Samookaleczenia.

[hooain]

skończyłam etap ścinania skórki. definitywne zerwanie z fizyczną autoagresją.

[Helvetti]

ZNOWU

[czarnobiała mery]

Nie rozumiem z jakich powodów mam TEGO nie robić.

no ja właśnie mam podobnie...

[moyraa]

Postanowienie - nie będę się okaleczać, nie będę wymiotować. Generalnie, to będę się starała nie działać przeciw sobie. Nie chcę brać leków, a nauczyć się radzić ze swoją głową bez tego typu "dopalaczy". Lubię swoją głowę, nie wyobrażam sobie odczuwać świat inaczej, ale, do cholery, trzeba się postarać, by ta "ukochana głowa" nie odebrała mi życia!

 

Odliczam. Wytrzymam! A potknąć się też mam prawo, byle to nie wynikało z lenistwa, czy "bo nie wiem dlaczego tego nie robić" (jak pisałam gdzieś wyżej). Więcej rozumiem. Ale to dziś, teraz. Nie ma zmiłuj. Trzeba przywracać się do pionu.

[moyraa]

Nefertari, dzięki!

[karoll007]

u mnie powrocilo TO z ogrmona siła i nienawiscia do samej siebie. Nigdy nie bylo az tak zle, zeby szyc sie samemu, nie daje sie nikomu dotknac i znow boje sie tego ze mnie wpakuja do jakiegos zakladu, nie moge sobie na to pozwolic, wolalabym umezec niz wrocic do tamtego piekła. nie umiem juz muslec rozsadnie, to jest kompletny chaos.

[opasnm]

u mojej przyjaciółki wróciły epizody autoagresji po dwóch latach kompletnej przerwy. wróciło z ogromnym nasileniem...

chyba się 'cieszę', że siedzę w tym od 5 lat bez przerwy...bo widze jak wbrew pozorom destrukcyjne są te przerwy...

[Gość]

smutno mi jak patrzę na te rany. ale też nie wiem dlaczego tego nie wolno

[Abbey]

dziś w nocy wstałam i półprzytomna się pocięłam, a gdy padłam ze zmęczenia, śniło mi się jak pocięte nogi odpadają... myślałam, że to mnie jakoś będzie powstrzymywać, ale dziś już to zrobiłam

[Pomidorek12345698]

Sam już nie wiem... Z własnego doświadczenia wiem, że jeśli ktoś naprawdę nie chce się pochlastać to tego nie zrobi. Wystarczy troszkę siły woli...

[czarnobiała mery]

Poddałam się dzisiaj, czuję się najbardziej beznadziejną istotą na ziemi.

[hania33]

nazywam się niewarto,

[czarnobiała mery]

dzisiaj doświadczam jakiegoś apogeum własnej beznadziejności. Nie wytrzymałam, musiałam się pociąć Zupełnie sobie dzisiaj nie radzę z emocjami.

A tak naprawdę powinnam się cieszyć, bo dzięki mojej przyjaciółce zadzwoniono do mnie w sprawie terapii i będę miała od stycznia. Ona tam zadzwoniła i opieprzyła te rejestratorki, no i chyba zadziałało.

Ale i tak się czuję beznadziejnie. Dzisiaj nie zrozumiałam tekstu na angielskim i nie odpowiedziałam na pytanie, postanowiłam, że już nie pójdę na ten kurs, bo jestem zbyt beznadziejna. Angielski to jest dla mnie chyba największy stres, największy wstyd, że go nie znam. Mimo że poświęcam na naukę dużo czasu i tak nie dorównuję ludziom, którzy uczyli się całe życie.

[Gość]

znowu nachodzą mnie myśli o pocięciu się boję się ze za myslami pojdą czyny...

nie chcę kolejnych blizn...

[Gość SmutnaTęcza]

Wczoraj i przedwczoraj miałam bardzo silne myśli, ale jakoś udało mi się nie dopuścić do ich realizacji... do czasu.

[Monar]

coma, uspokoiły się myśli? połóż się i spróbuj zasnąć, mi czasem pomaga, a czasami myśli są tak intensywne, że i to nie skutkuje. choć ja dawno tego nie robiłam i nawet nie wiem, jak to się dzieje.

[hanails]

Teraz żałuję, że powiedziałam o okaleczaniu się psychiatrze. Straszy szpitalem jak jeszcze raz wyląduje na izbie przyjec u chirurga, leki dała takie, że chodzę jak zombiak. I zaleca terapię rodzinną - ledwo daje radę na indywidualnej. Mam ochotę się jeszcze bardziej ciąć, nie mogę o niczym innym myśleć.

[Monar]

Odczułam powrót do domu... Nie ma co, ale nie zrobiłam TEGO póki co i nie mam zamiaru z jednej str, a z drugiej chciałabym, by mieć święty spokój, potrzebna mi ulga. Nie potrafię wytrzymać tu dłużej niż 2 dni, powyżej - umieram...

 

-- 19 gru 2013, 22:22 --

 

Będzie dobrze, to tylko wieczory są straszne, dni mam spokojne... Musi być dobrze

[Gość]

Monar, dasz radę będzie dobrze jesteś silna.

[Monar]

Saraid, mam za duzo czasu, by myśleć i analizować, do tego jeszcze jestem w tym miejscu, gdzie dzieje się krzywda...

 

w sumie to niby nie mam czasu, bo mam wiele do roboty, ale zabrać się tu za to nie mogę i rozmyślam, na dodatek dziś rozmowa z kuratorem, a to dla mnie wielki stres.

[Gość]

Monar, warto mimo wszystko mieć zajęcie wiem po sobie inaczej wtedy się znosi stres także dbaj o siebie swoją psychikę jak jest czymś zajęta nie masz czasu na rozmyslania

[Monar]

Nie no nie mogę się skupić na niczym innym, tylko na tym, niby coś mnie wprawi w dobry nastrój, ale tylko na moment... a jak się uczę, to chwila i przestaję, bo nie mogę się skoncentrować

 

wyszłabym z domu, ale za dużo mam do roboty

[Gość]

ja już nie mogę, nie wytrzymam walczę sama ze sobą żeby się nie pociąć, jeszcze walcze, ale mam coraz mniej sił

[Monar]

A ja się nie pocięłam, a zrobiłam coś o wiele gorszego. Taka frustracja mnie dopadła... że zaczęłam ze złości, podczas awantury, walić w ścianę nogą, aż zrobiłam w niej dziurę.

[opasnm]

znowu nachodzą mnie myśli o pocięciu się boję się ze za myslami pojdą czyny...

nie chcę kolejnych blizn...

 

 

musimy z tym walczyć...wiem, że to nie jest łatwe bo sama walczę cały czas...jestem w domu chwilowo więc się pilnuje...ale co będzie jak wrócę na studia?...aż się boję pomyśleć...