Lęk wyprowadzki z domu

Powiedzcie mi co tj ...

Zacznę może od tego że moja mama dużo w życiu przeszła. Nie ma rodziców , teściowie też na każdym kroku szukali tylko powodu na kłótni , mąż czyli mój tata nie jest złym człowiekiem ale to do niego należy ostateczna decyzja itp. Moja mama mieszkała w dzieciństwie w dużym mieście w bloku , z radością wspomina swoją młodość, po ślubie zamieszkali w mniejszym mieście ale tym razem w bardzo dużym domu. Dodam że moja mama była sama z trójką dzieci, rodzina miała w innej miejscowości, daleko miasto itp. Całymi dniami siedziała w domu aż psychicznie podupadła , ma nerwicę , niską samoocenę. Jak się może czuć człowiek gdzie codziennie dzień w dzień jest sam, znikąd żadnej pomocy bo mój tata ma taką pracę że go nie ma tydzień , w niedziele tylko jest w domu. No więc po długich przemyśleniach doszli do wniosku że mimo że mamy dom to jednak są nieszczęśliwi itp. i postanowili ze sprzedadzą i kupią mieszkanie w bloku. Moja mama początkowo się cieszyła, mówiła że ,,spadnie jej ciężar jakim jest dom ". Po jakimś czasie zaczęła martwić się , chciała do domu jak to mówiła itp. a jednocześnie zależało jej na sprzedaży. Teraz nie jest w stanie się wyprowadzić, chodzi , płacze powtarza ,,tj mój don, moje schody, moje podwórko " , a dodam że nie przebywa na nim wcale tylko żeby było. Ona się boi, mam wrażenie że nie czuje sie bezpieczna itp. Najgorsze jest to że kiedy z nią rozmawiam to mówi ,,tak dobrze zrobiliśmy " a za 5 min znowu się użala , płacze. Nie mam już siły , nie wiem co robić, jak postąpić . Ona myślę potrzebowałaby rozmowy , mądrej rady i wskazania odpowiedniej drogi myślenia .

Myślę, że Twoja mama jest po prostu przywiązana emocjonalnie do tego miejsca..

Przez długi okres mieszkała w dużym mieście w bloku, potem przeprowadza w całkiem inne miejsce..

Mniejsze miast, własny dom, własne podwórko - miejsce którego nie miała z lat młodości..

Z jednej strony cieszy się że może wrócić w czasy swojej młodości a z drugiej strony przywiązała się do domu, podwórka..

Musicie odbyć z Nią jeszcze pewnie kilka rozmów, wytłumaczyć skąd taka decyzja, żeby dokładnie zrozumiała że tak musi być

Jestem przekonana, że zmiana miejsca zamieszkania wcale nie zmieni poczucia nieszczęścia twojej mamy (czy oboje rodziców).

Piszesz, że mama ma nerwicę - to może lepiej zaproponować mamie leczenie, a przeprowadzką zająć się później ?