Samookaleczenia.

[Denial]

Wracam na forum, bo liczę, że tu się chociaż wygadam. Nie wiem.

 

Nie mogę nic brać (w sensie używek). Jestem na terapii. Nie mogę pić. Nie mogę się zabić, bo nie zostawię rodziny i przyjaciół.

 

Ale to co czuję jest tak cholernie nie do zniesienia, że wróciła - po latach - chęć, żeby się po prostu k...a pochlastać. Chyba z bezsilności.

 

Mam ochotę walić głową w mur. Czy można zrobić coś innego poza racjonalnym siedzeniem na dupie i czekaniem aż minie? Jak to wszystko bezpiecznie z siebie wyrzucić? Chce mi się wrzeszczeć i wyć, ale nic nie wychodzi. Przeciwnie - jestem coraz bardziej cicho. Prawie z nikim już nie rozmawiam.

[Gość]

Lilith, a ja nie szpanuję, a jeszcze jestem nastolatką (co prawda dorosłą, ale jeszcze ostatnie naście idzie )... I robiłam to mając 13 lat, 14... I to wcale nie oznacza, że robiłam to na pokaz.

 

Okeeey mniejsza o to, teraz jest inny temat, ale musiałam zwrócic na to uwagę, bo cholernie mnie to wkurzyło.

Nie każda nastolatka tnie się dla szpanu, ale jak ktoś tnie się dla szpanu, to na 99,9% jest nastolatką, ew blisko po 20-tce (i jest niedojrzała).

 

Czy to taka aluzja co do mnie?

 

-- 27 gru 2012, 21:42 --

 

Monar, ale przecież nigdzie nie napisałyśmy,że za każdym razem tak jest i że każda nastolatka w ten sposób próbuje "szpanować" Część jednak owszem i też trzeba miec to na uwadze-zwłaszcza ze względu na innych i z uwagi na specyfikę tego forum.

Ja się nie spotkałam z nastolatkami, robiącymi to "na pokaz" ...

a znam wiele... i które to robią. zawsze takie osoby mają problemy. zawsze jest przyczyna. nawet jeśli ktoś ponoć robi to na pokaz, to... w głębi może czuć się źle i działa tu podświadomość. ja przez długi czas nie zdawałam sobie sprawy z tego, dlaczego to robię.

Edytowane 27 Grudnia 2012 przez Gość

[Vian]

Monar, a widzisz gdzieś ją?

[Gość]

Vian, powiedzmy, że nie.

[Vian]

Czy można zrobić coś innego poza racjonalnym siedzeniem na dupie i czekaniem aż minie? Jak to wszystko bezpiecznie z siebie wyrzucić?

Dużo rzeczy można - od prób wytłuczenia z siebie frustracji przez wysiłek fizyczny w rodzaju walenia w worek treningowy po wizualizacje np. wchodzisz pod prysznic i wyobrażasz sobie, że te myśli to brud, kurz na Twojej skórze, który spływa z wodą. Można medytować, ćwiczyć coś... Można malować obrazy... Znałam nawet osobę, która swój ból potrafiła wytańczyć. Trzeba poszukać sposobu dla siebie.

 

-- 27 gru 2012, 22:46 --

 

Monar, no to powiedzmy, że jej nie było. ;-)

 

Jesteś przewrażliwiona, kociak.

[*Wiola*]

Monar, Widocznie jeszcze za krótko żyjesz, widocznie wiek jednak czasem ma znaczenie

[Vian]

My się spotkaliśmy-tutaj,na forum.I to nie raz

Ja to i poza forum...

Chociaż częściej niż cięli się na pokaz, drapali się czymś - cyrklem np. I robili tak, żeby wszyscy to widzieli a jednocześnie myśleli, że pocięci chcieli to ukryć.

Generalnie trochę żałosna sprawa.

[Gość]

 

Jesteś przewrażliwiona, kociak.

wiem, wieeem. ale teraz się wolę spytac, co kto miał na myśli, niż sobie samej dopowiadać i układać "czarne" scenariusze.

 

-- 27 gru 2012, 22:05 --

 

Monar, Widocznie jeszcze za krótko żyjesz, widocznie wiek jednak czasem ma znaczenie

Ty chcesz mnie wkurzyć. Nie... Po prostu nie obracam się w "lansiarskim" towarzystwie.

[Vian]

wiem, wieeem. ale teraz się wolę spytac, co kto miał na myśli, niż sobie samej dopowiadać i układać "czarne" scenariusze.

Spoko. :)

Ale po mnie łatwo poznać, bo ja walę prawdą prosto w nos, bez aluzji i bułek w bibułkach. ;-)

[Gość]

Vian, niby tak, niby mam tak samo, ale czasem można nie zrozumieć przekazu. nawet jeśli jest sklejony z prostych słów.

[*Wiola*]

Monar, Odrobinę

[kryty_k]

Nie rozumiem jednego - skąd taka radość zaczęła się we mnie brać, kiedy się gdzieś skaleczę... - przeszkadza to to, boli niekiedy, nie chce się goić - a mimo to sprawia coś co można nazwać w sumie radością... nie rozumiem

[kryty_k]

Tylko że wcześniej tak nie miałam - nawet jak byłam w ciężkiej depresji 4 lata temu i... nie ważne - to już za mną - ale ta dzika radość zaczęła mi się całkiem niedawno. Może za często zaczęły mi się pojawiać fantazje samookaleczenia, zbyt mocno chciałam je realizować... nie wiem. Chociaż - patrząc na moje niszczenie wszystkiego co pod ręką i nieuważanie na to, czy w trakcie łamania przetnę się czy nie - jest formą samookaleczenia - to nie koniecznie musi być ostrze i świadome cięcie się - idąc tym tokiem myślenia zgadzałoby się wszystko z tą chemią o której piszesz...

 

Chciałam Wam podziękować za wczorajszą dyskusję - dzięki niej odkryłam kilka swoich zakamarków jeszcze nie rozpracowanych. Dopóki jest agresor, ciężko mi pracować nad czymkolwiek (choć z drugiej strony największą pracę nad sobą miałam jak dotąd właśnie w trakcie trwania sprawy rozwodowej - ale jest już blisko zakończenie i na głowę poprostu dostaję). Ale liczę, że na początku roku choć trochę spraw uda się w sądzie zamknąć i mając większy komfort psychiczny pozbieram się po samym fakcie rozwodu, utraty i wszystkich emocjach z rozwodem związanych, a jak już z tym dojdę do ładu - łatwiej będzie poradzić sobie i ze wszystkim innym.

 

Póki co jednak myśli wciąż uciekają jeszcze do kombinowania co do sposobów okaleczenia

[czarnobiała mery]

Walczę dzisiaj, żeby się nie pociąć. Wzięłam się za ontologię, z której i tak niewiele rozumiem, ale przynajmniej mam zajęcie. Postanowiłam, że pójdę do innej poradni PZP i zapiszę się na terapię, bo już nie daję rady sama. Ostatnio nic mi nie pomaga, tylko cięcie się daje chwilową ulgę, ale potem znów się zapadam. Mam natłok myśli samobójczych i żadnego wsparcia ze strony drugiego człowieka. Jestem sama i uświadomiłam sobie, że kompletnie sobie nie radzę, nie mam się komu wypłakać, poddaję się.

[kaja123]

Postanowiłam, że pójdę do innej poradni PZP i zapiszę się na terapię, bo już nie daję rady sama

gratuluję decyzjii. Teraz masz duże szanse bo nowy rok i nowe kontrakty - będą miejsca. Powodzenia.

[kryty_k]

nazywam się niewarto, jak coś, mogę udostępnić swoje materiały z tego przedmiotu - akurat ontologia mi leżała - wysoko ją zaliczyłam.

Co do wypłakania się komuś i poddania się - też nie raz zaliczam taki stan - o dziwo wczoraj mi pomogła dyskusja tutaj wraz z wypłakaniem się w poduszkę z powodu tej dyskusji...

 

Zauważyłam u siebie jedno - najgorzej jest jak się przestraszę swojej samotności i niepowodzeń - obarczam się za nieudolność i wszystko co najgorsze nie widząc wtedy nic dobrego - strach ma wielkie oczy i nie pozwala widzieć tego, co może dać nam oparcie - takie jest moje zdanie...

[czarnobiała mery]

kryty_k, gdyby to była standardowa normalna ontologia, to mogłabym chociażby poczytać podręcznik. Ale to jest jakiś kosmos, będę się uczyła z notatek, bo tego nigdzie nie ma. Zresztą mi nie zależy, żeby to zaliczyć, na niczym mi już nie zależy. Nie mam z kim pogadać o życiu, koleżanka obiecała mi dzisiaj, że mnie odwiedzi, ale nie przyszła. Zresztą ona zawsze tak robi, nie wiem, po co ona w ogóle mi daje nadzieje, że chce się ze mną spotkać, skoro nie chce. Boję się tego, że sobie nie poradzę w życiu, że moje życie to będzie jedna wielka porażka, więc po co to ciągnąć? Chce mi się bardzo ciąć...

[Abbey]

Wiecie, dziewczyny... Przeraża mnie wizja Sylwestra, który znów spędzę w samotności i boję się powtórki sprzed roku... Za długo się nie tnę, za długo, by to zrobić!

Ale wysiadam, powolutku wysiadam...

[New-Tenuis]

Abbey, a nie chcesz pojechać na forumowego Sylwestra? Chyba jakiś będzie z tego, co mi wiadomo?

[Abbey]

Lilith, spędziłam go w taki sposób, w jaki bym teraz nie chciała... Cała ta moja przygoda zaczęła się niewiele ponad rok temu i podświadomie chcę to 'poświętować'

New-Tenuis, będzie, będzie, tylko nie mam możliwości...

[Kiya]

Abbey, wsiadaj w pociąg i jedź! (wiem, łatwo powiedzieć)

[L.E.]

Abbey, albo przyjedź do nas na nasiadówę

Mogę pogadać z Twoimi rodzicami i przedstawić im jakieś sensowne dowody na to kim jestem

I że nie porwę Cię do niemieckiego burdelu

[Abbey]

L.E., niemieckiego nie, pewnie jakiegoś gorszego w trzecim świecie

[L.E.]

Abbey, mniejsza o burdel, chcesz?

[Abbey]

L.E., do Niemiec chcę i nie do burdelu