nerwica mija!

[Gość]

TheGrengolada, u mnie taki postęp też jest..chcę wyzdrowieć..skończy mi się okres, choroba minie bo coś mnie wzięło i poważnie się biorę. mam etap złości na to wszystko..i czuję że mogę wyzdrowieć.

[TheGrengolada]

Brid, żebym to ja wiedziała...? Wg mojego psychiatry teraz dopiero zaczynają działać moje leki, może to dlatego. No i mam ferie, więc czas na "wywietrzenie" złych rzeczy z głowy.

 

dominika92, chcieć wyzdrowieć to już duży krok w kierunku sukcesu :)

[Gość]

Zdrowieję, a może już jestem zdrowa... W każdym bądź razie małymi kroczkami wracam do normalności. Koniec opierdalania się

[Gość]

No to powodzenia nam wszystkim :)

[Karola]

A ja sie musze pochwalić,ze jeszcze 2 lata temu leżałam w szpitalu,z którego wychodzić nie chciałam bo życie na zewnątrz było zbyt trudne, nie wyobrażałam sobie że kiedykolwiek pójde do pracy itp nie miałam znajomych, nie wychodziłam z domu prawie nigdzie. A dziś? Dziś pracuje, chodze na imprezy mam znajomych, wśród których nawet za nieśmiałą nie jestm uważana,czyli jednym słowem zdrowije

depresja wraca, i różnie schizy też, ale coraz lepiej sobie radze z myślami samobójczymi i nie ulegam nim.

[Gość]

Jestem na 37,5 mg i jest dobrze

[Gość]

Ja biorę najmniejszą dawkę 25mg trittico na noc, działa usypiająco, a w dzień lekko uspokajająco. Czuję się coraz lepiej, niestety terapię musiałam przerwać więc na razie radzę sobie sama i to całkiem nieźle. W razie większych problemów znów zapiszę się do psychologa, a lek zamierzam na wiosnę odstawić całkowicie, czuję, że dam radę bez tego placebo

[Gość]

Zdrowieję, a może już jestem zdrowa... W każdym bądź razie małymi kroczkami wracam do normalności. Koniec opierdalania się

 

nieaktualne, gnije, nie wiem co robić, może to koniec...

[TheGrengolada]

Przyszła mi do głowy miła myśl, że jednak to, co robię ma jakiś sens i do czegoś miłego mnie w życiu doprowadzi.

[rose]

Zdrowieję, a może już jestem zdrowa... W każdym bądź razie małymi kroczkami wracam do normalności. Koniec opierdalania się

 

nieaktualne, gnije, nie wiem co robić, może to koniec...

 

 

Co się stało ?

[damian1990]

no to teraz ja się wypowiem..

 

na natręctwa cierpię od 1.5 roku, od roku czułem, że coś ze mną nie tak.. ale nie wiedziałem ocb. miesiąc temu zdefiniowałem problem sam po czym odwiedziłem psychologa i powiedział on, że dobrze to zdiagnozowałem. powiedział, że najlepszą opcją jest nie myślenie o tym (nie bicie się z tymi myślami) to po czasie nasz organizm sam będzie schodził na ten normalny (zdrowy) tor, wolny tor. tylko musimy być konsekwentni w tym dążeniu.

 

wiem, że to lęki. moje natręctwa to głównie wątpliwości, do wszystkiego. nie mogłem już żyć normalnie, aż przestałem sypiać.

 

było ze mną naprawdę tragicznie i sądzę, że miałem naprawdę chyba najgorsze objawy tej choroby, zaburzenia, nawet boje się o nich napisać, ze względu na siebie i was.

 

ale odkąd się leczę, czyli od miesiąca zauważyłem bardzo dużą poprawę.. naprawdę jest lepiej, co prawda przychodzą jeszcze jakieś wątpliwości tak jak dziś, np. czy jak będę słuchał smutnego hh, to czy będę mógł pisać wesołe kawałki i na odwrót. ale staram się o tym nie myśleć, a na pewno z tym nie walczyć, bo już poczułem smak wolności i wiem, że idę w dobrą stronę. coraz częściej jest mi lepiej i mimo, że nachodzą mnie te myśli, to wiem, że wytrwam i wierzę, że wyjdę.

to dopiero miesiąc, wiem że 2 drugim będzie dużo lepiej, a czwartym mogę już być całkiem zdrowy np :)

 

da się radę, najważniejsze jest nie karmienie tych myśli i wiara, że się wyjdzie.

[Gość]

Zdrowieję, a może już jestem zdrowa... W każdym bądź razie małymi kroczkami wracam do normalności. Koniec opierdalania się

 

nieaktualne, gnije, nie wiem co robić, może to koniec...

 

 

Co się stało ?

 

 

rose, "Zwyczajna" huśtawka nastroju Dół trwał niecały tydzień, pogłębiony był przez śmierć mojego terapeuty. Ale teraz jest juz wszystko w porządku, znowu jestem na wysokich obrotach

[Gość]

coma, współczuje z powodu śmierci twojego terapeuty i życzę Ci, aby te obroty trwały cały czas :)

[rose]

rose, "Zwyczajna" huśtawka nastroju Dół trwał niecały tydzień, pogłębiony był przez śmierć mojego terapeuty. Ale teraz jest juz wszystko w porządku, znowu jestem na wysokich obrotach

 

Skąd ja to znam? Ale terapia naprawdę pomaga. Przykro mi z powodu Twojego terapeuty, ale nie przerywaj leczenia bo naprawdę jest o co walczyć !:)

[sebastian86]

wraz ze zblizajaca sie wiosną moje samopoczucie jest o niebo lepsze niz pare miesiecy temu a juz nie mowiac o tym co bylo rowno rok temu. a wszystko to zawdzieczam Jednej osobie :*

[Gość]

Skąd ja to znam? Ale terapia naprawdę pomaga. Przykro mi z powodu Twojego terapeuty, ale nie przerywaj leczenia bo naprawdę jest o co walczyć !:)

 

Nie będę miała raczej czasu na terapię

[rose]

Nie będę miała raczej czasu na terapię

 

W każdym bądz razie powodzenia !

[malwinka12]

Good Luck:))

[TheGrengolada]

Dokładnie rok temu miałam ostatni ogromny atak paniki. Pamiętam, jak wręcz wybiegłam z zajęć i półprzytomna wracałam do domu, najpierw piechotą, potem pociągiem i cały czas myślałam tylko, żeby nie umrzeć albo nie zemdleć. Od tamtej pory zdarzały się różne wybryki, ale nigdy nie przyszło nic tak wielkiego jak tamten. Mam nadzieję, że tak już będzie. No i to chyba jest dobry dowód na to, że trochę zdrowieję i że przynajmniej nerwicę mi się udało ujarzmić :)

[Gość]

Zdrowieję

[Gość]

u mnie tak pięknie się zapowiadało... tak siebie nienawidzę, mogłam tyle osiągnąć, zaliczyłam upadek z wysokiego piętra..

[Gość]

Skoro udało się już raz to uda się kolejny, a potem coraz częściej będą te dobre okresy, a złe rzadziej.

[*Monika*]

coma, Karolciu? Co się stało? Aż taka huśtawka?

[Gość]

NoOneLivesForever, Monika1974,

[Gość]

Zdrowieję

Ty nie zdrowiejesz, tylko masz hipomanię od paroksetyny

Nie wydaje mi się że można w ogóle tak mówić, że się zdrowieje łykając prochy...