Wątek Betixy

[alone05]

Godzinę temu, Betixa napisał:

@Dryagan No ale chodzi o to czy chodzenie do psychologa z chorobą psychiczną może coś dać

do psychologa zawsze warto chodzić, nic się na tym nie straci, psycholog jest po to aby pomóc.

[nieprzenikniona]

2 godziny temu, Betixa napisał:

Ktoś z was leczył chorobę psychiczną u psychologa, a nie psychoterapeuty? Jaka to była choroba i jakie były efekty? Pytam, bo ja będę chodzić do psychologa podczas oczekiwania na psychoterapię na NFZ (czas oczekiwania to rok ze skierowaniem pilnym)

Abstrahując od nomenklatury (kto leczy a kto nie i czy nerwica lękowa to choroba czy zaburzenie etc.), lepiej robić cokolwiek niż nie robić nic, zatem póki co idź po prostu do tego psychologa i zobacz jak to wygląda. Być może będzie to głównie psychoedukacja, ale zawsze to coś co może się przydać  

[Pysiamisia07]

W dniu 10.03.2023 o 15:20, Betixa napisał:

W internecie znalazłam następujące wzmianki: 
"Warto zaznaczyć, że długoterminowa psychoterapia psychodynamiczna jest prowadzona w gabinetach prywatnych, co oznacza, że nie jest refundowana przez NFZ", 
"Kontrakty z NFZ najczęściej przewidują ograniczoną dla pacjenta l. sesji w ciągu roku" 
To prawda? Ktoś z was miał długoterminową terapię na NFZ?

 

To nieprawda, że terapia psychodynamiczna prowadzona jest tylko w prywatnych gabinetach.

Mam za sobą taką terapię, trwała 2 lata, na NFZ. Dużo mi pomogła przy lękach i panicznym lęku.

Pozwoliła mi wydobyć i przeżyć uczucia, wyparte w dzieciństwie, znaleźć konflikt wewnętrzny i zrozumieć siebie.

Na tej terapii prawie tylko ja mówiłam. Psychoterapeutka zadawała mi krótkie pytania typu: "co wtedy pani czuła"?

Prawie każda psychoterapia u certyfikowanego terapeuty przynosi poprawę, poczucie pewności siebie i radzenia sobie z emocjami.

Na terapię na NFZ czekałam w kolejce ponad rok. Odbywała się ona raz w tygodniu, po 45 minut.

[Betixa]

Mam poczucie że marnuję swoje młode lata. Zawsze chciałam wyzdrowieć przed 25 rokiem życia, a wygląda na to, że zajmie mi to więcej czasu (teraz mam 23 lata, w czerwcu skończę 24). Czy komuś z was też nie udało się wyzdrowieć wcześnie? Jesteście w stanie mnie jakoś pocieszyć?

[DEPERS]

4 godziny temu, Betixa napisał:

Mam poczucie że marnuję swoje młode lata. Zawsze chciałam wyzdrowieć przed 25 rokiem życia, a wygląda na to, że zajmie mi to więcej czasu (teraz mam 23 lata, w czerwcu skończę 24). Czy komuś z was też nie udało się wyzdrowieć wcześnie? Jesteście w stanie mnie jakoś pocieszyć?

Mogę Cię pocieszyć tym, że ja mam 36lat i depresję mam w genach, urodziłem się z innym światopoglądem i u mnie o żadnej terapii nie ma mowy, bo ja nikomu się z niczego nie będę tłumaczył to raz, dwa, że jest lekooporna bo geny kręcą w lewo, a leki w prawo. Miksy leków brałem śmiertelne i w śmiertelnych dawkach u mnie nie ma mowy o żadnym zespole serotoninowym. Nie będę pisał jakie comba i w jakich dawkach robiłem, ale Stahl na pewno by spasował. Nie dostosowuje się do środowiska, tylko środowisko układam pod siebie. I mimo tego żyje i zbytnio nie rozpaczam i na pewno o tym nie myślę tylko działam, raz jest lepiej raz gorzej i daję radę. Więc nie zadawaj sobie pytania dlaczego ja, tylko, a dlaczego nie. I tak do przodu. Jak Ci pomoże to terapia, leki i świat jest Twój. Patrząc na wpisy ludzi na forum to dostrzegam, że prawie wszyscy karmią zaburzenia, ciągle o nich myśląc, to się utrwala i leci z automatu jak wiersz powtarzany setki razy. Przestajesz myśleć, zaburzenie znika, bo to zaburzenie to tylko myśli:) 

[DEPERS]

 

[Betixa]

Byłam dziś u lekarza rodzinnego i zdobyłam pilne skierowanie do psychoterapeuty. Potem zadzwoniłam do ośrodka psychoterapii który sobie wybrałam w celu zapisania się na wizytę, ale w połowie zapisywania się rejestratorka powiedziała mi że mają kilku psychoterapeutów do wyboru na NFZ o czym wcześniej nie wiedziałam i zaproponowałam że później znowu zadzwonię, bo na razie chcę sprawdzić tych psychoterapeutów w internecie. Pomoglibyście mi z wyborem? Ja przez depresję mam trudności w podejmowaniu decyzji. Choruję na zespół lęku uogólnionego, fobię społeczną i depresję. Wizyty będą się odbywać online, tylko pierwsza wizyta odbędzie się stacjonarnie. Będzie to cykl ok. 25 spotkań, będą się one odbywać raz w tygodniu. Oto lista tych psychoterapeutów (w myślnikach wypisałam zagadnienia na ich temat które mogą mnie dotyczyć, nazwisk nie podam bo nie wiem czy mogę):
1. A B (kobieta)
- psycholog, psychoterapeuta
- terapia indywidualna dla osób dorosłych (zaburzenia depresyjne, lękowe, nerwice, problemy z poczuciem własnej wartości, w kontrolowaniu emocji), rozwijanie umiejętności społecznych
- nurt integracyjny (łączy myślenie systemowe i psychodynamiczne oraz wykorzystuje elementy terapii poznawczo-behawioralnej)
2. C D (mężczyzna)
- psycholog, psychoterapeuta
- terapia indywidualna osób dorosłych, terapia osób które cierpią z powodu zaburzeń lękowych, depresji, nerwicy, zaburzeń snu, choroby o charakterze psychosomatycznym, zaburzeń zachowania, hipnoza kliniczna, terapia ofiar przemocy domowej, terapia grupowa
- nurt systemowy (narracyjny) i psychodynamiczny
3. E F (mężczyzna)
- psycholog, psychoterapeuta
- lęki, fobie, depresje, zaburzenia psychosomatyczne, zaburzenia i dysfunkcje związane ze stresem, urazy psychiczne, traumy, praca terapeutyczna z ciałem, terapia dorosłych indywidualna i grupowa
- paradygmat egzystencjalny
4. G H (kobieta)
- psycholog, psychoterapeuta
- terapia indywidualna osób dorosłych (zaburzenia lękowe, depresyjne, psychosomatyczne), terapia grupowa
- podejście eklektyczne (łączy myślenie psychodynamiczne, systemowe, humanistyczne)
5. I J (kobieta)
- psycholog, psychoterapeuta
- terapia indywidualna osób dorosłych, młodych dorosłych, radzenie sobie z dolegliwościami płynącymi z ciała, zrozumienie siebie i swoich trudności
- nurt psychoanalityczny
6. K L (kobieta)
- pedagog, psychoterapeuta
- budowanie dobrych relacji, poprawa komunikacji w rodzinie, adaptacja różnych wydarzeń w życiu, radzenie sobie z lękami, depresją, obniżonym nastrojem, budowanie własnej wartości, odkrywanie własnego potencjału
- nurt integracyjny (terapia psychodynamiczna, Gestalt, ISTDP, poznawczo-behawioralna)
Jak myślicie? Nie wiem czy ja bym nie wolała iść do kobiety... A w linku dodaję listę moich objawów, jeśli komuś byłaby potrzebna do pomocy w wyborze

Link

[Betixa]

Pytanie do tych którzy chodzą/chodzili na terapię psychodynamiczną - po jakim czasie terapia zaczęła przynosić efekty?

[eleniq]

W dniu 8.03.2023 o 17:33, acherontia styx napisał:

Ja jestem w terapii psychodynamicznej. To jest terapia długoterminowa. Ja pierwsze takie większe efekty po 2 latach zauważyłam. 

 

W dniu 8.03.2023 o 19:18, acherontia styx napisał:

Na pewno większy kontakt ze swoimi emocjami i ogólnie "ze sobą", zmniejszenie nasilenia objawów o dobre 90%, o wiele "łagodniej" znoszę wszelkie kryzysy, większość wydarzeń z przeszłości zostawiłam tam gdzie ich miejsce, czyli w przeszłości i nie wpływają one już tak jak wcześniej na teraźniejszość (chociaż to zajęło więcej niż 2 lata), na pewno reaguje już mniej impulsywnie (chociaż tu nie wiem na ile to zasługa terapii, na ile leków a na ile po prostu naturalnego wyciszania się zaburzeń z wiekiem) i jeszcze kilka innych rzeczy by się znalazło.

 

Psychodynamiczna jest podobno bardzo trudna i męcząca, bo kilkuletnia co najmniej i ogółem dużo się w niej drąży, na pewno nie jest dla każdego. Ja miałem terapię quasi-psychodynamiczną 2,5-letnią zakończoną fiaskiem, ale miło mi czytać, że ten nurt komuś pomaga wyjść na prostą i złapać lepszy kontakt ze sobą. Rzeczywiście ten nurt psychodynamiczny może być fajny dla Ciebie, bo masz zaburzenia osobowości, a tu już jest głęboka praca.

 

W dniu 8.03.2023 o 22:49, acherontia styx napisał:

Ja terapeuta się sztywno trzyma zasad nurtu to może milczeć całą sesje i się nie odezwać jeśli pacjent sam nie zacznie.

Moja t. na początku się tego dość mocno trzymała. Ja zaczynałam sesję i ja wnosiłam temat. Jej jedynymi słowami na początku było "dzień dobry" i czasami ale rzadko "z czym pani dzisiaj przychodzi?" i cisza...dopóki ja jej nie przerwałam zaczynając sesję, a jak nie przerwałam to mogło minąć 50 minut w ciszy.

To jest normalne zachowanie u psychoterapeutów psychodynamicznych, którzy trzymają się sztywno zasad.

Teraz już się tego nie trzymamy totalnie, ale pierwsze 1-2 lata terapii tak wyglądały - ja miałam zaczynać i koniec.

 

Ja bym nie wytrzymał takiego napięcia w długiej ciszy z obcą osobą, w obcym pokoju. W takich momentach zazwyczaj zaczynam sam tonąć we własnych myślach, odcinam się emocjonalnie od otoczenia i potem po długim czasie ciężko jest mi się pozbierać do żywych, więc to nie dla mnie zdecydowanie. Przez to nieraz miałem pod koniec terapii takie dziwne derealizacje-depersonalizacje, że terapeutka chciała dzwonić po lekarza. Także podziwiam osoby, które to wytrzymują. Mają twarde głowy. 

[eleniq]

W dniu 13.03.2023 o 14:39, Betixa napisał:

Mam poczucie że marnuję swoje młode lata. Zawsze chciałam wyzdrowieć przed 25 rokiem życia, a wygląda na to, że zajmie mi to więcej czasu (teraz mam 23 lata, w czerwcu skończę 24). Czy komuś z was też nie udało się wyzdrowieć wcześnie? Jesteście w stanie mnie jakoś pocieszyć?

 

Ja zacząłem mieć poważniejsze zaburzenia psychiczne w wieku dojrzewania. Teraz mam 24 lata i dalej się zbieram. Ciągle mam lęk przed ludźmi, którego chyba nie powstrzymam do końca. Ogółem też niepokoi mnie takie powolutku narastające odcinanie się od świata. Tak naprawdę dzięki lekom żyję w dużej mierze. I jeszcze idę na drugi pobyt terapii dziennej od początku kwietnia. Później planuję chodzić do psychoterapeuty na NFZ w pobliskiej przychodni. No i do psychiatry też będę chciał się przenieść na NFZ. 

 

Jak na 24 lata mam długą i bogatą historię leczenia - 8 lat chodzenia do psychiatry, w tym czasie 2,5-letnia nieudana psychoterapia, 2 pobyty w szpitalu psychiatrycznym, 2 pobyty na oddziale dziennym nerwic, przetestowanie 7 różnych antydepresantów, które nakręcały mnie jak cholera. Ale teraz brnę do przodu, bo leki mi dobrali, tylko jeszcze wykorzystam urlop zdrowotny z uczelni na drugi pobyt i potem zamierzam sobie chodzić do przychodni NFZ kilka metrów od domu na psychoterapię raz na 2 tygodnie, no i do psychiatry w tej przychodni też, bo tyle kasy wydałem na prywaciarzy już.

[eleniq]

2 godziny temu, acherontia styx napisał:

Nie było sesji na której bym 50 min spędziła w ciszy. Wychodzę z założenia, że tematem może być wszystko, nawet brak tematu. Wyjątek kiedy uparcie milczałam na początku, to jak mnie czymś t. wkurzyła np. na wcześniejszej sesji i miałam focha, ale wtedy ona widziała, że jestem zła i sama zaczynała pytać co się dzieje.

 

Żeby nie było, dopuszczam ciszę, ale z pewnym zwróceniem uwagi na tą ciszę, pytaniem typu "co się dzieje". Ja bardzo potrzebuję tego odzewu, wzruszenia z tego zewnętrznego świata, bo świat wewnętrzny mnie za bardzo pochłania.

 

Miło, że możemy tu wyrazić swoje zdanie i z nim podyskutować  I przy okazji pomóc troszeczkę koleżance z forum...

 

I jak @Betixa? Co u ciebie?  

[Betixa]

Nie mam ruchu przez depresję, jedyny mój ruch to pójście do łazienki, kuchni albo salonu, a tak to ciągle siedzę. Jednak gdy już gdzieś wychodzę, to jak idę mocno boli mnie prawa noga i dolna część pleców też po prawej stronie. Dlaczego tak jest? Dlaczego z lewą stroną wszystko jest ok, a prawa boli?

[Konrad85]

W dniu 23.02.2023 o 14:50, Betixa napisał:

Czy choroba o nazwie nerwica lękowa/zaburzenie lękowe uogólnione/zespół lęku uogólnionego może dawać taki objaw jak podwyższony puls, nawet jeśli jak dotąd takiego objawu nie dawała? Czy to znaczy, że ta choroba się rozwija?

 

U mnie nerwica powoduje podwyższone ciśnienie i puls. Trochę udało mi się to opanować, ale teraz ataki paniki są po prostu "spokojniejsze", bo nie skacze mi ciśnienie i puls, co nie znaczy, że jest łatwiej

[Betixa]

Jakiego działania mogę się spodziewać po antydepresancie? Które moje objawy mają szansę ustąpić lub stracić na sile?

[Betixa]

Tak sobie myślałam, czy by nie zaproponować psycholożce jak już do niej pójdę żebyśmy pracowały m.in. nad moją gotowością na psychoterapię z psychoterapeutą a raczej brak tej gotowości. Byłoby to możliwe u psychologa?

[minou]

W dniu 16.03.2023 o 18:52, Betixa napisał:

Nie mam ruchu przez depresję, jedyny mój ruch to pójście do łazienki, kuchni albo salonu, a tak to ciągle siedzę. Jednak gdy już gdzieś wychodzę, to jak idę mocno boli mnie prawa noga i dolna część pleców też po prawej stronie. Dlaczego tak jest? Dlaczego z lewą stroną wszystko jest ok, a prawa boli?

Typowe objawy rwy kulszowej. Teraz połowa społeczeństwa, jeśli nie więcej, ma problemy z kręgosłupem. Często spowodowane przez brak ruchu. Bol po jednej stronie dolnej części pleców schodzący aż do kolana lub kostki to bardzo częsta przypadłość. Rwa kulszowa jest spowodowana naciskiem na nerw, z różnych powodów. Ja np miałam w 1 ciąży, gdzie ułożenie dziecka powodowało takie naciski, utrzymywało się to kilka miesięcy po porodzie i jak ciało doszło do siebie, miednica się „zeszła” itd, to przeszło. Co ciekawe, w 2 ciąży w ogole nie miałam tego problemu, dziecko było ułożone inaczej.

Mozesz kupić sobie zwykłą maść przeciwzapalną, jakiś taki voltaren czy coś, bez recepty, w aptece Ci doradza, bo to wszystko podobne, tylko ceną się różni  najlepiej by oczywiście było, jakbyś poszła do lekarza, fizjoterapeuty, zaczęła odpowiednie ćwiczenia itd, ale w depresji to pewnie na razie niewykonalne, a taka maść zwykle pomaga na ból - smarować trzeba plecy w krzyżu, nie nogę. Jak poczujesz trochę energii to na YouTube jest masa ćwiczeń na rwę kulszową, niektóre po kilka minut tylko.

[Betixa]

Mam trudność z ustaleniem czy jakieś objawy moich chorób nadal występują czy nie. Np. niemożność pozbycia się zmartwień - zadaję sobie w głowie pytanie: "czy ja nadal nie umiem pozbyć się zmartwień czy już umiem?". Przez to trudno mi poznać czy leki działają czy nie... Jak sobie z tym poradzić?

[Betixa]

Czy psycholog (nie psychoterapeuta) pomoże zwiększyć poczucie własnej wartości? Ktoś z was pracował nad niską samooceną u psychologa? Jakie były efekty?

[DEPERS]

W dniu 18.03.2023 o 13:26, Betixa napisał:

Mam trudność z ustaleniem czy jakieś objawy moich chorób nadal występują czy nie. Np. niemożność pozbycia się zmartwień - zadaję sobie w głowie pytanie: "czy ja nadal nie umiem pozbyć się zmartwień czy już umiem?". Przez to trudno mi poznać czy leki działają czy nie... Jak sobie z tym poradzić?

A co Ty w ogóle bierzesz w jakich dawkach i jak długo? Siedzisz, więc z Tobą całkiem nieźle, ja leżałem 13 miesięcy. Jak masz niski poziom serotoniny no to raczej samoocena leży, bo widzisz wszystko to co złe, a to serotonina pozwala spojrzeć na świat jednak trochę pozytywniej. Stąd Twoje zmartwienia. Jak leki zaczną działać, to na pewno to poczujesz, że życie nie jest takie tragiczne, a sama jednak jesteś wartościową kobietką:) 

[alone05]

10 godzin temu, Betixa napisał:

Czy psycholog (nie psychoterapeuta) pomoże zwiększyć poczucie własnej wartości? Ktoś z was pracował nad niską samooceną u psychologa? Jakie były efekty?

Mi psycholog pomógł podwyższyć samoocenę.

[Betixa]

@alone05 Jak długo z nim nad tym pracowałaś?

[Betixa]

Po jakim czasie przyjmowania leków (w moim przypadku to obecnie wenlafaksyna w dawce 225 mg dziennie + olanzapina w dawce 5 mg dziennie) można się spodziewać zniknięcia zaburzeń funkcji poznawczych (kojarzenia, pamięci, koncentracji, uwagi)? Pytam, bo martwię się że ten objaw depresji będzie stał mi na przeszkodzie w pełnym zaangażowaniu się w psychoterapię, która czeka mnie za ok. rok. Czy do czasu rozpoczęcia mojej psychoterapii zaburzenia funkcji poznawczych mają szansę zniknąć? (Wenlafaksynę w podwyższonej dawce ze 150 mg do 225 mg dziennie przyjmuję od 28 lutego tego roku)

[Gość betelgeuse]

2 godziny temu, Betixa napisał:

Po jakim czasie przyjmowania leków (w moim przypadku to obecnie wenlafaksyna w dawce 225 mg dziennie + olanzapina w dawce 5 mg dziennie) można się spodziewać zniknięcia zaburzeń funkcji poznawczych (kojarzenia, pamięci, koncentracji, uwagi)?

Na co lekarz przepisał ci olanzapinę?

[alone05]

2 godziny temu, Betixa napisał:

@alone05 Jak długo z nim nad tym pracowałaś?

wystarczyło kilka wizyt

[Betixa]

Czy ktoś z was też miał tak, że z powodu utraty zainteresowania rzeczami które kiedyś cieszyły i anhedonii nie mieliście co robić, a to z kolei prowadziło was do częstszego zamartwiania się? Ja tak mam i kompletnie nie wiem jak sobie z tym poradzić, dlatego zadaję tyle pytań na forach, bo to jedna z niewielu rzeczy na które jeszcze mam energię...