Samookaleczenia.

[Illi]

Ciężko... ten cholerny stan napięcia. 

[nieprzenikniona]

10 godzin temu, Illi napisał(a):

Ciężko... ten cholerny stan napięcia. 

Przytulam  

 

[Illi]

4 godziny temu, nieprzenikniona napisał(a):

Przytulam  

 

Muszę przetrwać do wtorku. Tylko to. Nic więcej. 

[nieprzenikniona]

2 godziny temu, Illi napisał(a):

Muszę przetrwać do wtorku. Tylko to. Nic więcej. 

Dasz radę, wtorek już blisko  trzymam kciuki

 

[Monstera]

2 godziny temu, Illi napisał(a):

Muszę przetrwać do wtorku. Tylko to. Nic więcej. 

 

Jedyna rada, która mi przychodzi do głowy to to, żeby starać się zajmować czymś myśli cały czas. Ja ciągle słucham podcastów albo audiobooków. A jak jest już bardzo źle to odpalam coś bardzo wciągającego i odmóżdżającego, np tik toka. 

Dlaczego musisz wytrzymać akurat do wtorku?

[Illi]

12 godzin temu, nieprzenikniona napisał(a):

Dasz radę, wtorek już blisko  trzymam kciuki

 

Dzięki:) 

 

12 godzin temu, Monstera napisał(a):

 

Jedyna rada, która mi przychodzi do głowy to to, żeby starać się zajmować czymś myśli cały czas. Ja ciągle słucham podcastów albo audiobooków. A jak jest już bardzo źle to odpalam coś bardzo wciągającego i odmóżdżającego, np tik toka. 

Dlaczego musisz wytrzymać akurat do wtorku?

Jutro mam terapie i mam nadzieję, że skoro to z jej powodu się tak czuje to również ona sprawi, że to zniknie.

[Monstera]

3 godziny temu, Illi napisał(a):

Jutro mam terapie i mam nadzieję, że skoro to z jej powodu się tak czuje to również ona sprawi, że to zniknie.

 

Nie jestem ekspertem, ale jeśli terapia sprawia, że tak się czujesz to coś jest chyba nie tak jak trzeba ... 

[acherontia styx]

10 godzin temu, Monstera napisał(a):

 

Nie jestem ekspertem, ale jeśli terapia sprawia, że tak się czujesz to coś jest chyba nie tak jak trzeba ... 

Pogorszenie samopoczucia w terapii jest nieuniknione jeśli chce się przepracować traumy. Jak to mawiała swego czasu moja terapeutka "im gorzej, tym lepiej". Z tym, że to jest etap, który mija. Nie da się przepracować trudnych rzeczy nie odczuwając trudnych emocji. Już nie demonizujmy od razu pogorszeń samopoczucia w terapii, bo to jest normalny, wręcz pożądany etap.
Prędzej bym powiedziała, że coś jest nie tak jak pacjent przez cały okres terapii ma dobry nastrój.

Edytowane 25 Marca 2024 przez acherontia styx

[Illi]

W dniu 25.03.2024 o 10:38, Monstera napisał(a):

 

Nie jestem ekspertem, ale jeśli terapia sprawia, że tak się czujesz to coś jest chyba nie tak jak trzeba ... 

No nie do końca. Myślę, że można to porównać do operacji planowanej. Po każdej musisz dojść do siebie, jest gorzej, ale będzie lepiej. 

Napięcie rzeczywiście odpuściło, ale nie wiem czy jest lepiej. 

[Illi]

Pojawiają się chęci, żeby siebie ukarać. 

[Illi]

Jestem wściekła i mam ogromny impuls, żeby sobie coś zrobić. Aaaaaaa!!!!!

[Grouchy Smurf]

Ja co prawda się nie ciąłem tylko trułem. Często właśnie za karę za jakiś swój błąd.

[Illi]

Za każdym razem wracając do tego tematu mam chwile zwątpienia. Potem widzę ile razy miałam gorsze chwile i sobie poradziłam. Tylko zawsze pozostaje pytanie "czy i tym razem?". 

[Purpurowy]

Szósty dzień nic 

[You know nothing, Jon Snow]

Ciełam ręce będąc 14 latką, niby z miłości za jednym harcerzem chociaż mnie to szybko minęło, ale był mi wtedy w jakiś sposób bliski, wprowadził mnie tak naprawdę w świat rocka, metalu, nosił glany, miał kolczyk w brwi w brodzie. Pamiętam jak przyszedł na biwak z papierosem, piwem jako opiekun, ja go chciałam od razu zgłosić za to do organizatora biwaku, że jakim prawem ma się nami opiekować ktoś kto na wstępie łamie kodeks harcerski. Nie lubiłam metalu, papierosów, alkoholu a w trakcie biwaku tak mnie sobą zainteresował, że aż się w Nim zakochałam, zresztą On pierwszy jak zobaczył moje wrogie nastawienie, buntownicze do tego co robi, wiedział, że mam rację tak czy inaczej, zwykle zawsze mam. Męczyłam się z Jego luźnym życiem, byłam porządną, grzeczną dziewczynką a On takim metalowo - punkowym łobuzem, dlatego zaczęłam się ciąć, się naczytałam w internecie jakichś blogów tego typu trochę z pogranicza Emo, choć Emo nie byłam. Spodobało mi się uczucie spokoju, gdy ta krew spływała, jakoś się ode tego chwilowo uzależniłam, potem zasmakował mi smak mojej krwi i tak też robiłam przez jakieś 2 lata się ciełam. Ukrywał am cięcia pod bransoletkami na rękach Potem jeszcze w późniejszym wieku się zdarzyło. 

Miałam w sumie i w rodzinie osobę, która też się cieła aż szyta była czy wśród znajomych. 

Rozumiem problem i też rozumiem, że niektórym jakąś ulgę to przynosi mimo krzywdzenia własnego ciała. Trzeba uważać by nie doszło do jakiegoś zakażenia. Kiedyś niemądra koleżanka chciała mi to odkazić, wydezynfekować i zrobiła to dezodorantem, ból był taki pieczenie, że zakrzyczałabym się na śmierć, w porównaniu z tym samo cięcie to było nic. 

Edytowane 8 godzin temu przez You know nothing, Jon Snow