)

Jestem w tym samym położeniu co Ty, w żadnym szpitalu nie zdiagnozowali mi choroby psychicznej, a zaburzenia z grupy lękowo - depresyjnych i osobowościowych. Mimo specjaistycznego wykształcenia przez problemy wewnętrzne trwające od dzieciństwa mam rozwaloną karierę zawodową, a co za tym idzie niestabilną sytuację finansową. Obecnie jestem zmuszony wykonywać pracę odtwórczą, by zarobić chociaż na siebie. Nie mam żony i dzieci, a jedynie czynne prawo jazdy, które wykorzystuje w obecnej pracy. Pomimo problemów "coś" tam dokonałem (mam na myśli owo wykształcenie), ale nie tracące na sile wewnętrzne problemy skutecznie upośledziły relacje interpersonalne zarówno życiu zawodowym a w konsekwencji i prywatnym. Mimo wielu prób uporania się z problemami (farmako i psychoterapia) nie udało mi spowodować by straciły na sile na tyle by umożliwić mi funkcjonowanie zgodne z posiadanym poziomem kwalifikacji. Po prostu takie szarpane życie.

Szkoda tylko, że to co zepsute za młodu jest bardzo mało podatne na leczenie i w dorosłym życiu niewiele można z tym zrobić.

A gdzie się będziemy spotykać ? Wstępnie też się piszę na te planszówki

arahja7, wszystko zależy co nazwać poukładaniem życia. Jestem w wieku carlosbueno i wyczerpałem już wszystkie dostępne metody leczenia, a z obawy przed uzależnieniem unikam jak tylko mogę doraźnych środków psychoaktywnych. Balansuje między akceptacją a jak to nazwałaś "poddaniem się". Jest tak jak napisałaś, że część osób mimo problemów poukładała sobie życie, w sensie założenia rodziny i nie ma już potrzeby tutaj zaglądać, część się poddała, a reszta czyta milcząco.

Jak Ci zabraknie pieniędzy na czynsz i rachunki to raczej nikt Ci nie podaruje, nie mówiąc już o pomocnej dłoni.

Mnie też benzo wiele razy ratowało z opresji, ale jest to bardzo martwiące, że bez tych leków jest naprawdę kiepsko.

Część psychiatrów idzie na to, żeby to pacjent decydował o leczeniu i przepisuje leki na których najlepiej się czuje. Mój jest oporny na moje sugestie i jak mu zaproponowałem wprowadzenie innego leku to wymownie odwrócił o 180 stopni plik recept na których przepisuje leki a potem powiedział: "jaka jest moja rola, skoro Pan sam chce sobie ustalać leczenie" .

Przeżycia i związane z nimi problemy z pracą oraz to co metaforycznie wkuuporr ujął jako bycie "w biegu" i po ucieczce (porzuceniu) pracy ponowne wprawianie machiny w ruch jest też moim bardzo bolesnym doświadczeniem. Myślę, że takich osób ja my jest więcej, ale jest to: a ja już trochę walczę. Jutro po raz kolejny raz będę się upokarzał przed biegłym sądowym w sprawie przeciwko ZUS o odmowie prawa do świadczenia rentowego. Niestety przypuszczam, że po raz kolejny zostanę odprawiony z kwitkiem. Często mam wrażenie, że silnie nasilone i przewlekłe objawy zaburzeń lękowo - depresyjnych oraz osobowościowych są gorsze w przeżywaniu niż choroby psychiczne, a dodatkowo dają mniejsze szanse na otrzymanie świadczeń z tytułu niezdolności do pracy.