jak dobrze,że jesteście!!!!!!!

witam Was wszystkich, dziś znalazłam to forum, ale czuję że będę tu częstym gościem, bo w moim otoczeniu nikt nie rozumie mojej choroby-NERWICA LęKOWA (diagnoza psychiatry). Miało być dobrze po 2 miesiącach leków (seroxat, afobam) i było.. ale przez ostatnie 4 prawie lata co kilka miesięcy powraca. Straciłam nadzieję,że kiedyś wyzdrowieję, a mam dla kogo się trzymać- 4 letnia córeczka, to dla niej nie chcę brać leków (jak choroba powraca, to wracam do leków) i to dla niej chcę pozbyć się lęku przed tym że umrę,że coś się złego stanie, bo tak rzadko widzi szczęśliwą i uśmiechniętą mamę. Jak poczytałam trochę waszych postów, to ulżyło mi,że nie tylko mnie wali serce jak oszalałe, trzesą się ręce i robi się słabo, i te bóle w klatce piersiowej, czasem są tak silne-że myślę ,że to juz koniec i patrzę wtedy na moje dziecko i myślę,jak ona będzie żyła beze mnie. Czasem wydaje mi się,że gdybym nie miała córki tak bardzo by mnie nie obchodziły somatyczne objawy choroby. Chyba za bardzo się rozpisałam w tym powtaniu, ale jest mi trochę lepiej

Jest mi bardzo miło być wśród Was

pozdrawiam Monika

Droga moniś leki to za mało jak ja miałem 4 lata moja mama też chorowała ale w latach 70tych depresja była żadko leczona.Teraz mam problemy z tego powodu bo czułem się winny za chorobe mamy więc pomyśl o tym .

Nie jesteś sama :):)

Tu jest tyle wspaniałych osób razem damy radę:)

Twoja corka jest twoim najwiekszym szczesciem, czyms co pomoze ci pokonac wszystkie przeciwnosci losu. To dla niej warto zyc i starac sie. Pamietaj ze postawiono przed toba zadanie wychowania jej i zapewnienia bezpieczenstwa. Wywiazuj sie z niego jak najlepiej i odnajdz w nim sens zycia

Cześć moniś. Miło Cię poznać.

Witaj!

Masz dla kogo żyć i trzymaj się tego. Będzie dobrze! :)

Witaj :))

Dzieci są największym Naszym skarbem i to dla nich musimy (a przynajmniej powinni(y)śmy) się starać być silnymi.

Monika dasz radę,pomalutku a zobaczysz będzie coraz lepiej.

Wiem co przeżywasz,wszyscy na tym forum to wiemy ale trzeba wierzyc,wszak to tylko nerwica

Trzymam kciukasy.

Pzdrawiam