Proszę o poradę

[jacekkrk]

Witam.

To moje początki na tym forum. A problem mój polega na tym, że odczuwam lęki. To chyba nazywa się nerwicą. Lęk głównie dotyczy tego, że całkiem mi się pokręci, sfiksuję, stracę kontakt z rzeczywistości. Co najgorsze boję się, że mogło by to doprowadzić do wyrządzenia krzywdy bliskiej osobie. Na co dzień jestem bardzo spokojny, 0 agresji, wszystko przeżywam emocjonalnie. Najgorsze jest właśnie to poczucie, że stan się pogarsza, i prowadzi on do jakichś poważniejszych zaburzeń, a ja na to nie mam wpływu. Są momenty kiedy te lęki częściowo ustępują. A nasilają się chyba głównie wtedy kiedy zostaje sam ze sobą i nie wiem co zrobić ze swoim wolnym czasem. Są momenty kiedy czuję się ok, a wszystkie te leki wydają mi się irracjonalne.

Ostatnio zdecydowałem się iść do psychologa/psychiatry. Chciałbym normalnie żyć, cieszyć się tym co jest wokół mnie. Niestety teraz do jestem więźniem samego siebie, a moja samoocena i poczucie własnej wartości wynosi 1 (w skali od 0 do 10). Wierzę, że można rozwiązać pewne sprawy bez użycia leków.

 

Proszę o jakieś porady, doświadczenia. Z góry dziękuję.

 

Pozdrawiam

Jacek

[scrat]

Lęk przed zwariowaniem często się zdarza. Ale to tylko lęk, to jest tylko w tobie. Schizofrenia dotyka małej części ludzi (0,4-0,6%), często w łagodnej postaci, są leki, daje się z tym żyć. Nie zachorujesz :)

[ewaryst7]

Witaj.bo lęki które przeżywasz są irracjonalne.Przecież dobrze wiesz ,ze nie sfiksujesz , ani nie umrzesz.TO Lęk powoduje , że tak myślisz.Trzymaj się.

[jacekkrk]

Dziękuję za odpowiedź. Tak myślałem, że znajdę tu zrozumienie. Najbardziej wkurzające jest to, że człowiek zdaje sobie sprawę z irracjonalności, a jednak lęk przed czymś złym przychodzi. :)

[Aquarel]

Podpisuje sie pod wszystkim co napisales w pierwszym poscie rekami i nogami:) Lepiej bym tym moich lekow nie wyrazila slowami. Sa takie same jak Twoje. Pociesze Cie, ze one z czasem przycichna, u mnie tak jest, poczatkowo paralizowaly mnie okrutnie, nie bylo minuty zebym o tym nie myslala. Z czasem staly sie coraz mniej dokuczliwe. Boje sie tego nadal ale juz lepiej radze sobie z tym strachem. Mija czas...budze sie kazego dnia i widze, ze jeszcze nie zwariowalam, ze to tylko moj lek. Nie oszalejemy, to tylko nerwica tak sie nami bawi. Ale my przeciez jestesmy silniejsi od niej. Pozdrawiam.

[jacekkrk]

Dobrze usłyszeć, że nie jest się samemu. Mnie na przykład ten cały stan rzeczy wkurza i nie chce z tym żyć. Uważam, że skoro nie jestem jedyną osobą z tą bajeczną przypadłością, to musi być jakiś wspólny czynnik, który do tego doprowadza. Przecież chyba lęk nie bierze się z niczego.

[ewaryst7]

Tym wspolnym czynnikiem , jest najczęsciej życie...:) Wiesz , nie mowię o takim życiu "usłanym rożami":) Mnie życie mocno dokopało ,l a sińce na tyłku , będę mieć do końca swojego życia.Fajnie , że jest to forum , i że są tu fajne , i wrażliwe osoby od ktorych możemy czerpać , i pomagać innym.:)Trzymaj się.:)

[ewaryst7]

Najgorsze jest dla mnie to , że ludzie nas nie rozumieją.A już teksty typu " weż się w garść." doprowdzają mnie do rozpaczy.Jak do cholery może się wziąć w garść ,człowiek ktory choruje np na cukrzycę?A nerwica to CHOROBA , i depresja również!Choroba duszy , i ciala! Niech to każdy matolek pojmie...

[ewaryst7]

ok .:) Już spokojna jestem:) Wiesz , czasami tak mam , że mnie matolstwo denerwuje :)

[ewaryst7]

O jak milo , że ktoś myśli podobnie jak ja :) My -ufoludki , musimy się trzymać razem .No nie?

[jacekkrk]

Jeśli ktoś miałby ochotę pogadać, oto mój numer gg: 6269242 :)

[ewaryst7]

Dobra , dobra...:) Nie opuszczać mi tu forum.Gadu , gadu im się zachcialo..:)