zaburzenie depresyjno-lękowe - problem.

[insomnia-one]

Witam wszystkich

 

Od około roku mam zdiagnozowane zaburzenie depresyjno-lękowe na podstawie wywiadu podczas uczestniczenia w trzy miesięcznej psychoterapii grupowej na oddziale w szpitalu psychiatrycznym. Z racji wywiadu przeprowadzonego w moim mniemaniu przez kompetentnych lekarzy te diagnozę uznaje za trafioną (objawy się pokrywają prawie w 100% ). Aczkolwiek pewien lekarz psychiatra zasugerował ze może to być coś więcej a mianowicie choroba maniakalno-depresyjna (stwierdził to po 7 minutowym wywiadzie)

Nie zauważam u siebie klarownych stanów maniakalnych aczkolwiek mogę być nieobiektywny.

Mam pytanie do ludzi którzy byli w podobnej sytuacji lub tych którzy zmagają się z choroba maniakalno-depresyjną, czy stany manii są zauważalne (trwonienie pieniędzy, przelotne znajomość itd) czy to tylko jedna z możliwości chadu, wprost czy da się u siebie zauważyć podejrzane symptomy wskazujące na te chorobę czy raczej ciężko być obiektywnym w stosunku do siebie?

 

Dziękuje za pomoc

Pozdrawiam.

[Łapa]

Jako maniak-depresyjny gościu, z przewagą manii powiem Ci, że symptomów manii nie zauważysz, zauważysz je już lądując w szpitalu, a nawet tam może być różnie.

 

IMO co najwyżej można zobaczyć samemu hipomanie, dlatego w tej chorobie warto otaczać się ludźmi, którzy obiektywnie Ci powiedzą, że zaczynasz odlatywać.

[ekspert_abcZdrowie]

insomnia-one, trochę wątpię w rzetelność diagnozy postawionej w oparciu o 7-minutowy wywiad. Tym bardziej, że masz rozpoznanie po 3-miesięcznej psychoterapii i dostrzegasz wiele objawów rozpoznanej u siebie choroby. Czy kiedykolwiek miałeś stany podwyższonego nastroju, co zauważyło najbliższe otoczenie, bliscy, znajomi?

[insomnia-one]

insomnia-one, trochę wątpię w rzetelność diagnozy postawionej w oparciu o 7-minutowy wywiad. Tym bardziej, że masz rozpoznanie po 3-miesięcznej psychoterapii i dostrzegasz wiele objawów rozpoznanej u siebie choroby. Czy kiedykolwiek miałeś stany podwyższonego nastroju, co zauważyło najbliższe otoczenie, bliscy, znajomi?

 

Jasne, stan podwyższonego nastroju nie jest mi obcy aczkolwiek wydaję mi się że zawsze był spowodowany jakąś konkretną rzeczą. Np. po pozytywne rozwiązaniu bardzo stresogennej sprawy czy po prostu dobrym dniu. Bywały momenty przeplatanych stanów 'nizin' i 'wyżyn' aczkolwiek nie było to dla mnie na tyle niepokojące czy częste by o próbować o tym rozmawiać z lekarzem, osobiście uważam, ze bierze się to z moich skrajności, bo jest ich pełno w moim życiu - na wszystkich płaszczyznach.

Pytałem znajomych, mówią, ze nic szczególnie niepokojącego nie zauważyli.

 

Dziękuje za pomoc.

[psycholog hubert]

Na razie nie martw się, dla pewności możesz iść do następnego psychiatry i nie mów mu o dotychczasowej diagnozie, zobaczysz jak on ciebie zdiagnozuje. Najlepiej będzie jesli zgłosisz się do psychologa klinicznego