"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

[koszykova]

Follow_, coś widze ze Cie czesto boli. Mnie z pogody... Ciebie tez?

[Pieprz]

Muszę pomarudzić że cały dzień mam ochotę coś podjadać. Idę po banana.

[Pieprz]

Follow_,

[Follow_]

Follow_, coś widze ze Cie czesto boli. Mnie z pogody... Ciebie tez?

 

wypadły mi 2 dyski w kręgosłupie po wypadku... było dobrze jakiś czas ale jak źle usiąde (np. na bardzo miękkim) to się odzywa ten kręgosłup...

dzisiaj byłam kolejny dzień w pracy i to 13 h, nosiłam rzeczy, ustawiałam, dźwigałam do tego stres i dużo stania i niewygodnej pozycji...

i się nie dziwię że mnie boli...tylko sobie tak jęczę do księżyca...

[koszykova]

Follow_, przerąbane współczuje. Mialas/masz jakąś rehabilitacje, masaże, czy nie ma o czym gadac?

[Follow_]

Follow_, przerąbane współczuje. Mialas/masz jakąś rehabilitacje, masaże, czy nie ma o czym gadac?

 

bede miała rehabilitację już niedługo :)

a Ty chodzisz na jakieś masaże jak Cię bierze ból?

[koszykova]

super, to jest to na co sie czeka pół życia i dochodzi sie tam już z połową kregosłupa, tzw nfz?

niee. U mnie tj tak, że wystapi np załamanie pogody, a ja mam ''zgon''. Boli i promieniuje, nie moge za długo przebywac w jednej pozycji. Lekarz powiedział, że przeżywam i jestem nadwrażliwa.

[Follow_]

idę prywatnie... nie chcę się męczyć na nfz...

wtedy bym tu jeszcze bardziej jęczała

[Gość]

Nie mogę juz wytrzymać wahań nastrojow. Mam momenty, w których wydaje mi się, że wszystko jest ok i nawet świat jest dobry. I że przyszłość jakaśtam dobra mnie czeka.

Reszta momentów to przekonanie, że wszystko jest źle i że już nigdy nie uda mi sie wyjść z tego bagna.

Terapia mnie zniszczyła, zamiast mi pomóc. Nie rozumiem, co się ze mną dzieje. Wyję w środku. Boję się juz brać jakiekolwiek leki. Boję się brać olanzapinę.

[katia010]

Aj waj! Do dupy nędzy!

 

Btw, też czuję się zniszczona po terapii, chociaż czy ja wiem czy wcześniej było lepiej - było po prostu inaczej. Pomogła mi wyjść ze stanu wiecznego uśpienia - teraz wiem jak bardzo jestem zrąbanym człowiekiem. Wiem na czym stoję i bynajmniej nie wprawia mnie to w dobry nastrój.

Przynajmniej uchroniłam się przed lekami.

[Murinus]

I dalej stoje w miejscu. Wenlafaksyna jak nie działała tak nie działa. Jeszcze tylko 3 miesiące i pasuje wracać do szkoły a nie czuje żadnej poprawy. Najgorsze jest to,że sobie uświadomiłem, że ja tak miałem od zawsze. Przeraża mnie to, że to nie ma żadnej przyczyny. Nie wiem nawet z czym wałczę. Mam ochote sie gdziś zamknąć i nie wyłazić dopóki nie poczuje sie lepiej. I chyba to własnie zrobie.

[rabbithearted]

Czy można się do końca z tego cholerstwa wyleczyć? Żyć bez nerwicy? Tak się staram, leki, terapia, wsparcie bliskich, własna praca. Już się wydaje, że jest dobrze, że jestem "zdrowa", a i tak co jakiś czas wracam do momentu jak teraz: do poczucia, że jestem tylko ciężarem dla wszystkich i do myśli samobójczych. Dwa razy dotąd próbowałam się zabić, mam nadzieję, że to nie będzie do 3 razy sztuka...

 

Ale to jest durne. Mam rodzinę (rozbitą, ale cóż, rodzice mnie kochają), narzeczonego, przyjaciół, co tam studiuję i nawet nieźle mi to idzie, mam zainteresowania... a czuję się śmieciem i jestem pewna, że niczego w życiu nie osiągnę. I że lepiej skończyć tę farsę teraz niż potem wszystkich rozczarować.

[kazimierz61]

rabbithearted, Moim zdaniem to jest depresja, a nie nerwica i oczywiście stosuje się inne leki np antydrpresanty i stabilizatory, a na nerwicę tylko uspokajające benzodiazepiny. Depresja nawraca i tak się nazywa, jeśli nie zastosujesz odpowiednich leków to najprawdopodobniej będzie jeszcze gorzej. Najważniejsze żeby psychiatra dobrze Cię zdiagnozował, a to w sumie zależy od ciebie jak przekażesz mu swoje objawy, w tej kwestii trzeba być bardzo dokładnym. Ja przez 12 lat byłem leczony na depresję nawracającą zanim zdiagnozowano mi ChAD, a więc działaj i bądź cierpliwa.

[Coldway]

Kochani nie wiem czy to odpowiedni temat, szukałam szukałam i nie wiedziałam co wybrać, więc stwierdziłam, że napiszę tu. Najwyżej mnie odeślecie. Mam depresje w średnim stadium, łagodną nerwicę, objawy obsesyjno-kompulsyjne i stany lękowe. Właśnie jestem w trakcie sesji, powinnam coś zrobić, pisać, ale nie mogę. Już któryś dzień siedzę i patrzę się w sufit, albo komputer. Właśnie moje tabletki uspokajające przestają działać. Zaczynam się obżerać, by zagryźć stres. Zamiast zrobić coś pożytecznego denerwuje się, że nie zdążę, że i tak nie dam rady. Czuję, że narasta mi ból głowy, a moje dłonie wykonują nerwowe ruchy. Co robić

[Follow_]

Dzień był fajny... do momentu, w którym postanowiłam zrobić coś co od dawna trzymałam w ryzach...

wiedziałam, że będę się po tym źle czuła ale pokusa była za silna :/

teraz się źle ze sobą czuję...

[kazimierz61]

Coldway, Iść do psychiatry może coś pomoże, te wszystkie choroby psychiczne są przewlekłe i trudno jest tak raz dwa pomóc, takie leki rozkręcają się tygodniami zanim zaczną działać. Może pójście do psychologa na parę sesji by pomogło szybciej. Jakieś działania musisz podjąć bo inaczej czarno to widzę.

[Steviear]

mam dosc tego. Normalnie sobie zyje az do momentu w ktorym uderzaja mnie te negatywne emocje. Potem to wszystko przechodzi na mnie i depresj,wszelkie plany przekreslone. A przeciez wczoraj było dobrze. Dlaczego? Płacze nad swoja beznadziejnoscia i przez to czuje sie jeszcze bardziej beznadziejna. Zastanawiam sie czy powrot do lekow byłby dobrym rozwiazaniem. Ale z tego co pamietam to nie było to korzystne. Nie moge miec tyle wolnego czasu. To mnie przerasta.

[Coldway]

Iść do psychiatry może coś pomoże, te wszystkie choroby psychiczne są przewlekłe i trudno jest tak raz dwa pomóc, takie leki rozkręcają się tygodniami zanim zaczną działać. Może pójście do psychologa na parę sesji by pomogło szybciej. Jakieś działania musisz podjąć bo inaczej czarno to widzę.

Chodzę do psychologa. Z leków biorę tylko ziołowe, tyle, że je mieszam, bo w pojedynkę nie działają. Boję się trochę iść do psychiatry i boję się leków na receptę. Teraz jestem w trakcie sesji i pisania licencjatu. Mam na wszystko miesiąc, a wiem, że terapia zanim zadziała to będą miesiące. Nie wiem jak się teraz ogarnąć i zmusić do działania

[Evia]

Nie wiem czy to dobry temat na to

ale muszę się wyżalić, że mam tak potwornego kaca, że w ogóle nie wiem co się dzieje na około

 

Nawet dziwi mnie to, że dam radę to napisać

 

Mam predyspozycje do alkoholizmu, a to jest druga niedziela z rzędu, która tak wygląda...

[( Dean )^2]

Nie nadaję się na te studia.Chyba nie nadaję się w ogóle na żadne.

[Coldway]

Nie nadaję się na te studia.Chyba nie nadaję się w ogóle na żadne.

Co studiujesz? Czy lubisz swój kierunek, sprawia ci to przyjemność, ale po prostu nie wyrabiasz, czy wręcz odwrotnie męczysz się studiując? W naszym kraju przyjęło się, że kto nie studiuje ten jest gorszy, a przecież każdy ma inne zainteresowania i talenty. Jeśli ktoś uwielbia samochody i chce je naprawiać, to czemu ma studiować zamiast pójść do szkoły zawodowej? Jednak jeśli bardzo zależy ci na studiowaniu to staraj się pokonać swoje lęki, choć to nie jest łatwe. Męczę się właśnie z tym samym, ale wiem, że u mnie problemem jest moja psychika. Jak ją pokonam to resztę tym bardziej.

[kazimierz61]

Coldway, Ja też kiedyś miałem okres że chciałem przestać faszerować się tą chemią, i sięgnąłem po zioła, pojechałem do pewnej babci która zajmowała się diagnozowaniem chorób z moczu, poprostu popatrzyła na ten mocz i wiedziała co ci jest. Jej diagnoza była o wiele obszerniejsza niż bym się spodziewał, ale między innymi stwierdziła że mam problem z nerwami, z głową, dała mi mnóstwo ziół, i chcąc je stosować musiałem z kuchni zrobić wielką parzalnię, ale cierpliwie stosowałem się do zaleceń. Nie odczuwałem żadnego działania, jedynie na noc miałem mieszankę która pomagała mi zasnąć, na 3-4 godziny, po pewnym czasie i tak musiałem pójść do psychiatry bo mój stan się bardzo pogorszył, psychiatra powiedział mi że zioła nie będą na mnie działać bo zioła mają znikome, długo falowe i uogulnione działanie i nie na każdego działają, i tak wróciłem do leków.

U ciebie jedynie psycholog tak na szybko mógłby ci poradzić jak zdobyć motywację do działania, może są jakieś schematy, może medytacja by Cię zmotywowała do działania. Uważam że koniec końców i tak znajdziesz się u psychiatry. Powodzenia w działaniu.

[Coldway]

kazimierz61 dzięki za odpowiedź. Na mnie chyba żadne techniki motywacyjne i relaksacyjne na działają. Wszystko fajnie, ale mobilizuje na 5 minut... Będę myśleć nad wizytą u psychiatry. Zioła też nie działają, chyba, że je wezmę w dawce 500%. Psycholog niestety za 2 tygodnie, no ale będę walczyć. Co innego mi pozostało. Poddać się to najgłupsze wyjście. Przez 6 lat już się zdążyłam nabuntować i poobrażać na świat.Jestem już tym zmęczona i chce z tego wyjść.

[Gość]

Jak się pieprzy to wszystko na raz, nie radze sobie.

[( Dean )^2]

Nie nadaję się na te studia.Chyba nie nadaję się w ogóle na żadne.

Co studiujesz? Czy lubisz swój kierunek, sprawia ci to przyjemność, ale po prostu nie wyrabiasz, czy wręcz odwrotnie męczysz się studiując? W naszym kraju przyjęło się, że kto nie studiuje ten jest gorszy, a przecież każdy ma inne zainteresowania i talenty. Jeśli ktoś uwielbia samochody i chce je naprawiać, to czemu ma studiować zamiast pójść do szkoły zawodowej? Jednak jeśli bardzo zależy ci na studiowaniu to staraj się pokonać swoje lęki, choć to nie jest łatwe. Męczę się właśnie z tym samym, ale wiem, że u mnie problemem jest moja psychika. Jak ją pokonam to resztę tym bardziej.

Gówniane budownictwo.Nie wiem,raczej nie sprawia mi radości,nie wyrabiam w ogóle.Moje studia nie dają zbyt wielu perspektyw,to nie pomaga.Ale największy problem to chyba moja samotność.Siedzę dużo w domu,właściwie ciągle.Jestem samotny,znudzony,w złym nastroju.Wydaje mi się że brakuje mi pozytywnych emocji,jakbym miał dziewczynę,znajomych,sposób żeby się odstresować,zapomnieć.Mieć po co żyć poza tą zasraną nauką.