Samotność

[patrycja19]

też tak miałaś?

[_z_]

  patrycja19 napisał(a):

też tak miałaś?

 

miałEM tak...

[patrycja19]

rozstaliście sie?

[_z_]

owszem

[patrycja19]

Ty z nią zerwałeś czy jak to wyszło, a jak z wami było co ona Ci takiego robiła? jeśli nie chcesz to nie musisz mi odpowiadać, ale w niektórych sytuacjach chociaż boli to najlepszym wyjściem jest rozstanie tylko niestety nie każdy ma tyle siły i odwagi by sie na taki krok zebrać

[depresyjny86]

A mnie jest dobrze ze swoją samotnością.....

Przynajmniej swoją trucizną nie niszczę innych,nie muszę czegoś robić dla drugiej osoby,mogę robić co chcę,nie muszę się starać o kogoś,mogę siedzieć do nocy tutaj na forum i pisać,nie muszę wysilać się by iść do kobiety bo niby ją kocham czy coś.Nie muszę też martwić się o to,czy ktoś mnie chce czy nie,czy mnie zostawi,czy puściła się z kimś...Jestem wolny od takich zmartwień.I jest mi z tym dobrze.

[kite]

ja mam ogromną potrzebę przebywania między ludźmi ale coś we mnie ich odpycha

[Polanka]

Ja odważyłam sie na ten krok. Zerwałam z mężczyzna ktorego kochalam ale nie wierzyl mi ze jestem chora. Bylo tez kilka innych powodow ale ten byl najwazniejszy. Bylo ciezko bo pol roku praktycznie jestem sama. Odwazylam sie na to i nie zaluje bo znalazlam odwage by podjac leczenie, zajelam sie soba. Takie sa minusy ze wszystko trzeba zaczynac na nowo. Nie jest latwo..szczegolnie jak sie nie ma przyjaciol..ani jednego ani pracy ani szkoly. Ale wierzcie mi ze czasem chwiwlowo wiekszy ból moze prowadzic do czegos lepszego w przyszlosci, wierze w to choc nikogo dobrego jeszcze nie spotkalam ale kiedys nadejdzie ten czas...

[wiejskifilozof]

Ja by nie być samotny odwiedzam moje kumpelki, gadam im trzy po trzy , lecz cieszę się i z tego

[Faris]

Najgorzej jak się nie ma ani znajomych, ani przyjaciół, ani tej Jedynej osoby. I do tego rodzina też nienajlepsza.

Wtedy jest się naprawdę samemu, bo nie ma się nikogo.

[_z_]

  detektywmonk napisał(a):

Ja by nie być samotny odwiedzam moje kumpelki, gadam im trzy po trzy , lecz cieszę się i z tego

 

dokładnie , nawet internetowi przyjaciele mogą pomóc...

[wiejskifilozof]

Teraz byłem u koleżanki, gadałem trzy po trzy , zresztą ludzie mnie znają .

[dodzik]

Witajcie, Ja również przyznaje, że lgne do ludzi, ale cos mnie w nich odstrasza, może lęk przed bliskoscia i zranieniem, przed zagubieniem siebie

[wiejskifilozof]

Ja nie mogę doczekać się Walentynek wtedy też odwiedzę moje koleżanki i złoże życzenia .

[dodzik]

A ja wogóle nie myślę o walentynkach, bo nie mam drugiej połówki

[wiejskifilozof]

Ja też nie , lecz rok temu wszystkie koleżanki dziękowały mi za pamięć .

 

-- 14 lut 2011, 10:56 --

 

Już dwie kobiety (psycholog i bibliotekarka ) mówią mi,że ten czas , który sp;ędziłem z Mariolką w barze to nie była randka tylko zwykła rozmowa . I chyba mają rację , nic nie daję znać . Moja chęć bycia z ludźmi jest tak duża ,że rano dzwoniłem to mojej psycholog (koło lat 40 ) z życzeniami na Walentynki . Byłem w bibliotece u mojej kumpeli Asi -33 lata . Też z życzen iami , mówię do niej kochanie i kotek . Wiem to nie jest normalne , lecz durny jestem

[kasia_gl]

Leczę się od jakichś 10 lat, depresja, nerwica, takie tam, ale... doskwiera mi przeraźliwa samotność mam potrzebę bycia z ludźmi:( zrobienia czegoś razem z kimś, nieważne czego, pójść na piwo, rolki, jakiś wolontariat, no cokolwiek, byle w grupie, z kimś, byle nie sama:( kiedyś odsunęłam ludzi od siebie i dziś nie potrafię wrócić do ich świata:( to błąd sprzed lat, i dziś nie mam pojęcia, jak go naprawić nie mam nikogo, dosłownie nikogo, żadnych znajomych, nic... sama nic nie umiem, boję się zgłosić do chóru czy do schroniska dla zwierząt, bo może mnie nie zaakceptują ... a samotność mnie pali od środka, dusi, są chwile, kiedy myślę, że już dłużej nie dam rady, że umrę, niestety ciągle żyję;( czasem są chwile, kiedy mam ochotę na jakiś desperacki ruch, typu napisanie do brata "ratuj", choć przecież nie żyjemy blisko, bo dzieli nas duża różnica wieku:( nie wiem, co robić, jestem zdesperowana:( nawiązanie kontaktu z ludźmi na pewno pomogłoby mi zwalczyć moje obsesyjne zauroczenia:( proszę, poradźcie mi, jak wrócić do ludzi, jak nawiązać jakiś kontakt, bo ja nie umiem, boję się, nie wiem, jak:( błagam o pomoc:(((

[polakita]

kasia_gl, w sumie ja też czasem się czuję samotna, chyba się czasem separuję od ludzi. Moją radą jest - nie szukaj kontaktów na siłę, znajdź coś co cię interesuje, może grupę ludzi którzy mają podobne jak ty problemy, wtedy jest łatwiej, albo hobby, rób coś co lubisz, a ludzie się sami znajdą. Z reguły ludzi poznaje się w szkole, na studiach, w pracy, na wakacjach albo mając podobne hobby.

[Gość]

kasia_gl, polecam terapię grupową.

masz kontakt z ludźmi i przy tym uczysz się na czym polegają Twoje problemy, gdzie jest ich źródło itd.

 

-- 22 mar 2011, 09:50 --

 

możesz też założyć swój temat w dziale "poznajmy się" i zachęcić do kontaktu chociażby przez gg.

zawsze coś.

[wiejskifilozof]

Ja wiem co to znaczyć bycie sam .

[wieslawpas]

a co to za zauroczenia?

 

Mnie tez nie raz wkurzaja moi koledzy i chclabym sie nie kontktowac, ale pozniej nie ma z kim nawet na piwo pojsc.

[Gość]

też czuje się samotna,boję się ludzi,straciłam wszystkich znajomych przez chorobę

tylko w szpitalu czy na wycieczce dla niepełnosprawnych ( jeżdżę co roku i polecam jeśli ktoś ma taką możliwość) mam jakikolwiek kontakt z ludźmi

 

terapia grupowa to bardzo dobry pomysł dla mnie również

[małgorzata77]

tak to prawda samotność jest najgorsza, jeszcze taka chorobę jak grypa czy coś tego rodzaju moż nazrozumieć , tj. mogą zrozumieć inni ludzie , ale na pewno nie depresje czy nerwice. juz dawno bym sie zabiła gdybym miała więcej odwagi. wązne by mieć u boku druga połowe, reszta jest nie tak istotna.

[wiejskifilozof]

Postawiłem się obok moich dawnych kolegów ui ich rozumiem . Po co im taki jak ja , chory , na rencie . Nie pijący . może nie chcą się ode mnie czymś zarazić , ludzie są różni .

[kasia_gl]

Strasznie, naprawdę strasznie brakuje mi towarzystwa nawet staram się gdzieś wpisać/zaciągnąć, ale co z tego, że dołączę do chóru parafialnego, skoro w tym chórze i tak będę sama coś jest ze mną nie tak, tylko nie wiem, co... boli mnie ta samotność nawet fizycznie, bo wróciłam do cięcia się i do innych zachowań autoagresywnych... nie wiem, jak rozmawiać z psychologami i psychoterapeutami, żeby coś mi to dało, żeby pomogło może po prostu jest tak, że pewne jednostki nie maja prawa do życia i już, nie ważne, ile się męczą, i tak nic im to nie da, po prostu mają 'nie istnieć'? Pewnie nie jestem jedyna, ale strasznie cierpię przez samotność, bo nie wiem, w która stronę iść, jeśli w ogóle gdzieś iść, bo marzę o śmierci i gdyby nie wyrzuty sumienia, już dawno popełniłabym samobójstwo, które wydaje mi się jedynym rozwiązaniem:(