Problemy psychiczne i leczenie się psychiatrycznie nie jest powodem do wstydu. Nie jest to też oznaką, że się przegrało. Po prostu niektórzy są bardziej wrażliwi i potrzebują drugiej pomocy. Za dużo myślisz o tym co się może wydarzyć i co ludzie powiedzą. A walić ich! Nie znają ciebie i twoich problemów. Niech sobie mówią. To naprawdę takie ważne? Sama mieszkam w małej miejscowości i wszyscy wiedzą, że próbowałam skoczyć z mostu zaraz za miasteczkiem. I wiesz co? Mam to gdzieś. Niech sobie mówią. Nie znają mnie, nie znają moich problemów. Jakbym miała jeszcze tym się przejmować to serio bym zwariowała.
Czasem trzeba odciąć się od takich ludzi i pomyśleć w końcu o sobie. Powinnaś to zrobić. Pomyśleć o jakiejś terapii, może zmiana leków skoro te słabo działają. Twój mąż na pewno będzie przy tobie.
Nie bój się być słaba.
Każdy czasem potrzebuje wyhamować i odpocząć.
Pozdrawiam.
