Witajcie :-)

Witajcie wszyscy tu obecni.

Już jakiś czas temu zapisałam się tutaj ale jakoś tak zwlekałam z ujawnieniem się. Z jednej strony cieszę się ogromnie, że w końcu znalazłam grupę ludzi którzy mnie zrozumieją, a z drugiej strony dziwnie tak powiedzieć na głos że się boję, bo boję się chyba wszystkiego. Do tej pory o moich stanach lękowych wiedział tylko mój mąż i chociaż bardzo się stara to chyba nie za bardzo rozumie co ja czuje, czasami moje bezpodstawne lęki po prostu wydają mu się dziwaczne, śmieszne, bezsensowne...bo chyba tak jest faktycznie. Nie byłam jeszcze u lekarza ale powoli dojrzewam do tej decyzji, tylko że się ... boję tam iść. Ale przynajmniej uświadomiłam sobie że można to leczyć, to już chyba dużo.

Na razie pozdrawiam wszystkich i papa.

miriam witaj! To niestety częste, że nawet bliscy nie potrafią zrozumieć naszych problemów, jednak na tym forum można znaleźć osoby o podobnych problemach i się wygadać.

Hej miriam. Miło Cię poznać.

Owszem, mąż pewnie nie rozumie, co się w Tobie dzieje, ale nie można wymagać od nikogo, kto nie doświadczył osobiście, że zrozumie. To bardzo wiele, że trwa przy Tobie i Cię wspiera. Postaraj się czasem podziękować mu za to, a na pewno dotrwa do końca tej walki jako Twój Rycerz walczący z wiatrakami. Najcięższa walka czeka Ciebie. Dobrze, że dojrzewasz do decyzji o leczeniu się. Nie zwlekaj jednak z nią, ponieważ po pierwsze szkoda czasu, po drugie takie odwlekanie w czasie z upływem czasu stwarza coraz większe opory przed podjęciem działań.

wszystko mozna wyleczyc wystarczy chciec i przemoc sie zycze powodzenia

Witam wszystkich, natknęłam sie na to forum jakieś 7 miesięcy temu, wstydze się mówić głośno o tym, że nie radze sobie ze sobą, że mam napady strachu, że łatwo się denerwuje.. Tutaj jestem w pewnym stopniu anonimowa, a jednak ciężko mi pisać tego posta. Decyzje o pójściu do psychologa odkładam od ponad pół roku, zalecił mi ją lekarz, kiedy okazało się że bóle serca mogą mieć podłoże psychiczne, bo samo serce mam zdrowe. Boję się pójść do lekarza, wstydze się otworzyć przed kimś obcym i przyznać do słabości.. Muszę coś ze sobą zrobić, bo mam zbyt wiele do stracenia..

Jeszcze raz serdecznie witam wszystkich:)

Saliach, miło Cię poznać.

Mam nadzieję, że się mimo wszystko przełamiesz i zawalczysz o siebie. Warto.