Depresja a wyuczona bezradność.

Od przynajmniej roku męczy mnie depresja.Zawsze tam gdzieś machała na horyzoncie,ale dało się ją okiełznać.Od roku czasu może nawet półtora roku trzyma mnie w uścisku coraz bardziej.Nie przeczytałam nowej książki Harlana Cobena od 2 tygodni! Kiedyś bym już przeczytała w 3 godziny rzucając wszystko.Przeraża mnie to.Po prostu nie mam ochoty choć wiem,że z pewnością będzie fajna.Lecz nie w tym rzecz.Moja depresja nie wynika z niedoboru serotoniny czy czegoś tam innego.A z powodu tego,że zawsze kiedy coś wymyślałam to nie słyszałam 'ok fajny pomysł zrób to' tylko 'no co ty zwariowałaś (to głupie,nie uda się,niebezpieczne itd).Tak długo mi to wmawiano aż w końcu uwierzyłam,więc w końcu przestałam chcieć.I czuję się,że się coraz bardziej staczam i już nie mam w sobie ani krzty motywacji żeby coś zrobić bo NIKT mnie nie motywował.Tylko przywracał do szeregu.

Nie wiem jak przetrwać to błędne koło,pewnie powiecie terapia.Ale ja nawet już nie wierze,że terapia może coś zdziałać,bo to co utracone już nie wróci.Kręcę się jak g*wno w przeręblu.Potrzebuje jakiegoś pozytywnego kopa,ale sama się przecież nie kopnę...

Ale ja nawet już nie wierze,że terapia może coś zdziałać,bo to co utracone już nie wróci.

Ale co nie wróci? Motywacja? Oczywiście, że może wrócić, nie masz żadnego trwałego urazu mózgu, który wymagałby operacji. Możesz jeszcze wiele zmienić

Potrzebuje jakiegoś pozytywnego kopa,ale sama się przecież nie kopnę...

Tak, to Ty się musisz kopnąć sama. Często ludziom się wydaje, że coś ich zmotywowało, ale tak naprawdę fakt, że doszukali się w czymś tej motywacji/inspiracji, to właśnie kwestia ich wewnętrznego kopa:)

Jeśli wiesz, że to wyuczona bezradność, to wiesz wszystko. Wyuczona bezradność to Twoja tendencja do przewidywania porażki właśnie dlatego, że tego się nauczyłaś. Teraz musisz nauczyć się w drugą stronę. Ja Ci polecam książkę Talent jest przeceniany- wydaje się idealnie dopasowana do Twojej sytuacji i po prostu naukę odnoszenia sukcesów. Wyznaczasz cel i próbujesz aż Ci się uda. Potem następny krok i następny. Z odpowiednią wiedzą i nastawieniem.

Ale ja nawet już nie wierze,że terapia może coś zdziałać,bo to co utracone już nie wróci.

Sęk w tym że codziennie jest coś tracone. Każdy nowy dzień przynosi nowe straty...

Może sztuka motywacji? Obejrzyj jakiś film, gdzie postać dąży do sukcesu. Karate Kid, Rocky. Wiem, że to naciągane, ale parę rzeczy na pewno się sprawdzi.