Osobowość chwiejna emocjonalnie (typ BORDERLINE)

[Inga_beta]

Szubidka

Ja mam dośwaidczenia w siwieniu i wypadaniu. Wypadać mi przestały gdzieś 2 lata temu jako efekt terapi, a siwienie pozostało jakie było. Zaczęłam siwieć ze stresu od 24 roku życia.

[niosaca_radosc]

Natalia 7, 8 lat? O, kurczaki, faktycznie długo... Ale widzę, że piszesz w czasie przeszłym, więc jest poprawa, tak?

[Szubidka]

Natalia 7, Inga_beta dziękuję za odpowiedzi!

Postaram się o ten lek Alpicort - e. Chodzę na terapię od 4 lat, byłam na początku na Otwartym Oddziale Kliniki Nerwic. Wydawało się, że wszystko tak jak pisze Natalia, układa się już powolutku do przodu. Ale niestety dotarcie do najtrudniejszych prawd z przeszłości i ogłoszenie ich rodzinie w złej formie oraz stresy w pracy spowodowały załamanie i wypadanie włosów od kilku miesięcy. Nie zauważyłam tego początkowo bo byłam w jakimś amoku walki o prace itd. Ale teraz wypadają w takich ilosciach i już nie wiele zostało. Przepraszam Dziewczyny, [i Chłopaki?], że się tym z Wami dziele ale jestem, mam nadzieje chwilowo, załamana. Walczę, idę w ten piątek do psychiatry, do tej pory udawało mi się żyć bez leków, prócz kilku miesięcznej kuracji. Jestem teraz w trakcie pisania pracy dyplomowej i to również pogarsza mój stan. Damn, a już było dobrze :)

Trzymajmy się mocno :)

 

Edit: Cieszę się, że znalazłam to forum. Nie jestem już taka sama z tym wszystkim. Dotarło do mnie, że mam borderline ok 3 tygodni temu, wcześniej wiedziałam że mam silną nerwicę. To ciężka wiadomość ale czytanie Was pozwala mi mieć znów nadzieję na w miarę normalne życie. Pozdrawiam Was serdecznie :)

Edytowane 26 Listopada 2014 przez Gość

[Gość abstrakcyjna]

Natalia 7, Jest jakaś nadzieja dla mnie. Generalnie to super, że prawie wszystko sobie poukładałaś. Miło to czytać.

Jeśli wypadają Wam włosy to polecam do stosowania na co dzień szampon Dermena (do kupienia w aptekach). Nie mówię, że pomoże na to, ale na pewno dobry wspomagacz do leków. Osobiście używam, bo między innymi przez anemię mam słabe włosy i jakieś tam efekty są.

[Szubidka]

Abstrakcyjna dzięki :) Dziś kupiłam Pharmaceris na wypadanie i następny będzie Dermena. (Oby już nie był potrzebny). Ale postanowiłam stosować już zawsze szampony z apteki.

 

Widziałam Twój post o najbliższej wizycie w maju. Może w innym ośrodku można wcześniej? Albo może dopytywanie się czy zwolniło się wcześniej miejsce może pomóc?

[Gość abstrakcyjna]

Szubidka, Mi dermatolog polecił ten szampon. I daje rade do codziennego stosowania. Więc polecam.

Kobieta do której chciałam iść jest psychiatrą i psychoterapeutą. Mi bardziej zależy na terapii. A dowiedziałam się, że na NFZ przyjmuje tylko jako psychiatra. Potrzebuję i tak skierowania na terapię, ale mogłabym iść bez kolejki w dany dzień albo do kogoś innego. Idzie mi to wszystko bardzo opornie, ale nie sądzę bym czekała do maja.

[Szubidka]

Abstrakcyjna - jakbyś miała za jednym razem terapię i psychiatrę to chyba byłoby najlepiej dla Ciebie. Ja się dopiero teraz wybieram do psychiatry i żałuję, że wcześniej tego nie połączyłam. Nie wiem jak wyglądają kolejki do psychiatry ale może warto spróbować. Piszę teraz ze swojej prespektywy, bo udało mi się cudem przyspieszyć wizytę z przyszłej środy na ten piątek i strasznie się cieszę, bo to teraz to wegetacja.

 

-- 27 lis 2014, 10:18 --

 

U mie jest teraz tak, że robię dyplom i nie mam na niego zupełnie siły. Przez załamanie i wypadające włosy. Powinnam wyjść z domu a marzę, żeby zasnąć a nie mogę spać od dawna. Ostatnio budzą mnie lęki w nocy i jestem spięta cały dzień. Moi rodzice piją, moja mama ostatnio rzuciła pracę a babcia dostałą diagnozę: rak. Di tej pory jakoś sobie radziłam choć w pracach raczej średnio. Teraz odeszłam, żeby napisać dyplom a tak naprawdę leżę i czekam na wizytyę u psychiatry jak na zbawienie, bo moja 4 etnia terapia i naprawdę dobra psychoterapeutka w tej sytuacji już nie pomaga. Czy może ktoś mnie pocieszyć? Napisać choć zdanie swojej historii, która by była podobna i mogłaby mnie podnieść na duchu? Dodam, że mam 30 lat, mój najdłuższy związek w życiu trwał 8 miesęcy i był 12 lat temu. Tak bardzo staram się nie utracić 2 koleżanek które mam, ale jedna już się wycofała, przez moją chwiejność chyba. Boję się, o wszystko.

[Natalia 7]

Szubidka, jesteśmy w tym samym wieku :). Byłam w identycznej sytuacji co ty... wiele razy. Do 26 roku życia moje życie to było piekło. Przez jakiś czas włosy wyciągałam pasmami z głowy (z powodu stresu... nie jadłam, wymiotowałam żeby rozładować napięcie). W rodzicach nie miałam oparcia, dołowali mnie, mieli mnie gdzieś (kiedyś jak jechałam do domu na święta pociągiem.. w połowie drogi zażyłam całą paczkę leków nasennych: konduktor to zauważył i wysadził mnie na dworcu dzwoniąc po karetkę). Detoksykologia: ojciec (z matką nie miałam kontaktu od kilku lat, mieszkałam z ojcem) gdy zadzwoniono do niego... powiedział, że go nie interesuje co się ze mną dzieje. Nie miałam nikogo...sama w szpitalu, też byłam wtedy na terapii i też terapia mi wtedy nie wystarczała... za dużo się działo złego...ale wierzyłam i trwałam w tym, że uda mi się to przezwyciężyć, kładłam się i wyobrazałam sobie jak to będzie jak będę zdrowa, nawet jakby to miało być za kilka lat dopiero...chodziłam uparcie na terapię, nie opuszczałam ani jednej sesji. Bierzesz leki? ja miałam to szczęscie, że mój terapeuta jest psychiatrą, więc razem omawialiśmy dawki w zależności od mojego stanu....minęło kilka lat od tego "piekła", ja nadal jestem w terapii, ale moje życie wygląda już zupełnie inaczej. Jest spokojnie, dni nie są już dla mnie udręką, zaczęłam o siebie dbać, lepiej wyglądam (wcześniej nie jadłam, byłam wychudzona, wygłodzona, niezadbana, nie myłam włosów bo mi było wszystko jedno), mieszkam z chłopakiem już 4 lata i sobie spokojnie żyjemy, kurcze, no aż mi się to dziwnie piszę bo nigdy chyba tego tak wprost nie powiedziałam, ale jestem szczęśliwa. Nadal chodzę na terapię i biorę leki (mam super dobrane)... muszę jeszcze popracować nad lękiem (dokucza mi takie ściskanie w brzuchu) no i utrwalam zmiany.

 

Polecam leki, nowoczesne są teraz, nawet się nie czuje, że się coś bierze, a lepiej się można czuć :)

 

Będzie dobrze, ale nie odpuszczaj!

[Szubidka]

Dzięki Natalia7! Że podzieliłaś się swoją historią :) Rzeczywiście jest bardzo podobna do mojej. Zaniedbanie przez rodziców, samotność i wiara w terapię jako ostatnia deska ratunku. Też do niedawna byłam pewna, że terapia pomoże i nadal tak myślę, tylko przestałam to czuć. Wydaje mi się, że nagromadziło się ostatnio tyle problemów, lęków i stresu, że dostałam dodatkowych objawów. Ale tak jak piszesz, poszłam po leki, biorę 3 dni i wierzę, że terapia+leki dadzą radę. Żałuję lekko, że wcześniej po nie nie sięgnęłam tylko chciałam walczyć sama. Nie szkodzi.

Twoja historia jest bardzo pocieszająca i daje nadzieję. To, że nie miałaś wsparcia a teraz mieszkasz z chłopakiem i jak napisałaś, wiedziesz spokojne życie, jest cudowne. Bardzo się cieszę, że tak się stało i że masz kolejny cel - pracować nad lękiem. Mam nadzieję, że uda mi się tak jak Tobie i że czucie sensu życia niedługo wróci :) Dzięki jeszcze raz za odpowiedź na moje wołanie :]

 

Pozdrawiam Cię serdecznie!

[Helvetti]

Znowu ta sama diagnoza, znowu kolejny szpital. Mam wrażenie, że zmarnowałam swoje życie.

[Szubidka]

Trzymaj się Helvetti. Poszukaj jakiegoś wytrychu w tym systemie. Ja się staram.

[Natalia 7]

Dziubitka jak tam leki? Działają już? Jest trochę lepiej?

[Szubidka]

Cześć Natalia :)

Tak, zaczynają działać, mogę się już jako tako wyspać i okresy doła są krótsze. Nawet zaczęłam znów wierzyć, że dyplom pójdzie dobrze. Jeszcze tylko włosy muszą przestać wypadać. Dzięki, że pytasz :) Jest mi bardzo miło :)

 

A Ty jak się czujesz? Okres jesienny dla wszystkich jest cięższy, co dopiero dla nas.

[huśtawka]

http://www.integrative.pl/VI-Zjazd/postery/poster-Baran-PTPI-2012.pdf

 

Coś takiego znalazłam w necie- i smutne i groteskowe trochę...

[Szubidka]

Cos mi to wyjaśniło, podejrzewałam że niektóre moje wbory życiowe są skierowane "przeciw" mojemu terapeucie, bo byłam zła na niego [na kogoś z przeszłości]. Czułam to ale nie umiałam zmienić. Co sie z tym robi?

[huśtawka]

Nic.Jeśli pojawiła się autorefleksja to wystarczy

Część(tą większą) zachowań swoich i terapeutki rozpoznałam w tym artykule chociaż już sama nie wiem czy mam Bordera czy tylko DDA i jest jaka różnica między jednym a drugim też nie wiem.

W każdym bądź razie,jeśli sobie tego uświadamiam to już krok do przodu

[Szubidka]

Wydaje mi się, ale mogę się mylić, że osoba z borderem po dowiedzeniu się, że to border nagle rozumie mnóstwo swoich zachowań a raczej reakcji ludzi na nią. Ja tak miałam. Nie mam pojęcia czemu moja terapeutka powiedziała że mam bordera dopiero po 4 latach terapii w momencie ostrego kryzysu, ale kiedy powiedziała wszystko mi się poskładało do kupy [lepiej późno niż wcale]. No i poszłam przeprosić rodzinę i bliskich. W każdym razie dzięki za ten link :) Znów kroczek do przodu :)

[my_name]

http://www.integrative.pl/VI-Zjazd/postery/poster-Baran-PTPI-2012.pdf

 

Coś takiego znalazłam w necie- i smutne i groteskowe trochę...

Przejrzałam to i mi się przypomniało, dlaczego boję się terapii

[huśtawka]

Wydaje mi się, ale mogę się mylić, że osoba z borderem po dowiedzeniu się, że to border nagle rozumie mnóstwo swoich zachowań a raczej reakcji ludzi na nią. Ja tak miałam. Nie mam pojęcia czemu moja terapeutka powiedziała że mam bordera dopiero po 4 latach terapii w momencie ostrego kryzysu, ale kiedy powiedziała wszystko mi się poskładało do kupy [lepiej późno niż wcale]. No i poszłam przeprosić rodzinę i bliskich. W każdym razie dzięki za ten link :) Znów kroczek do przodu :)

 

Bo Twoja terapeutka pewnie nie zdawała sobie sprawy z tego że masz Bordera- to proste

 

-- 03 gru 2014, 21:05 --

 

http://www.integrative.pl/VI-Zjazd/postery/poster-Baran-PTPI-2012.pdf

 

Coś takiego znalazłam w necie- i smutne i groteskowe trochę...

Przejrzałam to i mi się przypomniało, dlaczego boję się terapii

 

To się nie bój! Jak widać wszystko jest do przerobienia :)

[my_name]

To się nie bój! Jak widać wszystko jest do przerobienia :)

No niby tak, ale ile się trzeba nacierpieć...

[huśtawka]

Cierpienie to smak życia..Ci co nie są zaburzeni(niby) to mają rozterki tak jak i my-brak miłości,zdrowia,pieniędzy,autorytetu społecznego...mało co nas różni od "normalnych " ludzi.Gdzieś dziś przeczytałam że nie ma coś takiego jak "dojrzały człowiek",bo to ideał.Zawsze występują jakieś odchyły.Tylko my sie do tego przyznajemy bo sobie z tego zdajemy sprawy...Reszta niech się martwi...

[Szubidka]

Bo Twoja terapeutka pewnie nie zdawała sobie sprawy z tego że masz Bordera- to proste

 

Nope, wiedziała i wiem to na 100%. Pytanie czemu nie powiedziała.

[Asfixia]

Czy znane sa przypadki jakis wyleczonych z BPD?

[huśtawka]

Czy znane sa przypadki jakis wyleczonych z BPD?

 

Osobowości nie da się wyleczyć,zatem BPD też się nie da.Psychoterapia natomiast pomaga by taka osoba na tyle zmodyfikowała swoje zachowanie i sposób myślenia,by mogła normalnie w życiu funkcjonować.

[Asfixia]

Hej,

Ale co to znaczy normalnie funkcjonowac... chodzi mi o przyblizenie mniej wiecej konca terapii... czy to jest dozywotnia terapia?..