Beznadzieja w pracy

Hej,

Piszę bo zanosi się na to, że powtórzy się sytuacja sprzed paru miesięcy i kompletnie mnie to przeraża.

Jestem "informatykiem" (dlaczego w cudzysłowie, stanie się jasne potem) i kilka miesięcy temu kolega z roku (Grzegorz) polecił mnie swojemu szefowi. Znaliśmy się ze studiów, chodziliśmy na te same laboratoria i ćwiczenia, oblewaliśmy i zdawaliśmy te same egzaminy więc kolega naiwnie założył, że informatycznie rzecz biorąc nie jestem kompletnym idiotą. A że akurat potrzebowali ludzi to zaproponował swojemu szefowi, żeby mnie wzięli na coś w rodzaju okresu próbnego. Przepracowałem tam około dwóch miesięcy i okazałem się kompletnie beznadziejny, więc podziękowano mi za współpracę. Ciężko to przeżyłem bo nie tylko był to pierwszy znak, że mogę się zupełnie nie nadawać do mojego zawodu, ale też czułem że w penym sensie zawiodłem Grześka - oni oczekiwali kogoś użytecznego a dostali - nie ma co owijać w bawełnę - mnie.

Jakoś w lipcu, inny kolega (Bartek), pracujący w innej firmie usłyszał od swojego project managera, że dobrze byłoby znaleźć nowych ludzi i żeby popytał wśród kolegów ze studiów. Zaczynam myśleć, że moim przekleństwem jest to, że jestem taki sympatyczny i ludzie mylą to z posiadaniem jakichś potencjalnych umiejętności zawodowych =] Bo Bartek zapytał mnie. Długo się przed tym broniłem pamiętając historię z fuchą załatwioną mi przez Grzegorza. W końcu jakimś sprytnym fortelem udało mu się dostać moje CV, które dał swojemu szefowi, on do mnie zadzwonił, nie byłem asertywny, przytakiwałem, ani się obejrzałem byłem na rozmowie kwalifikacyjnej.

Rozmowa kwalifikacyjna poszła dość gładko. Obawiam się, że dlatego, że nie potraktowali mnie jak zwykłego kandydata tylko człowieka z polecenia sprawdzonego już pracownika (Bartek świetnie sobie radzi).

podeszli do tego, jakby to była formalność - zadali mało technicznych pytań, nie wgłębiali się w moje doświadczenie i umiejętności.

Teraz siedzę w pracy, standardowa procedura wygląda tak, że przychodzi do mnie szef, przydziela mi zadanie, wykonanie którego każdemu innemu pracownikowi zajęłoby godzinę. Jako, że jestem nowy dostaję na nie trzy godziny. Kiedy po sześciu godzinach dalej nie jest gotowe, przydzielane jest komuś innemu, kto robi to od ręki. Czuję się tragicznie, boję się pytać o cokolwiek z obawy, że coś czego nie wiem jest tak oczywiste, że zabiją mnie wzrokiem za samo pytanie. Mam umowę do końca października i raczej pewność, że nie zaproponują mi przedłużenia. Boję się, że to zupełnie mnie zdewastuje - informatykiem nie będę bo się na tym nie znam. Na niczym innym też nie. Nie bardzo wiem, czym miałbym się zająć. Dziś tak trudno o pracę dla niewykwalifikowanych pracowników bez doświadczenia, a tylko to mi pozostanie.

Myślałem o wyjeździe za granicę, ale z moim charakterem nie wiem czy bym się odnalazł czy po prostu wrócił ze spuszczoną głową żyć na garnuszku rodziców.

W zasadzie nie wiem czego oczekuję pisząc to. Chciałem po prostu komuś powiedzieć. Jak dzwonią do mnie bracia czy rodzice i pytają jak w pracy zawsze odpowiadam: super, super, doskonale. Po co im jeszcze moje problemy?

Pozdrawiam,

kronos

PS. Jak zły dział, to przepraszam i do usunięcia

Zaczynam myśleć, że moim przekleństwem jest to, że jestem taki sympatyczny i ludzie mylą to z posiadaniem jakichś potencjalnych umiejętności zawodowych

hej kronos,

moze jest tak ze faktycznie wybrales kierunek studiow ktory okazal sie dla ciebie niewypalem, albo ty sam jako informatyk sie wypaliles i zwyczajnie nie chcesz tego robic. zdarza sie kazdemu. moja rada? zastanow sie co naprawde chcesz robic, czym sie zajmowac. a moze jednak cos z informatyki cie zainteresuje i w tym sie wyspecjalizujesz? moze grafika ? ( nie bardzo sie znam szczerze mowiac)... skoro juz masz skonczone takie studia troche szkoda byloby zupelnie zmienic profil...

kolejna strata pracy na pewno nie bedzie przyjemna, sama mam za soba kilka zwolnien , po ktorych czulam sie jak nikomu niepotrzebny smieć ktory sie do niczego nie nadaje, ale minelo, znalazla sie inna praca, potem jeszcze inna i tak niestety w kolko bo jestem w takim zawodzie ze o stala prace ciezko ( nauczycielka). juz sie chyba zdazylam przyzwyczaic ze co roku pracuje w innym miejscu i po kilku miesiacach umowa sie konczy. pewnie ze nie jest to mile, brak stablizacji dobija niemilosiernie. dlatego zaczelam myslec o wlasnym biznesie, moze i ty pomysl o czyms?

a praca za granica to zapierdol, brak rodziny, przyjaciol, nic fajnego ... chyba ze jedziesz z dziewczyną we dwoje wtedy latwiej

a praca za granica to zapierdol, brak rodziny, przyjaciol, nic fajnego ... chyba ze jedziesz z dziewczyną we dwoje wtedy latwiej

carlosbueno, prawda ale czy warto tak sie poswiecaj dla kilkuset funtow/euro? ja bym sie chyba nie poswiecila

zależy co kto ma do stracenia, zyskania jak ktoś jest samotny w Polsce, nie ma przyjaciół i nie odczuwa bliskości rodziny to niewiele ma do stracenia wyjeżdżając za granicę a znając dobrze język można tam się odnaleźć. Gorzej jak się go umie b słabo wtedy jest skazany na polskie getto tam a to nie jest ciekawe towarzystwo.

Nie da się zapierdalać bardziej niż u nas i np. w UK jak tylko przyjechałem to mnie przestrzegali żebym czasem nie zapierdalał tak jak w Polsce bo się zaczną zwolnienia innych pracowników i podwyższenie wymagań co grozi potem mobbingiem.

A to wszystko za płącę 5 razy wyższą niż w Polsce. Tak, że jak się opłaci pokój, jedzenie, itd. to zostaje tyle co nasza minimalna do zaoszczędzenia albo do wydania na wszelakie dobra.

Ten świat jest gówno wart.

Hej,

 

Piszę bo zanosi się na to, że powtórzy się sytuacja sprzed paru miesięcy i kompletnie mnie to przeraża.

 

Jestem "informatykiem" (dlaczego w cudzysłowie, stanie się jasne potem) i kilka miesięcy temu kolega z roku (Grzegorz) polecił mnie swojemu szefowi. Znaliśmy się ze studiów, chodziliśmy na te same laboratoria i ćwiczenia, oblewaliśmy i zdawaliśmy te same egzaminy więc kolega naiwnie założył, że informatycznie rzecz biorąc nie jestem kompletnym idiotą. A że akurat potrzebowali ludzi to zaproponował swojemu szefowi, żeby mnie wzięli na coś w rodzaju okresu próbnego. Przepracowałem tam około dwóch miesięcy i okazałem się kompletnie beznadziejny, więc podziękowano mi za współpracę. Ciężko to przeżyłem bo nie tylko był to pierwszy znak, że mogę się zupełnie nie nadawać do mojego zawodu, ale też czułem że w penym sensie zawiodłem Grześka - oni oczekiwali kogoś użytecznego a dostali - nie ma co owijać w bawełnę - mnie.

 

Jakoś w lipcu, inny kolega (Bartek), pracujący w innej firmie usłyszał od swojego project managera, że dobrze byłoby znaleźć nowych ludzi i żeby popytał wśród kolegów ze studiów. Zaczynam myśleć, że moim przekleństwem jest to, że jestem taki sympatyczny i ludzie mylą to z posiadaniem jakichś potencjalnych umiejętności zawodowych =] Bo Bartek zapytał mnie. Długo się przed tym broniłem pamiętając historię z fuchą załatwioną mi przez Grzegorza. W końcu jakimś sprytnym fortelem udało mu się dostać moje CV, które dał swojemu szefowi, on do mnie zadzwonił, nie byłem asertywny, przytakiwałem, ani się obejrzałem byłem na rozmowie kwalifikacyjnej.

Rozmowa kwalifikacyjna poszła dość gładko. Obawiam się, że dlatego, że nie potraktowali mnie jak zwykłego kandydata tylko człowieka z polecenia sprawdzonego już pracownika (Bartek świetnie sobie radzi).

podeszli do tego, jakby to była formalność - zadali mało technicznych pytań, nie wgłębiali się w moje doświadczenie i umiejętności.

No bo to zwykle tak jest że koledzy polecają bo są kolegami i chcą pomóc a pracodawcy to traktują jako obiektywną ocenę . Jakbyś był normalnie o rozmowę o pracę to na pewno byś jej nie dostał .

Teraz siedzę w pracy, standardowa procedura wygląda tak, że przychodzi do mnie szef, przydziela mi zadanie, wykonanie którego każdemu innemu pracownikowi zajęłoby godzinę. Jako, że jestem nowy dostaję na nie trzy godziny. Kiedy po sześciu godzinach dalej nie jest gotowe, przydzielane jest komuś innemu, kto robi to od ręki. Czuję się tragicznie, boję się pytać o cokolwiek z obawy, że coś czego nie wiem jest tak oczywiste, że zabiją mnie wzrokiem za samo pytanie. Mam umowę do końca października i raczej pewność, że nie zaproponują mi przedłużenia. Boję się, że to zupełnie mnie zdewastuje - informatykiem nie będę bo się na tym nie znam. Na niczym innym też nie. Nie bardzo wiem, czym miałbym się zająć. Dziś tak trudno o pracę dla niewykwalifikowanych pracowników bez doświadczenia, a tylko to mi pozostanie.

A czym dokładnie się zajmujesz? Mógłbyś przedstawić przykładowe zadanie? Masz tam dostęp do netu?

kronos.1234, wydaje mi się ,ze popełniasz bład w mysleniu, polegający na tym, że za nisko siebie oceniasz. Po pierwsze, studia ciągniesz jakoś, wiec coś musisz umieć. Po drugie, studia a realia w pracy to dwie różne rzeczy. Pozoim nauczania jest coraz niższy i mało kogo dziwi, że ludzie po studiach maja małe umiejętności. Trzeba je nabywać po prostu, ucząc sie nowych obowiązków na miejscu pracy. A Ty tego nie robisz. Zamiast poprosic o rade, przyznac sie ze masz z czyms problem /przeciez i tak wszyscy to widzą/ poddajesz sie. Wstydzisz sie prosic kolegów o pomoc ? od tego jest szef, zebyś mógł sie do niego zwrócić i wyjaśnic tę sytuację. Jak nie wyjasnisz, nic sie nie zmieni. Nikt sie nie domysli, czemu nie wychodzi Ci wykonywanie zadań. Moga pomyslec np, ze jesteś po prostu leniwy, zlewasz i tyle.

kronos.1234, wydaje mi się ,ze popełniasz bład w mysleniu, polegający na tym, że za nisko siebie oceniasz. Po pierwsze, studia ciągniesz jakoś, wiec coś musisz umieć. Po drugie, studia a realia w pracy to dwie różne rzeczy. Pozoim nauczania jest coraz niższy i mało kogo dziwi, że ludzie po studiach maja małe umiejętności.

Na informatyce trzymają poziom. Tzn. to nie są lata 80te gdzie informatyka była dla geniuszy ale też nie jest tak że można przejść z semestru na semestr bez ciężkiej pracy. To raczej kwestia tego, że jak się potem nie praktykuje tych umiejętności samemu to one bardzo szybko zanikają. Ja w miesiąc bez praktyki zapomniałem podstaw programowania w C++.

Trzeba je nabywać po prostu, ucząc sie nowych obowiązków na miejscu pracy. A Ty tego nie robisz. Zamiast poprosic o rade, przyznac sie ze masz z czyms problem /przeciez i tak wszyscy to widzą/ poddajesz sie. Wstydzisz sie prosic kolegów o pomoc ? od tego jest szef, zebyś mógł sie do niego zwrócić i wyjaśnic tę sytuację. Jak nie wyjasnisz, nic sie nie zmieni. Nikt sie nie domysli, czemu nie wychodzi Ci wykonywanie zadań. Moga pomyslec np, ze jesteś po prostu leniwy, zlewasz i tyle.

No, dokładnie. Co prawda może być tak, że szef jest przekonany o jego kompetencjach, ale wtedy i tak trzeba siedzieć nad tymi problemami w necie i czytać książki.

zależy co kto ma do stracenia, zyskania jak ktoś jest samotny w Polsce, nie ma przyjaciół i nie odczuwa bliskości rodziny to niewiele ma do stracenia wyjeżdżając za granicę a znając dobrze język można tam się odnaleźć. Gorzej jak się go umie b słabo wtedy jest skazany na polskie getto tam a to nie jest ciekawe towarzystwo.

Angielski znam całkiem nieźle (zdany egzamin CPE). Tylko, czy to faktycznie by wystarczyło, żeby się odnaleźć? Boję się, że nie mam cech, które zapewniałyby powodzenie.

Wszystko musiałbym zaczynać od zera, nie mam nikogo na miejscu - więc mieszkanie, pierwsza praca, "wdrożenie się", że tak powiem, w nowe otoczenie byłoby olbrzymim wyzwaniem.

Może skorzystać z usług jakiejś agencji? Słyszałem jednak diametralnie różne opinie o takim sposobie wyjazdu za granice.

Wybaczcie jeśli to brzmi wszystko naiwnie i amatorsko, ale temat wydaje mi się dość przytłaczający

Jakbyś był normalnie o rozmowę o pracę to na pewno byś jej nie dostał

Najprawdopodobniej. Też mam takie odczucie.

A czym dokładnie się zajmujesz? Mógłbyś przedstawić przykładowe zadanie?

Ogólnie rzecz biorąc to jest już postawiona Java EE aplikacja biznesowa dla klienta (bank). Naszym zadaniem jest przyjmowanie zgłoszeń o błędach i naprawianie ich, rozwijanie systemu o nowe funkcjonalności, rozwijanie dokumentacji etc. Przykładowe zadanie przedstawić dość trudno, bo żeby je opisać, trzebaby opisywać architekturę całego (albo choć części) systemu, który jest dość pokaźny.

kronos.1234, wydaje mi się ,ze popełniasz bład w mysleniu, polegający na tym, że za nisko siebie oceniasz. Po pierwsze, studia ciągniesz jakoś, wiec coś musisz umieć. Po drugie, studia a realia w pracy to dwie różne rzeczy. Pozoim nauczania jest coraz niższy i mało kogo dziwi, że ludzie po studiach maja małe umiejętności. Trzeba je nabywać po prostu, ucząc sie nowych obowiązków na miejscu pracy. A Ty tego nie robisz. Zamiast poprosic o rade, przyznac sie ze masz z czyms problem /przeciez i tak wszyscy to widzą/ poddajesz sie. Wstydzisz sie prosic kolegów o pomoc ? od tego jest szef, zebyś mógł sie do niego zwrócić i wyjaśnic tę sytuację. Jak nie wyjasnisz, nic sie nie zmieni. Nikt sie nie domysli, czemu nie wychodzi Ci wykonywanie zadań. Moga pomyslec np, ze jesteś po prostu leniwy, zlewasz i tyle.

Coś w tym jest. Ale rozumując logicznie na podstawie tego co napisałeś o uczelniach, to jest możliwe, że ktoś kto skończył studia informatyczne nie nadaje się zupełnie do tego, żeby być informatykiem. Nie chcę robić z siebie jakiejś samospełniającej się przepowiedni, ale może się po prostu do tego nie nadaję. Zwłaszcza, że obserwując moich kolegów i koleżanki nikt nie ma takich problemów. Są tu też w firmie inni praktykanci/stażyści/nowi i radzą sobie doskonale.

A to wszystko za płącę 5 razy wyższą niż w Polsce. Tak, że jak się opłaci pokój, jedzenie, itd. to zostaje tyle co nasza minimalna do zaoszczędzenia albo do wydania na wszelakie dobra.

kronos.1234 może jednak mógłbyś pracować jako informatyk ale jakieś mniej skomplikowana rzeczy, pracę najpierw robić ( nie znam się zupełnie na informatyce także może się mylę). Moja siostra pracuje jako informatyk, specjalista DTP( wczęsniej nim nie była) nie ma inżyniera tylko jest po matmie jakiś geniuszem informatycznym nie jest, mój bezrobotny brat się lepiej zna.

-- 12 paź 2012, 13:23 --

Może skorzystać z usług jakiejś agencji? Słyszałem jednak diametralnie różne opinie o takim sposobie wyjazdu za granice.

Jednak parę milionów Polaków wyjechało często bez języka tam i jakoś se radzi a jak umiesz dobrze angielski to tym łatwiej ominą cię pracę załatwiane przez Polaków bo to najgorsze co może być.

A to wszystko za płącę 5 razy wyższą niż w Polsce. Tak, że jak się opłaci pokój, jedzenie, itd. to zostaje tyle co nasza minimalna do zaoszczędzenia albo do wydania na wszelakie dobra.

jak się wynajmie kawalarkę w dobrej czy nawet przeciętnej dzielnicy Londynu czy innej stolicy to nic nie zostanie. Dlatego za granicę lepiej jechać do małych miejscowości jeśli się zarabia tam w granicach minimum płacy tamtejszego.

Dlatego się wynajmuje pokój a nie całe mieszkanie.

A czym dokładnie się zajmujesz? Mógłbyś przedstawić przykładowe zadanie?

Ogólnie rzecz biorąc to jest już postawiona Java EE aplikacja biznesowa dla klienta (bank). Naszym zadaniem jest przyjmowanie zgłoszeń o błędach i naprawianie ich, rozwijanie systemu o nowe funkcjonalności, rozwijanie dokumentacji etc. Przykładowe zadanie przedstawić dość trudno, bo żeby je opisać, trzebaby opisywać architekturę całego (albo choć części) systemu, który jest dość pokaźny.

Ał :/ . Czytasz książki o języku, algorytmach i strukturach danych, projektowaniu systemów, itd? Pisałeś własne rzeczy?

Dlatego się wynajmuje pokój a nie całe mieszkanie.

Dla mnie ktoś kto studiuje informatykę i zna się cokolwiek na niej to już geniusz ja jestem kompletnym komputerowym amatorem mam problem ze ściągnięcie i zainstalowaniem programów zwykłych, ale ja jestem stary rocznik i pierwszy komputer miałem w wieku 24 lat.

@kronos.1234

Ja mam podobnie z informatyką, tylko że nawet nie podejmowałem typowej pracy w zawodzie, bo napisanie programu z kodowania Huffmana przy pracy mgr to była dla mnie męka i w zasadzie musiałem coś gotowego wykorzystać, tylko mocno to przerobiłem i obudowałem interfejsem, ale głównego algorytmu nie byłem w stanie zaimplementować. Tak samo na przedmiotach algorytmicznych się męczyłem. Miałem szanse na staż przy programowaniu jakichś baz danych chyba, ale wybrałem wtedy staż biurowy. Byłem natomiast na takim stażu z okolic informatyki ale na poziomie prostego technika bardziej, gdzie m.in. składałem komputery, wgrywałem Windowsa, diagnozowałem sprzęt i to mi się podobało, ale do programowania nie mam talentu niestety, takiego sposobu myślenia.

I jak byłem na takim kursie na operatora CNC to tam się ostatecznie przekonałem że programowanie nie dla mnie, bo w czasie jak najlepsi pisali po 5 programików, to ja nie miałem dwóch skończonych. A programy tam są generalnie prostsze niż na komputer, tylko pod względem składniowym nieprzyjazne.

kronos.1234, po przeczytaniu tego co piszesz i na podstawie tego co mówi pewien znany mi informatyk stwierdzam, że waszą chorobą zawodową jest brak pewności siebie. To przecież normalne, że na dzień dobry nie będziesz alfą i omegą. Porównywanie siebie z innymi nic nie wnosi. Ktoś umie więcej? Ok.

Przecież teraz, kiedy dopiero zaczynasz pracę jest najlepszy moment na pytania i naukę.

Większość ludzi zaczynając pracę w zawodzie nawet po studiach mało o niej wie, a wszyscy się boją i uważają, że powinni wiedzieć więcej.

Btw. jak czytałam to co piszesz, to aż zaczęłam podejrzliwie na mojego faceta patrzeć, bo jest poszukującym pracy informatykiem i tok myślenia ma identyczny jak Twój. Grrrrr....

I jak byłem na takim kursie na operatora CNC to tam się ostatecznie przekonałem że programowanie nie dla mnie, bo w czasie jak najlepsi pisali po 5 programików, to ja nie miałem dwóch skończonych. A programy tam są generalnie prostsze niż na komputer, tylko pod względem składniowym nieprzyjazne.

jak Ty se słabo radziłeś z programowaniem cnc to dobrze że ja na ten kurs się nie zdecydowałem bo straciłbym 2 tysiące, a ja jestem tępakiem komputerowo- technicznym jakich mało. W ogóle to myślę że takim ludziom jak ja powinni jakąś prace chronioną dać nisko płatną ale nie wymagającą i pewną, choć z drugiej strony tacy ochroniarze, stróże mają po 4 zł na godzinę i to raczej kasa na piwo i słodycze a nie normalne życie.

carlosbueno, Karol nie przesadzaj, tepy nie jesteś, wrecz powiedziałabym, że bardzo inteligentny, tylko cieżko Ci tą inteligencje wykorzystać w zyciu przez bardzo niskie poczucie własnej wartości.

ladywind, jak widać, nie jemu jednemu. Smutno mi się robi, jak czytam takie wątki jak ten. A w sumie sama też trochę tak o sobie myślę

ladywind odnośnie komputerów i techniki i ogólnie radzenia sobie z życiem to akurat jestem, zresztą moja tępota nie jest tematem tego wątku

carlosbueno, nie kazdy musi być dobry w komputerach i technice, za to jesteś dobry z wiedzy socjoligicznej, masz duzą wiedze o innych cywilizacjach, co jest bardzo cenne.

Więc naprawde nie pisz że jestes taki czy owaki dla mnie jestes mądry i basta:)

jak Ty se słabo radziłeś z programowaniem cnc to dobrze że ja na ten kurs się nie zdecydowałem bo straciłbym 2 tysiące, a ja jestem tępakiem komputerowo- technicznym jakich mało.

Ale to się nie da tak porównać. To że bardziej na komputerach się znam, nie znaczy że lepiej by nie szło Ci programowanie CNC. To tak jak z meczami. Jak drużyna A wygra 2:0 z drużyną B, a drużyna B wygra 3:0 z drużyną B, to nie znaczy że A wygra z C 5:0 i w ogóle nie znaczy że wygra.

@kronos.1234

 

Ja mam podobnie z informatyką, tylko że nawet nie podejmowałem typowej pracy w zawodzie, bo napisanie programu z kodowania Huffmana przy pracy mgr to była dla mnie męka i w zasadzie musiałem coś gotowego wykorzystać, tylko mocno to przerobiłem i obudowałem interfejsem, ale głównego algorytmu nie byłem w stanie zaimplementować. Tak samo na przedmiotach algorytmicznych się męczyłem.

Mam podobnie. Poszedłem na informatykę i nagle odkryłem, że Ja wcale nie mam do tego talentu.

Byłem natomiast na takim stażu z okolic informatyki ale na poziomie prostego technika bardziej, gdzie m.in. składałem komputery, wgrywałem Windowsa, diagnozowałem sprzęt i to mi się podobało, ale do programowania nie mam talentu niestety, takiego sposobu myślenia.

W jaki sposób można się do czegoś takiego dostać? Fajnie by było mieć taką pracę - chyba na razie tylko do czegoś takiego bym się nadawał z programowania.

carlosbueno, Karol nie przesadzaj, tepy nie jesteś, wrecz powiedziałabym, że bardzo inteligentny, tylko cieżko Ci tą inteligencje wykorzystać w zyciu przez bardzo niskie poczucie własnej wartości.

Najpierw musiałoby być jakieś zastosowanie dla tej inteligencji.

kronos.1234, wydaje mi się ,ze popełniasz bład w mysleniu, polegający na tym, że za nisko siebie oceniasz. Po pierwsze, studia ciągniesz jakoś, wiec coś musisz umieć. Po drugie, studia a realia w pracy to dwie różne rzeczy. Pozoim nauczania jest coraz niższy i mało kogo dziwi, że ludzie po studiach maja małe umiejętności. Trzeba je nabywać po prostu, ucząc sie nowych obowiązków na miejscu pracy. A Ty tego nie robisz. Zamiast poprosic o rade, przyznac sie ze masz z czyms problem /przeciez i tak wszyscy to widzą/ poddajesz sie. Wstydzisz sie prosic kolegów o pomoc ? od tego jest szef, zebyś mógł sie do niego zwrócić i wyjaśnic tę sytuację. Jak nie wyjasnisz, nic sie nie zmieni. Nikt sie nie domysli, czemu nie wychodzi Ci wykonywanie zadań. Moga pomyslec np, ze jesteś po prostu leniwy, zlewasz i tyle.

Zgadzam się z koleżanką

Byłem natomiast na takim stażu z okolic informatyki ale na poziomie prostego technika bardziej, gdzie m.in. składałem komputery, wgrywałem Windowsa, diagnozowałem sprzęt i to mi się podobało, ale do programowania nie mam talentu niestety, takiego sposobu myślenia.

W jaki sposób można się do czegoś takiego dostać? Fajnie by było mieć taką pracę - chyba na razie tylko do czegoś takiego bym się nadawał z programowania.

Niestety to było w jednostce miejskiej, i o ile dzięki temu był luz, to szans na zatrudnienie nie było. Wkrótce ten dział tam zresztą zlikwidowano, bo ja byłem w takim punkcie gdzie bezrobotni mogli na net przychodzić, a poza tym była tam szkoła dla dorosłych i różne pracownie.

kronos.1234, pocieszę się. Swego czasu byłem tak rozwalony psychicznie, że gubiłem się w najbardziej debilnie prostych pracach. Każdy dzień to była katorga. Na szczeście znalazłem coś, w czym się odnajduję, więc także i Ty trafisz. Dobrze, że szukasz i próbujesz. To duży plus.