Piękni, młodzi i bogaci

[mark123]

Ja nawet, gdybym był miliarderem, to nic szczególnego by się chyba w moim życiu nie zmieniło. Nawet spełnić pewnego ala marzenia (zamieszkanie w górach) bym nie mógł zrealizować ze względu na niezaradność i tchórzostwo.

[vifi]

Zanim zachorowałem byłem dobry w tym co robię, pełen marzeń i talentów, ale już wtedy miałem problemy ze sobą. Nie wiem czy z masą osiągnięć i pieniędzy byłbym jakoś szczęśliwszy niż teraz. Niektórych rzeczy się nie zapełni Ilością.

[Śmiercionauta]

to temat o mnie.

[Gość]

ladywind,

bankowo przeznaczyłabym na schorniska dla zwierząt i ludzi chorych psychicznie, bo wiadomo że pomaga sie tym z chorobami fizycznymi a psychiczne pomija, co mnie już nie dziwi.

Zaciekawiło mnie to co napisałaś. Tj nie schroniska bo to jasne w jaki sposób można pomóc ale w jaki sposób przeznaczyłabyś pieniądze na chorych psychicznie?

[Vian]

czy są na tym forum ludzie, których depresja lub nerwica lękowa wzięła trochę z zaskoczenia?

tzn w życiu szło dobrze, może nawet świetnie, aż tu nagle trach-bach coś się wydarzyło i życie się skomplikowało?

U mnie było z reguły tak, że jak wszystko wychodziło już powoli na prostą, to nagle BUM! i się waliło. ;-) No i po pewnym czasie wyszła z tego depra.

[umuntu]

U mnie na razie można chyba mówić o epizodzie depresji czy stanu depresyjnego, w przeciągu kilku miesięcy nałożyło się tyle trudnych, stresowych czynników, że mnie to w pewnym momencie przerosło. Odpoczynek i leki przyniosły szybkie rezultaty, problemy są, ale już tak nie przytłaczają.

 

Wątek, który tu założyłam miał na celu wyłonienie osób o podobnym doświadczeniu, choć nie wiem czy to trafiony pomysł.

Brakuje mi teraz kontaktu z ludźmi, ale nie mam ochoty tłumaczyć moim "starym" znajomym jak to się stało, że ja "taka przebojowa kobieta" nagle stanęłam w miejscu i nie mam planów na najbliższą przyszłość.

[Vian]

U mnie na razie można chyba mówić o epizodzie depresji czy stanu depresyjnego, w przeciągu kilku miesięcy nałożyło się tyle trudnych, stresowych czynników, że mnie to w pewnym momencie przerosło. Odpoczynek i leki przyniosły szybkie rezultaty, problemy są, ale już tak nie przytłaczają.

 

No to u mnie było coś takiego, tylko ja nie bardzo miałam kiedy się dostatecznie zrelaksować, bo zaraz pojawiało się jakieś nowe "coś". Albo dwa cosie. Albo trzy, więc na stanach depresyjnych się nie skończyło.

 

U mnie to przede wszystkim słyszę "jak to, Ty taka mądra byłaś w szkole i jeszcze nie masz dyplomu?!". No nie mam, spier*alajcie.

[Gość]

No to u mnie było coś takiego, tylko ja nie bardzo miałam kiedy się dostatecznie zrelaksować, bo zaraz pojawiało się jakieś nowe "coś". Albo dwa cosie. Albo trzy, więc na stanach depresyjnych się nie skończyło.

 

U mnie to przede wszystkim słyszę "jak to, Ty taka mądra byłaś w szkole i jeszcze nie masz dyplomu?!". No nie mam, spier*alajcie.

 

U mnie było podobnie. Wiadomo, że w przeszłości i dzieciństwie były jakieś okresy, w których pewnie nabyłam nieodpowiednie schematy reagowania itd. ale depra i lęki wyszły przy okresie, kiedy nawarstwiło się mnóstwo różnych rzeczy, od najbardziej błahych do najbardziej poważnych, a do tego ja oraz moje otoczenie wmawiało mi, że muszę zrobić wszystko perfekcyjnie, odmawiając jakiejkolwiek pomocy i zrozumienia okoliczności, na które ja nie miałam wpływu.

[ladywind]

anna.anakaia, szpitalom psychiatrycznym aby wprowadzili lepsze programy leczenia dla tych osób, aby sprowadzic dobrych specjalistów stosujących terapie behawioralno-poznawczą, której wciąż brakuje w naszym kraju bezpłatnie.