Myśli samobójcze

[Illi]

2 godziny temu, nieprzenikniona napisał:

Chyba jest sens bo prędzej czy później mijają...

U mnie obecnie zero ale wkurza mnie to, że biorą mnie z zaskoczenia i coraz ciężej mi się im przeciwstawić...obawiam się, że kiedyś mogę po prostu nie dać rady ehhh

Mijają i pojawiają się na nowo. To taka walka z wiatrakami. Męczy mnie bardzo, bo skoro nie widać celu to po co to robić. 

Ja bym chyba chciała znaleźć w sobie odwagę żeby w końcu wykonać to do końca. 

[nieprzenikniona]

12 godzin temu, Illi napisał:

Mijają i pojawiają się na nowo. To taka walka z wiatrakami. Męczy mnie bardzo, bo skoro nie widać celu to po co to robić. 

Ja bym chyba chciała znaleźć w sobie odwagę żeby w końcu wykonać to do końca. 

Ale w sumie życie i tak się kiedyś skończy, a może jednak wydarzy się jeszcze coś co sprawi radość ...mi pomaga trochę myśl, że gdybym zdecydowała się na samobójstwo 14 lat temu (wtedy zamknęłam się w szpitalu żeby jednak coś zmienić) to jednak nie przeżyłabym później wielu na prawdę fantastycznych chwil...i mimo, że większość mojego życia zmagam się z moim "umysłem" to jednak nie mogę uznać, że cały ten okres był jednakowo beznadziejny...po prostu chyba zamiast walczyć o jakieś wielkie poczucie spełnienia i szczęścia lepiej skupić się na drobnych przyjemnościach i po prostu z nich korzystać póki można

[Illi]

5 godzin temu, Lilith napisał:

A czy wszystko nie opiera się na podobnej zasadzie?

tzn? zawsze jest jakiś cel, robimy coś żeby go osiągnąć. Tutaj walczę z myślami i nawet jak wygram to one znowu przychodzą. z kółko ta sama walka. 

3 godziny temu, nieprzenikniona napisał:

po prostu chyba zamiast walczyć o jakieś wielkie poczucie spełnienia i szczęścia lepiej skupić się na drobnych przyjemnościach i po prostu z nich korzystać póki można

w obecnej chwili nie widzę nic przyjemnego. wiem, że to się zmieni ale mam dość wszystkiego po prostu. zalewa mnie beznadzieja 

[shira123]

lepiej nie myslec o tym czy zycie ma sens)

[Illi]

i szkoda że tak się to skończyło, a nie inaczej. wystarczyłby jeden błąd. przynajmniej nie czułabym już tego czegoś. 

[Illi]

4 godziny temu, Lilith napisał:

Jak się skończyło?

tak że nadal tuta pisze. zamiast mieć spokój i przestać czuć. 

[Illi]

W samotności przychodzą najgorsze pomysły do głowy... jestem tym już powoli zmęczona i co raz częściej mam ochotę... 

[ZielonyListek]

Godzinę temu, Illi napisał:

W samotności przychodzą najgorsze pomysły do głowy...

To prawda.

Masz kogoś bliskiego? Mieszkasz z kimś?

[Illi]

3 godziny temu, ZielonyListek napisał:

Masz kogoś bliskiego? Mieszkasz z kimś?

Mam. Mieszkamy w 3, tylko że oboje pracują poza domem. Niestety przez większość dnia jestem sama. 

[Illi]

6 minut temu, Lilith napisał:

Może nie fizycznie, ale psychicznie ja jestem z Tobą.

Dziękuję. 

[shira123]

8 godzin temu, Illi napisał:

W samotności przychodzą najgorsze pomysły do głowy... jestem tym już powoli zmęczona i co raz częściej mam ochotę... 

na złe myśli dobrze jest zająć czymś umysł, bo często zmierza w stronę pesymistycznych myśli. mnie np pomaga ciekawy film, rozmowa z bliska osoba czy wciagajaca ksiazka.

[eleniq]

Mam od 3 dni ciągłe myśli samobójcze, nie są takie napadowe i intensywne lecz właśnie takie słabsze i ciągłe. Ciągną się przez cały dzień od wstania z łóżka do zaśnięcia huhu... nie będę rozwijał jakie to myśli, ale wśród nich między innymi napisanie listu pożegnalnego z ogromnym żalem, że musiałem to zrobić... bo chyba nie chcę tego robić, ale coś mnie ku temu ściąga... 

 

Bo ostatnio coś mi się zaczęło układać ładnie w tej głowie, myślenie moje ulega stopniowej poprawie, ale tu zaraz nagle - coś się pieprzy na parę dni i potem znowu ta sama śpiewka... czy to jakaś depresja nawracająca??? Lęków to już od 2-3 miesięcy nie mam tak apropo... jak nie lęki to depresja ehh

 

Do tego nie mam kompletnie apetytu czasami i śpię jakieś 3-5h przez co chyba nasila mi się zły nastrój. Nie mam też libido. Próbuję o czym innym myśleć, udaje się, ale naprawdę nie jest łatwo. Liczę jedynie na to, że w końcu samo przejdzie. Szczere rozmowy nic nie dają. To siedzi tak głęboko we mnie już... Tragedia... to się tak cyklami odbywa jeszcze - raz dobrze, raz źle. Nigdy nie wiem co mnie czeka...

 

Myślicie, że Lerivon 30mg byłby dobrym lekiem na to coś? Wtedy dodatkowo do Ludiomilu 75mg. Albo zmienić ten Ludiomil, bo coś słabo działa, on tylko dodaje mi napędu, dzięki niemu wstaję z łóżka i coś tam się ruszam, ale nastroju i motywacji już nie dodaje... ale to już na oddziale dziennym może mi zrobią. Terapię mam rozpocząć od 21 czerwca. Bym musiał wtedy wrócić do SSRI, z których brałem jedynie Fevarin. Ciekawe co mi dadzą tym razem skoro próbowałem wszystkich grup antydepresantów i neuroleptyków, które źle na mnie działały... Aaa jeszcze moklobemidu nie brałem... no tak

Edytowane 19 Maja 2021 przez MarekWawka01

[eleniq]

2 minuty temu, Lilith napisał:

Nie przejdzie samo. I w tym problem. Znam ten typ myśli i one też są groźne, gdyż któregoś dnia ściągną Cię może nie do samobójstwa, ale do autoagresji. Jak nie zmniejszysz napięcia to będzie źle. Możesz też iść na cito do lekarza i powiedzieć o myślach samobójczych. Przedstawić tak jak przedstawiłeś to tutaj, że myśli Ci towarzyszą, ale od myśli jeszcze daleko do czynów. Jeśli chodzi o lekarza, to radziłabym Ci pójść jak najszybciej, ponieważ inaczej na terapii będziesz pracował nad objawami a nie nad przyczyną. 

Co do zmian w lekach nie pomogę, ponieważ nie jestem lekarzem.

 

Dzięki za odp

Właśnie myślałem o udaniu się na izbę przyjęć ale kurde bo tym co ostatnio mnie tam spotkało to już wolę, wiesz co... taka niemiła pani doktor, traktowała mnie jak człowieka "niższej kategorii" czy coś... ehh nieważne bywa w życiu cóż... może tym razem trafię na normalnego lekarza.

 

No ja właśnie myślę, że miną, bo mam takie jakby "cykle" zauważyłem. Wiesz autoagresji to raczej nie, fakt chce się rozładować na sobie, bo na innych bogu ducha winnych ludziach to szkoda aż... spokojnie, jeszcze nic w ręku nie miałem i nie mam także narazie jest w miarę ok, poza tym jeszcze nie jestem na to gotowy, bo mam jeszcze parę "spraw" do załatwienia... trzeba myśleć o innych, o tym co jeszcze trzeba zrobić przed rzekomym odejściem itd to pomaga nawet

 

Wizytę mam 26 maja, spróbuję zadzwonić czy da radę szybciej  

 

A u ciebie jak z tymi myślami?

[eleniq]

42 minuty temu, Lilith napisał:

Leki je wyciszyły. Nie mam się obecnie na co skarżyć. Ale ostatnimi czasy bywały. Pozwalałam im swobodnie dryfować zamiast spychać i walczyć. Po pewnym czasie mijały. To jest moja metoda na tego typu myśli. Nie robić kompletnie nic tylko pozwolić swobodnie im płynąć. Dopóki natężenie jest niskie, to jest do przeżycia. A jakby było źle, to lampka alarmowa ustawiona i telefon do lekarza.

 

No to dobrze  Też warto sobie zadać pytanie czasem czy to wszystko jest tego warte? Czy pozwolimy sobie, żeby jakaś jedna głupia myśl nas zabiła? Wtedy od razu nabieramy innego stosunku, że to tylko myśli... 

[eleniq]

1 minutę temu, Lilith napisał:

To tak nie działa...

Hmm u mnie coś tam działa... no nic kazdy ma inne połączenia w mózgu jak to mówią

[eleniq]

Teraz, Lilith napisał:

Dobrze, że na Ciebie to działa. Na mnie nigdy nie działało. Kiedy miałam ochotę coś sobie zrobić, to żadna pozytywna myśl czy pytania nie były w stanie pomóc. 

 

Oj wiem, co to jest. Jak nie czuje się żadnego hamulca to jest niebezpiecznie... Na mnie najsilniejszym hamulcem jest myślenie o innych, o niezałatwionych sprawach oraz tego czy się dam, czy będę silny... o tak

 

Czasem też te myśli samobójcze ustępują samoistnie, nagle bez niczego i mam wtedy skok nastroju dość zauważalny, chce mi się gadać, kiedy świat się odezwie, że ktoś pamięta to naprawdę jak spotkanie z Bogiem w takich chwilach...

[eleniq]

1 godzinę temu, Lilith napisał:

Istotnie - hamulec jest potrzebny. U mnie jest tak, że jak mi lepiej to robię wszystko, żeby w razie kryzysu mieć nitki, które łączą mnie ze światem i z życiem. Im więcej tych nitek pozakładam tym lepiej. Przykładowo taką nitką jest związek. Możliwe, że kolejną nitką będzie praca. To są takie rzeczy, które mnie trzymają. Jak jest wystarczająco dużo tych nitek, to mogę powiedzieć myślom samobójczym: wypier.alać!  

 

No właśnie. Najgorzej jest być z tym samemu... chociaż też nie jestem w stanie innych obciążać... nawet w szpitalu psychiatrycznym jak miałem atak paniki 2 razy, czy nasilone myśli "s" to powiedzieli żebym nie cudował... nie miałem tendencji samobójczych, ale po jednej akcji z pielęgniarką tak się zdenerwowałem, że chciałem popełnić samobójstwo w tym szpitalu, przecinając sobie skórę ostrą krawędzią czegoś tam chyba jakiegoś plastiku, nawet nie pamiętam... oj, wtedy był ten moment kiedy coś próbowałem już ROBIĆ, bo ogółem to tylko myśli były...

 

Mimo wszystko, szpital był dawno, teraz i tak czuję, że dochodzę do siebie od paru miesięcy inaczej i lepiej myślę o sobie i innych

[eleniq]

9 minut temu, Lilith napisał:

No to trafiłeś na konowałów i tyle. Porządny lekarz potraktowałby to poważnie i zareagował.

 

To były pielęgniarki blee... kurde no co miałem zrobić i tak nie było łatwo się opanowywać samemu, z resztą w karcie mi napisali, że nie integrowałem się z pacjentami itd wszystko tłumaczyli tym, że mam zaburzenia rozwojowe, czyli że jestem po prostu "upośledzony społecznie"... no nie wiem dziwnie się z tym czułem... nawet jak powiedziałem psycholog w szpitalu, że mam problemy w domu, to powiedziała że to ja jestem zaburzony psychicznie i nie mogę się przystosować... wszystko na mnie było zwalane ehh... i żadnego wsparcia cóż poradzę... muszę wiele rzeczy i tak robić samemu 

Edytowane 20 Maja 2021 przez MarekWawka01

[eleniq]

17 minut temu, Lilith napisał:

@MarekWawka01 to w jakim Ty szpitalu byłeś? Strasznie nieprofesjonalnie do Ciebie podeszli. Rozumiem, że człowiek sam musi pracować nad swoimi trudnościami, ale nie trzeba Go od razu traktować z buta.

 

W Tworkowskim 

[eleniq]

@Lilith dzięki bardzo

[Illi]

Po wczorajszym kryzysie jest co raz lepiej. Myśli są, płyną obok, ale nie mają już takiej siły jak w zeszłym tygodniu. I tak czekam na czwartek na wizytę u psychiatry. 

[Illi]

Godzinę temu, Lilith napisał:

Dobrze, że jest lepiej.

a jak u Ciebie ?

[ZielonyListek]

Po kilku latach odkryłam, że te myśli wciąż są, tylko oszukiwałam siebie, że ich nie ma i zagłuszałam je przepracowaniem i ucieczką od rzeczywistości bo za bardzo mnie przerażały. 

Teraz przez terapię ten smok otworzył drzwi mojej szafy i mam wątpliwości czy dobrze zrobiłam, czy nie lepiej było zostać przy lekach i zamknąć smoka w dodatkowej szafie z dodatkowym kluczem.

[Illi]

Przychodzi lęk, napięcie, pojawia się chęć zniknięcia z tego świata, byleby tego już nie czuć.. 

[Illi]

6 godzin temu, acherontia styx napisał:

Mam taką myśl, że u Ciebie te pojawiające się myśli samobójcze mogą być też sposobem na chociaż częściowe rozładowanie napięcia...może się mylę. 

Zdecydowanie to sposób rozładowania napięcia. O ile to tylko mysli to nie jest najgorzej, zaczyna się robić źle jak przechodzą w plany, a to potrafi nastąpić bardzo szybko

 

6 godzin temu, Lilith napisał:

Pamiętaj, że masz za dużo do stracenia...

Staram się pamiętać.