PAROKSETYNA (Arketis, ParoGen, Paroxetine Aurovitas, Paroxinor, Paxtin, Rexetin, Seroxat, Xetanor)

[Jarek.jarecki88]

38 minut temu, Nieznany24 napisał(a):

Co do pregi to ja te uboki miałem zawsze gdy brałem dawki które były zalecane przez lekarza. Już od 150mg zaczęły się problemu które nie mijały przez okres 5 miesięcy. Teraz gdy schodzę z dawki czuję  że powoli zanikają a mój stan się poprawia. Mi Pregabalina uratowała życie w okresie uzależniona i jestem jej za to bardzo wdzięczny ale teraz czas jej podziękować by znów widzieć świat z całkiem innej perspektywy, świat normalny a nie widok ze środka kuli szklanej. Gdybym miał wybierać pomiędzy fluwoksaminą a paro wybrałbym to pierwsze. Niestety po 20 latach na fluo mój stan zaczął się pogarszać ze względu na jej dostępność. Ten nowy lek nie zadziałał a gdy znów próbowałem fevarinu niestety mi już nie pomógł dlatego obecnie jestem na park. Jak zapewne wiesz to każdy z nas inaczej reaguje na tabletki. Jednemu pomoże a drugiemu zaszkodzi. Kwestia wystrzelania się w lek. Niestety to jest metoda prób i błędów która czasem trwa dość długo. 
Życzę Tobie i wszystkim osobom na forum żeby leki przepisywane przez lekarzy były trafione w dziesiątkę bo każdy z nas zasługuje na życie pełne szczęścia a nie walkę z demonami.

Dziękuję Tobie też zdrówka . Ale chyba pomyliłeś że 20 lat na fluwo a nie fluoksetyna bo fluo to mi się kojarzy z  fluoksetyna. Ja jak bym teraz , że wszedłem w odpowiedni lek to już obiecuje sobie, że nie odstawiam bo wiem, że wszytko wróci.  Kolejny plus ssri że bierzesz raz dziennie. 

[Carolus]

Czy ktoś bierze mirtazapinę z paroksetyną? Może się wypowiedzieć jak u niego spisuje się takie połączenie?

[AnnoDomino34]

W dniu 31.03.2025 o 21:05, Carolus napisał(a):

Biegam na bieżni. 3-4 razy tygodniowo. Niedługo będę chciał przejść na świeże powietrze. Przynajmniej weekendowo. Póki co nic specjalnego 8- 12km, ale robię postępy powoli. Niestety tylko tutaj, bo depresja bije po piszczelach mocno i nic sobie nie robi z moich zabiegów.

 

a od jak dawna to robisz? bo to istotne, tu bardzo długf trzeba czekac na efekty

Ja podobnie 4 razy w tygodniu bieznia, rowerek i cwiczenia na maszynach , już 2 miesiące i czasem bardzo się nie chce z powodu tej deprechy ale się zmuszam, i po 2 miesiącach jakby więcej jest czasem sił, energii, lepszy nastrój ale przeplata się z tym depresyjnym, ale jakies malutkie efekty są, pełne efekty po pół roku ale człowiek w depresji czesto daje se z tym siana

Regularne ćwiczenia reguluja poziom serotoniny i dopaminy w mózgu, dla mnie to jedyny ratunek i alternatywa od ssri, który po wielu latach przestaje działać

"W przypadku aktywności fizycznej po roku regularnych ćwiczeń zmiany w mózgu są często trwałe. Organizm uczy się funkcjonować w wyższych poziomach neurotransmiterów i wykształca zdrowsze mechanizmy adaptacyjne, które nie są podatne na taką samą regulację jak w przypadku leków. Oznacza to, że efekty aktywności fizycznej są bardziej stabilne i długotrwałe w porównaniu do efektów SSRI."

[AnnoDomino34]

W dniu 1.04.2025 o 00:51, acherontia styx napisał(a):

Sorry, ale zaczynając od 0 i nagle przeskakując do 5 treningów siłowych w tygodniu osiągniesz efekt przeciwny do zamierzonego. Tak, aktywność fizyczna pomaga, chociaż jeśli występują lęki to siłownia jest mniej polecana, bardziej ćwiczenia aerobowe, ale to już co kto lubi. Każdy musi znaleźć swoją aktywność, którą lubi i która mu pasuje. I nie, w depresji nie jest łatwo utrzymać poziom aktywności, jak człowiek nie ma do niczego motywacji, ale jak ja to mówię motywacja to taki stwór, który czasem się pojawia, ale częściej go nie ma. Czy ja biegając 3x w tygodniu zawsze wychodzę na trening zmotywowana? Nie. Często mi się nie chce i nie mam motywacji, ale idę i robię z niechęcią. Pierwsze minuty zawsze psioczę pod nosem, że to bez sensu i po co się męczę, ale właśnie w te dni, w które wychodziłam  z niechęcią, wychodzą mi najlepsze treningi. A sama aktywność fizyczna pomaga też chociażby rozładować napięcie i oczyścić głowę, chociaż na chwilę, z negatywnych myśli.

Zgodzę się z Toba w 100% i mam te same mysli co Ty. Też często jadę na siłownię z taką niechęcią, mam czasem ochotę zawrócić i bije sie z myślami, ,jak zaczynam trening to tez taki zniechęcony , że po co mi to , po co ja się tak męczę ale zaciskam zęby i robie swoje.

I tu jest sedno, wiele osób po jakimś czasie rezygnuje nie widząc właśnie sensu , brak poprawy i wraca do leków , do tego gdzie nie trzeba się męczyć, wysilać tylko wystarczy łykać co rano "tabletkę szczęścia" .

Mój doktor , który wręcz siłą mnie wygonił na tę siłownię, bo byłem bardzo oporny, i nie wierzyłem że to ma cokolwiek mi pomóc, przyznał, że jak pyta to wiele pacjentów po miesiącu, dwóch rezygnowało.

 

Co do treningów, racja od 0 do 5 w tygodniu da odwrotny efekt, ale chodziło mi o stopniowanie, powoli, z umiarem, 3x w tygodniu zaczać od lekkich aerobów

Co do treningów aeroby jak najbardziej, tu zaliczam wiosłowanie, rowerek, bieżnię ,

Od jak dawna chodzisz na siłownię? Lekarz mi mówi ciągle o cierpliwości, że efekty przychodzą po miesiącach to nie jest na pstryknięcie palca, tylko zmiany zachodzą długoterminowo.

 

No i w tej chorobie niestety trzeba cały czas wychodzić ze swojej strefy komfortu i się zmuszać. Jak w depresji , w lękach, bez sił, energii i motywacji do czegokolwiek nagle regularnie sobie chodzić na siłownię? Też mam takie pytania w głowie i.. chodzę na siłę, zmuszam się... wychodze ze swojej strefy komfortu

 

 

 

 

Edytowane 5 Kwietnia przez AnnoDomino34

[AnnoDomino34]

aha jakby ktoś pytał skąd ja to wiem, ja nie wiem ja sie zawsze odnosze do badań naukowych i je czytam i analizuje

 

• Cooney et al., 2013 (Cochrane Review) – wykazano, że ćwiczenia fizyczne są skuteczne w leczeniu depresji, a ich efekt porównywalny z SSRI, ale efekty stabilizują się po minimum 8–12 tygodniach.

• Schuch et al., 2016 (Metaanaliza, Journal of Psychiatric Research) – poprawa objawów depresyjnych była największa u osób ćwiczących minimum 12 tygodni, 3–5 razy w tygodniu.

• Blumenthal et al., 1999 (Duke University) – po 4 miesiącach ćwiczeń aerobowych depresja ustąpiła całkowicie u 60–70% pacjentów. Co ciekawe – osoby ćwiczące miały niższy wskaźnik nawrotów niż ci leczeni lekami po 6 miesiącach.

[Carolus]

4 godziny temu, AnnoDomino34 napisał(a):

 

a od jak dawna to robisz? bo to istotne, tu bardzo długf trzeba czekac na efekty

Ja podobnie 4 razy w tygodniu bieznia, rowerek i cwiczenia na maszynach , już 2 miesiące i czasem bardzo się nie chce z powodu tej deprechy ale się zmuszam, i po 2 miesiącach jakby więcej jest czasem sił, energii, lepszy nastrój ale przeplata się z tym depresyjnym, ale jakies malutkie efekty są, pełne efekty po pół roku ale człowiek w depresji czesto daje se z tym siana

Regularne ćwiczenia reguluja poziom serotoniny i dopaminy w mózgu, dla mnie to jedyny ratunek i alternatywa od ssri, który po wielu latach przestaje działać

"W przypadku aktywności fizycznej po roku regularnych ćwiczeń zmiany w mózgu są często trwałe. Organizm uczy się funkcjonować w wyższych poziomach neurotransmiterów i wykształca zdrowsze mechanizmy adaptacyjne, które nie są podatne na taką samą regulację jak w przypadku leków. Oznacza to, że efekty aktywności fizycznej są bardziej stabilne i długotrwałe w porównaniu do efektów SSRI."

Biegam od 10 grudnia bodajże. Też ciągle muszę ze sobą walczyć. Kiedy jedyne na co masz ochotę to położyć się albo zniknąć, jeden vh*j, poderwanie się żeby biegać przez godzinę to czasem ciężka walka. Sam wiesz, z tego co czytam. Ale to nie moja pierwsza taka aktywność. Miałem już kilka razy w życiu takie zrywy na bieganie. Zawsze kończyły się bólami lub kontuzjami. Najdłużej tak "jednorazowo" ćwiczyłem na siłowni przez chyba półtora roku. Nie pamiętam już dokładnie. Ponad 10 lat temu. Zrobiłem sobie wtedy fajną, atletyczną sylwetkę, o jakiej duża część ludzi może tylko pomarzyć i z której jestem bardzo dumny. Została mi ona do dziś, choć z tamtej siły nie zostało wiele.

   Teraz chciałbym jedynie być w formie i pomóc trochę głowie, bo bieganie bardzo pomaga mi się "rozładować". Boję się tych pieprzonyvh bólów, bo one zawsze mnie wykluczały, a później rezygnowałem z aktywności. Teraz podchodzę do tego z zupełnie innym nastawieniem, a jeśli kiedyś uda się zrobić jakiś półmaraton to spoko, ale nie zamierzam robić nic " na siłę". Cholera, się rozpisałem nie na temat. Wybaczcie.

   Na swoją obronę mam, że zajadam ciągle 40 paroksetyny, która działa dużooo słabiej niż wcześniej, jeśli w ogóle. Myślę, czy nie zaproponować u lekarki obniżenia dawki w ramach testów albo dorzucenia mirty?

[qba]

18 godzin temu, Carolus napisał(a):

Czy ktoś bierze mirtazapinę z paroksetyną? Może się wypowiedzieć jak u niego spisuje się takie połączenie?

Ja biorę teraz 45 mirtazepine na noc i do tego 150mg pregabaliny na noc i 75mg pręgi rano wszystko to do 50mg paroxetyny. Mirtazepine u mnie się sprawdza na sen. I pewnie trochę mnie stabilizuje. Na razie po zwiększeniu dawki paroxetyny na 50mg czekam aż się wkręci jeśli w ogóle zadziała. Myślę że gdyby nie mirta to bym leżał w łóżku i zdychał. A tak myślę że zmniejsza mi skutki uboczne wchodzenia na wyższą dawkę parocetyny. Druga sprawa że miałem już bezsenność i brałem Zolpiden bo nie mogłem zasnąć. Natomiast mirta wyrównała mi sen. Jakiś większych ubojów po nie nie miałem może trochę przez tydzień byłem śpiący na początku. 

[tizziano]

Widzę że co raz więcej tutaj osób, którym Paroksetyna za drugim razem już nie załapała...

[qba]

Godzinę temu, tizziano napisał(a):

Widzę że co raz więcej tutaj osób, którym Paroksetyna za drugim razem już nie załapała...

ja wchodziłem na nią 5 razy. Za każdym razem zaskakiwała, choć na efekt musiałem dłużej czekać. Teraz po zwiększeniu dawki z 35mg na 45mg też załapała ale czekałem ok 8 tygodni. Zachciało mi się jednak mieszac w dawkach i zmniejszyłem do 40mg. Po dwóch tygodniach totalny zjazd w dół. Więc znów zwiększyłem na 45mg a teraz na 50mg na razie efektów nie ma a w środę minie miesiąc.

[tizziano]

U mnie poprzednio zadziala dopiero jakis 2,5 miecha bycia na 60 mg. Ale wtedy szybko zwiększałem dawki... łącznie wyszło jakoś z 4,5 miesiąca...

 

Teraz jestem łącznie juz prawie 6 miesięcy, ale na 60 mg miesiac...

 

Ogolnie poza paroksetyną to nic na mnie nie działało, a brałem juz sertaline,escitalopram,wenlafaksyne i kilka dodatkowych lekow..Także za dużych wyborów nie mam

 

Moiim głównym problemem jest napięcie psychiczne,niepokoj itp rzadko lęk, a depresji to chyba nigdy nie mialem

Edytowane 6 Kwietnia przez tizziano

[AnnoDomino34]

W dniu 5.04.2025 o 22:14, Carolus napisał(a):

Biegam od 10 grudnia bodajże. Też ciągle muszę ze sobą walczyć. Kiedy jedyne na co masz ochotę to położyć się albo zniknąć, jeden vh*j, poderwanie się żeby biegać przez godzinę to czasem ciężka walka. Sam wiesz, z tego co czytam. Ale to nie moja pierwsza taka aktywność. Miałem już kilka razy w życiu takie zrywy na bieganie. Zawsze kończyły się bólami lub kontuzjami. Najdłużej tak "jednorazowo" ćwiczyłem na siłowni przez chyba półtora roku. Nie pamiętam już dokładnie. Ponad 10 lat temu. Zrobiłem sobie wtedy fajną, atletyczną sylwetkę, o jakiej duża część ludzi może tylko pomarzyć i z której jestem bardzo dumny. Została mi ona do dziś, choć z tamtej siły nie zostało wiele.

   Teraz chciałbym jedynie być w formie i pomóc trochę głowie, bo bieganie bardzo pomaga mi się "rozładować". Boję się tych pieprzonyvh bólów, bo one zawsze mnie wykluczały, a później rezygnowałem z aktywności. Teraz podchodzę do tego z zupełnie innym nastawieniem, a jeśli kiedyś uda się zrobić jakiś półmaraton to spoko, ale nie zamierzam robić nic " na siłę". Cholera, się rozpisałem nie na temat. Wybaczcie.

   Na swoją obronę mam, że zajadam ciągle 40 paroksetyny, która działa dużooo słabiej niż wcześniej, jeśli w ogóle. Myślę, czy nie zaproponować u lekarki obniżenia dawki w ramach testów albo dorzucenia mirty?

No rozumiem Cię doskonale, człowiek wstaje rano, ma ochote zostać w łózku albo zniknac najlepiej z tego świata a tu weź i idź biegaj, cwicz itp, moi znajomi po siłowni maja zastrzyk endorifn i dopaminy aż ich przyjemnie rozrywa od środka energią, a ja po ćwiczeniach dalej czuje sie jak g.. wno 0 endorfin czy dopaminy... dalej wyczerpanie, smutek, anhedonia.. wracam z myslami po ch.. to w ogóle robię.. eh cięzkie życie w takim stanie, to nie jest życie..

 

Ile razy wracałes do paro? ja wiele razy i zawsze działała , w dawkach różnie, najdłużej byłem 10 lat pod rzad na 60mg, i cuda były bo mimo końskiej dawki, był świetny humor i energia i motywacja, żyłem i cieszyłem się tym życiem, założyłem rodzinę, zbudowałem piekny dom , zrobiłem przerwę od paro i od tamtej pory przeżywam piekło bo jakby mózg nie chciał juz zaadoptować tej substancji

[mio85]

W dniu 7.04.2025 o 18:45, AnnoDomino34 napisał(a):

No rozumiem Cię doskonale, człowiek wstaje rano, ma ochote zostać w łózku albo zniknac najlepiej z tego świata a tu weź i idź biegaj, cwicz itp, moi znajomi po siłowni maja zastrzyk endorifn i dopaminy aż ich przyjemnie rozrywa od środka energią, a ja po ćwiczeniach dalej czuje sie jak g.. wno 0 endorfin czy dopaminy... dalej wyczerpanie, smutek, anhedonia.. wracam z myslami po ch.. to w ogóle robię.. eh cięzkie życie w takim stanie, to nie jest życie..

 

Ile razy wracałes do paro? ja wiele razy i zawsze działała , w dawkach różnie, najdłużej byłem 10 lat pod rzad na 60mg, i cuda były bo mimo końskiej dawki, był świetny humor i energia i motywacja, żyłem i cieszyłem się tym życiem, założyłem rodzinę, zbudowałem piekny dom , zrobiłem przerwę od paro i od tamtej pory przeżywam piekło bo jakby mózg nie chciał juz zaadoptować tej substancji

A u Ciebie jak było na Paro z tyciem, sedacją i dysfunkcjami seksualnymi? Na mnie już chyba nie zadziała fluoksetyna, ale na Paro boję się tej blokady cholinergicznej I histaminowej 

Edytowane 9 Kwietnia przez mio85

[AnnoDomino34]

51 minut temu, mio85 napisał(a):

A u Ciebie jak było na Paro z tyciem, sedacją i dysfunkcjami seksualnymi? Na mnie już chyba nie zadziała fluoksetyna, ale na Paro boję się tej blokady cholinergicznej I histaminowej 

dysfunckji nie było mocnych, troche mniejsze libido ale dawało sie radę, tycie było ale jak się pilnowałem i chodziłęm na siłownie dawało sie mieć sylwetke idealną, kwestia popracowania nad soba. Sedacji nie czułem, tylko czasem drzemka była w ciągu dnia, ale tak to funkcjonowało sie super

[mio85]

1 godzinę temu, AnnoDomino34 napisał(a):

dysfunckji nie było mocnych, troche mniejsze libido ale dawało sie radę, tycie było ale jak się pilnowałem i chodziłęm na siłownie dawało sie mieć sylwetke idealną, kwestia popracowania nad soba. Sedacji nie czułem, tylko czasem drzemka była w ciągu dnia, ale tak to funkcjonowało sie super

Dlaczego zeszliśmy z leków ktore nam pomagały! Nie mogę się z tym pogodzić. Ale też nie mogę pojąć dlaczego coś co działało przez 18 lat nagle przestaje być akceptowane przez organizm. Nie dość, że przeżywamy takie piekło, to jeszcze leczenie jest jakąś katorgą,  loterią lekową, która nas ogłupia, otumania i kastruje.

Kurczę, tak się zastanawiam, czy ja teraz potrzebuje czegoś tak mocnego jak Paroksetyna czy coś potencjalnie lżejszego jak wortioksetyna. Jak przez 4 dni tylko brałem 5 mg Mianseryny to byłem mocno skołowany i nie odchodziłem od lodówki. Gdyby te testy genowe były tańsze, to bym zrobił żeby chociaż ograniczyć skutki uboczne.

[qba]

W dniu 9.04.2025 o 20:27, mio85 napisał(a):

Dlaczego zeszliśmy z leków ktore nam pomagały! Nie mogę się z tym pogodzić. Ale też nie mogę pojąć dlaczego coś co działało przez 18 lat nagle przestaje być akceptowane przez organizm. Nie dość, że przeżywamy takie piekło, to jeszcze leczenie jest jakąś katorgą,  loterią lekową, która nas ogłupia, otumania i kastruje.

Kurczę, tak się zastanawiam, czy ja teraz potrzebuje czegoś tak mocnego jak Paroksetyna czy coś potencjalnie lżejszego jak wortioksetyna. Jak przez 4 dni tylko brałem 5 mg Mianseryny to byłem mocno skołowany i nie odchodziłem od lodówki. Gdyby te testy genowe były tańsze, to bym zrobił żeby chociaż ograniczyć skutki uboczne.

Nawet nie wiedziałem że są takie testy. Dzięki za info. Faktycznie mega drogie. W Alab 2 tys. Wczoraj zrobiłem  czekam na wyniki 15dni roboczych zobaczymy czy coś to mi powie

[Skitu]

W dniu 7.04.2025 o 18:45, AnnoDomino34 napisał(a):

No rozumiem Cię doskonale, człowiek wstaje rano, ma ochote zostać w łózku albo zniknac najlepiej z tego świata a tu weź i idź biegaj, cwicz itp, moi znajomi po siłowni maja zastrzyk endorifn i dopaminy aż ich przyjemnie rozrywa od środka energią, a ja po ćwiczeniach dalej czuje sie jak g.. wno 0 endorfin czy dopaminy... dalej wyczerpanie, smutek, anhedonia.. wracam z myslami po ch.. to w ogóle robię.. eh cięzkie życie w takim stanie, to nie jest życie..

 

Ile razy wracałes do paro? ja wiele razy i zawsze działała , w dawkach różnie, najdłużej byłem 10 lat pod rzad na 60mg, i cuda były bo mimo końskiej dawki, był świetny humor i energia i motywacja, żyłem i cieszyłem się tym życiem, założyłem rodzinę, zbudowałem piekny dom , zrobiłem przerwę od paro i od tamtej pory przeżywam piekło bo jakby mózg nie chciał juz zaadoptować tej substancji

Jak bym czytał swoją historię

Życzę zdrówka i siły w walce z tym g***em !! 

[AnnoDomino34]

W dniu 9.04.2025 o 20:27, mio85 napisał(a):

Dlaczego zeszliśmy z leków ktore nam pomagały! Nie mogę się z tym pogodzić. Ale też nie mogę pojąć dlaczego coś co działało przez 18 lat nagle przestaje być akceptowane przez organizm. Nie dość, że przeżywamy takie piekło, to jeszcze leczenie jest jakąś katorgą,  loterią lekową, która nas ogłupia, otumania i kastruje.

Kurczę, tak się zastanawiam, czy ja teraz potrzebuje czegoś tak mocnego jak Paroksetyna czy coś potencjalnie lżejszego jak wortioksetyna. Jak przez 4 dni tylko brałem 5 mg Mianseryny to byłem mocno skołowany i nie odchodziłem od lodówki. Gdyby te testy genowe były tańsze, to bym zrobił żeby chociaż ograniczyć skutki uboczne.

no własnie dobre pytanie, może mysleliśmy naiwnie że skoro czujemy się zdrowi to moze leki nie sa juz nam potrzebne i to był błąd.. a dwa no własnie czemu leki działają 20lat non stop i nagle  jakby pstryk palcem przestały działać? To jest najgorsze w desperacji i w chorobie człowiek szybko szuka innyc leków , od nowa uboki przezywa potem lek nietrafiony, potem kolejny i straszna frustracja i cierpienie

[qba]

Kurczę jestem już na 50mg. Mija 2,5 tygodnia i poprawy nie widać. Dawalibyście jeszcze czas na 50mg czy zwiększać dawkę? 

[Carolus]

W dniu 7.04.2025 o 18:45, AnnoDomino34 napisał(a):

No rozumiem Cię doskonale, człowiek wstaje rano, ma ochote zostać w łózku albo zniknac najlepiej z tego świata a tu weź i idź biegaj, cwicz itp, moi znajomi po siłowni maja zastrzyk endorifn i dopaminy aż ich przyjemnie rozrywa od środka energią, a ja po ćwiczeniach dalej czuje sie jak g.. wno 0 endorfin czy dopaminy... dalej wyczerpanie, smutek, anhedonia.. wracam z myslami po ch.. to w ogóle robię.. eh cięzkie życie w takim stanie, to nie jest życie..

 

Ile razy wracałes do paro? ja wiele razy i zawsze działała , w dawkach różnie, najdłużej byłem 10 lat pod rzad na 60mg, i cuda były bo mimo końskiej dawki, był świetny humor i energia i motywacja, żyłem i cieszyłem się tym życiem, założyłem rodzinę, zbudowałem piekny dom , zrobiłem przerwę od paro i od tamtej pory przeżywam piekło bo jakby mózg nie chciał juz zaadoptować tej substancji

To jest w zasadzie chyba 3 raz. Taki naciagany, bo po pierwszym razie miałem jedną krótką przerwę na citalopram, który nie wszedł i szybki powrót. Może to paro działa, ale nie tak jak za pierwszym razem niestety. Ja w ramach eksperymentu zszedłem z 40 do 30 i JEST LEPIEJ. Nie jestem już tak emocjonalnie wykastrowany jak byłem od dłuższego czasu( za pierwszym razem jak brałem to więcej czułem właśnie). A lekowo nic się nie zmieniło. Zobaczymy przez miesiąc jak będzie, później lekarz i myślę nad zejściem jeszcze niżej albo zmiana. Paro się trochę wypaliło, działa na mnie inaczej, gorzej, ale jednak suma summarum nadal mi pomaga. Nie będę wybiegał w przyszłość. Życzę, aby i Wam coś ruszyło. Jak mnie to wkurza, że musimy tak cierpieć żeby poczuć się przez jakiś czas normalnie. 

[AnnoDomino34]

W dniu 13.04.2025 o 18:04, Carolus napisał(a):

To jest w zasadzie chyba 3 raz. Taki naciagany, bo po pierwszym razie miałem jedną krótką przerwę na citalopram, który nie wszedł i szybki powrót. Może to paro działa, ale nie tak jak za pierwszym razem niestety. Ja w ramach eksperymentu zszedłem z 40 do 30 i JEST LEPIEJ. Nie jestem już tak emocjonalnie wykastrowany jak byłem od dłuższego czasu( za pierwszym razem jak brałem to więcej czułem właśnie). A lekowo nic się nie zmieniło. Zobaczymy przez miesiąc jak będzie, później lekarz i myślę nad zejściem jeszcze niżej albo zmiana. Paro się trochę wypaliło, działa na mnie inaczej, gorzej, ale jednak suma summarum nadal mi pomaga. Nie będę wybiegał w przyszłość. Życzę, aby i Wam coś ruszyło. Jak mnie to wkurza, że musimy tak cierpieć żeby poczuć się przez jakiś czas normalnie. 

To może zostań na 30mg skoro lepiej działa i więcej czujesz.

Pamiętam, że kiedyś ćwiczenia siłownia potęgowały działanie paro, regualrne ćwiczenia biegi powodują neuroplastyczność i tworzenie nowych połączeń. Tylko u mnie to nie działa, chodze bez sił energi na siłownie a wychodze to zamiast endrofin czuje się dalej ja g..o   Podziwiam wszystkich z depresja co wykonują aktywnosć fozyczną, to niemal awykonalne, to walka ze sobą i wychodzenie ze strefy komfortu

[daammk1]

Witam w klubie tych, na których kiedyś paro działała lepiej. 

Odnośnie aktywności fizycznej to daje ona u mnie lepsze efekty niż SSRI. Wszystkie napięcia znikają na jakiś czas. Jak jestem zmuszony do siedzenia na dupie to stan depresji nasila się. Wtedy nawet paro nie daje rady. 

Ostatnio próbowałem łączyć paroksetyne z sertralina i doszedłem do wniosku że swetra brana doraźnie trochę odmula. Tak czy inaczej nie polecam takich eksperymentów;d

[Jarek.jarecki88]

A u mnie tym razem wybudzanie w środku nocy,  gorąco,  bóle brzucha i biegunki.  Zawsze tak jest przed stresującym wydarzeniami , np nowa praca .... Myślę że to podświadomość tak działa...

[Carolus]

W dniu 13.04.2025 o 15:57, qba napisał(a):

Kurczę jestem już na 50mg. Mija 2,5 tygodnia i poprawy nie widać. Dawalibyście jeszcze czas na 50mg czy zwiększać dawkę? 

Jak tam sytuacja? Zwiększane było czy cały czas na 50? Moim zdaniem nie powinniśmy traktować leków jako fundamentu i czekać na ich działanie jak na zbawienie. Chociaż z drugiej strony, jak człowiek czuje się jak gówno to co nam pozostaje? Praca nad sobą jest ważna, ale bez leków jest często niemożliwa... Jakie to wszystko jest popaprane.

W każdym razie mam nadzieję, że zaskoczyło coś i jest lepiej. U mnie mam wrażenie jest coraz lepiej. Chyba nawet akatyzja minęła, ale to za wcześnie żeby stwierdzić. Może jutro znowu się powkurzam i to powróci. Przeszkadza mi tylko to spłaszczenie emocjonalne, ale i tak jest lepiej niż było.

Edytowane 21 Kwietnia przez Carolus

[Kuki2023]

Witam wyleczyłem depresję i nerwicę lękową i nerwicę natręctw ale od 2021 pojawiła się nerwica lękowa ataki paniki pomagała pregabalin przez dwa lata ale 2023 roku wirus osłabił działanie pregabaliny łykam clonazepan odstawiłem pregabalin niestety nerwica nadal trwa dokucza zimne ręce potem ręce się pocą przy wychodzeniu psem moje nogi są osłabione jakbym czuł nie dojdę do domu są niestabilne głowie myśl mogę upaść lub utracić przytomność jak żyć z tym objawy wcześniejsze były ataki paniki tętno wysokie ciśnienie wysokie duszności drżenie ciała teraz są inne objawy 

[Mufiśka]

Hej, ja od 20 lat się leczę na nerwicę lękową, kiedyś brałam pramolan później Setaloft i pomagał mi bardzo dobrze, jak było lepiej zmniejszałam dawki, ale brałam nie schodziłam do zera, jak było gorzej zwiększałam, jakoś dawałam radę, a na wet zapomniałam o nerwicy, ale 3 lata temu był rozwód i zmiana totalna życia mojego i syna, nawrót był po roku dopiero od rozwodu kiedy już miałam stabilizację i spokoj, lekarz zmienił mi lek na seronil, nie dałam rady na tym, nie spałam 3 doby po tym mimo benzo, tak mnie pobudzał okropnie, potem dał esci, nie było efektu po 2 tyg zmienił na Zoloft czyli powrót do starego leku, który brałam latami, zamysł był taki, że może zadziała po krótkiej przerwie i brałam go i powiem wam, że rok czasu się męczyłam, ciągle dawki zwiększałam albo zmniejszałam bo już nie wiedziałam czy ja mam skutki uboczne czy lek może nie działa, ale lęki wykasował w 80% czyli myślę, że działał skoro ich nie było, ale chyba uboki miałam, po roku na dawce 100 mg zostałam i jakoś zatrybił i odsapnęłam, także jestem przykładem, że za 2 czy trzecim razem lek wkręca się cholernie długo, znów zaczęłam żyć ze spokojem i od jakiegoś czasu zaczęłam wchodzić w stan przed menopauzą i pewnie hormony szaleją, ale w tym miesiącu miałam 2 miesiączki i po 2 dostałam lęków znów, nie czekam zwiększyłam dawkę do 125 mg i jest względny spokój, ale ja zawsze uboki też mam po czasie dopiero, boję się zmieniać lek bo po seronilu to myślałam, że zejdę, ale to pewnie dla tego, że on jest chyba pobudzający na depresję, a ja źle reaguje na pobudzenie to wzmaga lęki i mnie, jeśli już zmienię to na pręgę, ale wiadomo wolała bym jednak nie, nigdy nie weszłam na dawkę większą niż 150 mg zoloftu, czuję wtedy nie przyjemne pobudzenie i ciężko mi to przetrwać, ale znów się boję od paru dni bo złapały mnie lęki i już lawina myśli dla czego. Czy na wyższych dawkach leki ssri powodują pobudzenie? Czy ono mija ?