Choroba fizyczna a depresja.

[elwe07]

klamczucha_88 Nie wiem,jak możesz pomóc,ale skoro sama się borykasz z takim problemem,to chyba nie możesz.Jedynie może wsparciem...ale nic poza tym...takie życie...

[niosaca_radosc]

elwe07, wsparcie właśnie jest najważniejsze.

A poza tym na każdego działa co innego. Jedni czują się lepiej wiedząc, że nie są sami ze swoim problemem, inni muszą się wygadać, jeszcze inni nawet pomilczeć w towarzystwie bliskiej osoby. Czasami wystarczy jedna rozmowa, a czasem wielodniowe wsparcie, ale wszystko jest możliwe. Dlatego pamiętaj, nie jesteś sama.

 

W pierwszym poście napisałaś:

Całe życie sobie wmawiałam,że jestem taka sama,że to samo mogę osiągnąć co ludzie zdrowi

Proszę Cię, nigdy już nie wmawiaj sobie, że jesteś taka sama. Nie jesteś i obyś nigdy nie była. Błagam, nie chcij upodabniać się do szarej masy bezpłciowych ludzi, ale bądź sobą. Jesteś wyjątkowa i jedyna w swoim rodzaju bez względu na niepełnosprawność. Uwierz w to!

A osiągnąć możesz wszystko, co tylko sobie zapragniesz. Będzie trudniej, ale satysfakcja będzie o wiele większa i tak naprawdę jedyne co Cię ogranicza, to własny umysł. Wiem, że wygląda to na czcze gadanie, ale pomyśl o paraolimpiadach, o koszykarzach, siatkarzach czy tancerzach na wózkach - oni wszyscy również przechodzą chwile zwątpienia, chwile kiedy mają wszystkiego dość, ale się nie poddają. Walczą i, co najważniejsze, wygrywają. I Ty też możesz!

Wiadomo, nie bedzie to proste, ale chcę Ci pokazać, a wręcz udowodnić, że wszystko jest możliwe. Trzeba będzie włożyć w to ogrom pracy, ale da się! Dlatego idź do specjalisty, wyjdź z domu, zrób coś dla siebie - nie wiem czego aktualnie potrzebujesz, ale po prostu zrób to. I obojętnie co by sie nie działo, Ty się nie poddawaj i walcz!

[elwe07]

klamczucha_88 oczywiście zgodzę się z Tobą w jednej kwestii,ja nigdy nie chciałam być jak szara masa,zawsze chciałam się wyróżniać itd.Ale często szara rzeczywistość weryfikuję naszą oryginalność.I czasem po prostu musimy skupić się na życiu.

 

A osiągnąć możesz wszystko, co tylko sobie zapragniesz

 

Tu się nie zgodzę,zawsze będę miała jakieś ograniczenia.Fakt,że głownie umysł je generuje,ale ja nie wierze w bajki,że chcieć to móc i można wejść na Mount Everest jak się chce.Już kilka czy kilkanaście razy życie dało mi po tyłku za takie myślenie.A poza tym ja rzadko mam satysfakcje z tego co robię.

 

Wsparcie owszem,inaczej by mnie tu nie było.Nie chce się zamulać w swoim smutkach,bo każdy ma swojego mola który go żre,ale łatwiej jest tutaj być wiedząc,że nie tylko ja mam takie problemy...

[niosaca_radosc]

A osiągnąć możesz wszystko, co tylko sobie zapragniesz

Tu się nie zgodzę,zawsze będę miała jakieś ograniczenia.Fakt,że głownie umysł je generuje,ale ja nie wierze w bajki,że chcieć to móc i można wejść na Mount Everest jak się chce.

Ciekawe, że wspomniałaś akurat o wejściu na Mount Everest. Wiesz dlaczego? Bo w ten sposób najprościej ukazać Ci, że się mylisz i że faktycznie jedynym Twoim ograniczeniej jest umysł.

No ale do rzeczy, słyszałaś na pewno o Jaśku Meli, prawda?. Niepełnosprawny chłopak, stracił rękę i nogę w wyniku wypadku, a ile dokonał. Zdobył w jednym roku oba bieguny, wspiął się na Kilimandżaro (nie jest to dokładnie Mount Everest, ale dajmy mu trochę czasu, to pewnie i tego dokona) i kilka innych szczytów, więc to wcale nie jest bajka, że "chcieć to móc i można wejść na Mount Everest jak się chce". Bo jak się bardzo chce i mimo przeciwności losu się nie poddaje, to naprawdę można osiągnąć wszystko, czego zapragniemy. Będzie wiązało się to z ogromem pracy, wyrzeczeń, często bólu, zwątpień i załamań, ale da się. Wszystko się da. Musisz po prostu do tego dojrzeć.

Zresztą, sama napisałaś:

Powiem tak,bardziej przeszkadza mi moje nastawienie,umysł który generuje same lęki i przeszkody niż sama fizyczność.

więc na początek musisz popracować nad umysłem. Nad nie stawianiem w głowie ograniczeń, które niby Cię dotykają. Dotykać mogę cię jedynie utrudnienia, ale na pewno nie ograniczenia! Pamiętaj o tym.