Nasze wewnętrzne dzieci

[Gość]

Moje wewnętrzne dziecko ma dalej trzy lata, właśnie straciło mamę i czeka aż ktoś je weźmie za rękę, przytuli i pokieruje w życiu. I czeka tak od 20 lat, czas się chyba obudzić, bo nikt nie przyjdzie

[Gość]

Moje wewnetrzne dziecko jest zagubione.

[Gość]

Moje wewnętrzne dziecko jest roztrzęsione i przerażone tym, co się nim dzieje. Jednocześnie jednak jest złe z tego powodu, wrzeszczy, buntuje się, bo nie chce tak się czuć.

[Sad_Bumblebee]

Moje wewnętrzne dziecko czuje się nic nie warte, nie ufa ludziom, nie lubi siebie i myśli, że jego też nikt nie lubi. Nie ma poczucia bezpieczeństwa, często czuje się opuszczone, samotne i bezradne.

[Gość]

A moje dziecko chciałoby być jeszcze dzieckiem. A zdaje sobie sprawę, że już nie jest. I że nie będzie. I jest załamane.

[Gunia76]

Moje wewnętrzne dziecko w tej chwili całkowicie zawładnęło moim dorosłym ja i chce żeby je ktoś przytulił......bez słów, bez pytań, po prostu przytulił......

[bigfish]

a moje nie jest wewnętrzne

[Candy14]

Gunia76, oć

[Reader]

Moje wew. dziecko boi sie krytyki, złego zachowania w gronie innych, boi sie powiedzieć coś w gronie innych co im sie nie spodoba albo będę wysmiany, boi sie ze go nie zaakceptują, nie czuje luzu...

[diatas]

Moje napewno się mnie boi...

[Gość]

moje wewnętrzne dziecko chce się bawić.

Tak sobie teraz tłumaczę dlaczego tak często przebywam w dziale ''zabawy''. Staram się zaspokoić w sobie ta potrzebę.

[Gość]

Ja bardzo bym chciała sikającą lalkę. Śmiejcie się ze mnie, proszę.

Jak będę mieć kiedyś może... Własne dziecko, córeczkę, to kupię jej taką lalkę i będę się z nią bawić.

Zaspokoję kiedyś swoją potrzebę. Może.

[diatas]

Monar po co chcesz tyle czekać? Nie lepiej iść do sklepu i sobie kupić już dziś?

[Gość]

diatas, ciii.. inni nie mogą wiedzieć. a dziecko to doskonały pretekst, poza tym kasy nie mam

 

-- 12 lis 2012, 18:51 --

 

znaczy właśnie kasę dostałam i by było mnie stac, ale to wydam je na coś bardziej potrzebnego.

[diatas]

Ok jak chcesz Monar będę mówił po cichutku, na uszko tak, aby nikt nie słyszał

[ewelina1992]

Moje wewnetrzne dziecko uwielbia zatapiac się w serialach młodziezowych, koniecznie rozgrywających się w szkole, książkach dla młodziezy.

Przezywam wtedy swoją "utraconą młodość", patrze jak to wygląda u normalnych ludzi.

Chowam się od odpowiedzialnosci, unikam podejmowania decyzji... odcinam od świata.

Bezpiecznie siedze w domku i udaję, że znów mam 5 lat, a nic pzoa moimi 4 scianami nie istnieje i nikt mnie tu ie dopadnie.

[Gość]

ewelina1992, też oglądam seriale młodzieżowe i wgl, ale bez przesady, jesteś jeszcze młoda... Rok starsza ode mnie

[monk.2000]

Jeśli chodzi o moje wewnętrzne dziecko to zastanawiam się czy wciągnę się kiedykolwiek w jakąkolwiek grę komputerową. To co kiedyś było głównym zajęciem dnia, dzisiaj wydaje się bezsensownym traceniem czasu. Jakbym miał jeszcze coś do stracenia.

[karolcia2502]

ja to nawet nie pamietam kiedy byłam dzieckiem i czy mialam i mam cos takiego jak wewnetrzne dziecko... musialam zbyt szybko dorosnac....

[Gość]

ja niby też szybko dorosłam, nie wiem ile miałam lat z 12, jak zaczęłam pracować w kiosku mamy i zawsze to ja zachowywałam się najdojrzalej, zresztą byłam za to chwalona, więc cieszyłam się, gdy któryś z rodziców mówił, że ja to umiem o siebie zadbać, mnie nie trzeba pilnować, bo sama się pilnuję. schlebiało mi to.

ale teraz wydaje mi się, że zdziecinniałam... bez sensu

 

-- 14 lis 2012, 17:52 --

 

wiecie jaka ja jestem załamana, że już jestem dorosła? już od ponad roku jestem pełnoletnia, a ja chciałabym być dzieckiem, dziecko ma łatwiej

 

-- 14 lis 2012, 17:53 --

 

bo o dziecko bardziej się troszczą. teraz mam sobie radzic sama

[karolcia2502]

tak to juz jest z ta dorosłościa ja mam trojke dzieci i teraz to ja musze im pozwolic byc dziecimi dac im to szczescie... takie ktorego ja nie mialam... a przeciez dziecinstwo to najpiekniejszy okres w zyciu... mi ta przyjemnosc zabrano ja tylko pamietam ciagle klutnie balangi awantury patrzenie jak matka sie zapija... i nademna sie pastwi... a ja sie poddawalam bo bylam starsza siostra musialam bronic rodzenstwo...musialam ich chronic...

[Gość]

karolcia2502, szkoda, że mój brat nie przejął takiej roli, co Ty. Bo ja jestem młodsza od niego, a to ja tu walczę. tylko z drugiej strony - wykończyłaś się tym. a rodzeństwo chociaż "skorzystało" na tym ? (przepraszam, że tak ujęłam to brzydko, chodzi mi po prostu o to, czy im było lżej niż Tobie)

[karolcia2502]

starałam sie ale wiesz przezywali to ze to ja obrywam a najbardziej moja siostra ktora jest po mnie dzis juz jest pełnoletnia i powiedziala mi ze ona nigdy nie wybaczy dla matki nie za to ze pila czy co tylko za to ze nademna sie znecala a ona mi nie potrafila pomoc... wiesz jak skonczylam 18 lat nie wytrzymalam i w koncu odwarzylam sie powiedziec dla kuratorki co tak naprawde dzieje sie u mnie w domu...z jednym dniem przyjechali i zabrali ich babcia nimi sie zaopiekowala... najgorsze jest to ze zaluje za tak pozino zaragowalam bo na dzien dzisiejszy moj brat i moja najmlodsza siostra sobie nie radza teraz nie potrafie im pomoc a nie chca isc na terapie...poczesci siebie obwiniam...chodz z drugiej strony cala roddzina wiedziala co sie dzieje u mnie w domu a nikt nam nie pomogl... i nie wiem czy jak bylam mlodsza to bym cos wskurala... moglam tylko wszytkie ciosty w nich skierowane przyjac na siebie

[Gość]

A co się z Tobą stało, jak powiedziałaś kuratorce prawdę? Też pojechałaś z rodzeństwem do babci?

Rodziny to nie chcą się mieszac, tak samo jak sąsiedzi, a tak naprawdę to Wy byliście dziecmi, Ty również, a rodzina na pewno widziała problem i byli dorośli, powinni wiedziec, co robic. No ale cóż... I wtedy takie dzieci na terapie muszą chodzic. Bo nikt im nie pomógł i same musiały wziac sprawy w swoje ręce.

Też żałuję, że tak późno zareagowałam. Ale... No przecież dzieciakami byłyśmy, więc miałyśmy prawo się bać itp. Strach paraliżuje.

Uwierz, że i tak szybko zareagowałaś. Z tego co mi terapeuta mówił, to ofiary przemocy dopiero po 25 roku życia zazwyczaj się dopiero orientują, że był jakiś problem...

[karolcia2502]

ja strasznie wagarowalam wiec dostalam kuratora. to byla zima przed swietami doslownie 2 tygodnie. kuratorka miala mnie odwiedzic ale nie przyszla... oczwiscie matke o tym poinformowala... wiec sie upila zrobila awanture i w tedy pierwszy raz moj brat stana w mojej obronie ona go uderzyla w twarz. wstalam odepchnelam ja i ucieklismy na dwor zadzwonilam do kuratorki sama i wkoncu jej powiedzialam co sie dzieje kuratorka zadzwonila do mojego ojca ojciec przyjechal po rodzenstwo. ja niestety zostalam w tym piekle i mialam podwojnie gorzej bo miala kolejny powod zeby nademna sie pastwic bo sie poskarzylam jak to ona zwykle mowila.