Co słychać w gabinecie, czyli odczucia po wizycie u psychiatry

[acherontia styx]

10 godzin temu, bei napisał(a):

Słyszałem o aferze że w szkole powpisywali dzieciom jakieś terapie czy coś takiego, a wcale ich nie było. Rodzice odkryli to na koncie pacjenta. Jakaś matka bała się, że dziecko w przyszłości będzie miało problemy ze zrobieniem kariery w niektórych branżach przez to.

Tak. Jedna była nawet u mnie w mieście, druga gdzieś na południu Polski. Czy te dzieci mają pousuwane te wpisy? Nie. A obawy matki całkiem słuszne, bo rzeczywiście do pracy np. w służbach stan zdrowia jest prześwietlany dokładnie i każdy wpis w stylu spektrum autyzmu czy inny może zdyskwalifikować. A tu dodam, że te wpisy dodali psycholodzy, nawet nie lekarze.
Czy błędny wpis może się zdarzyć? Jasne, że może, mi samej się zdarzyło coś źle wpisać przez przypadek, z tym, że przy zwykłej pomyłce takie coś się wyłapuje od razu jeszcze przed zamknięciem wizyty lub od razu po, gdzie większość programów ma to okienko na możliwą edycję. 
Problem większy zaczyna się w momencie gdy trafiasz z takimi wpisami w stanie zagrożenia życia - wtedy każdy lekarz może mieć wgląd, wystarczy zaznaczyć odpowiednie okienko w programie. Mając w historii 2137 recept na leki narkotyczne, zostaniesz uznana za ćpunkę i Twoje leczenie może przebiec zupełnie inaczej niż normalnie by przebiegło.

[Fobic]

Dla mnie to nowość, że ktoś prowadzi jakąś dłuższą rozmowę z psychiatrą. Już tak mi się utrwaliło, że od gadki są psycholodzy, z którymi nie potrafię rozmawiać i są głównie długie momeny niezręcznej ciszy a mnie wtedy zaraz skręca ze stresu.

Może to nie odpowiedni temat, ale zamierzam wybrać się na Oddział Leczenia Uzależnień na okres 4-6 tygodni m.in. od substancji psychoaktywnych, czyli w sumie niedługo i tam czekają mnie spotkania indywidualne, grupowe, pewnie też będą oczekiwali pacjenta po detoksie, a ja bez leków szybko tam zwariuję.

Jeżeli chodzi o psychiatrów, taką poważniejszą rozmowę przeprowadzałem z dwoma jedynie za pierwszym razem. Później u jednego było już tylko eskperymentowanie łącznie z ok 25 lekami, a do drugiego wchodziłem prawie jak do sklepu i po dziesięciu minutach wychodziłem z ogromną receptą do wykupienia. Czy coś takiego też jest normalne? Może to ja mam złe podejście?

[Cień latającej wiewiórki]

W dniu 8.05.2025 o 16:28, bei napisał(a):

Powiedzial  że ma pacjenta i podal jego imię i nazwisko i zapytal czy to moja rodzina.

Absolutnie niedopuszczalne i skreśliłoby takiego lekarza w moich oczach.

 

To nie jest okulista tylko psychiatra.

 

Jeśli chodzi o moje wizyty, zwykle wygląda tak:

 

*dryń dryń*

– halo

– dzień dobry tu lekarz Sraki Owaki, dzwonię z przychodni bez spodni, czy rozmawiam z Panem Wiewiórką?

– tak

– proszę o podanie numeru buta celem weryfikacji

– 2137

– dziękuję, no to w czym mogę panu pomóc?

– potrzebuję recepty na stale przyjmowane leki

– widzę że pan często zmienia lekarzy, dlaczego?

– zapisuję się do tego który ma najbliższy termin

– jakieś problemy z przyjmowaniem leków?

– nie

– jak się pan czuje na tych lekach?

– dobrze

– no powinien pan zrobić badania krwi wie pan?

– wiem

– to ja zapiszę, że pana prosiłam/em, żeby pan zrobił badania krwi

– ok

– no to wypiszę panu receptę

– dziękuję

– czy mogę w czymś jeszcze pomóc?

– nie, dziękuję

– to do usłyszenia

– do usłyszenia

 

[bei]

3 godziny temu, Fobic napisał(a):

Dla mnie to nowość, że ktoś prowadzi jakąś dłuższą rozmowę z psychiatrą. Już tak mi się utrwaliło, że od gadki są psycholodzy, z którymi nie potrafię rozmawiać i są głównie długie momeny niezręcznej ciszy a mnie wtedy zaraz skręca ze stresu.

Może to nie odpowiedni temat, ale zamierzam wybrać się na Oddział Leczenia Uzależnień na okres 4-6 tygodni m.in. od substancji psychoaktywnych, czyli w sumie niedługo i tam czekają mnie spotkania indywidualne, grupowe, pewnie też będą oczekiwali pacjenta po detoksie, a ja bez leków szybko tam zwariuję.

Jeżeli chodzi o psychiatrów, taką poważniejszą rozmowę przeprowadzałem z dwoma jedynie za pierwszym razem. Później u jednego było już tylko eskperymentowanie łącznie z ok 25 lekami, a do drugiego wchodziłem prawie jak do sklepu i po dziesięciu minutach wychodziłem z ogromną receptą do wykupienia. Czy coś takiego też jest normalne? Może to ja mam złe podejście?

Mój terapeuta jest tez psychiatrą (nie moim) i powiedział mi, że chyba dyrektor szpitala uważa go za dobrego lekarza bo jest pierwszym psychiatrą ktory rozmawia z pacientami. Ja odpowiedzialam coś w stylu, że widocznie miała pecha, że trafiała na złych. Moja pierwsza pani doktor była empatyczną osoba i mi tak zostało, że oczekuję tego od psychiatry. Nie chodzę do nich tylko po receptę.

 

 

[Kiusiu]

55 minut temu, bei napisał(a):

Mój terapeuta jest tez psychiatrą (nie moim) i powiedział mi, że chyba dyrektor szpitala uważa go za dobrego lekarza bo jest pierwszym psychiatrą ktory rozmawia z pacientami.

Ogólnie to każdy psychiatra powinien przed postawieniem diagnozy i przepisaniem leków robić pacjentowi testy osobowości i wszelkie możliwe testy psychologiczne, a wiedza psychiatryczna i psychologiczna powinny być ze sobą nierozerwalnie połączone. Zwłaszcza biorąc pod uwagę ilość błędnych diagnoz i źle dobranych leków. Gdy stawia się komuś diagnozę wyłącznie na podstawie objawów wymienianych przez samego pacjenta, to o błędną diagnozę bardzo łatwo. Tutaj potrzeba bardzo dużej wnikliwości, dociekliwości, dopytywania - w obie strony, żeby i pacjenta był całkowicie pewien, że dobrze zrozumiał lekarza, i lekarz był całkowicie pewien, że dobrze zrozumiał pacjenta.

Bo to, jak obecnie psychiatria w praktyce wygląda, woła o pomstę do nieba. To, że psychiatrzy nie dysponują testami osobowości i testami psychologicznymi, jest tylko utrudnieniem dla pacjentów i jest kuriozalne. Przecież nikt nie chce chodzić latami z błędną diagnozą ani nikt nie chce mieć źle dobranych leków.

Najlepiej byłoby też, gdyby ADOS-2 był ogólnodostępny i gdyby każdy psychiatra mógł robić pacjentowi ten test.

[bei]

30 minut temu, Kiusiu napisał(a):

Ogólnie to każdy psychiatra powinien przed postawieniem diagnozy i przepisaniem leków robić pacjentowi testy osobowości i wszelkie możliwe testy psychologiczne, a wiedza psychiatryczna i psychologiczna powinny być ze sobą nierozerwalnie połączone.

Mi żaden psychiatra nie robił nigdy żadnych testów osobowości ani psychologicznych.

[Kiusiu]

23 minuty temu, bei napisał(a):

Mi żaden psychiatra nie robił nigdy żadnych testów osobowości ani psychologicznych.

I właśnie szkoda. Właśnie do tego odnosi się mój poprzedni post.

Właśnie to uważam za bardzo poważną wadę funkcjonowania psychiatrii. Ten brak wnikliwości i dociekliwości połączony z szablonowością, schematyzmem i płytkim podejściem. Psychiatria jest najmniej ścisłą dziedziną medycyny, więc wymaga szczególnej ostrożności i samokrytycyzmu u lekarzy.