..chora.....zdrowa....chora...czyli huśtawka objawów

[milka]

Dziwi mnie zmienność mojej choroby. Mam takie dni, kiedy czuję się super, kiedy nic mi nie dolega. Czasem trwa to nawet 2 tygodnie, a potem wszystko wraca, tygodniami czuję się parszywie, wszystko mnie boli, a objawy przelatują niczym huragan przez mój organizm. Moja choroba zmienia się, jedne objawy znikają całkowicie, a na ich miejsce pojawiają się inne. Najgorzej jest kiedy czuję się super i zaczynam myśleć, że chyba jestem już zdrowa, bo nic mi się nie dzieje, analizuję jak długo już trwa ten mój stan super samopoczucia i wtedy zaczynam czuć się fatalnie, wszystkie objawy zjawiają się jakby na zawołanie. Sama błyskawicznie potrafię je wywołać natychmiast gdy tylko o nich pomyślę. Czy Wy też tak macie??

[dalilah]

ja rowniez miewam stany "ozdrowienia" ale podskornie wiem ze sa tylko jaka zmylka, nie przywoluja we mnie od razu atakow i staram sie cieszyc nimi jak tylko dlugo sie da, choc zawsz mam swiadomosc ze jest to tylko cisza przed burza, jednak zawsze jakas to ulga od atakow, pocieszam sie tez mysla ze chociaz przez jakis czas zoladek i watroba odpocznie od lekow (bo zwykle jak mi sie poprawia to nie biorel lekow - wiem wiem glupie to)

[limba]

Jasne -ja tak mam,są dni ,że jestem normalną osobą,czasem bywam w dziwnej euforii i wtedy mam ataki ,a nagle przychodzą dni zwątpienia i bezsensu walki

[Krilan]

Milka mam dokładnie tak jak mówisz z tym że tych fajnych dni jest coraz mniej

[magdasz]

ja tez tak mam. czuje sie zdrowa przez dzien dwa czasem trzy i nagle zdarza sie cos co powoduje ze wszystko wraca do "normy"

pozdrawiam

[atrucha]

Uroki tej choroby

[Marcia]

uroki ktorych najbardziej nie lubie

 

raz na wozie raz pod wozem:)

byle do przodu

[MEJ]

HEJ!! MAM TAK SAMO JAK TY! TRZYMAJ SIĘ

[nasserin]

ja tez tak mam. czuje sie zdrowa przez dzien dwa czasem trzy i nagle zdarza sie cos co powoduje ze wszystko wraca do "normy"

pozdrawiam

smutne, ze normą jest cos, co nią byc nie powinno

[Bad Girl]

mam identycznie....

[Gość]

Cześć milka. Miło Cię poznać

[makanti]

Witam na forum!

[bliksa]

mam to samo , czsem sie łudzę, ze to cudowne ozdrowienie

[Gość]

taaak, skąd ja to znam. Teraz się leczę ale wcześniej to też tak miałam, że jak miałam lepszy okres to zdawało mi się że już będzie dobrze... i tak przez parę lat, aż w końcu udałam się do psychiatry po leki, bo już przestałam się łudzić, że to samo minie

[bliksa]

samo chyba nie minie, choć był taki co twierdził, ze wystarczy jesc magnez są dni, ze nawet zapominam, ze mam nerwice, jest wtedy cudownie, nic mi nie dolega, swiat jest piękny, niestety, na następny dzień pojawia sie brutalne otrzezwienie

[Wesnaa]

O, miałam nawet założyć podobny temat, ale w sumie dobrze, że ktoś mnie uprzedził.

Mam tak samo. Wahania. Dobre samopoczucie przeplatające się z nieznośnymi dołkami...

Już mi się wydaje, że jest w porządku po czym niewiadomo dlaczego wszystko odwraca się o 180 stopni. Podłe to.

To choróbsko nigdy nie mija? Tak w 100%...?

[cookiecrisp]

ech, mam identycznie. sama się nakręcam i nie potrafię tego powstrzymać. dziś rano czułam się dobrze, ale zaczęłam sprawdzać w internecie, jakie są odziały dzienne dla osób z nerwicą w Warszawie. ot, tak na wszelki wypadek, żeby w razie nawrotu w końcu coś z tym zrobić (bo terapeutę będę mieć dopiero na jesieni -.-"). znalazłam sobie taki ośrodek bardzo blisko mnie i już miałam przed oczami wizualizację jak rzucam moje (bądź co bądź bardzo dobre) liceum i ląduję w takim ośrodku. i oczywiście zaczęłam ryczeć ataku paniki nie było, ale ostatnio mi się to zdarza prawie wyłącznie wieczorem... więc mam jeszcze parę godzin ^^"

[Lariana2]

Też człowiek nie potrafi się cieszyc kiedy już sie poczuje lepiej ,musi węszyć w tym jakis podstęp i o zjawia się zly humor i od razu wszystko wraca do normy. To chcesz być chora czy zdrowa? Ja nie mam już skoków dobrego nastroju ..

[Valeria]

wiem o czm piszesz...te stany euforii przeplatane z potwornymi atakami lęków...kurde cos mi klawitura nie działa..młody pewnie zalał

[Lariana2]

Wczoraj widzialam znowu taki atak o jakim piszecie , Poprzez nadmierną euforię brak powietrza i już lęk. Ja tego nie miałam nigdy ale wiem ,ze to niebezpieczne zbyt się cieszyc i zbyt smucić. Zostało mi niestety to drugie..

[Morlinek]

A mi się wydaje że to jest po prostu takie uśpienie. Może organizm 'pozornie' czuje się dobrze a potem wybudza się? Albo to - co nie jest śmieszne - jest zespół napięcia przedmiesiączkowego? To może brzmieć zabawnie ale gama objawów jest szeroka. Np. depresyjka okresowa jak na zamówienie. Albo jeszcze inna teoria - hipochondria?

[123]

Może to pewnego rodzaju odpowiedź organizmu i "przyzwyczajenie się" do niskiego stężenie serotoniny i/lub dopaminy?!

Nie wiem, ale mam to samo. Jeszcze kilka godzin temu wydawało mi się, że jednak będzie dobrze, a tu chooj wszystko strzelił i nie jest. Nie będzie dopóki nic z tym nie zrobię. Nie pozostaje nic innego jak tylko podjąć leczenie, a jeśli już w nim jesteś to starać się dotrzymać tego. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że (przynajmniej w moim przypadku) nie mam tego z kim przeżywać. Nie mogę komuś tak totalnie otworzyć moje doszczętnie zepsute i chore wnętrze, nawet sobie.

A najgorsze w tym wszystkim jest co? Ludzie :] Są oni potrzebni do wyzdrowienia, a jednocześnie w wielu przypadkach wprowadzają nas w stan depresyjny. Najbardziej mnie wku*wia to, że ludzie szufladkują. Ostatnio wydawało mi się, że udało mi się dojrzeć i trochę spoważnieć, rozwinąć wewnętrznie, kiedy słyszę od ludzi, że nic się nie zmieniłem, a nawet cofam się i jestem infantylny jak zawsze i się cieszą ku*wa.

Nienawidzę czegoś takiego! A ciężka praca nad sobą, chyba mnie przerasta.

[SamiraQ]

też tak mam... Są okresy kiedy latam jak nakręcona, wszystko się udaje, wszędzie mnie pełno. Ludzie się dziwią skąd ja tyle siły biorę, a ja drwię z nich, że tak nie potrafią. Nie muszę wtedy spać, jeść.... A potem nagle trach. Jedno niepowodzenie, ścisk w gardle, brak powietrza w płucach i przerażenie. I potem długie okresy "wyjęte z życiorysu". Tak jak teraz. Łzy, samotność, strach. Nie potrafię nawet wyjść z domu. Wszystkiego się boję. Nie potrafie już sama siebie szanować... Co to jest? I niech to ze mnie wyjdzie...