czy ciągły lęk to może być depresja?

Ponad dwa tygodnie temu poroniłam.

Od tego czasu budzę się codziennie o 4 rano i odczuwam przeraźliwy lęk, który trwa cały dzień ,tak do 17, potem czuję się "zdrowa".

Boje się nocy, bo wiem, ze o 4 zacznie sie to samo.

Nie umiem pracować, lek całkowicie mnie paraliżuje.

Zazywam Zomiren doraźnie (w chwili obecnej codziennie, zeby funkcjonować) i Escitalopram (jestem w trakcie wdrażania- pół tabletki przez kilka dni jeszcze).

Zastanawiam się, czy ten lęk jest bardziej reakcją na lek, czy też może to lęk typowo depresyjny? Wiem co nieco o depresji, dlatego mam takie watpliwości.

Czy jest szansa, ze stopniowa terapia escitalopramem pomoże mi z tego wyjść?

Błagam, pomóżcie.

Przez ten lęk będe musiala iść na L4, nie jestem w stanie pracować.

capranera, Lęk może być objawem depresji, ale trudno jednoznacznie odpowiedzieć czy tak jest w Twoim wypadku. Czy masz jeszcze inne objawy? Myślałaś o terapii, po takiej stracie byłaby wskazana.

Więc to nie jest tylko lęk bo i ze snem są problemy .Wczesne budzenie moze być objawem depresji ale też zaburzeń lękowo depresyjnych .Tak czy inaczej wskazane jest branie lekow co lekarz zauważył i zapisał escitalopram. No coż bierz i oby pomagało chociaż ssri nie są najlepszym wyborem w tego typu objawach .Ja mialem identyczne objawy i najlepsze byly tlpd .Częściowo pomocna jest wenlafaksyna w dawkach 150> lub dołączenie reboksetyny .Chodzi o to że stres powoduje wyczerpanie zasobów noradrenaliny i wskutek jej deficytu pojawiają się objawy wczesnego budzenia , jakies znaczenie choć mniejsze ma także serotonina .Terapia mogla by pomóc zaakceptować wyrok losu a czy w objawach pomoże trudno mi mówic , mnie nie pomogła. Myślę że warto posłuchac lekarza ew zasugerowac zmianę leczenia po miesiącu o ile poprawy zdecydowanej nie będzie.Do tego czasu można ratować się uspokajającymi preparatami .

Dziekuję za info. Na nerwicę choruje od huhuhu lat i potrafię odróżnić, ze teraz jest to COŚ innego. Przy nerwicy mogłam wzglednie normalnie funkcjonowac, pracować itd. Teraz jestem z powodu tego lęku wycięta, to coś jakby ból psychiczny z wszystkimi objawami psychosomatycznymi. W nocy zwijam się w kłębek i myślę o najgorszym, ranek jest jeszcze gorszy.

Zaburzył mi się rytm dobowy i prawie wcale nie jem, nie umiem się zajmować dzieckiem i domem- wszystko wzbudza u mnie ten lęk.

Byłam jeden dzień w pracy na wypróbowanie, ale to porażka, bo musiałabym być codziennie na benzo.

Strasznie mi wstyd, że muszę być od jutra na tego typu L4- miało to być piekne L4 ciążowe, a tu takie coś- ciekawe, czy będzie potem do czego wracać do pracy.

Czy jest tu ktoś, u kogo depresja objawiła się przede wszystkim LĘKIEM? To lęk doprowadza mnie do myśli o najgorszym (nie chcę tu pisac o takich rzeczach)- ten ból w klatce piersiowej, pieczenie całego ciała, ból duszy - masakra.

Nie wiem, na razie biorę escitalopram - może mnie wyciągnie. Jak nie, to się będzie dalej próbowało.

Jestem wdzięczna za każdą odpowiedź, bo to mój "debiut" depresyjny.

Witaj ja nie wybudzam sie ze snu , ale mam mnóstwo snów w nocy i to całkiem głupich , jak juz sie obudze to też odrazu czuje lęk , a w godzinach wieczornych sie uspokaja

Ten lęk to największe cierpienie, jakie mnie spotkało w życiu dotychczas, a, nie powiem, troszkę przeszłam.