TYlko chce się wyżalić bo nie mam do kogo

[Lozxx2442]

Cześć jestem tu nowa dosłownie 3 min temu założyłam konto . Zacznę od tego że mam 17 lat moje życie w chwili się posypało wsumie nawet nie wiem od czego zacząć może zacznę od zaburzeń odżywiania mam 163 cm wzrostu i obecnie wazę 44 kg jestem załamana ponieważ tydzień temu ważyłam 40 kg ale zaczęłam się tak obżerać że nawet w tej chwili jestem tak obżarta że zaraz zwymiotuje ale najgorsze jest to że nie mogę przestać się obżerać i nie wiem jak sobie pomóc bo to zaczęło się od wakacji obżarstwo dieta obżarstwo dieta itd niepotrafie z tego wyjść czuje się tak ciężko fizycznie taka wypchana chce znowu jeść mało i czuć się dobrze ale nie wiem jak ? !

drugim załamaniem jest szkoła obecnie chodzę do 3 klasy liceum w drugiej klasie się przeniosłam do obecnej szkoły i mogę stwierdzić ze to była porażka nie doż że nie radzę sobie z nauką ze względu na wysoki według mnie poziom szkoły to jestem totalnie odizolowana od klasy nikt nie chce ze mną rozmawiać ani siedzieć w ławce boje się tam iść . 

Trzecim problemem jest chłopak  w wakacje podjęłam się pracy na zmywaku i w tym bistro pracuje ten chłopak w którym się zakochałam on jest z Ukrainy ale problem tkwi w tym że ma dziewczynę tez Ukrainkę ale uważam że chyba wpadłam mu w oko bo tak intensywnie patrzy mi w oczy króregos dnia mu pomagałam i byliśmy bardzo blisko siebie czułam się cudownie ale prawda jest taka że nic dalej się nie dzieje on nie robi żadnego kroku i ja również bo nie potrafię go poderwać !! I uświadomiłam sobie że i tak pewnie nic z tego nie będzie bo mi nigdy się nic. Nie udaje 

kolejnym problemem jest dom a raczej matka ciągle się czepia i krzyczy na mnie 

to tyle przepraszam że się tak rozpisałam ale nie potrafię sobie poradzić z tym wszystkim bo to spierdzieliło mi się wszystko na raz na głowę nie wytrzymuje psychicznie coraz częściej myśle o tym by się Zabić i chyba to zrobię bo nie mam wyjścia wszystko jest do dupy i już nic nie ma sensu 

[johnn]

2 godziny temu, Lozxx2442 napisał:

Cześć jestem tu nowa dosłownie 3 min temu założyłam konto .

Cześć:)

2 godziny temu, Lozxx2442 napisał:

Zacznę od tego że mam 17 lat moje życie w chwili się posypało wsumie nawet nie wiem od czego zacząć może zacznę od zaburzeń odżywiania mam 163 cm wzrostu i obecnie wazę 44 kg

44 kg to nie jest wiele:) Ja waże więcej:):) (żart)

2 godziny temu, Lozxx2442 napisał:

drugim załamaniem jest szkoła obecnie chodzę do 3 klasy liceum w drugiej klasie się przeniosłam do obecnej szkoły i mogę stwierdzić ze to była porażka nie doż że nie radzę sobie z nauką ze względu na wysoki według mnie poziom szkoły to jestem totalnie odizolowana od klasy nikt nie chce ze mną rozmawiać ani siedzieć w ławce boje się tam iść .

Może spróbuj zjednać sobie przyjaciół ze szkoły lub poszukasz ich w najbliższym otoczeniu.

Mogę pomóc z matematyki:)

2 godziny temu, Lozxx2442 napisał:

Trzecim problemem jest chłopak  w wakacje podjęłam się pracy na zmywaku i w tym bistro pracuje ten chłopak w którym się zakochałam on jest z Ukrainy ale problem tkwi w tym że ma dziewczynę tez Ukrainkę ale uważam że chyba wpadłam mu w oko bo tak intensywnie patrzy mi w oczy króregos dnia mu pomagałam i byliśmy bardzo blisko siebie czułam się cudownie ale prawda jest taka że nic dalej się nie dzieje on nie robi żadnego kroku i ja również bo nie potrafię go poderwać !! I uświadomiłam sobie że i tak pewnie nic z tego nie będzie bo mi nigdy się nic.

Warto zachować ostrożność.  Nie mam dużego doświadczenia. Trudno mi doradzić.

2 godziny temu, Lozxx2442 napisał:

kolejnym problemem jest dom a raczej matka ciągle się czepia i krzyczy na mnie 

Może nie rozumie twojego zachowania lub ma inne trudności. 

2 godziny temu, Lozxx2442 napisał:

to tyle przepraszam że się tak rozpisałam ale nie potrafię sobie poradzić z tym wszystkim bo to spierdzieliło mi się wszystko na raz na głowę nie wytrzymuje psychicznie coraz częściej myśle o tym by się Zabić i chyba to zrobię bo nie mam wyjścia wszystko jest do dupy i już nic nie ma sensu 

Myślę, że trudno o dobrą ocenę. Może warto porozmawiać z przyjaciółką, psychologiem lub telefonem zaufania.

Gdy miałem 17 lat to mój ojciec odszedł. Nie utrzymywał kontaktu i nie płacił alimentów.  Mając stypendium Prezesa Rady Ministrów chodziłem po śmietnikach poszukując złomu i opału :(:(:(

W zeszłym roku zdiagnozowano u mnie zespół Aspergera. Mam trudności w kontakcie z ludźmi. Trudno mi znaleźć dziewczynę (Miałem tylko jedną dziewczynę).  

 

Powodzenia i miłego dnia:)

johnn

 

[Shadowsun]

49 minut temu, Sd_Kfz_182 napisał:

Obżerasz się, ponieważ masz zaburzenia odżywiania lub obżerasz się ze stresu.

 

Przede wszystkim dlatego, że ma niedowagę... organizm jest w stanie tolerować ją tylko do pewnego momentu, później buntuje się, a konsekwencją są właśnie ataki wilczego głodu i niekontrolowane napady obżarstwa. Dodatkowo wygląda na to, że włączył Ci się @Lozxx2442 tzw. ekstremalny głód, a na niego nie ma innej rady niż po prostu zaspokoić go i pozwolić ciału osiągnąć optymalną wagę [a właściwie najpierw nieco ją przekroczyć, a dopiero potem  n a t u r a l n i e  do niej powrócić]. Przy czym niestety może to nie być waga z czwórką na przodzie [chyba że jesteś drobniejsza z natury].

 

Jedz tak jak nakazuje Ci organizm [zadbaj tylko w miarę możliwości o odpowiedni udział nieprzetworzonych produktów, bo pewnie napychasz się samym syfem] i porzuć restrykcje, diety i ogólnie wchodzenie na deficyt kaloryczny to w tym momencie najgorszy możliwy pomysł. Wyguglaj sobie również hasło "wilczogłodna", ten blog powinien Ci bardzo pomóc.

 

3 godziny temu, Lozxx2442 napisał:

obecnie wazę 44 kg jestem załamana ponieważ tydzień temu ważyłam 40 kg

 

Spora część z tego to woda [w dużej mierze jesteś po prostu opuchnięta], także glikogen i treść jelitowa. Organizm musi również odbudować narządy i mięśnie, tłuszczyk odkłada dopiero na samym końcu

 

Do reszty Twoich problemów się nie odniosę, bo nie czuję się wystarczająco kompetentna, ale...

 

3 godziny temu, Lozxx2442 napisał:

coraz częściej myśle o tym by się Zabić i chyba to zrobię bo nie mam wyjścia

 

... masz prawo czuć się tak jak się czujesz, ale uwierz - nawet największe trudności da się pokonać. A zacząć możesz choćby od wyjścia z zaburzeń odżywiania.