Gdzie ja zgubilam dawna siebie??

Czesc juz tu kiedys do was kochani pisalam.Mam 25 lat.Ostatnio jakos zamknelam sie w sobie,nie potrafie juz tak rozmawiac ze znajomymi jak kiedys,nie tylko ze znajomymi ale z rodzina i innymi.Oni to zauwazyli !!Nie chce z nimi rozmawiac ,nie mam na to ochoty.Zamknelam sie w sobie,nie mam ochoty nikomu mowic co u mnie.Nieraz wydaje mi sie ze sie"dusze".Jak mam to odpedzic i przywolac tamta osobe wesola i zaradna?Ja tak dalej nie chce ale nie potrafie jakos stanac na nogi i wziasc sie w garsc:(Jak inni sobie z tym radza?Nie chce isc narazie do lekarza

Witaj Paola:)jeśli nie chcesz iść do lekarza to postaraj się znalezć tu jakiś temat i poprostu wywalaj z siebie to co Cie trapi:)bo zawsze jest lżej wygadać się komuś kto cie zrozumie a właśnie tu są tacy ludzie:)Sciskam Cię mocno-wierz mi,będzie dobrze tylko potrzeba czasu:)[/b]

Witaj Paola.Pisz jak najwięcej.My cię zrozumiemy(mamy tak samo)

Dzieki.Ale powiedzcie mi jak wy soebie z tym radzicie??Czytajac niektore posty wydajecie sie byc weseli tacy chetni do wszystkiego a ja chcac komuś pomoc po chcwili trace na to chceci albo wydaje mi sie to beznadziejne.Mam na cos chec a po chwili mowie sama sobie po co ci to, to jest beznadziejne...:(albo nie zaczynam czegos bo mnie to przeraza,wydaje mi sie ze nie podolam:(

Paola,dzięki ci za te słowa!Ubrałaś w nie moje odczucia.Wiedziałam,że coś jest nie tak,ale nie umiałam sobie tego uprzytomnić.Ja mam dokładnie tak samo.A widzisz-już mi pomogłaś .

Weseli-no cóż,chyba próbujemy rozśmieszyć smutek i bezradność.To dobry sposób.

Witaj Paola, to dobrze, że znowu piszesz na forum. to jest już jakiś pierwszy ktok, żeby się otworzyć. Pozdrawiam:)

Czesc dziekuje wam za kazde napisane tu slowo,ciesze sie ze wogole zainteresowaliscie sie tym co napisalam i staracie sie w jakis sposob pomoc.Wasze slowa i cytaty bardzo pomagaja i sa ciekawe.Staram sie otwierac ale ciezko mi to idzie,najgorszy jest jednak ten strach.Niekiedy chcialabym to czy tamto zrobic ale strach i to ze wydaje mi sie ze sobie z tym nie poradze nie pozwala mi na to.Mowie sobie nieraz "dobrze bedzie inni daja sobie rade a ty nie dasz.."-jednak nie na dlugo to pomaga i zachwile mowie "oni sa inni ja jednak sie boje i nie probuje..."Jak nastawic sie pozytywniej bo jak tak dalej bedzie to niczego nie zaczne ze strachu i nic nie skorzystam w zyciu.Ale jak to zrobic???(((

Moze zastosuj terapie szokowa? Wiem, ze to nielatwe. Ja mam tak samo. Jest mur pomiedzy mna, a ludzmi. Z jednej strony chce ich obecnosci i uwagi, z drugiej zamykam sie w sobie. Zalozylam jednak bloga i tam opisuje to co czuje. Pomaga mi to o tyle, ze nie musze patrzec rozmowcy w oczy (przynajmniej na razie, kiedys z tym bede walczyc). Pozniej przejde do nastepnego etapu.

Witam na forum Paola !

Dobrze że wróciłaś na forum.

Na pewno nie zostaniesz sama.

Życzę powrotu do zdrowia.