Mój dzisiejszy dzień

Candy14, jaka zmiana avatarka , czyżby to w związku ze zmiana koloru włosów

jasaw, przyszedl czas na zmiany

Candy14, jasne, to zawsze poprawia humor

-- 04 wrz 2012, 19:42 --

bigfish, ważne, że nie gorszy

taki sam jak inne..pranie,gotowanie, sprzątanie, zakupy, pies.eh.

dominiko92, prawda jest okrutna - tylko my sami/same możemy coś zmienić w naszym życiu. Trzeba poszukać pomysłu na życie, adekwatnego do naszych aktualnych możliwości. Nie mogę porównywać Ciebie ze sobą, bo ja już mam chyba wszystko, co najciekawsze w życiu, za sobą i dla mnie spokój jest wartością niezbędną aktualnie. Jednak młodość, masz rację, nie może się dusić, zamykać w domowych obowiązkach, psychika buntuje się przeciw temu. Poszukaj, pomyśl, nie na siłę, spokojnie i może coś znajdziesz dla siebie. Nie pomyślałaś o kursach internetowych, czy szkole śedniej??

Np. ta propozycja:

http://www.szkolnictwo.pl/index.php?id=H03673

jasaw, eh wiem..tylko czasem mam wrażenie, że te postępy są tak wolno..ale jak się było w takim stanie jak ja to chyba tak musi być..

Próbowałam tej szkoły. Było fajnie, dopóki nie nadszedł czas egzaminów, gdzie zeżarł mnie stres

Chcę pisać, ale brak mi pomysłu na temat..eh.

dominika92, Ja doskonale rozumiem Cię. Dla mnie problemem jest dojechanie na terapię,więc zdaje sobie sprawę, jak trudne jest pokonywanie barier.

Dominiko, nie myślałaś o jakichś warsztatach literackich??

jasaw, kiedyś chodziłam na takie. Teraz bym nie dojechała, są internetowe i bardzo, bardzo bym chciała...ale..niestety trochę to kosztuje, bo 400zł..a szkoda bo fajne : http://www.pasjapisania.pl/KI_pasja_pisania_I.aspx

Może coś takiego??

http://www.bok-bielany.eu/goldoniego-1/teatr/mania-pisania--warsztaty-literackie-modzie-i-doroli

dominika92, a co chciałabyś pisać? Opowiadania czy może artykuły prasowe albo coś w ten deseń?

klamczucha_88, i to i to..ale niestety, pewnie przez problemy nerwicowe i z nastrojem nie mam pomysłu i ciężko mi zacząć..

Założyłam jakiś czas temu blog na którym piszę jakieś teksty, ale to rzadko, bo właśnie pomysłów brak..

jasaw, o chyba nawet wiem gdzie to..chodziłam niedaleko kiedyś na gitarę..u mnie niedługo ma być jakiś ośrodek kultury tuż tuż..liczę że tam coś takego zaoferują? Fajnie by było :)

dominika92, te ośrodki dzielnicowe działają naprawdę prężnie. Wiem, bo na Bemowie, kiedy byłam jeszcze w lepszej formie, chodziłam na gimnastykę dla pań dojrzałych. Było tam też mnóstwo sekcji artystycznych, do baletowej włącznie.

Oby Ci się udało znaleźć coś dla siebie

dominika92, To napisz dla mnie artykuł o Warszawie powojennej, o swojej dzielnicy, o swoim psie, albo o jego rasie. Tematów jest wiele i zawsze można coś wykombinować.

klamczucha_88, no właśnie..można, ale jakoś nic mni nei zadowala na tyle by za to się zabrać. Chciałam napisać o DAR ale po polsku ciężko znaleźć info o tym

jestem słaba, ale pobiegłam z rana do second-handu. Upolowalam 3 rzeczy, zapłaciłam 17 zł, jetsem bardzo zadowolona. Teraz czeka mnie rozmowa z kims waznym, mam nadzieje, ze nie spierdzielę

Właśnie byłam na stronie z tym kursem za 400zł, kurczę, że też to musi być takie drogie...dominika92, mam to samo. Zamiłowanie do pisania i trudności w ogarnięciu myśli, w skupieniu, a chciałabym coś robić w tym kierunku.

czytałam książkę tak dla zabicia czasu. Dobrze że już jest wieczór.

Zaliczam go do udanych

Sad_Bumblebee, no właśnie Jak wpadniesz na jakiś pomysł to daj znać Ja przez chwilę miałam napęd po założeniu bloga ( nie tego co mam w podpisie tylko innego) ale już opadło..

dzień..głupi. wszystko mnie denerwuje, nic nie wychodzi. 3h męczyłam się z obiadem, chłopak mówi że pyszny a ja nie jestem zadowolona

jestem zadowolona, bo przyjęła mnie moja doktor a wizytę miałam dopiero na listopad; lżej mi po rozmowie z Nią, wróciłąm sama autobusem

intensywny.

wstałam rano, pocwiczyłam, poszłam do swojej starej szkoły, odbyłam kilka rozmów z waznymi ludzmi, zakupy, myslenie o wszystkich i o wszystkim, kilka wnioskow, jedno pozegnanie...i oto jestem- zmęczona tym dniem, ale o wiele mądrzejsza niz wczoraj

Pojechałam sobie do centrum handlowego. Tym razem obyło się bez ataku paniki, ponieważ "delirium" zaliczyłam wcześniej.

I tak sobie stoję w centrum jak malkontent, popijam latte z syropem kokosowym i przyglądam się światu. Zatrzymałam się przed salonem obuwniczym "Ryłko". Jest akcja. Po wystawie skacze młoda łania w czarnej spódniczce i białej bluzeczce. Rącza pląsa boso po wystawie i poprawia buty. Druga, doświadczona wyszła przed sklep i drze gębę do młodej łani: "Przesuń w lewo! Przesuń w prawo! 1 cm rozstawu między obcasami! Przesuń 2 mm! Przesuń 4 mm cenę! Wyrównaj obcas!" Młodziutka łania pląsa i pląsa niczym baletnica między parami butów, lekko, co by misternej konstrukcji nie naruszyć.

Patrzę sobie na to wszystko, a w głowie roi się od egzystencjalnych myśli.Czym jest moje poczucie nicości w porównaniu z buciorami źle ustawionymi na wystawie..?

W końcu przy drzwiach zauważam kolejną łanię. Dupiastą, cycatą, z wałeczkiem na brzuchu. Patrzę na jej wałek, potem na swój wałek i dochodzę do wniosku, że jej wałek mniejszy, znaczy mnie do odzieżowego na sprzedawcę nie przyjmą. Chyba, że wał ulegnie zmniejszeniu. Łania owa dupiasta rozmawia przez komórę. W dłoni wolnej nerwowo migają zapałki. Znaczy łania miała przerwę w pracy i poszła "strzelić w płuco" czy też "zajarać znicza" przed galerami. Postanawiam podsłuchać, o czym "galerniczka" tak rozprawia...

No i dowiaduję się o umierającej babce, którą trzeba umieścić w hospicjum i matce łani, którą na śmierć matki przygotować trzeba...

Cukierkowe to życie, ach cukierkowe...

haha skasowało mi się ostrzeżenie. Czas zaszaleć

Pojechałam sobie do centrum handlowego. Tym razem obyło się bez ataku paniki, ponieważ "delirium" zaliczyłam wcześniej.

I tak sobie stoję w centrum jak malkontent, popijam latte z syropem kokosowym i przyglądam się światu. Zatrzymałam się przed salonem obuwniczym "Ryłko". Jest akcja. Po wystawie skacze młoda łania w czarnej spódniczce i białej bluzeczce. Rącza pląsa boso po wystawie i poprawia buty. Druga, doświadczona wyszła przed sklep i drze gębę do młodej łani: "Przesuń w lewo! Przesuń w prawo! 1 cm rozstawu między obcasami! Przesuń 2 mm! Przesuń 4 mm cenę! Wyrównaj obcas!" Młodziutka łania pląsa i pląsa niczym baletnica między parami butów, lekko, co by misternej konstrukcji nie naruszyć.

Patrzę sobie na to wszystko, a w głowie roi się od egzystencjalnych myśli.Czym jest moje poczucie nicości w porównaniu z buciorami źle ustawionymi na wystawie..?

W końcu przy drzwiach zauważam kolejną łanię. Dupiastą, cycatą, z wałeczkiem na brzuchu. Patrzę na jej wałek, potem na swój wałek i dochodzę do wniosku, że jej wałek mniejszy, znaczy mnie do odzieżowego na sprzedawcę nie przyjmą. Chyba, że wał ulegnie zmniejszeniu. Łania owa dupiasta rozmawia przez komórę. W dłoni wolnej nerwowo migają zapałki. Znaczy łania miała przerwę w pracy i poszła "strzelić w płuco" czy też "zajarać znicza" przed galerami. Postanawiam podsłuchać, o czym "galerniczka" tak rozprawia...

No i dowiaduję się o umierającej babce, którą trzeba umieścić w hospicjum i matce łani, którą na śmierć matki przygotować trzeba...

Cukierkowe to życie, ach cukierkowe...

zacznij ty pisac książkę, albo chociaż opowiadania..... nie marnuj swego daru rozprawiania o rzeczywistości, nicości, radości, i ...... jejku dziewczyno kocham Cię czytać :)

halenore, trochę taki shinobiowy styl, a taki uwielbiam