agatha26

Czytajac Wasze wypowiedzi jest mi lzej, ze nie jestem sama z tym cholerstwem!!! od dziecka mam nn. W dziecinstwie jednak nie bylo to tak uporczywe. Do lekarza jeszcze nie poszlam, a mam prawie 27 l. Teraz to ciagle myslę, ze cos zlego sie stanie komus z mojej rodziny. Przedstawiają mi się przed oczami jakies zle rzeczy, a potem, zeby byc juz spokojną, musze je cofnąć, bo inaczej to spokoju nie zaznam. Albo musze gdzies spojrzec, albo obejrzec sie za siebie. Doszla nerwica serca(chyba), poniewaz za bardzo skupiam sie nad swoim oddechem i mysle ze przestane oddychac, albo ze nie bede mogla przałknąć śliny. Probuję wiec ciagle łykac az zasycha w gradle:)) do tego hiperwentylacja. W ciagu dnia udaje mi sie zapominac o tym, najgorzej wieczorem, nie lubie sie klasc spac, zaczyna bic serce. Biore uspokajacze ale jakos juz nie pomagaja. Dosyc mam.

O jej, jakie to dziwne, ze tylu z nas mialo podobne odczucia, czyzbym wiec byla znerwicowana od dziecka? rowniez mialam te dziwne odczucia, ze cos jest takie wielke... bardzo nieprzyjmne uczucie, jakby wielki głaz a ja malutka..nie potrafie tego opisac, dawno temu to bylo, teraz zas przyplątało sie co innego:(