Mój dzisiejszy dzień

Monar, widzę, że nastrój od rana pozytywny Choć zadaje się, że powinnaś też już spać

petra, ale kto by tam przejmował się światem Tu nie chodzi o świat, a o to jak Ty będziesz się w takiej sytuacji czuła sama z sobą... Jak wpłynie to na innych. Na Twoje relacje z ludźmi... Czy ktoś wskutek tego nie ucierpi itd...

Każdy traktuje jak ostatni.

Nie wygląda to najgorzej

Pora się zbierać

Bye

-- 04 sie 2012, 07:40 --

Svafa, a Ty nie dramatyzuj Może nie będzie aż tak znowu źle...

Życzę powodzenia

Alienated, ano pozytywny, bo w końcu musi byc dobrze, na to liczę. no zasnąć nie mogę kolejną noc, trudno...

dziś czekam na kolejne olimpijskie medale, zaczynam wiele innych rzeczy, nowych, poczatek diety i muszę się spinać :)

zaraz pooglądam film, potem coś zjem i do pracy, może uda się poopalać :)

Kochani, mam 39 lat i juz od dziecka słyszałam, że mam nerwicę wegetatywną. Całe życie z nią koszmar. Mija dzień za dniem i jakoś leci. Niestety wraz z wiekiem doszedł strach przed tym, ze jestem już coraz starsza i moga dopaść mnie różne choroby. Gdzieś w podświadomości chyba to we mnie tkwi. Codzienne zawroty głowy i strach przed zemdleniem. Jutro mam wyjazd do rodziny na Chrzest, no i się zaczyna, boje się i boję ale nie wiem czego. Nogi jak z waty, trzęsawka w środku, ogromna niemoc, brak sił, karuzela w głowie i myśli jak od tego wyjazdu się wykręcić. Tak samo reaguję przed każdym wyjazdem i każdym przyjazdem kogokolwiek do mnie. Żyję w konkubinacie od 8 lat, jest to luźny związek bo tylko w takim mogę żyć, muszę wiedzieć, że zawsze moge wyjść z domu nawet w nocy. Mój partner bardzo dużo pracuje i nie ma go w domu a jak nie pracuje to idzie pić ze znajomymi. Nie mam znajomych wcale, z nikim nie rozmawiam może w sklepie. Mam 16 letnią córkę, z którą jestem ogromnie zżyta. Jest dla mnie wszystkim i to ona wypełnia całe moje życie. Jest moim przyjacielem. Ale niedługo odejdzie do własnego świata. Boję się tego i gdy pomyslę o tym od razu płaczę. Pomóżcie jak pojechać jutro do rodziny boję się.

myśl o tym co jest pozytywnego w jutrzejszym dniu. Chrzest, nowe życie, ważne wydarzenie, duzo osób z rodziny i okazja, zeby się otworzyć :)

Musisz wmówić sb, ze podołasz, że jestes silna i tak własnie będzie. Jestem od Ciebie 20 lat młodsza, ale spróbuj mnie posłuchać..

Też miałam wiele momentów których bardzo się bałam, a dziś wiem, ze wiele mnie nauczyły i smieję się ze strachu. Jestem pewna, ze gdy wezmiesz głębszy oddech i powiesz sb: MOGĘ, to wszystko bd dobrze.

Bd trzymać kciuki :)

Oj tak, wiem, ze tak trzeba sobie mówić, po prostu pójdę na żywioł, co będzie to będzie. Boję się jazdy w aucie, że źle poczuję i bedę się męczyć a u mnie nikt nie wie, ze mam takie problemy, pomału się wycofywałam i nikt nawet tego nie zauwazył i myślą, że jestem leniwa. a przeszłam chyba każdy etap nerwicy. Na początku kilka lat problemów z oddychaniem, potem kołatania serca, potem zasłabnięcia a ostatnie dwa lata odruch wymiotny, ze wszystkim dałam radę mówiąc sobie to przestań oddychać, to niech ci serce wyskoczy, to zemdlej sobie, to zwymiotuj a teraz te zawroty głowy sa chyba najgorsze bo dochodzi myśl o zawale, udarze, wylewie, nowotworze itp. tym tygodniu zrobiłam EKG i badania krwi i jest dobrze ( normalnie) a co w tym najdziwniejsze nigdy nie brałam leków oprócz neospasminy-syropek. A może coś powinnam kupić w aptece bez recepty na uspokojenie? Mam w domu przepisany kiedyś przez lekarza bellergot. Czy ktoś wie, co to za lek?

Wracając jeszcze do tego jutrzejszego dnia i cudownego Chrztu to właśnie tego boję się najbardziej, że się rozryczę, ponieważ to dla mnie bardzo bolesne przeżycie. Chciałam mieć zawsze rodzinę i dzieci i niestety nie udało się a teraz jest juz za późno na dziecko, które pragnę mieć

Wie Pani co? to nic złego że się Pani rozryczy...Dać upust emocjom to jest dobre rozwiązanie. Najgorzej jest tłumić w sb emocje i uczucia. A co do tych dolegliwości to mysle, że powinna Pani tak bardzo tym nie myśleć, zazwyczaj jak o czymś myslimy to to się nasila. Myslę, ze jest Pani też troszkę przewrażliwiona.

Ja swego czasu też miałam lęki przed jedną rzeczą, ale pomyślalam sb, ze nie bd więźniem tego czegoś i teraz żyję normalnie.

Poza tym, umrzeć można w każdej chwili a rozmyslanie nad sposobami tylko psuje Pani nerwy. Także głowa do góry, będzie dobrze.

Zamiast myśleć o złych rzeczach, proszę zacząć szukać malych powodów do szczęścia :)

dziś pierwszy raz od baaaaaaaaaaaaaaaaardzo dawna tańczyłam

to fajnie, taniec jest przyjemny. Zwłaszcza gdy muzyka jest piękna i można dać się ponieść, aż się zachciewa życ pełną parą ::)

Monar, i mam nadzieję, że w końcu dobrze będzie Tego Ci właśnie życzę

U mnie póki co, pierwszą część dnia można zaliczyć do całkiem udanych

Wypad do miasta zaowocował kilkoma naprawdę sympatycznymi sytuacjami oraz udanymi, acz skromnymi, zakupami

Dopiero w tej chwili zaczęło się konkretnie chmurzyć, ale wygląda na to, że i popada niebawem konkretnie... Jestem więc uziemiony na kilka najbliższych godzin w domu

Locust, zmotywowana do zmian. moze i teraz jeden dzien w plecy bo jednak przedwczoraj tez mialam lęki, ale lezalam w lozku tyle, ile bylo potrzeba do zasniecia, a dzisiaj juz nie dalam rady sie starac. no, ale wszystko idzie w dobrym kierunku bo ostatnio pokazalam sobie, ze potrafie zasnac w kilka minut bez wiekszych przygod;)

Alienated- tak, pogoda fantastyczna^^

hmm wyzwania przekładam na blizej nieokreslony termin bo tymczasem sprawy przybrały zaskakujacy obrót i czekam na finał

kafka, ale fajnie. ja nie przepadam za tańcem, ale jak z chłopakiem fajnym, to nie pogardzę. tańczyłaś ze swoim chłopem tak ?

-- 04 sie 2012, 14:18 --

Alienated, nie dziękuję. z czasem chyba będzie lepiej... musi.

Monar, nie dziękując uniemożliwiasz mi odpowiedzieć grzecznie: "proszę"

-- 04 sie 2012, 13:43 --

hmm wyzwania przekładam na blizej nieokreslony termin bo tymczasem sprawy przybrały zaskakujacy obrót i czekam na finał

petra, jeśli w ten sposób też można, dlaczego nie

smutek w sercu

witam wszystkich, 1,5 mc jestem w depresji i nie moge sie z tego wyrwac i coraz bardziej unikam ludzi

Dobry!

Villain, i dobrze

Właściwie nijaki - codzienne obowiązki, poza tym działania ograniczone, bo duszno, bo nieprzyjemnie, bo źle...

Już niedługo ochłodzenie - wiem, że odżyję.

jasaw, dobrze wiedzieć Też już czekam na jakieś ochłodzenie, bo mnie ta wysoka temperatura za bardzo ogranicza w działaniu

Dzisiaj właśnie, ze względu na pogodę, specjalnie się z niczym nie wysilam... Albo jest za gorąco, albo pada deszcz... Ale co tam... Każdemu należy się w końcu dzień zasłużonego nicnierobienia

Alienated, zgadzam się, choć w takich sytuacjach targają mną wyrzuty sumienia - jak można nic nie robić /poza codziennymi obowiązkami oczywiście/, powinnam ciągle coś robić - to mój problem właśnie.

-- 04 sie 2012, 19:22 --

Tak, teorię mam opanowaną, w wielu kwestiach, ale gorzej z wdrażaniem ich w życiu.

jasaw, robisz przecież... Piszesz na forum

A tak już bardziej poważnie, jeśli towarzyszy Ci poczucie, że non stop jesteś z czymś do tyłu, potrafię zrozumieć towarzyszącą mu frustrację... Czasami po prostu z niektórych rzeczy trzeba zrezygnować, dać sobie więcej luzu... Ale rozumiem też, że nie każdy ma takie możliwości. To często kwestia ceny, jaką płacimy za podejmowane w życiu wybory

Alienated, aktualnie, od ponad 13 lat, mam w domu pełne zrozumienie, wsparcie.

To pozostałość z przeszłości, kiedy to niezbyt miły ex po prostu stosował wobec mnie różne formy manipulacji psychicznej. Jest dużo lepiej, ale czasem coś jeszcze odzywa się, szczególnie teraz, gdy na psychoterapii poruszamy te tematy.