"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

Keji, ale chyba sama z siebie tak nie uważasz, co?

Sama z siebie nie, inaczej by mnie nie przerażało.

Keji, rozumiem Cię. Też mam czasem takie fazy.

Tak na prawdę nie myślę o odebraniu sobie życia, ale jak mnie coś akurat boli (fizycznie lub psychicznie) to mam takie wizje, że na przykład wbijam sobie gdzieś nóż. Podobnie reaguję, jak przypomnę sobie sytuację, gdzie zachowałam się nieodpowiednio (nawet jeśli było to ileś lat temu i nikt poza mną już o tym nie pamięta). I już sobie wyobrażam, że się pod coś rzucam albo coś takiego.

Jejciu, dziś mija 50 dni od ostatniego cięcia, a ja mam taką wielką ochotę...I wmawiam sobie 'tak leciutko, tak skrycie, nikt nie zauważy, tylko raz, tylko dziś, to jedno potknięcie'. Ale ja nie chcę się potem oszukiwać. Siebie i innych. No ale bardzo chcę

Abbey, dzielna dziewczynka :*

Nie potrzebujesz tego przecież. Jak tyle wytrzymałaś to i teraz sobie poradzisz.

:*

Jakie to wszystko jest głupie

Abbey, dasz radę, wierzę w to... staraj się o tym nie myśleć, wyrzuć żyletkę...

ja np. jak się cięłam to nożami i jak tylko wchodzę do kuchni, to nóż kojarzy mi się z cięciem, nóż jako nowy sposób pozbycia się bólu. ukojenia.

ale to tylko 'pomaga' na chwilę, przecież dobrze o tym wiemy... tniesz się - jest Ci dobrze... a po cięciu się, co czujesz? Jak masz chęc się pociąć, to myśl właśnie o tym, co czujesz po pocięciu się... co czujesz, jak patrzysz na swoje zakrwawione ręce, jak patrzysz na swoje blizny na ciele. Wstyd, jeszcze większy ból... ? To bez sensu... To tak jak alkoholik... Jak w "Małym księciu". Dziś mi to terapeuta powiedział, przypomniał.

Mały książę do alkoholika: czemu pijesz? na co on odpowiada: bo się wstydzę. a czego się wstydzisz: tego, że piję... błędne koło. tak samo jak w cięciu się...

chcesz zwalczyć ból cięciem się, które i tak powoduje ból i wstyd. ale mi się na filozofię zebrało. sorry za prawienie takich morałów. tak czasem mam.

Abbey wierzę w Ciebie, w Twoją wewnętrzną siłę! Dasz radę. Damy radę... Jestem z Tobą, bo wiem, co czujesz.

-- 17 sie 2012, 01:25 --

i gratuluję... 50 dni to naprawdę sporo!

ja nie tnę się miesiąc to też nieźle

Monar, fajny ten Twój wywód, szczególnie z tym Małym Księciem

no i brawo, że też się trzymasz! Masz rację, damy radę, musimy...

Wiesz... dla mnie największym problemem jest chyba to, że jak zacznę i robię to dzień w dzień... To nie mam nawet wyrzutów sumienia! Nic, zero, po prostu się tym cieszę, jak małe dziecko po otrzymaniu zabawki! Dlatego nie chcę tego znów zaczynać.

Uff, cieszę się, że tutaj się wyżaliłam, bo Ktoś już śpi, a ja nie chcę wciąż Go zadręczać problemami... Co poradzi na odległość, a tylko będzie się martwił

Abbey, no widzisz... mój terapeuta to naprawdę mądry facet. nie ma co się dziwić, że ja zaczynam filozofować, gdy on ze mną tak mądrze rozmawia. Trzeba trzymać poziom.

A to zobacz, masz trochę inaczej ode mnie. To jest pewnego rodzaju takie uzależnienie, moim skromnym zdaniem. Od cięcia można się uzależnić. Dlatego też tak trudno jest nam to rzucić. Jak już raz poczujemy ten smak, to nie chcemy go tracić. Chcemy się nim cieszyć. Kolejny raz i na nowo. Ale ten smak jest szkodliwy. Truje nas. Zatruwa nasz organizm. Nasz umysł. Dobrze, że wiesz, że masz problem i z nim walczysz. Bo jednak jeśli sprawia Ci to satysfakcję i nie czujesz żalu do siebie, że to robisz, to trudno jest się "opamiętać". I dobrze, że tu to piszesz. Fajnie mi się czyta, że nie jestem sama, że też ktoś walczy o to samo, co ja. Pomagasz sobie, a przy okazji i mnie... innym ludziom. Więc dziękuję.

Monar, mądry, oj mądry

Mnie wyrzuty sumienia biorą dopiero po jakimś czasie, dopiero jak się nie tnę, ale chcę. Wtedy sobie myślę 'w co ja głupia się wpakowałam, na co mi to było' itd. No i nie ma za co, musimy sobie wzajemnie pomagać, bo tylko my się rozumiemy, a nie przypadkowi ludzie mówiący 'chcesz, to z tym skończ i po problemie'

Witam ponownie, tu monk.2000. Nadal mam bezsens życia, ale uczę się pokonywać brak motywacji do działania i staram się jakoś zapełnić sobie mądrze dzień. I ostatnio nawet wychodzi. Jeszcze wiele do zrobienia, ale liczę, że się da.

Męczę jeszcze książkę z bibliotekii, Kępińskiego, zacytuję kawałek bo mi się spodobał.

Np. słuszne pocieszenie, że przecież wszyscy ludzie od czasu do czasu mają depresję i jakoś z tego wychodzą u chorego wzmaga tylko jego poczucie winy, gdyż widocznie inni są lepsi od niego, potrafią swój smutek zwalczyć, a on tego nie potraf.i

Muszę być jakoś wyjątkowo nudna i odpychająca, skoro wszyscy wokół przeżywają flirty i romanse, tylko mnie nic takiego nie spotyka

Kiya, nic z tych rzeczy ale przyznam, ze gdyby nie forum i Twoje posty nie wiedzialabym jaka jestes fajna.. na zywo tego nie ujawniasz. Na pewno przyciagasz wzrok ladna buzia i wlosami Moze oniesmielasz meskich osobnikow

Przytłacza mnie świadomość ,że jestem samotny

Pitu, witaj w klubie.

Pitu, Plagiat, Mogę Was virtualnie przytulić

Svafa, Co jeszcze możesz wirtualnie dla nich zrobić ?

Svafa, Co jeszcze możesz wirtualnie dla nich zrobić ?

Tylko tyle i aż tyle wystarczy a Ty coś taki ciekawy

Pitu, Plagiat, Mogę Was virtualnie przytulić

Svafa odrazu lepiej , podnosisz mnie na duchu

Pitu, Taki był mój zamiar

Zamulony jak tylko się da, jedyne do czego się nadaję to sen w łóżku, tylko że jak wstanę to będę miał kaca, że tyle czasu zmarnowałem leżąc.

Gdybym nie była Antychrystem, bezbożnikiem i w ogóle, to bym przysięgła, że ktoś na górze bardzo mnie nie lubi i robi sobie ze mnie jaja. Ok, przywykłam do tego, że jestem tak osłabiona lekami (Chyba nimi), że nie mogę jeździć na rowerze, biegać, że wróciły myśli samobójcze i żem jest ogólnie jak ta sierota obrzygana. Wstałam rano, chciałam sobie zrobić prezent i ruszyłam na basen, trzydzieści pięć kilometrów. Po drodze o mało nie zarzygałam auta, trudno. Dwadzieścia minut pływania, poszłam do kibla. Okres. Znowu. Dwa tygodnie przed tym, jak powinien być. Nic, tylko wózek inwalidzki, już czuję, jak miło w szkole będzie.

O nie. Ja już chcę noc. Wiem, jestem tego pewna, że matka znów przyjdzie nachlana. Pije codziennie. Jest coraz gorzej. I po prostu nie chcę na to patrzeć. Ale humoru mi nie spieprzy, o nie nie nie. Na pewno nie.

Chyba mam efekt odstawienia...Po kilku intensywnych tygodniach, bez czasu na myślenie, kiedy myślałam "jest lepiej" pierwszy luźny dzień mnie dobił. Do tego storturowałam się oglądaniem sentymentalnych zdjęć...Znowu smutek, lęk, co to będzie i co będzie jak źle będzie...Ehh

Kiya, nic z tych rzeczy ale przyznam, ze gdyby nie forum i Twoje posty nie wiedzialabym jaka jestes fajna.. na zywo tego nie ujawniasz.