Nadmierne objadanie się

[Gość SmutnaTęcza]

U mnie to wygląda tak, że często mam ogromną ochotę coś zjeść, nawet jeśli wcale nie jestem głodna albo dosłownie przed chwilą jadłam obiad. Z drugiej strony są takie chwile, gdy boję się jeść - gdy mam wzdęcia, a CAŁY brzuch zaczyna boleć i puchnąć jak balon. Wtedy to potrafię nic nie jeść nawet przez 15 godzin, bo boję się, że to się powtórzy i ludzie będą się na mnie gapić jak na dziwoląga...

A jeśli chodzi o starsze pokolenie... Zupełnie nie rozumiem, dlaczego na spotkaniach rodzinnych moja babcia tak się mnie czepia. We mnie wmusza jedzenie, a jak nie chcę już sobie zrobić kolejnej kanapeczki, to wmawia mi, że pewnie jej jedzenie mi nie smakuje. Spoko... tylko dlaczego nie wmusza jedzenia w moją kuzynkę, która jest o wiele szczuplejsza... Pewnie - ja mogę wyglądać jak wieprz... Zresztą pewnie tego chcą, ta rodzina zawsze traktowała moją jak piąte koło u wozu.

[wilzyx]

  Aurora92 napisał(a):

U mnie to wygląda tak, że często mam ogromną ochotę coś zjeść, nawet jeśli wcale nie jestem głodna albo dosłownie przed chwilą jadłam obiad. Z drugiej strony są takie chwile, gdy boję się jeść - gdy mam wzdęcia, a CAŁY brzuch zaczyna boleć i puchnąć jak balon. Wtedy to potrafię nic nie jeść nawet przez 15 godzin, bo boję się, że to się powtórzy i ludzie będą się na mnie gapić jak na dziwoląga...

A jeśli chodzi o starsze pokolenie... Zupełnie nie rozumiem, dlaczego na spotkaniach rodzinnych moja babcia tak się mnie czepia. We mnie wmusza jedzenie, a jak nie chcę już sobie zrobić kolejnej kanapeczki, to wmawia mi, że pewnie jej jedzenie mi nie smakuje. Spoko... tylko dlaczego nie wmusza jedzenia w moją kuzynkę, która jest o wiele szczuplejsza... Pewnie - ja mogę wyglądać jak wieprz... Zresztą pewnie tego chcą, ta rodzina zawsze traktowała moją jak piąte koło u wozu.

 

Łączysz swoje dolegliwości z jakimś lękiem bądź też z innym zaburzeniem? Co do babci i może też innych osób które ci się o to czepiają to z doświadczenia wiem, że robią to dla czyjegoś "dobra". Oczywiście według ich mniemania. Chore i bezmózgie jak dla mnie.

[Gość SmutnaTęcza]

  wilzyx napisał(a):

  Aurora92 napisał(a):

U mnie to wygląda tak, że często mam ogromną ochotę coś zjeść, nawet jeśli wcale nie jestem głodna albo dosłownie przed chwilą jadłam obiad. Z drugiej strony są takie chwile, gdy boję się jeść - gdy mam wzdęcia, a CAŁY brzuch zaczyna boleć i puchnąć jak balon. Wtedy to potrafię nic nie jeść nawet przez 15 godzin, bo boję się, że to się powtórzy i ludzie będą się na mnie gapić jak na dziwoląga...

A jeśli chodzi o starsze pokolenie... Zupełnie nie rozumiem, dlaczego na spotkaniach rodzinnych moja babcia tak się mnie czepia. We mnie wmusza jedzenie, a jak nie chcę już sobie zrobić kolejnej kanapeczki, to wmawia mi, że pewnie jej jedzenie mi nie smakuje. Spoko... tylko dlaczego nie wmusza jedzenia w moją kuzynkę, która jest o wiele szczuplejsza... Pewnie - ja mogę wyglądać jak wieprz... Zresztą pewnie tego chcą, ta rodzina zawsze traktowała moją jak piąte koło u wozu.

 

Łączysz swoje dolegliwości z jakimś lękiem bądź też z innym zaburzeniem? Co do babci i może też innych osób które ci się o to czepiają to z doświadczenia wiem, że robią to dla czyjegoś "dobra". Oczywiście według ich mniemania. Chore i bezmózgie jak dla mnie.

Więc niech robi to dla "dobra" wszystkich wnuków, a nie mnie się uczepiła jak rzep psiego ogona.

[wilzyx]

  Aurora92 napisał(a):

  wilzyx napisał(a):

  Aurora92 napisał(a):

U mnie to wygląda tak, że często mam ogromną ochotę coś zjeść, nawet jeśli wcale nie jestem głodna albo dosłownie przed chwilą jadłam obiad. Z drugiej strony są takie chwile, gdy boję się jeść - gdy mam wzdęcia, a CAŁY brzuch zaczyna boleć i puchnąć jak balon. Wtedy to potrafię nic nie jeść nawet przez 15 godzin, bo boję się, że to się powtórzy i ludzie będą się na mnie gapić jak na dziwoląga...

A jeśli chodzi o starsze pokolenie... Zupełnie nie rozumiem, dlaczego na spotkaniach rodzinnych moja babcia tak się mnie czepia. We mnie wmusza jedzenie, a jak nie chcę już sobie zrobić kolejnej kanapeczki, to wmawia mi, że pewnie jej jedzenie mi nie smakuje. Spoko... tylko dlaczego nie wmusza jedzenia w moją kuzynkę, która jest o wiele szczuplejsza... Pewnie - ja mogę wyglądać jak wieprz... Zresztą pewnie tego chcą, ta rodzina zawsze traktowała moją jak piąte koło u wozu.

 

Łączysz swoje dolegliwości z jakimś lękiem bądź też z innym zaburzeniem? Co do babci i może też innych osób które ci się o to czepiają to z doświadczenia wiem, że robią to dla czyjegoś "dobra". Oczywiście według ich mniemania. Chore i bezmózgie jak dla mnie.

Więc niech robi to dla "dobra" wszystkich wnuków, a nie mnie się uczepiła jak rzep psiego ogona.

 

Ale musi być jakiś powód dlaczego wybrała właśnie ciebie na cel tej pysznej "dobroci".

[Gość SmutnaTęcza]

  wilzyx napisał(a):

 

Ale musi być jakiś powód dlaczego wybrała właśnie ciebie na cel tej pysznej "dobroci".

Jest powód. Chce, bym była pośmiewiskiem.

[wilzyx]

  Aurora92 napisał(a):

Jest powód. Chce, bym była pośmiewiskiem.

 

Jesteś tego pewna, czy też może to twoja opinia rozszarpana przez depresję doprowadza cię do takiego wniosku?

[Arhol]

Depresja + niska samoocena (czyli myśle autodestrukcyjne co za tym idzie) i chęć zwrócenia na siebie uwagi.

[Gość SmutnaTęcza]

???

[Gość]

Aurora92, każda babcia wmusza jedzenie (moja dawała też na wynos ). To jest u nich norma, serio. Tak okazują min. miłość i troskę. Za ich czasów brakowało wszystkiego i teraz chcą wnuczkom uchylić nieba tymi smakołykami

[Gość SmutnaTęcza]

  Kokojoko napisał(a):

Aurora92, każda babcia wmusza jedzenie (moja dawała też na wynos ). To jest u nich norma, serio. Tak okazują min. miłość i troskę. Za ich czasów brakowało wszystkiego i teraz chcą wnuczkom uchylić nieba tymi smakołykami

No tak... To wiem... Ale dlaczego wmusza je tylko we mnie? A nie np. w moją kuzynkę, która odchudza się, mimo że już jest chuda jak szkapa?

[Gość]

Aurora92, jej nie kocha, a Ciebie tak.

babcie w ten sposób okazują miłość.

[Gość SmutnaTęcza]

Zjadłam dziś jakieś 1400-1500 kalorii (o ile dobrze liczę, bo rzadko to robię). Oby nie skusiło mnie już na płatki...

[moyraa]

Aurora92, wiesz zapewne, racjonalnie, że to mało jedzenia...

A nie porównuję już nawet tej ilości z "nadmiernym objadaniem się". Nie pamiętam Twoich postów, historii, choć nick kojarzę, także nie wiem co i jak... Jednakże przerażające jest to, że umieściłaś ten post w tym wątku.

[Gość SmutnaTęcza]

moyraa, zazwyczaj jem dużo więcej, ale jednak dziś udało mi się powstrzymać od zjedzenia dużej miski płatków (jem taką dużą michę nawet wtedy, gdy wcale nie jestem głodna - z nudów, dla zabicia stresu, problemów?). Poza płatkami, nie potrafię się powstrzymać przed zjedzeniem słodyczy - jak coś w domu jest, to muszę zjeść wszystko od razu, np. pół blachy ciasta czekoladowego.

Niby to, co dziś zjadłam, to za mało kalorii, ale mimo to czuję, że zjedzenie na obiad ziemniaków, buraczków i trzech dużych schabów da o sobie znać. Oprócz tego zjadłam dziś dwie bułki z szynką. Picia nie liczyłam, zresztą jestem odwodniona i zdecydowanie za mało piję.

[Gość]

Aurora92,

  Cytat

trzech dużych schabów

[Gość SmutnaTęcza]

rotten soul, no co? To nie moja wina - moja mama wydziela wszystkim po tyle samo mięsa i nie obchodzi ją, czy ktoś ma na tyle ochotę, czy nie. A gdy się sprzeciwić, to jest urażona albo się wścieka.

[Gość]

Aurora92 moja mama też nie rozumie, kiedy mówię "nie jestem głodna".

Do tej pory chowam mięso pod ziemniaki! Jakbym z nią mieszkała to by mnie ktoś musiał po schodach kulać do góry bo bym sama rady nie dała

[moyraa]

Aurora92, współczuję. Zawsze sprzeciwiam się wpychaniu jedzenia na siłę. A potem rodzice dziwią się, że ich dzieci mają ED, czy jakieś inne świństwo.

Ok, wpychanie jedzenia nie jest grzechem niewybaczalnym, diabelskim, ale...

[Gość]

Aurora92, anna.anakaia,

Ja miałem taką babcię. Gotowała świetnie, ale jej porcje były super sized. Zjeść u Niej dwudaniowe obiady na tych kolosalnych talerzach, to było nie lada wyzwanie. I te Jej teksty:"Jedz synu, jedz, taki suchy jesteś na buzi" albo mądrości ludowe:"Wełna nie wełna, aby dupa pełna"

[wysłowiona]

Już dawno wykazano, że dzieci, którym się na siłę wpycha jedzenie mają później problemy z poprawnym odżywianiem. Bo nie ma czegoś takiego jak "niejadek"- zwykle dzieci jedzą dokładnie tyle, ile potrzebują.

 

Moi rodzice za każdym razem jak się odchudzam pytają, czy nie mam anoreksji. Po co zwrócić uwagę na to, że naprawdę mi się przyda Eh, zero wsparcia. Jak będę miała kiedyś dziecko, to w razie potrzeby, będę mu serwować marchewki i wspierać zdrowy styl odżywiania, a nie krytykować :)

[Gość SmutnaTęcza]

rotten soul, moja babcia też taka jest. Jak skończę jeść, to mnie zmusza, żebym wzięła więcej albo pyta, czy mi nie smakuje. Uwielbiam jej babkę, piecze wyśmienitą i wszystkie wnuki zawsze się o nią biją, ale jak zjesz już kilka słodkich, obficie polukrowanych kawałków, a ona kładzie ci kolejny, zanim zdążysz powiedzieć, że już więcej nie chcesz... Najlepsze jest to, że ze wszystkich wnuczek tylko mnie się czepia, a nie mojej kuzynki, która mieszka niemal z nią i ewidentnie się odchudza (głośno o tym mówi; uważam, że nie potrzebuje diety). A teraz niedawno kuzynka trafiła na pogotowie z półpaścem, który - jak się okazało - był z niedożywienia. I kogo babcia powinna ścigać z jedzeniem?

[Gość]

Aurora92,

  Cytat

Najlepsze jest to, że ze wszystkich wnuczek tylko mnie się czepia

Może Cię najbardziej lubi i jesteś Jej ulubioną wnuczką i dlatego stara Ci się tak dogodzić tymi babeczkami?

 

  Cytat

I kogo babcia powinna ścigać z jedzeniem?

Powiedz Jej wprost kogo i po kłopocie. No i bądź stanowcza przy odmawianiu. Masz 21 lat, więc możesz się od dawna śmiało postawić. Ja tam nie widzę problemu, bo odmawiałem nawet jak byłem gówniarzem. Fakt, trochę się nasłuchałem, ale swoje osiągnąłem.

[nutka06]

U mnie na zmianę. Jednego dnia się objadam, następnego nie mogę nic przełknąć. Kiedyś zajadałam stres, teraz nie potrafię. Tak czy siak, borykam się z nadprogramowymi kilogramami.

[Antaro]

Witam drogie Panie. Nie bez kozery witam tylko Panie, bo chyba osobniki płci męskiej sie w tym temacie nie wypowiadały. Czyżby nadmierne objadanie się tyczyło się tylko płci pięknej ? Tak czy siak, będę niezmiernie wdzięczny gdybyście mogły/mogli spojrzeć na temat w którym opisałem mój problem, analogiczny do tego jaki wystepował w tym temacie na wszystkich stronach - objadanie się.

kompulsywne-jedzenia-a-moze-co-innego-t47507.html

 

Jak czytam Wasze opisy, kto ile czego potrafi zjeść i martwi sie objadaniem się to aż pod nosem szyderczy uśmiech u mnie sie pojawia.

Co to jest kilka kromek chleba ? Co powiecie na taki "posiłek"

-500g piersi z kurczaka pieczonej, 1kg kartofli, sałatka warzywna

-4 banany

-zapiekanki z 6 grahamek (12 połówek) na 300g sera zółtego, oczywiscie z jakas wedliną i keczupem

-zupa mleczna >> 120g pł owsianych, 700ml mleka 2%

-jogurt naturalny 450g

 

 

To wszystko to jest jeden posiłek, który spozywam w sumie przez 1.5-2h, jedno po drugim. Dopiero po skonsumowaniu tej ogromnej ilosci kalori czuje sie syty (nieglodny) aż do bólu i uczucia przepelnienia.

 

Potrafie wsunąć takie 3 posilki w ciągu dnia.

Nie robie tego zbyt czesto, bo wiem ze nie moge. Staram sie jak moge kontrolować, ale z kazdym tygodniem jest to coraz trudniejsze.

[Alixxx]

Cześć, jestem tu nowa. Mam 178 cm wzrostu (dziewczyna), noszę rozmiar 36, ale nie jem normalnie. Mam wyniszczony organizm, kilka szpitalnych epizodów (Oddział Ratunkowy). Moje ataki to koszmarnie wielkie ilości jedzenia, przykładowo ostatnio: od godziny 8 rano do 22 zjadłam: 12 kawałków kruchego ciasta z karmelem i kremem budyniowym (średnie kostki), 10 kawałków innego ciasta, również z kremem, słoik nutelli (mały), dużą czekoladę z milki z orzechami, dwie drożdżówki, 2 batoniki 3-bit, smażoną pierś z kurczaka, smażone ziemniaki z żółtym serem (około 7 szt, objętościowo pełen głęboki talerz), półtorej paczki czipsów (duża paczka), gotowana kaszka z dżemem truskawkowym (głęboki talerz, w ilości około 3/4 objętości talerza), szynka, żółty ser podjadany w plasterkach, kubeczek serka do smarowania pieczywa. To, co pamiętam, a było coś pewnie do tego jeszcze. Mam chorą trzustkę, nie mam woreczka żółciowego, powinnam mieć ścisłą "dietę". Po incydentach tych największych, nie idę do pracy - mam albo zwolnienie lekarskie (często), bo wtedy gorączkuję, wymiotuję, nie mam siły palcem ruszyć, lekarz rodzinny wypisuje bez namysłu L4, albo dzwonię do pracy i proszę szefa o dzień urlopu. Jego wyrozumiałość mnie ratuje. Nie mam zbędnych kg, jestem szczupłą, bo 1)potem głoduję, 2)chora trzustka też robi swoje. Brałam bioxetin, nie pomógł. Ratunku ;(