myśli w rodzaju"czegoś jest za dużo,coś jest za ogromne

[mmicc]

Cześć.

Nie wiedziałem specjalnie gdzie podpiąć mój temat, w razie błędu przepraszam.

 

Mam dosyć dziwny problem i nie wiem jak go nazwać. Zdarzył mi się już 3 razy w życiu, a wczoraj w nocy znowu.

 

Przejdę od razu do rzeczy. Za każdym razem budzę się w środku nocy, i w mojej wyobraźni powstaje coś w rodzaju "czegoś jest za dużo, coś jest za ogromne". To bardzo dziwne i straszne przeżycie. Drugi raz taki "napad" zdarzył się w szpitalu, w którym byłem z powodu nieskomplikowanego zabiegu. Obudziłem się w środku nocy i wmawiałem sobie że szpital jest przepełniony i trzeba z niego natychmiast uciekać. Nikt tego (niestety z perspektywy czasu) nie zauważył.

 

Chciałbym się dowiedzieć czy to poważny problem. Odstęp czasowy jest ogromnie duży (każdy "napadzik" w odstępie 2-3lat). No pytanie dwa jaki jest tego powód?

[Gość]

Hm, a konsultowałeś to z lekarzem?

[IceMan]

Czy to uczucie czegoś ogromnego, co jednocześnie pochłania a jednocześnie przytłacza? I do tego nie można za bardzo tego ucieleśnić i opisać, to coś co jest a czego jednocześnie nie ma... Miałem coś takiego kilka razy jak byłem chory (silna gorączka). Wtedy mi się takie fantazje uruchamiały Ale nie zdarza mi się to i jakoś z tym żyję, w ogóle mi to nie przeszkadza, tylko dzięki temu tematowi o tym sobie przypomniałem...

[Matilde]

Hej ja też tak mam, jak już prawie zasypiam, zdarza mi się widzieć coś takiego - prawie jak sen ale nie do końca - ogromna fasada budynku, przed którym stoję, tak, że nie widzę ani rogów budynku, ani dachu, tylko ta wielka ściana frontowa,jakby się wcale nie kończyła, jakieś kolumny, gzymsy i to wszystko tak niezrozumiale wielkie i przytłaczające że czuję się w porównaniu z tym ogromem jakby mnie w ogóle nie było, jakiś straszny lęk że może istnieć coś tak przerażająco wielkiego. Wcześniej zdarzało mi się to tylko w dzieciństwie, w gorączce towarzyszącej zapaleniu płuc, po lekach itp. . Ale w zeszłym roku to wróciło całkiem niespodziewanie i bez powodu, na wyjeździe przy dużym zmęczeniu i w stresie. I od tego czasu zdarza się dosyć często, przy większym dole, towarzyszy innym lękom bo nazwałabym to strasznym lękiem, chociaż uczucie nie do opisania...

[Shade]

szczerze powiedziawszy jak zobaczyłam ten temat to mnie zatkało... ja w dziecinstwie miałam takie sny, że jestem zamknięta w pokoju i że w kolo jest wiele zabawek no i, że one są "za duze"i cały czas się powiększają - masakra, ja nawet sama nie byłam do tej pory w stanie nazwać tego uczucia, ale faktycznie ich było po prostu "za dużo," przygniatały mnie, snom towarzyszyło zawsze silne uczucie klaustrofobiczne ;-// to było pierwsze uczucie lęku w moim życiu, jak widać zwiastowało nerwicę;-)na jawie nie mialam nigdy żadnych fobii, tylko tą w "tym" śnie.

[Kropeczka423]

Mnie np w winndzie brakuje powietrza.Uważam że za mało tam powietrza .Robi mi się duszno ,i patrzę jak przeskakują cyferki pięter by jaknajszybciej z niej wysiąć.

 

 

Ja myśle ze to na tle nerwowym.U Ciebie pewnie też.Moze masz jakieś stresy ,denerwujesz sie czymś??

 

Pozdrawiam.

[nienormalna_mama]

miałam tak w dzieciństwie, aż się zdziwiłam, że wielu z Was także. i to właśnie zdarzało mi się zawsze, jak byłam dość ciężko chora, brałam leki i miałam wysoką gorączkę. miałam wtedy takie sny, że czegoś jest mnóstwo i nic z tym nie zrobię, nie poradzę sobie; że coś jest "za okrągłe" i nie ma końca, np. kulka z plasteliny, że obracam ją w palcach; albo taki sen, że stoi przede mną ogromny blok, którego szczytu nie widzę, tak jest wysoki. ma on mnóstwo okien, a moja mama ma umyć te wszystkie okna... a ich jest nieskończenie wiele... budziłam się z krzykiem.

[tet]

Jaaa to miałaaam, w końcu znalazłam ! Napady z figurami geometrycznymi, które były ohydnie okrągłe, pęczniały jakby i mnie przytłaczały do tego stopnia, że nie mogłam oddychać.

A piszę to po to, bo.. obecnie to się zamieniło w "pęczniejące" myśli. Przed snem dopada mnie gonitwa -ciąg myśli, z których ciężko wyłapać jakiś logiczny sens. Są tak absurdalne, że aż przerażające. Rosną i rosną aż mi czaszkę rozsadza. Kiedy uda mi się uchwycić jakąś pojedynczą myśl to za chwilę zapominam o czym ona była i mój lęk jest jeszcze większy bo.. boję się że tracę pamięć i że za chwilę ocipieję totalnie i stanę się roślinką bez mózgu. Coś jak MEGA bania po paleniu, tylko na trzeźwo. Co Wy na to

[Kuba (resztki sił)]

ejj ja tak miałem raz w zyciu bylem z tym u psychiatry ale nie umiealem tego opowiedziec to bylo takie dziwne uczucie jakbym by na jawie i czegos jest za duzo tylko sam nie wiem czegoi i taka mysl ze ja tego nigdy nie uporzadkuje to trwalo dlugo naszczesce brat mnie potrzasnal i sie tak jakby wybudzilem :/ straszna faza:/

[Gość]

Będąc dzieckiem mialam takie napady co nocy przez pół roku. Śniło mi się np wielkie pole a ja na środku stałam z sierpem i musiałam to ściąść wszystko, te zboża.... wpadałam w panikę. I miałam histerie nocne. Nie mam pojęcia skąd takie coś u 5 latka? Ale chętnie sie dowiem... To już chyba byly początki mojej NL.

 

[Dodane po edycji:]

 

Dopiero przeczytałam że nie tylko ja to miałam jako dzieciak !!! Najwidoczniej nerwica w nas była od urodzenia

[agatha26]

O jej, jakie to dziwne, ze tylu z nas mialo podobne odczucia, czyzbym wiec byla znerwicowana od dziecka? rowniez mialam te dziwne odczucia, ze cos jest takie wielke... bardzo nieprzyjmne uczucie, jakby wielki głaz a ja malutka..nie potrafie tego opisac, dawno temu to bylo, teraz zas przyplątało sie co innego:(

[nonaznibylandii]

o choroba!, znowu myślałam, że tylko ja mam takie dziwne wrażenie. Nikt nie rozumiał o co mi chodzi. Czasem na granicy snu pojawiają się obrazy jak w gorączce, której przecież nie mam. Np ręka(czy moja nie pamiętam) staje sie wielka i nabrzmiała, rozrasta się i przygniata mnie(psychicznie, bo nie fizycznie) swoim ogromem, albo coś toczy się ogromnego, a ja jestem strasznie mała, jak robak przy słoniu. Albo coś jest za kanciaste, albo przeciwnie- zbyt ugładzone i przeraża mnie kontakt z tym czyś, co odczuwam niemal fizycznie.Zdarza mi się też myśleć o czymś, np chce podnieść coś z ziemi, a to wciąż na niej leży, jakby przelewa się przez ręce. I tak kilka minut, ąz wreszcie nadludzkim wysiłkiem wyrzucam myśl z głowy.

[tet]

ohyda, co ? bywa też tak, że ogólnie - cały dostępny krajobraz zaczyna się robić obły, tak paskudnie nabrzmiały.. jakby ktoś go nadmuchał. czasem dochodzą do tego zmiany sensoryczne, typu cierpkość w ustach albo specyficzny zapach. wywieźcie mnie już do wariatkowa

[nonaznibylandii]

Wie ktoś czy to ma fachową nazwę? A może to wcale nie zaburzenie, tylko my wyolbrzymiamy rzeczy nad którymi inni przechodzą do porządku dziennego...

[Lajla]

Ja zaczynam się bać jak coraz więcej ludzi wchodzi do autobusu i robi się tłocznie. Mam wrażenie jak bym była w jakiejś pułapce. W ogóle nie lubię jak wchodzę do jakiegoś dużego budynku i nie mogę połapać się którędy jest droga do wyjścia. To mnie doprowadza do frustracji.

[katris]

Jestem starą 40 i takie sny, sny na jawie, miałam w dzieciństwie, jak widać to zwiastun późniejszych nerwic i depresji oraz lęków uogólnionych. Przygniatał mnie ogromny chleb, dusił i przerażał. Ale to również objaw klaustrofobii.

[Gods Top 10]

Jestem kolejną osobą, której coś podobnego z dzieciństwa przypomniało się po przeczytaniu tego tematu.

U mnie to była zabawka z dzieciństwa, która zdawała się powiększać, pęcznieć, przytłaczać mnie. Miałem może z 5 lat wtedy. Wystraszyłem się mocno, a gdy pobiegłem po pomoc, usłyszałem "daj mi spokój".

...i dałem spokój. A później przeżywałem coraz więcej pozostawiony sam sobie.

 

Ciekawe, skąd to się bierze. Czy w tak wczesnym dzieciństwie psychika "sprawdza" w podobny sposób, czy "mały człowiek" może liczyć na pomoc, wsparcie ? Może to pierwszy test dla psychiki, budzenie odporności psychicznej ?

[M18]

Ten temat przypomniał mi pewne sny z dzieciństwa, które zdarzały się raz na jakiś czas może co miesiąc około, że budziłem się nagle w środku nocy a wyglądały mniej więcej tak

 

Byłem w jakimś przeogromnym pokoju, i na suficie były przyczepione kolosalne ciężary na linach.

Zawsze sen kończył się tak samo: próbując odnaleźć się w tym miejscu jeden z nich nagle się urywał i ważący miliardy ton przedmiot spadał na mnie, wtedy w momencie uderzenia (mojej śmierci) budziłem się przerażony.

 

Na szczęście już takich snów nie miewam. Za to są inne jeszcze bardziej powalone.

[majka_26]

Hehehe....tez tak miałam w dzieciństwie przy gorączce potem powróciło kiedy rozpoczeła się moja walka z nerwicą. Miewałam to często do momentu aż "rozkminiłam" o co w tych dziwnych wrażeniach chodzi. Otóż, zawsze kiedy w moim życiu zdażają się sytuacje które mnie przerastają i nie mam nad nimi kontroli takie dziwne myśli się pojawiały. Zazwyczaj było to wrażenie że mi puchną ręce i nogi, ze sufit mnie przygniecie albo ściana. Uszy do góry, jest to typowy objaw lęku który trzeba zaakceptować. W momentach kiedy takie wrażenie się pojawia nalezy się poddać temu i zignorować oraz zastanowić się czy czasem nie jest to wynikiem jakiegoś stresującego wydarzenia które ma się odbyć. W moim przypadku zawsze przechodzi. Może to dlatego że w takch właśnie momentach mnie to dopada. Uszy do góry od tego się nie umiera:-)

[kop]

kurka no...myślałem, że takie odczucia nie do opisania miałem tylko ja jak byłem mały...

pamiątam jak sie budziłem w nocy mając może 5-7 lat i wszystko było takie duże i widziałem taką ogromną kulę i jeszcze jak ktoś coś mówił to słyszałem jakby jakieś dodnienie i nigdy nie lubiłem się wsłuchiwać w ciszę...

coś w tym może być...

nasze mózgi jakoś dziwnie działają...jesteśmy inni? czy po prostu zwracamy uwagę na coś, na co inni nie zwracają...

[majka_26]

Jesteśmy bardziej wrażliwi, przez co lepsi...niestety oprócz pozytywnych przeżyć które odczuwamy silniej, negatywne odbieramy podobnie. Trzeba się nauczyć z tym życ i tyle:-)

[deeprose]

Miałam to samo... 2 razy w życiu, pierwszy raz jako dziecko może 7 letnie w gorączce - zasnęłam w ciągu dnia przyśniło mi się jakieś materace i nakłuwałam je jakąś igiełką, na tych materacach siedział król i ja nie mogłam nadążyć, tych materacy było coraz więcej, były coraz większe, robiło się coraz głośniej i to było nie do wytrzymania.. I się obudziłam cała spocona.

Drugi raz chyba niedługo potem (a może minął rok, dwa?) miałam sen o liczbach... Mnożyłam liczby i ich było coraz więcej, pojawiła się ich nieskończoność... i to samo uczucie przytłoczenia, ogromnego lęku jak w poprzednim śnie.

Zastanawiam się czy coś takiego miał każdy? Czy to może już jakieś początki nerwicy?

[majster69xxx]

Miałem podobnie z lękiem wysokości. Należy po prostu się ze strachem oswoić. Na spokojnie do tego podchodzić. Racjonalizować to sobie i powinno być ok.