Czy można żyć bez leków?

[LewTrocki]

Jak na razie to chciałbym żyć bez leków ssri. A potem się zobaczy

[Kalebx3 Gorliwy]

13 minut temu, LewTrocki napisał:

Jak na razie to chciałbym żyć bez leków ssri. A potem się zobaczy

 a co SSRI Ci nie pomagają , szkodzą , czy jako inne złe ?

[LewTrocki]

Brałem je dość długo i nigdy nie zniosły mi myśli samobójczych, nie podniosły jakoś nastroju itp.. Tylko zamułka i kastracja. Robią ze mnie takiego słodkiego misia. Aż się rzygać chce. Stawiam tezę że przeszkadzają w terapii bo nie mam dostępu do swych lęków.

[Kalebx3 Gorliwy]

41 minut temu, LewTrocki napisał:

Brałem je dość długo i nigdy nie zniosły mi myśli samobójczych, nie podniosły jakoś nastroju itp..

rozumiem ,,, 

 brałeś wszystkie dostępne na rynku polskim ?

[Kalebx3 Gorliwy]

42 minuty temu, LewTrocki napisał:

Stawiam tezę że przeszkadzają w terapii bo nie mam dostępu do swych lęków.

 

 prawda , ,,  zgadza się ,że przy intensywnej i szczerej pracy psychoterapeutycznej( z dobrym psychoterapeutą ) leki mogą blokować wgląd w siebie i w swoje najczarniejsze demony przeszłości .

 Jednak jeszcze lepiej by było jakby tych lęków w ogóle nie było ,ale jest jak jest .

[cynthia]

Wydaje mi się, że to jest problem indywidualny. Jedni będą musieli brać leki do końca życia, inni będą mogli po x latach odstawić leki i żyć w spokoju bez nich. U mnie raczej wchodzi w grę ta pierwsza opcja. Nie dam sobie rady w życiu bez leków.

[LewTrocki]

Brałem wenlafaksynę, duloksetynę, paroksetytnę, sertralinę, escitalopram... dawno, dawno temu anafranil... Moim problemem jest chyba lęk uogólniony. Albo lęk pierwotny jak to gdzieś wyczytałem. No i fobia społeczna. Z tymi lekami jest taki problem że jedno załatwiają a inne psują. Ale całkiem możliwe że do nich wrócę. Nie wiem. I liczę się z tym że być może zawsze będę "na czymś"

[Asystent5]

W dniu 1.03.2020 o 21:24, LewTrocki napisał:

(...)Moim problemem jest chyba lęk uogólniony. Albo lęk pierwotny jak to gdzieś wyczytałem. No i fobia społeczna(...)

rzucasz pojęciami jak z kodeksu DSM-IV, poniżej załączam link, jak powstał ów zbiór chorób "psychicznych", ostatnio wypuści część nr 5. Oglądałem również na yt dokument mówiący o tym.

 

Od powstania DSM-u ludziom można było już naklejać etykietki z "chorobami psychicznymi".

https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1994-06-05-tm-678-story.html

 

PS. nazywaj sobie jak chcesz te Twoje przypadłości. Dla mnie jesteś normalnym człowiekiem.

 

 

[Gość Dzitek]

Wszystko zależy jaki rodzaj zaburzenia mamy, w moim przypadku leki nie są potrzebne.

[Gość]

Moja lekarka mówi, że muszę brać leki "na stałe". Ja jej ufam.

[LewTrocki]

Oczywiście że nie jestem chory psychicznie. Jestem "tylko" zaburzony. Zaburzenie przeszkadza w codziennym funkcjonowaniu ale go nie uniemożliwia. Etykietkuję się - to fakt. Nie wiem na cholerę mi to ale i tak pewnie będę to robił bo chcę wiedzieć co mi kurna jest i jak to się leczy

[Gość Luna*]

Zalezy od zaburzenia, ja w depresji nie chciałam lekow, bo zle się po nich czułam, wolalam podjąc walke bez otumaniaczy.

Ale wierze, ze sa zaburzenia czy schorzenia, w których leki pomagają. Albo wręcz warunkują dobre funkcjonowanie.

Warto czytac, radzic się lekarzy, ale tez zachować otwartą głowe na rozne alternatywne możliwości.