Nasz wspólny dzienniczek uczuć! ;-)

[Gość]

Nie ma rzeczy, której bardziej bym się bała niż mówienie o uczuciach.

No ja tak samo, z tym, że mój terapeuta WIE jak ze mną ROZMAWIAĆ. Gdyby nie to... Nie dałabym rady.

[*Monika*]

New-Tenuis, Aguś dziękuję.

Dlaczego nie umiesz Jej powitać? Dlatego, że nie rozpoczęłaś jeszcze terapii?

Nie ma rzeczy, której bardziej bym się bała niż mówienie o uczuciach. Zaczynałam wiele razy terapię, ale natychmiast po dwóch spotkaniach ją przerywałam.

Wiesz, że ta trudność będzie się za Tobą ciągnęła do końca życia, jeśli się w końcu nie przełamiesz?

[Gość]

22 grudnia

08.03

 

Czuję strach... Strach przed Wigilią. Chcę, by było już po. I jestem jeszcze wkurzona na dodatek! Bo widzę wszędzie prezenty, słyszę ciepłe słowa wszędzie... WSZĘDZIE. Tylko nie u mnie. U mnie Wigilia to ugotowanie bigosu, zapalenie na oknie jakichś lampek, żeby ludzie nie gadali, że nie mamy nic świątecznego, a w domu.. pustka, zero tego nastroju. Nawet wczoraj matka mnie wola "Chodź, zobacz, co zrobiłam" i mi pokazuje wywieszone na oknie lampki. A ja do niej: "Myślisz, że to nam zapewni odpowiedni nastrój... świąteczny?" Z taką ironią.

Nigdy nie pakowałam sama prezentów, chciałabym... Ale dla nich nie ma mowy. I nigdy prezentu nie dostałam zapakowanego (nie licząc dzieciństwa- ale moi rodzice nie pamiętam, by pakowali prezenty, jeśli już do babcia z dziadkiem, jak do nich jeździliśmy kiedyś).

[*Monika*]

Monar, Masz dużo w sobie złości.

Śledzę Twoje posty.

Nie dziwię się.

Wiesz co Ci powiem? Póki nie uporasz się ze złością do rodziców, ciągle będziesz się złościła. Ale tą złość musisz przejść, przepracowywać i przyglądać się jej. U mnie też tak było. Po pewnym czasie, nie wiem ile czasu to u Ciebie potrwa... zdystansujesz się, wtedy też zrobić siedmiomilowy krok do przodu.Życzę Ci tego dystansu.

Złość jest wskazana i nie może być tłumiona.

Zresztą zobaczysz za pewien okres czasu jakie ta złość będzie u Ciebie przybierać fazy.

[Gość]

*Monika*, a ja przy terapeucie nie okazuje ani dobrych ani złych emocji... Łapię się na tym. Byłam z siebie dumna, jak zdałam ładnie prace kontrolne, mój terapeuta pyta, jak mi idzie w szkole, a ja takie pozbawione emocji "dobrze".

Tak samo z tymi emocjami przy terapeucie co do rodziców, tylko smutek mi się okazuje, złość... ? Rzadko. Jeśli już, to na niego.

 

Złość jest wskazana i nie może być tłumiona.

Zastanawiam się, czy muszę rozmawiac z rodziną. Czy jakbym przestała się odzywac, to bym tłumiła emocje? Już chyba znam odpowiedź...

 

-- 22 gru 2012, 12:00 --

 

Śledzę Twoje posty.

[New-Tenuis]

New-Tenuis, Aguś dziękuję.

Dlaczego nie umiesz Jej powitać? Dlatego, że nie rozpoczęłaś jeszcze terapii?

Nie ma rzeczy, której bardziej bym się bała niż mówienie o uczuciach. Zaczynałam wiele razy terapię, ale natychmiast po dwóch spotkaniach ją przerywałam.

Wiesz, że ta trudność będzie się za Tobą ciągnęła do końca życia, jeśli się w końcu nie przełamiesz?

Nie wiem, czy chcę się przełamywać, czy muszę... nie mam aż takich strasznych trudności z życiem, nie przycisnęło mnie jeszcze do muru. Na razie, z wielu aspektów swojego życia jestem zadowolona, nie chcę tego rujnować. A Tobie gratuluję jeszcze raz pomyślnego zakończenia terapii. :)

[małpka bubu]

27.12.2012

spędzam święta u rodziny skarbka na drugim krańcu kraju... bawimy się z 3 letnią siostrzenicą skarbka, rozmawiamy z jego rodziną... inność potraw, obyczajów...

jak płachta na byka działa na mnie stwierdzenie jego babci że 3 letnie dziecko jest rozwydrzone bo: nie smakują jej polskie specjały (to pół-Meksykanka zamieszkała w Meksyku), bawi się ozdobami choinkowymi i jej się na to pozwala (plastikowe dzwoneczki), ma humory zwyczajne do wieku... nie będzie przecież chodzić jak w zegarku... boję się tych stwierdzeń, jestem przerażona, moje wewnętrzne dziecko ma ochotę schować się pod kocem; jak w mordę strzelił to co obecnie czytam z Alice Miller ze Zniewolonego Dzieciństwa, rozdział o podręcznikach do wychowania z 19 wieku...

[Gość]

Gdy ktoś w domu pije to jest wieczny strach i życie w pełnej gotowości...

[Gość]

czuję strach przed dniem dzisiejszym, a tak to super.

[Gość]

Nadal jestem rozbita wewnętrznie

poki co nie umiem znalezc dystansu do pewnych spraw to mnie meczy.Oby przyszly rok był

lepszy dla mnie od tego konczacego się.

[Gość]

Czuję radosc. Byłam w pracy od 24.00 do 8.00, dostałam 7 dych, było fajnie, choć męcząco, pasam już na pysk w sumie, cały dzień pewnie będę odsypiać, ale... Jestem zadowolona.

[małpka bubu]

w sylwestra padliśmy na ryj po północy, wykończyła nas długa podróż powrotna (wystartowaliśmy o 22giej nocnym autobusem, potem 3 godziny czekania we Wrocławiu na pociąg, sam pociąg toczył się jakieś 3,5 godziny i przed 13 w sylwestra byliśmy w domu)... odwykłam od spania w autobusie, złapałam może 2 godziny snu...

 

3 letnią Mayte zobaczymy dopiero za 1,5 roku, znaczny to dla nas będzie czas - w przyszłym roku wychodzę za mąż, daty jeszcze nie ustaliliśmy, wiemy że w 1 połowie lipca... także malutka będzie najmłodszym gościem... olewamy całonocne wesele, będzie jakiś uroczysty obiad, celujemy więc we wcześniejsze godziny w USC... już myślę aby ją zabrać do sali zabaw, pójść do kina na jakąś bajkę, dostanie moją bajkę z dzieciństwa, zapomnieliśmy teraz... kochana przylepka... nazwała mnie w pewnym momencie kotkiem bo ze względu na barierę językową naszą zabawą było piszczenie i miauczenie - dziecko jest mieszanką polsko-meksykańską, siostra narzeczonego wyjechała tam... wiedziałam zanim pojechaliśmy na podkarpacie że przy małej zdziecinnieję

 

1 stycznia spędziliśmy miło, błogie lenistwo i mnóstwo tulenia...

 

wkurzyłam się, znowu boli , niech mi się tylko bateria podładuje, dzwonię się zarejestrować do ginekologa, przychodnię mam dosłownie 10 minut od siebie... czytałam o tym, wiem że to długo się leczy...

 

niech ten czas szybko leci, leć czasie, niech nastanie przyszły rok, kiedy prawnie staniemy się jednym, kiedy nie pierścionek a obrączka będzie na palcu... bo duchowo jednym to my już jesteśmy... uwielbiam te różnice między nami, uwielbiam to że oboje uwielbiamy się tulić... chcę go tulić już do końca życia... chcę aby mnie głaskał po głowie już do końca życia...

 

umiarkowany dół mnie łapie, muszę polecieć po papiery ze stażu do firmy, opinia, sprawozdanie ze stażu i lista obecności... czeka mnie szukanie pracy...

 

ostatnio więcej jest koszmarnych snów, dziś znowu ale nawet sny najgorszego typu czyli z przemocą seksualną się zmieniły, zawsze sprawcę pobiję

 

-- 02 sty 2013, 11:28 --

 

zadzwoniłam z telefonem na kablu - przyjmują na bieżąco więc pójdę jutro...

 

-- 03 sty 2013, 15:11 --

 

znów czuję się okropna, zła, myślę że cholera wie jak wyszłam na durnia, wstrętna, odrażająca... wściekłam się bo u ginekologa nie dostałam dokumentu - upoważnienia o informowaniu o moim stanie zdrowia, jak następnym razem pójdę na cytologię to się upomnę... kiedyś w S. chirurg sobie jaja zrobił z moich praw pacjenta, kiedyś psychiatra w ZG; ale odkąd wiem o takiej możliwości to tego pilnuję i walą mnie stereotypy o sielskiej rodzince! rozdrażniło mnie stwierdzenie kobiety w poczekalni że gdyby matka chciała się dowiedziec to z troski... pewnie kolejna z tych że rodziców trzeba kochac bez względu na wszystko, może kobiety w rejestracji też z tego wychodzą? wkurzyłam się...

 

u ginekologa podejrzenie infekcji dróg moczowych (wtf?) albo podłoże psychogenne... czyli nic nowego, nic odkrywczego...

 

jedziemy tam jutro na urodziny mamy i brata...

 

obawiam się wypominania z prawem jazdy, oni w ogóle nie przyjmują do wiadomości argumentów zdrowotnych i że będzie pitolenie z wagą... nie wiem czy się będę odchudzac... czy wszyscy muszą byc szczupli? dlaczego to co większe uważa się za obrzydliwe? dlaczego jak odstajesz ze schematu masz przesrane na całej linii?

[Gość]

Nie zapomnijcie o tym temacie, piszcie co czujecie, nawet gdy mnie nie będzie

 

4 styczeń

23.37

Czuję spokój.

[mark123]

Czuję jakąś tajemniczość.

 

-- 05 sty 2013, 01:50 --

 

Złość jest wskazana i nie może być tłumiona.

W niektórych przypadkach chyba lepiej tłumić. Gdybym nie tłumił złości w momencie gdy ją odczuwam, to trochę przedmiotów... mogłoby się zniszczyć

[vifi]

mark123, To że jej nie tłumisz to nie znaczy że tracisz zupełnie nad sobą kontrolę. Można czuć złość i jednak nie pozabijać wszystkich wokół.

[mark123]

mark123, To że jej nie tłumisz to nie znaczy że tracisz zupełnie nad sobą kontrolę. Można czuć złość i jednak nie pozabijać wszystkich wokół.

Ale chodziło mi o to, że ja ją tłumię, gdy jestem zły, ale czuję, że gdybym jednak nie tłumił, to musiałbym coś zniszczyć. W chwilach, gdy jestem zły, to często aż drżę z tej złości i ma mnie ochotę rozerwać.

[mojanati]

Ja przez dłuższy czas właśnie w momencie silnej złości brałam jakiś przedmiot typu szklanka, kubek, wazon i rzucałam nim z całej siły o podłogę. W momencie gdy przedmiot roztrzaskiwał się na kawałeczki rozpadała się też złość. Mogło mi się tak zdarzać ze 2-3 razy w roku, żeby nie było, że codziennie coś tłukłam. Potem mój mąż wymyślał mi od wariatek z tego powodu, więc przestałam. Może to był błąd...

U mnie w tym roku jakoś bardziej pozytywnie. Staram się nie poddawać. Może nabrałam trochę dystansu. Może chwilowo, ale na razie nie ma dramatów.

[Keraj]

Ja czuję się dość dobrze, jakoś tak myślę że z każdym następnym dniem jakoś przepracowuję to moje dzieciństwo, ale fakt - łatwo nie jest. Wczoraj oglądałem niezły film w temacie DDA - "Wykluczeni"...

Ciekawy, prawdziwy i wstrząsający...

[mark123]

Ja przez dłuższy czas właśnie w momencie silnej złości brałam jakiś przedmiot typu szklanka, kubek, wazon i rzucałam nim z całej siły o podłogę. W momencie gdy przedmiot roztrzaskiwał się na kawałeczki rozpadała się też złość.

Być może gdyby nie to, że boję się rodziców, to też bym tak robił w chwilach złości.

[małpka bubu]

mark123 - czym innym jest odczuwanie złości a czym innym jej wyrażanie, nikt ci do głowy nie zajrzy więc nie musi wiedzieć żeś wściekły

 

jestem wkur...

byliśmy tam z narzeczonym, były urodziny matki i brata... i znowu drugiego dnia swoje: wychwalanie wojska jako pracy pod niebiosa i nieważne że ktoś nie ma do tego predyspozycji; parcie na prawo jazdy i nieważne że teraz gorzej się czuję, sądzą że dzięki ich presji napisałam pracę magisterską (sic!) i nieważne że wysiłki włożyłam w to ogromne przy nienajlepszym zdrowiu, jawne nastawianie narzeczonego przeciw mnie (by też na mnie wywierał presję z tym prawkiem)... wieczorem myślałam że jak dotrę do Zielonej to któregoś pięknego dnia nałykam się leków by przespać cały dzień... nie zrobię tego, po co ryć wątrobę, napiję się najprędzej kawy, kawa mnie uspokaja i rozwesela... a skarbek wieczorem tulił...

 

na starcie zniechęcanie przy szukaniu pracy, zakładają że nie dam sobie rady, najlepiej żebym na to zadupie wróciła...

 

byłam u neurolog, diagnoza idzie w kierunku reakcji lękowych, zwiększony propranolol do 3 tabletek dziennie...

 

a jutro rozmowa o pracę, do salonu jednej z sieci komórkowych...

 

skarbek nie jest twardym sukinsynem i katolikiem na pokaz, ot co... gówno mnie to obchodzi, z nimi życia nie spędzę tylko z nim...

[mark123]

mark123 - czym innym jest odczuwanie złości a czym innym jej wyrażanie, nikt ci do głowy nie zajrzy więc nie musi wiedzieć żeś wściekły

No to ja tłumię wyrażanie złości.

 

-- 08 sty 2013, 15:33 --

 

Teraz tak myślę, no bo czasem, ale niezbyt często zdarzają mi się sytuacje, które na zdrowy rozsądek zazwyczaj denerwują, a mnie jakby nie. A w dzieciństwie było znacznie więcej takich sytuacji. I myślę, że albo wtedy jakoś podświadomie tłumię też odczuwanie złości, albo te sytuacje mnie nie denerwują.

[małpka bubu]

udało się wczoraj pokonac myśli samobójcze o umiarkowanym natężeniu - zaczęłam myślec o tym co lubię, a mam ochotę na zabawę wycinankami, mam teraz czas by uszyc narzutę na stół ze starych,zniszczonych dżinsów... złapałam się na tym że uległam tendencji do panicznego ich przeganiania a zaprzeczyłam sobie - moją metodą jest wsłuchanie się w nie bo one chcą mi coś powiedziec...

wysłuchałam nagrania autohipnotycznego, poczytałam Alice Miller, potem skarbek przyszedł z filmów...

 

a jutro kolejna rozmowa o pracę, tym razem w agencji ubezpieczeniowej...odezwali się z przedwczorajszego ogłoszenia...

 

sama dla siebie jestem surowym sędzią, myślę że jestem do niczego jeśli szybko nie znajdę pracy a dopiero co skończyłam staż i zaczęłam szukac...

[mark123]

Dzisiejszego wieczoru towarzyszy mi pewne uczucie, ale wstydzę się powiedzieć jakie, powiem tylko, że jest negatywne.

[Gość]

Ostatnio dużo się dzieje w moim zyciu rożnie sobie radze ale jakos widze ogromne postępy w pracy nad sobą.

[małpka bubu]

już któryś raz dorwałam coś czerwonego... poszłam po koszule, takie do biura, są jasnoróżowe i jasnoniebieskie, ale jak zobaczyłam tą wściekle czerwoną bluzkę... czasami myślę że potrzeba otaczania się czerwonymi rzeczami to forma zastępcza samookaleczenia - niechby i tak było, to jest to zdrowa forma bo taki czerwony grzebień nie spowoduje ryzyka zakażenia... skoro od gapienia się na tą barwę odpływ ten sam co przy samookaleczeniu...

 

kolejna rozmowa okazała się niewypałem, warunki pracy były złe, nie chcę byc domokrążcą bez podstawowej pensji... zostało napisac list motywacyjny i jutro iśc do kolejnej instytucji... ale tak mi się nie chce, skończy się na tym że zrobię to jutro rano...

 

w tesco nie było płynu do e-fajek - "szóstek" (6mg nikotyny na 1 ml płynu), jak nie będzie ich w carrefourze zostanie jechac na 2 koniec miasta do auchan... a jedenastek jedno opakowanie zostało, właściwie końcówka truskawkowego i trochę czekoladowego... mam nadzieję że będą jakieś fajne owocowe...

 

-- 12 sty 2013, 12:11 --

 

moje ciało chce mi coś powiedziec... co? czy właśnie przebijają się kolejne wspomnienia z nieświadomości, i to wspomnienia z bardzo wczesnego okresu dzieciństwa? Mam wrażenie jakbym docierała do zarania życia, poprzez autohipnozę wywołaną książką... nie wiem kiedy to ma miejsce w czasie... w tym stanie jestem bardzo malutkim dzieckiem, które pragnie przytulenia a jest samo... wiem że coś takiego było w szpitalach, karmienie co 3 godziny, dzieci w osobnej sali... czy w czasie niemowlęcym nie było wystarczająco tulenia bym nie była "tyranem"? Świadomie pamiętac tego nie mogę, ale w ciele się zachowuje... w układzie nerwowym...

 

pamiętam, miałam wtedy jakieś 2 latka, sama w łóżeczku i kroki matki przez korytarz który dla mnie zdawał się strasznie długi... matki odchodzącej do innego pomieszczenia, a ja sama w tym łóżeczku bałam się...

 

to pier.do.le.nie że pamięta się od lat 3; dlaczego w takim razie są to kolejne wspomnienia z tego okresu? to że narobiłam w pieluchę i "flejtuch" rodziców... te drzewka w Gubinie przycięte w wielkie kulki (potem mieszkałam gdzie indziej)...

 

wczoraj złapałam się na ssaniu kciuka...

 

zielone zasłonki, już w innym miejscu jak miałam może 5 lat... lalka która do tej pory gdzieś jest, taka czerwona...

 

sen parszywy, w którym symbolicznie złączyły się 2 okropne zdarzenia z przeszłości... tak, tamta 14 latka której przed komersem grożono a którą ktoś ostrzegł by nie szła sama do ubikacji - z czasów gdy byłam ofiarą przemocy szkolnej (8 klasa, stary system)... i ta próba g.. przez kuzyna gdy miałam lat 16 - pilnowałam wtedy 2 kuzynek bo się bałam że którąś może to samo spotkac... wiedziałam już przed że którąś to spotka, modliłam się by je obydwie nieszczęście ominęło i taki też los miałam zgotowany - co nie znaczy że w jakiś celowy sposób ściągnęłam na siebie to nieszczęście...

 

ech, musiałam założyc dziś tą wściekle czerwoną bluzkę...

 

-- 17 sty 2013, 12:11 --

 

cała w nerwach, goni mnie do kibla po wczorajszym... pewna sprawa na pewnym forum gdzie jestem moderatorem... pudło, lecz wolę spudłowac niż nic nie robic, gra toczy się o zbyt wysoką cenę... musiałam, musiałam zareagowac... różne zdania i kłótnia nawet ze skarbkiem o to... postąpiłam po swojemu, wkurzyłam się - dlaczego zawsze moje zdanie ma byc be a innych dobre? mam przestac ufac swojemu sumieniu i intuicji? zbyt wiele było sytuacji w domu w których moje zdanie było podważane... pewna osoba której totalnie nie znam a która pośredniczyła w sprawie potwierdziła mi że lepiej spudłowac niż nie zareagowac w ogóle... wczoraj padłam spac o 18tej i obudziłam się tylko na kolację - to mieszanka stresu, hydroksyzyny i propranololu mnie uśpiła (zbiegły się te leki w sobie, popołudniowy propranolol i hydro z doskoku)... wiem do diabła jakie to ma konsekwencje, wzięłam je na klatę... ani trochę nie żałuję swojego postępowania choc ze skarbkiem mamy różne zdania... tego typu reakcji przerabiałam już kilka, były celne, były też prawdopodobne pudła... zawsze to odchorowuję, na drugi, trzeci dzień fizycznie chora... tak wiele mam na dłoni...

 

rano skręcało mnie od poczucia winy, ale qr... czy mam przestac ufac swojemu sumieniu i intuicji, uwierzyc że inni wiedzą lepiej, co jest dla mnie dobre, że nie umiem podjąc dobrej i słusznej decyzji? sorry, są granice dostosowania się do innych...

 

potrzebuję głośnej muzyki, kawy, tulenia... sprawę poprawi też spotkanie partyjne, sami swoi, na dzień dobry przekonałam się że tam wszyscy ze sobą na ty - i bardzo dobrze, po co tworzyc sztuczny dystans... 4 godziny przesiedziałam tam podczas finału WOŚP, nasza partia przygotowywała darmową kawę, herbatę i ciasteczka dla wolontariuszy... tłumów nie było...

 

-- 17 sty 2013, 12:13 --

 

śnił mi się dziś piesek krewnej, którego głaskałam jak miałam 9 lat, dawał się głaskac... taki pozszywany był, miałam go komuś oddac a w konsekwencji załadowałam na wielką ciężarówkę i odjechaliśmy... śniło mi się że w jakiś sposób się wydłużył i z nim tańczyłam, toto na 2 łapach...

 

-- 19 sty 2013, 11:16 --

 

postanowiłam że wiosną rozpocznę odłączanie leków... jak nie z lekarzem to samowolnie... powoli, schodząc najpierw na 1,5 citalopramu/tegretolu , połówkę rysperydonu... antypsychiatryczna cząstka mnie wyje że jestem uzależniona od leków, psychiatry, czuję się jak narkomanka; nawet antykoncepcji hormonalnej nie mogę zacząc bo taki tegretol osłabia a tak chciałabym skarbka w pełni poczuc w sobie a nie oddzielac jakimś lateksem... poza tym, w razie wpadki żeby organizm był czysty, by leki nie zaszkodziły dziecku a teraz musimy dodatkowo przez tą chemię uważac by tego nie robic w dni płodne...

 

równocześnie wejdą zioła, taki dziurawiec, jest preparat "deprim" w aptece...

 

chcę je odłączyc do 2014 roku - i moi rodzice nie mieliby argumentu że leczę się psychiatrycznie a zatem to jest prawną przeszkodą do ślubu...

 

na większą przyszłośc - podejmę studia podyplomowe w zakresie edukacji seksualnej, najbliżej mnie jest Szczecin, w miarę tanio, 3 semestry... zdobyta wiedza pozwoli byc nauczycielką wychowania do życia w rodzinie a także pozwoli bardziej udzielac się w jakiejś organizacji pozarządowej w tym klimacie...

 

miauu, a za 2 godziny będzie u mnie braciszek, czyli do poniedziałku po południu będą dwaj kochani faceci ze mną...

 

-- 22 sty 2013, 11:26 --

 

kochany urwisek, malizną było czuć z jego pobytem... nie taki malutki, gimnazjalista... ale pamiętam po dziś dzień jak miał 3 dni, dostałam go w szpitalu na ręce a on na mnie spojrzał swoimi maleńkimi oczkami... kto mi tak podokucza...

 

szykuje się wyjazd z partii na szkolenie do Warszawy, z ogłoszenia wynika że zwracają koszt podróży i na miejscu wszystko zapewniają... dostaję świra na myśl o samotnej jeździe pociągiem... i czy będzie tam miejsce dla kogoś kto prędzej zaszyje się z książką niż pozna nocne życie miasta... wujek chory, odpada pobyt u nich...

 

chciałabym czuć z taką samą intensywnością jak poczucie winy inne uczucia... to mi towarzyszy zawsze, nawet w błahych sytuacjach jak czekanie w kolejce, przy wykonywaniu domowych obowiązków... stale czuję się winną... za byle pierdoły i poważne sprawy, jakby mózg nie odróżniał... z drugiej strony wkurzają mnie ludzie wymagający ode mnie bym bawiła się w długie tłumaczenie i kajanie się - to już doprowadziło do psychozy, staram się temu przeciwdziałać...