Potrzeba wyrażania opinii

[NoLajf]

Też tak macie, że macie silny przymus wyrażania swojego zdania, najczęściej negatywnego w złości? Może to być niezrozumiałe, więc zacznę od początku. Gdy moja nerwica się zaczynała, byłem wtedy w gimnazjum. Koledzy często mnie przesladowali a ja nie potrafiłem nic zrobić, nawet coś odpowiedzieć, bo uważałem że to był by grzech. Później w miarę powrotu do bycia osoba sprzed choroby, przestałem rozpatrywać coś pod pojęciem grzechu a nawet uważałem że teraz mogę robić co mi się podoba, bo za to cierpienie jakie mi Bóg zgotowal to mi się należy. A ostatnio doszło to do takiego stanu, że nie mogę poradzić sobie ze złymi emocjami i wolę wyrazić swoją opinię niz tłumic to w sobie jak za czasów gimnazjum. Wychodzi na to że wcale nie uczę się na błędach, bo cokolwiek nie napisze to wywołuje wokół siebie kłótnie i wychodzę na debila. Np. bardzo się zdenerwowalem gdy był wypadek i trolejbusy(w Lublinie tego dziadostwa pelno) nie mogły dalej przejechać i musiałem iść 2 przystanki na piechotę. Wróciłem do domu i od razu napisałem skargę na mpk. Ton mojej wypowiedzi był ostry. Ta skarga podziałala na mnie jak lekarstwo na złość. Na dodatek otrzymałem bardzo uprzejmą odpowiedź a ja przeprosilem za słowa. I tak Mam w każdej sytuacji życiowej. Moja duma nie pozwala mi na siedzenie cicho. Wiem że to może się dla mnie źle skończyć, bo trafię na jakiegoś dresika i skończę w szpitalu. Wiem że inni ludzie nie wdaja się w konflikty z innymi osobami, bo wiedzą jakie mogą być konsekwencje. Ale ja nie potrafię sobie z tym radzić. Wpadam w zlosc, piszę o tym lub coś odpowiadam a po kilku godzinach przepraszam za moje zachowanie. Wychodzi na to że zmieniam się w takiego cwaniaczka co mu wszystko nie odpowiada i szuka kłótni. A mi przeszkadza nawet to że ktoś obok mnie siądzie w autobusie. Nie wiem kiedy lepiej sobie odpuścić a kiedy nie żeby nie okazać słabości, a jestem słaby. Ale też żeby czasem np obronić swoją dziewczynę przed słowną przemocą.

[Gość]

Myślę, że potrzeba wyrażenia złości od czasu do czasu jest naturalna. Zwłaszcza jeśli ktoś zwykle ją w sobie tłamsi.

[obelixar]

Ja też rozładowuję złość na worku treningowym (tak chodzę na siłownię) i nie ma w tym nic złego przecież, no lepiej tak niż kogoś uderzyć...

[miniu89]

Ja na przykład tak mam, że nie potrafię powiedzieć tego, co myślę i to w sobie tłumię, wyżywając się później na samym sobie. Wiem, że to jest głupie, ale czuję tak silną potrzebę wyładowania się na sobie, że nie mogę wręcz wytrzymać