czy płakaliście kiedyś na terapii?

[depas]

Nie, ale parokrotnie byłem blisko i musiałem walczyć ze sobą żeby się na dobre nie rozkleić.

[Potomkini]

Czasem mi się zdarza. A czy normalne jest, że terapeutka płacze (ociera łzy) na terapii? Nieraz tak się dzieje. Czy na Waszych terapiach też ma miejsce coś takiego?

[mangiferaindica]

Płacz jest rzeczą ludzką, ma ogromną moc oczyszczającą. Ja w życiu wiele się napłakałam, teraz chyba wyczerpałam wszelkie zbiorniki, bo zdarza mi się to rzadko. Jednak podczas sesji terapeutycznej - tak, zdarzyło mi się 3 razy. Każdorazowo wiązało się to z dużym wstydem względem osoby terapeuty i wobec samej mniej, niemniej po fakcie nie czułam już tego. To jest normalne. Osoby zaburzone mają problemy z rożnieniem aspketów normalności w terapii od właśnie wstydu własnego czy sztucznie wywołanego.

[Sajkofaak]

Ja bym się cieszył gdybym płakał było by wiadomo że czuję jakieś emocje i jestem ich swiadom.W depresji w Chad nie potrafiłem płakać byłem tak wyobcowany i pozbawiony emocji jak płacz,śmiech,radość,przyjemność no zero.

[Gość]

Chodzę na grupową terapią i mam duże opory, żeby pozwolić sobie na płacz, bo to byłby taki płacz przez wściekłość, jak jakiś wybuch. Ale chciałabym pozwolic sobie na płacz. A blokuje mnie poczucie wstydu i to, że musiałabym pokazać, że jestem słaba i wrażliwa. Zdarzyło mi się chwilę popłakac na konsultacjach zanim zaczęła się grupowa terapia, ale też z dużym oporem. Eh

[małpka bubu]

zdarzało się... nie mam przed tym oporów... u psychiatry kilka razy przepłakałam 45minut, tyle czasu mnie napięcie trzymało a nie wypuścił mnie póki się nie uspokoiłam - a jest na NFZ

[Zupapomidorowa]

Chodziłam około 9 miesięcy na terapię i na prawie każdej ( z może trzema wyjątkami) płakałam. Gdy zamykałyśmy terapię (nie dlatego, że już nie muszę się leczyć), terapeutka powiedziała mi, że to był ten syndrom ofiary. Traktowałam ją jak kata. Ja byłam ofiarą tej relacji. Takie przeniesienie.