Nerwica Lękowa Co zrobić? Moja historia...część 2

[ciaciek1991]

Witam , jakiś większy rok temu dopadła mnie nerwica, na poczatku było cięzko ponieważ były lęki, zaczęło się to w zimie, gdy jest szaro itp itd. Wtedy postanowiłem sprawdzić wszystko co się da, byłem u psychiatry dał leki, jednak po nich czułem się zle oraz tak bez zycia , czując iż trace to co cenie czyli umysł postanowiłem z tym walczyć inaczej bez leków. Następnie bylem u psychologa, wygadałem się jednak również stwierdziłem iż to nie ma sensu ,wiem iż terapia wymaga czasu ale taka rozmowa nic mi nie daje, ponieważ mam wszystkiego swiadomośc :) Teraz opowiem co pozostało i jak jest, lęki raczej minęły , czasem gdy mam gorsze dni to coś wraca ale da sie z tym zyć. Mam objawy fizyczne np. Skręcanie w brzuchu rano tak ze nie moge spać, musze wstawac, często a praktycznie ciągle gdy coś zjem to czuje taki cięzar na zołądku, cofanie tresci zołądkowej, do czasu gdy coś jest na tym zołądku kręci mi sie w głowie, mam dreszcze czasem, czuje sie słabo, jednak jak z zoładka zejdzie cięzar to wszystkie objawy ustępują, najlepiej sie chyba czuje jak nic nie jem Mało mnie cieszy, zyje aby do przodu, chyba nic nie dłuzej nie sprawia mi radosci no ale jest jak jest :) Chodzi mi o to czy te objawy fizyczne dotyczące jedzenia miną z czasem, czy da sie z tego wyrosnąc siłą woli? pije melisy, czasem syrop hydroxyzyne na uspokojenie, jestem osoba która dusi emocje w sobie ale takie dropne terapie mało dają, mimo to nie chce faszerowac sie lekami i mam nadzieje ze jednak po roku czy dwóch to przejdzie gdy siła woli to zwalcze... bo to strasznie męczy i to niezrozumienie innych... namawianie do jedzenia a nikt nie rozumie iż sciska w klatce i sie nie da jesc

[Absinthe]

Witaj ciaciek1991, a konsultowałeś te objawy żołądkowe z gastrologiem?

[ciaciek1991]

I tak i nie :) ponieważ gdzieś tak z 3 lata temu gdy nie miałem poważnych objawów nerwicy tylko po prostu brak apetytu miałem robioną gastroskopie i niby nic nie wyszło :) musiałbym wybrać sie jeszcze raz i ewentualnie powtórzyć badanie. Z tym iż ja myśle iż to są objawy nerwicy i tak musi byc... Wiem jak to jest w naszych stanach i często nakręcamy sie na jakieś inne choroby a tego nie chce

[freda]

ciaciek1991, u mnie problemy żołądkowe to główny objaw nerwicy,kiedyś przez miesiąc nie jadłam i leczyłam się na żołądek.dopiero psychiatra przepisał leki i przeszło

[Absinthe]

Powiem ci,że ja miałam podobnie jak ty,brak apetytu gastroskopia i nic nie wyszło.Następne badanie miałam pół roku później i tym razem już coś wyszło .Zwłaszacza że te cofanie treści żołądkowej to wygląda na refluks.Nie znam dokładnie twojej sytuacji tj,co mogło przyczynić się u ciebie do nerwicy.Moze być że to wszystko to efekt nerwów,a moze nie.Ogólnie nie polecam podejścia że "siłą woli to zwalczę" albo sam sobie dam rady,bo ja też kiedyś byłam taka mądra i wyszło mi to bokiem.

[ciaciek1991]

Może zle sie wyraziłem chce do zwalczać siłą woli do czasu gdy daje rade gdy jeszcze jakos funkcjonuje, aktualnie ciesze się ze te większe lęki odeszły, zostały właśnie tylko problemy z jedzeniem , czasem szybkie bicie serca i jakieś zawroty gdy mam to uczucie "stania" czegoś na zołądku :) lekarz rodzinny powiedział ze już na to nic nie poradzi, ze tak trzeba funcjonować i polecił właśnie terapie psychologiczne, jednak wiem ze to długa droga a mi takie coś jak rozmowy nie pomagają Najgorsze jest to że idzie zima a wtedy jakoś wszystko bardziej traci barwe mniej tej radosci i sensu, może postaram się jeszcze raz o jakąs wizyte u gastrologa i jemu opisze me objawy pytając czy to na tle nerwowym czy też nie, zaszkodzić nie zaszkodzi ;p wiem ze psychiatra odpada, nie dosc ze leki wprawiają w otępienie to wtedy całkiem czuje się jak dziwak , jakbym już tracił umiejętnośc swiadomego myślenia, wrecz jak jakiś wariat ;D Moim lekarstwem jest chyba odnalezienie większego sensu , kogoś kto będzie wspierał, jak wiadomo w dzisiejszych czasach o ludzi którym mozna ufac :) No i wkońcu zabranie sie za prace tudzież za jej znalezienie a to tez nie jest łatwe z naszymi charakterami i dolegliwosciami , mimo to od dna trzeba sie odbic

[Absinthe]

Jak uważasz :).Myślę że z terapią warto spróbować.Wiem że długa droga,ale przynajmniej jest szansa.Jeśli uważasz że zły wpływ ma ciebie środowisko,to może spóbuj je zmienić. Niemniej życzę powodzenia

[braksił22]

ciaciek1991, piszesz, że szukasz kogoś, kto będzie Cię wspierał. O jakie wspieranie chodzi? Też zawsze szukałem ludzi, którzy by mnie pocieszali, poklepywali po plecach, mówili że wszystko będzie dobrze. Teraz wiem, że takie coś po prostu bardziej szkodzi, niż pomaga.

Od tygodnia uczęszczam na psychoterapii grupowej i sporo rzeczy już się dowiedziałem.

Co do pokonania objawów nerwicy. Ostatnio na psychoterapii mieliśmy tai chi, które o dziwo działa na mnie niesamowicie. Wprowadziłem tai chi do mojego codziennego życia i codziennie po 45 minut je praktykuję. Spróbuj, może też Ci pomoże :)

[ciaciek1991]

O jakie wsparcie chodzi? a mianowicie o to aby ktoś był , nie wiem pisał, dzwonił, przyjaciel? takie drobne rzeczy mi wystarcza, dlaczego? a mianowicie dlatego iż wiele ludzi w zyciu mnie zawiodło którym ufałem i to mnie troche zmieniło :) Po prostu dla samego siebie nie chce mi sie w zyciu czegokolwiek robic, brak sensu a ze wsparciem kogos moge sprobowac znalezc prace, zaczac cos robic :) Bo dla samego siebie po co mi praca skoro pieniadze mi szczescia nie daja ani ich wydawanie chodz wiem ze tak nalezaloby zrobic aby chociaż wspierac rodzine finansowo :)

Nie chce isc do psychologa kolejny raz bo to co ta osoba stara mi sie przekazać to ja mam tego swiadomosc, jestem realistą, nie zyje w nieswiadomosci aby ktos tudziez psycholog mnie w jakiejś kwesti uczyl innego myslenia, bo ja to wszystko wiem :) brakuje mi po prostu pelnych zaufania osob, ciagle sam w czterech scianach, nie lubie imprez, tłoku , wole spokojne zycie , me kontakty to wirtualni znajomi i tyle :)

[gumiś]

Witam wszystkich. Mam na imię Łukasz. Mam 21 lat i od 4 lat mam ze sobą problem. Gdzie się nie ruszę strasznie sie denerwuje że zaraz coś mi się stanie, że będę wymiotował. Zdaje sobie sprawę z tego że pewnie wielu z was to może śmieszyć ale każdy ma swój problem.. Mam tak od momentu kiedy w technikum w szkole dostałem grypy żołądkowej i wymiotowałem w autobusie, w szkole na przystankach itp miejscach publicznych. Utkwiło mi to w pamięci tak jakoś, i nie moge sie tego wyzbyć.. Od tamtej pory się tak dzieje. Jest to dla mnie bardzo uporczywe, ponieważ gdzy jadę gdzieś nawet ze znajomymi na miasto, czy to do jakiejś knajpy czy np do centrum handlowego na zakupy to cały czas o tym myślę. Lecz gdzy jadę z jakąś bliską mi osobą np bratem, najlepszym kumplem czy rodzicami. To wszystko jest OK, jak gdyby nigdy nic. Tak jakbym miał lęk przed innymi osobami.. Nie wiem czy to ma ze sobą jakieś powiązanie, ale tak samo np nie mogę pić wódki. w Dzień swoich 18 urodzin, zrobiłem ipreze. Porządziliśmy strasznie i od tamtego dnia nie mogę wypić wódki w żadnym towarzystwie. Wypiję 1 kieliszek i zaraz biegnę na zawnątrz bo jest mi okropnie niedobrze. Nie wymiotuję, ale strasznie mną rzuca i wydaje dźwięki jakbym gadał z niedźwiedziem . W pewnym stopniu to też jest uporczywe dla mnie, ponieważ jest wiele sytuacji w których wypadałoby sie napić choćby symbolicznie np na weselu, studniówce, grillu czy jakiejś imprezie. Ale gdy raz siadłem z moim najlepszym kumplem u niego w domu to wypiliśmy bez problemu 0,5 na dwóch i nie miałem wtedy żadnego problemu, żadnego lęku przed niczym. NIC. ale jak kilka dni później poszliśmy do znajomej na grilla i wypiłem tam pierwszyego kieliszka, to odrazu miałem odruchy wymiotne. Nie wiem dlaczego się tak dzieje. Próbowałem wielu sposobów, zażywałem nawet tabletki uspokajające.Staram sobie wmówić " chłopie masz 22 lata, całe życie przed Tobą a Ty takie akcje odwalasz ? patrz na innych, radzą sobie z problemami i mają gdzieś wszystko. Ale to też nic nie daje. Był spokój gdy przed każdym jakimś wypadem na miasto czy gdzieś brałem 2 tabsy. Ale ile mozna je łykać ? Kilka miesięcy temu odstawiłem je na dobre i problem powrócił ok. miesiąc temu gdy byłem ze znajomymi na mieście i nagle nie wiem skąd nie wiem jak w pewnym momencie zrobiło mi się strasznie niedobrze i musiałem wyjść na zewnątrz bo czyłem że po prostu zaraz zwymiotuję, i caly organizm zaczą głupieć (jakieś churgoty w rzołądku itp) i oczywiście rozmowa z niedźwiedziem ale nie zrzygałem się. Nie wiem co się ze mną dzieje. Za miesiąc szykuje mi się wesele kumpla i obydwa te moje problemy złączą się w jednym dniu jednocześnie. Juz dziś na samą myśl o tym weselu coś mi się dzieje, włącza się moja chora podświadomośc i zaczynam się bać.. Jak walczyć ze swoimi lękami ? Proszę doradźcie mi .. Pozdrawiam Łukasz[videoyoutube=][/videoyoutube]

[ekspert_abcZdrowie]

Witaj Łukasz!

 

Niestety, drogą wirtualną nie da się postawić żadnej diagnozy, ale podejrzewam, że Twoje dolegliwości (nudności, mdłości, wrażenie, że zaraz będziesz wymiotował) występują na tle lękowym. Możliwe, że to nerwica, ale powinieneś skonsultować się z lekarzem psychiatrą, który będzie mógł postawić rzetelną diagnozę i zaproponuje odpowiednie leczenie (leki i/lub psychoterapię).

 

Pozdrawiam i życzę powodzenia!

[gusia85]

Witam

Mam na imię Agata i mam 29 lat, od listopada zeszłego roku staram uporać się z moim lękiem przed śmiercią, kontrolowaniem serca, oddechu i czego tylko się da. Żeby wszystkiego było mało to gratis dostałam jeszcze bóle chyba somatyczne głowy, klatki piersiowej, jamy brzusznej, podbrzusza, kręgosłupa etc, obowiązkowo gula w gardle, szybkie męczenie się i zaburzenia wzroku. Mogłaby tak jeszcze pisać i pisać. Nigdy w życiu nie pomyślałabym że mnie coś takiego dopadnie, zawsze byłam motorem do każdego działania. Fakt jest jeden miałam dość stresowe życie przez 10 lat, miałam męża alkoholika, który mnie bił, zastraszał, miał próby samobójcze pod wpływem alkoholu och itd. W końcu zostałam wdową z dwójką dzieci...jeśli jest tu ktoś kto a ochotę mnie wysłuchać i porozmawiać będę wdzięczna. Byłam u lekarza przepisał mi citalopram ale boję się brać cokolwiek, bo boję się że mi bardziej zaszkodzi niż pomoże ratunku

Pozdrawiam

[gumiś]

Rozumiem.. a może ma ktoś jakiś sposób żeby sobie z tym poradzić ? bo do tego czasu nie zdażę pójść do jakiegokolwiek psychiatry bo znając życie, trzeba bedzie czekać dość długo na jakiś wolny termin..

[Ovija]

Nerwia natręctw, nerwica lękowa, stres pourazowy, użyj dowolnej nazwy wszystko nawiązuje do strachu/ lęku przed czymś. W twoim wypadku akurat lęku przed wymiotowaniem. Będzie trzeba połykać SSRI a przede wszystkim będziesz musiał nauczyć się żyć z chorobą i wypracować sobie jakieś wewnętrzne mechanizmy myślowe, które umożliwią Ci w jakimś choćby małym stopniu poprawę obecnej sytuacji. Nic więcej nie da się zrobić.

[gumiś]

Ovija rozumiem, ze SSRI to leki z grupy antydepresantów tak ?

[ekspert_abcZdrowie]

rozumiem, ze SSRI to leki z grupy antydepresantów tak ?

Tak. SSRI - selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny, szeroka grupa leków antydepresyjnych, które znajdują zastosowanie w leczeniu nie tylko depresji, ale też fobii społecznej, nerwicy natręctw, PTSD czy zespołu lęku uogólnionego. Obawiam się jednak, że w Twoim przypadku leki mogą nie wystarczyć. Czasami farmakologię dobrze jest wesprzeć psychoterapią.

[Mojmira]

Jeśli chodzi o strucie wódką, to nawet bez jakiegokolwiek zaburzenia taki wstręt się może utrzymywać i nie ma w tym nic dziwnego. Czasem wystarczy się struć jakimś jedzeniem ,żeby następne kilka lat na samą myśl wykręcało żołądek. Po prostu skojarzenie jest silne

 

A co do lęku przed wymiotowaniem, to problemem nie jest sam lęk przed wymiotowaniem, tylko ogólny lęk, który Ci występuje pod tą postacią. Sam piszesz, że przy bliskich jest okej, tylko w obcym towarzystwie Cię łapie taka myśl. Więc po prostu są to nerwy i Twój umysł szuka sobie jakiegoś wkrętu i buduje wokół niego obsesje. Zastanów się czy kiedyś rzeczywiście wymiotowałeś jeszcze po tym struciu, czy to Tylko była Twoja faza? Zrozum mechanizm tego lęku, że to jest wkręt. Konfrontuj się z tym, nie wypieraj się, że to czujesz ale działaj pomimo tego. Leki nie są koniecznością. Chodzi o zmianę podejścia, bez tego to faktycznie można leciec na pigułach całe życie i nawet się nie skapować, że można żyć bez nich. Stresuje Cie bycie wśród ludzi, nad tym trzeba byłoby popracować, a lęk przed wymiotowaniem to jakby temat zastępczy mózgu z poczucia gigantycznego dyskomfortu, że znalazłeś się w danej sytuacji.

[HoldOn]

Witam. Od jakiś 10 miesiecy borykam się z problemem. Zaczął się gdy w szkole na lekcji zaczęło chcieć mi się wymiotować. Bałam się ruszyć, zrobić cokolwiek. To były najgorsze chwile mojego zycia. Często bolal mnie brzuch miałam nudności. Stwierdzono u mnie zespół jelita nadwrażliwego. Co prawda fizycznie mnie wyleczono, ale w psychice został taki malutki diabełek, który gdy jestem poza domem wmawia mi, że zaraz będzie bolał mnie brzuch co spowoduje biegunkę lub wymioty i faktycznie mam nudnosci. Gdy jestem w domu wszystko jest okej, ale gdy wiem, że muszę wyjsc na dłuzej pojawia się lęk. Jak to leczyć ? Proszę pomóżcie. Już nie wiem co mam robić. Biorę leki na uspokojenie, chociaż one nie działają w 100%. Ratunku

[janko]

jak ciągle przeżywasz ten lęk, to trzeba zapisać się na psychoterapię, bo to tylko będzie się potęgować i wchodzić w inne obszary. Przecież nie chodzi o objawy, tylko o to do czego odsyłają, z czym sobie nie radzisz i do czego na świadomie nie docierasz...

[Arasha]

HoldOn Odsyłam Cię do wątku o Emetofobii ( lęk przed wymiotowaniem ), ja również się tam udzielam, bo problem nie jest mi obcy.

Pozdrawiam

[dei]

Co do gastroskopii to warto sie dowiedzieć czy przy okazji badania miałeś robiony test na Helicobacter pylori. Niestety bez tego dodatkowego testu sama gastroskopia nie da Ci pełnej informacji.

Moja nerwica w sumie zaczeła sie od problemów żołądkowych. Rok temu w lipcu odczuwałam pierwsze nudności, wymioty ale zwalałam to na pokarm - może zjadłam coś nieświezego na mieście... różnie to bywa. Ale potem objawy sie nasiliły, do tego miałam problem z oddechem - tak jakbym nie mogła nabrać dużo powietrza, bo wszystko zatrzymywało mi się w gardle. Myślałam, ze sie udusze. Kiedy było już źle, poszłam do lekarza i dostałam skierowanie na gastroskopie. Miałam bakterie HP. Pierwsze leczenie - okropne wymioty, zmiana antybiotyków - to samo. Przez tydzien praktycznie nic nie jadłam, każdy zapach wywoływał wymioty - MASAKRA, a za tydzien kolejny rok studiów. Byłam przerażona, bo nie byłam w stanie funkcjonować. Ale w koncu to wyleczyłam. Dodatkowo mam przepukline i refluks który objawia sie zgagą oraz uczucie kwasu w przełyku - znacznie częściej. Ale dostałam leki. Na refluks bierze sie inhibitory pompy protonowej i mija.

[wtk]

Twoja historia jest podobna jak historia wielu wielu osób - w tym moja. Ja miałem robione gastroskopie, które nic nie wykazywały. Uważano,że mam Helicobacter i trzeba go zwalczyć, bo powoduje zapalenie żołądka (jest bakteria i jest widoczne zapalenie), próbowano antybiotykami i się nie udało, potem na gastroskopii wyszło, że Helicobacter nadal jest, ale zapalenia żołądka już nie ma I uznano,że to nie była jednak wina tej bakterii, bo pamiętaj że ona występuje u ogromnej liczby ludzi - 30-40% ? I normalnie jej się nie zwalcza. Więc pozytywny test w praktyce nic nie oznacza, bo co druga osoba to ma.

Mi wszystkie objawy i walka (pisze o tym teraz tak lekko, ale to było załamanie życia) zajęły grubo ponad rok. Obecnie wszystkie objawy się znacznie zmniejszyły, powiedzmy,że bóle żołądkowe są jakieś 5 razy mniejsze niż były. Co się do tego przyczyniło? Ciężko powiedzieć. Dużo mi dała świadomość - że nie jestem sam i że faktycznie coś takiego jak "nerwica" istnieje. Trochę mi dały leki przeciwlękowe - pokazały że przy uspokojeniu organizmu lekami nagle wszystkie bóle znikają (bóle lękowe, nie mam na myśli leków przeciwbólowych oczywiście). Ale największa praca odbyła się chyba we mnie, nad zrozumieniem i akceptacją,że mój organizm tak działa ... i próbą zmiany podejścia do życia na mniej stresowe, i podejścia do wszystkich objawów. Teraz jest ZNACZNIE lepiej, tak że ze stanu "nie chce mi się już żyć" jeszcze pół roku temu udało mi się przejść do stanu "niemal wszystko gra, ale muszę uważać na swoją psychikę". Jeżeli jesteś choć trochę "kumaty" poradzisz sobie Zrób sobie na pewno wszystkie badania czy przypadkiem problemy nie leżą gdzieś indziej (podstawa to rezonans głowy, resztę Ci lekarz zaproponuje). Jak masz jakieś pytania to pisz śmiało

[Zalatana23]

Witajcie!

Ja po raz kolejny próbuję odstawić lek. I jak co roku gdy zaczyna się jesień zaczynają się moje lęki i niepokoje. I chociaż znam ten schemat już na pamięć to ciągle łapię się na te nerwicowe sztuczki.

Budzę się rano i wszystko jest OK. Zero bólu, kołatań, lęku itp. Ale wystarczy chwila, przebłysk, że pewnie za chwilę serducho znów zacznie walić, świat wirować, głowa będzie odrętwiała i zaczyna się od nowa.

Macie jakieś sposoby żeby o tym nie myśleć?

Próbuję sobie tłumaczyć na różne sposoby, że to psychika, że fizycznie jestem zdrowa, że przerabiałam to uczucie już setki razy i za każdym razem okazywało się że przeżyłam, że przeszło. Aktualnie mam mega wkręt na wylew, udar.

Zgrałam sobie ostatnio z chomikuj trening autogenny Schultza i próbuję ćwiczyć rozluźnianie.

Jestem już bardzo zmęczona tym ciągłym napięciem i strachem

[mary1517]

Hej nocnafuria89, co u ciebie słychać? mam taki sam problem jak ty, normalnie jakbym czytała o sobie... pisałam do ciebie juz na PW ale chyba tu już nie zaglądasz?

Jestem ciekawa jak się ta sytuacja u ciebie potoczyła i przede wszystkim jak się czujesz. Czy to faktycznie był tętniak, wykluczyłeś go już?

 

-- 14 wrz 2014, 14:41 --

 

@JKB - spoko, taki jego urok... Pewnie dla tego, że ma to od urodzenia po prostu :/ a kolega co zakładał wątek mówi, że nie.

Dla czego się tak uwzięłam, bo jak już pisałam wcześniej, mam te same objawy, z tym, że ja mam wrażenie ciągłej obecności czegoś w tym oku (u mnie źrenica jest większa po prawej stronie), głowa też boli mnie po prawej, właściwie to tak kurczy i drapie, głównie gdzieś z pogranicza ciemienia i skroni. W uchu coś strzela, jak się kładę w nocy spać i jest w nocy cicho, to słyszę szumy i piski w tych uszach. Węzeł chłonny też mam powiększony po tej prawej stronie, moja doktor twierdzi, że "to tak może być". Z sercem nigdy problemów nie miałam, a teraz napady tachykardii i raczej tętno nigdy nie spada poniżej 80ciu. Do tego chrupie i strzela mi w szyi...

Miałam robiony rezonans bez kontrastu rok temu. Badanie dna oka. Oba te badania wyszły dobrze. Nie mogę iść na TK bo ze względu na tarczycę nie mogę przyjmować jodu, a tomo bez kontrastu to... no właśnie...

 

Z tego co wiem to kolega zrezygnował z poszukiwania przyczyny tego wszystkiego, ale ja nie. Ja jestem uparta i kurde, dowiem się co jest nie tak bo chce normalnie żyć! Tak jak kiedyś zanim te dziwne rzeczy zaczęły się dziać. A nie w wiecznym strachu, ze zaraz coś pęknie mi w głowie.

 

Nerwica, nerwica, wszyscy z ta nerwicą... Mi też wmawiali nerwice przez rok, póki się nie okazało, ze mam zaburzenia hormonalne, prawdopodobnie mogę być bezpłodna i te dziwne lęki to z tego :/ teraz wszystkim jest głupio i nawet już nie pisną o nerwicy. A ja się już nawet dałam namówić na psychiatre! Dobrze, że jak mi przepisała tabletki to pierwsze co zrobiłam, to je wywaliłam do kosza...

 

Takie jest moje zdanie na ten temat. Może jak podrążye bardziej i coś wyjaśnię, to i przynajmniej nocnafuria89 będzie też wiedział gdzie ew. poszukać

[Gość]

wtk, prawda. Ja dodam od siebie ze Ty masz swoje zycie, a nie ktos ma inny zycie dla siebie.Zacznij zyc dla siebie, a nie opieraj sie o innych.