Starobabizm/starodziadzizm

Mam taki problem otóż jestem osoba młodą a czuję się jak kobieta 60 letnia.

Często czuję się wypruta i narzekam na wszystkich wokół. am wrażenie jakbym już wiele przeszła

Nie wiem dlaczego tak się dzieje. Czy ma ktoś tez taki problem?

Ja tak miewam, ale nie uważam, żeby to był problem.

Normalna piłka, potrzebujesz odpoczynku, takiego wewnętrznego.

No, o ile faktycznie dużo przeszłaś, bo jak nie, a czujesz, że tak, to możemy się zacząć zastanawiać, dlaczego. ;-)

Ale oczarowałaś mnie terminem

wiem taki termin nie istnieje. Inaczej tego nie mogłam ująć.

Po prostu za wiele chłonę z otoczenia a później tak się czuję tak 50,60.

a może to malkontenctwo?

Być może nie wykluczam. Trochę narzekam. I to nie jest zdrowe.

Wiesz na mnie jednak wpływają ludzie. Aż tak grubej skóry to nie mam.

Normalnie denerwuje mnie jak stare kobiety ''rzężą'' normalnie wyczuwam przez skórę te negatywna uczucia.

Zastanawiam się skąd się to bierze.

Postaw zdrową granicę. Chyba masz w sobie za dużo empatii i chłoniesz czyjeś słowa, emocje, po czym trzymasz to w sobie. A masz w swojej rodzinie kogoś kto dużo przeżył lub z otoczenia, a za razem dzieli się z Tobą tymi emocjami?

Tak. Moja mama jest taką osobą która trochę przeszła i ojciec też(z nami). Ona jest taka osobą która za bardzo się nie wywnętrza, ale swoje przeżywa.

Ojciec jest emocjonalny, nerwowy.

A ja jestem jak gąbka. z jednaj strony ''stawiam granicę'' a z drugiej strony ktoś siłą chce zniszczyć.

Te moje granice czasem przypominają ''mury''.

Czasem za bardzo coś we mnie uderza i wtedy nie potrafię wyważyć granicy. Stawiam wtedy ''mur'' który niestety mnie więzi.

Mój ojciec jest taki uzależniający się. Chodzi mi o jego charakter. Jakby chciał to by do ''dupy wszedł''.

Chce mieć wpływ na nas, ale jest słaby.

Stawianie murów - mam po mamie.

Chwiejność emocjonalną - po ojcu. - musisz reagować itp.

Takie dwie niezbyt ciekawe postawy.

I muszę sama jakoś zaleźć równowagę.

W jednym z postów opisywałaś bliżej swoją rodzinę i z tego co wiem to byłaś obarczana winą z strony rodziców, babci itp. Nie masz czasem tak, że każdą uwagę odbierasz jako słowa krytyki lub pretensji?

Mieszkasz z rodziną? Chodzisz, chodziłaś na mitingi lub psycholog?

Czasem tak mam. Dziecku można wszystko wcisnąć.

Zauważam, że dorośli zachowują się jak ''dzieci'' a o od dzieci oczekują ''dojrzałego zachowania''.

Musisz to i tamto.

Np. dziecko ma czuwać nad pijanym ojcem czy na odwrót?

Takie '''pomylenie ról''.