Jak pozbyć się smutku?

[diatas]

Czy macie sposoby na pokonanie smutku, żalu, żałoby czy czegokolwiek smutnego co was spotkało.

 

Osobiście znam tylko płacz, niestety nie umiem go wzbudzać

[Gość]

cebula + bolesne wspomnienia i płacz gwarantowany

[klarunia]

cebula

 

genialne!

 

A tak na serio... to przyjdzie do Ciebie. W pewnym momencie wydarzy się coś, co "dotknie" w Tobie tego żalu i zaczniesz płakać. Może to będzie jakaś piosenka, może ktoś powie coś niemiłego, może jakiś film, może wydarzenie życiowe. Ale przyjdzie. Zobaczysz.

[diatas]

Monar, próbowałem przed chwilą nie działa

 

-- 27 lip 2012, 14:49 --

 

klarunia:):):)

[vifi]

Z tego co wiem nieumiejętność płakania jest charakterystyczny dla głębszych depresji. Jeśli ten smutek trwa ciągle to trzeba się zapytać o przyczyny (najlepiej wraz z psychologiem). Płacz może dać ulgę, ale niekoniecznie trwałą.

Może nazwij te emocje które są w tobie i co je wywołało. Nie musisz się wypłakiwać, ale spróbuj je jakoś wyrazić, uzewnętrznić. Bardzo to może ułatwić druga zaufana osoba.

Poza tym znaleźć chwilę dla siebie, sprawić sobie coś przyjemnego. Dobry film, muzyka, marzenia, coś budującego.

[diatas]

vifi dałeś mi do myślenia,

nigdy nie wpadłem na to że w smutny nastrój można wpaść z tak oczywistego powodu jak ból natury fizycznej

[Gość]

diatas, gdzie vifi wspomniał o bólu?

[diatas]

kafka nigdzie vifi tego nie napisał, jego post dał mi do myślenia

szukałem w sobie cały czas swojego smutku w dolegliwościach psychicznych ale nigdy nie pomyślałem o fizycznej stronie, a ten mi dokucza notorycznie i zawsze to ignorowałem, aż w końcu przyzwyczaiłem się i tak sobie żyłem z tym cierpieniem cały czas, człowiek faktycznie potrafi się do wszystkirgo dostosować,

tylko ostatnio mi się nasilił ten fizyczny ból tak samo jak moje smutne samopoczucie,

więc tak sobie to skojarzyłem i chciałem się podzielić moim spostrzerzeniem z forumowiczami

[be_strong]

cebula + bolesne wspomnienia i płacz gwarantowany

 

 

------------

 

szkoda jednak, ze nie dziala jak należy..

ale pomysł bomba

[Candy14]

Czy macie sposoby na pokonanie smutku, żalu, żałoby czy czegokolwiek smutnego co was spotkało.

 

przegadanie tego z kims bliskim, przepracowanie z tereapeuta

 

Z tego co wiem nieumiejętność płakania jest charakterystyczny dla głębszych depresji.

raczej jest to nawtkowe zamrazanie emocji

[diatas]

raczej jest to nawtkowe zamrazanie emocji

 

co do mojego przypadku absolutnie się z tym zgadzam

pamiętam że pierwszą moją emocją którą zamroziłem była złość

[Gość]

diatas, Sprawianie sobie przyjemności,masz hobby,pasję,coś co lubisz robić skup się na tym,a smutek minie.

[diatas]

Svafa, rzecz w tym że się nie mogę skupić. Po 15 minutach nie mogę już nad niczym siedzieć bo odlatuję gdzieś myślami.

W pewnym stopniu jest to zapewne wynik problemów z moją postawą ciała.

W większym te nadlatujące emocje, lęku tęsknoty, smutku, żalu.....

Pozytywne w tym wszystkim jest to że jakimś cudem odzyskałem swoją złość i wszystko inne zaczyna we mnie odżywać.

[Gość]

diatas, hehhe, złość, tak to jest to co miśki lubia najbardziej.

[diatas]

[Gość]

Ja smutek zajadam.

Myślę tez, ze na każde uczucie działa zapracowanie, bo nie ma czasu na myślenie i czucie.

[diatas]

Ja smutek zajadam.

niektórzy zapijają z żubrem

Myślę tez, ze na każde uczucie działa zapracowanie, bo nie ma czasu na myślenie i czucie.

to może od razu zamieńmy się wszyscy w robotów i nikt już nie będzie cierpiał na żadne dolegliwości natury emocjonalnej, będzie tylko wszechobecna praca praca praca......

[Gość]

pracoholizm też nie jest dobrą opcją. 'to uzależnienie jak każde inne'... chyba nawet kafka to Twoje słowa.

[Gość]

Monar, ojej, wiem przeciez. Nie mówię o pracoholiźmie od razu.

to może od razu zamieńmy się wszyscy w robotów i nikt już nie będzie cierpiał na żadne dolegliwości natury emocjonalnej, będzie tylko wszechobecna praca praca praca......

a ty potrafisz tylko z jednej skrajności w drugą?

mi terapeutka powiedziała że to by pomogło, nie chodzi o pracoholizm tylko po prostu o zajęcie się sobą, może jakies hobby, nauka, praca, wtedy człowiek sie tak nie skupi ana problemach i rozmyślą ciągle nad nimi

[diatas]

Uważam że w skrajnych stanach emocjonalnych praca faktycznie odciąga od problemów i przynosi ukojenie jeśli się tylko zmusimy do niej. Sam nieraz muszę się czymś zająć bo uczucia są nie do wytrzymania i ona przynosi ulgę. Ale takie ciągłe zapracowywanie to według mnie nic dobrego. Oczywiście umiar i jeszcze raz umiar. Znam osobiście kilka osób które nie znają w tym aspekcie umiaru a których życie polega na zapracowywaniu i zapijaniu. Nie wiem może niektórym z tym dobrze.

[Gość]

diatas, no oczywiście że z umiarem. Ja bym chciała sie czymś zając, ale nie mam sił.

[diatas]

Ja bym chciała sie czymś zając, ale nie mam sił.

 

A mnie się wogóle nie chce. Chyba poprostu brak nam entuzjazmu czymkolwiek to jest...

[vifi]

Przed sobą daleko się nie ucieknie. Ale poza tym dobrze jest dla człowieka coś robić. Nawet od samego odpoczynku można zwariować (od samej pracy w sumie też).

Miałem tak że w ogóle nie miałem na nic sił, a kiedy ktoś mnie wyciągnął do jakiś zajęć, albo dostałem pracę na wakacje to okazało się że jednak mogę. Może nie tak łatwo jak zdrowy człowiek, ale jednak. Może nie w każdym przypadku jest dobrze tak na siłę się przełamywać, ale w ogóle dobrze jest znaleźć sobie choćby małe zajęcie i nie zostawać z chorobą sam na sam.

[Gość]

Może nie w każdym przypadku jest dobrze tak na siłę się przełamywać, ale w ogóle dobrze jest znaleźć sobie choćby małe zajęcie i nie zostawać z chorobą sam na sam.

zgadzam się

ja też inaczej funkcjonowałam, jak miałam pracę, choć bardzo mnie stresowała

[diatas]

Ja miewam czasami tak że absolutnie nic nie mogę zrobić, ale jak to za długo trwa to zmuszam się do zajęcia się czymś a najbardziej lubię twórcze zajęcia. Dla mnie takim twórczym zajęciem do którego nie potrzeba dużo wysiłku jest rozbieranie różnych rzeczy